انتهای سوره سوره بعد سوره قبل انگلیسی عربی لیست سوره ها

---

سوره آل عِمران (۳)

مدنى و شامل دويست آيه

به نام خداوند بخشنده مهربان

الم.(۱) معبودى غير از خدا كه زنده و پاينده است وجود ندارد.(۲) قرآن را كه تصديق كننده كتاب هاى قبلى است به حق بر تو نازل كرد و تورات و انجيل را،(۳) كه راهنماى مردم است قبلاً نازل كرد و فرقان (جداكننده حق و باطل) را نازل كرد. كسانی كه منكر آيات خدا می شوند عذاب شديدى دارند و خدا توانا و انتقام گير است.(۴) چيزى در زمين و آسمان بر خدا مخفى نيست.(۵) او است كه هر طور بخواهد شكل شما را در رحمها نقش بندى می كند. معبودى (كسی كه انسان در مقابل او احساس و ابراز كوچكى كند و او را عامل برآوردن آرزوهاى خود بداند) غير از او كه توانا و حكيم است وجود ندارد.(۶) اوست كه قرآن را بر تو نازل كرد. قسمتى از آن، آيات محكم است و آنها اصل كتاب هستند و قسمت ديگر متشابهات است. اما كسانی كه در دلشان ميل به باطل وجود دارد دنبال متشابهات آن می روند، چون خواستار انحراف مردم و دنبال تأويل آن هستند. در صورتى كه تأويل آن را كسى جز خدا نمی داند. و راسخين در علم (عالمان واقعى) می گويند: به آن ايمان آورديم، همه آن از طرف خداوند ما است. فقط افراد عاقل متوجه اين حقيقت می شوند.(۷) خدايا، دل ما را پس از اين كه ما را هدايت كردى متمايل به باطل نساز و رحمت خودت را به ما عطا كن، چون تو عطاكننده اى.(۸) خدايا، تو مردم را در روزى كه شكى در آن نيست جمع می كنى. مسلماً خدا بر خلاف وعده كارى نمی كند.(۹)

اموال و اولاد افراد بی ايمان در مقابل خدا كارى براى آنها نمی كنند. آنها (افراد بی ایمان) سوخت آتش جهنم هستند.(۱۰) مثل فرعونيان و كسانی كه قبل از آنها بودند، كه آيات ما را انكار كردند. خدا آنها را به خاطر گناهانشان دچار عذاب كرد. مجازات خدا شديد است.(۱۱) به منكران بگو: مغلوب خواهيد شد و در جهنم دور هم جمع می شويد. جهنم بد جايى است.(۱۲) براى شما آيه اى (نشانه اى) در دو دسته اى كه با هم روبرو شدند وجود داشت. دسته اى در راه خدا می جنگيدند، و دسته ديگر كه كافر بودند آنها را به چشم خود دو برابر می ديدند. خدا هر كس را كه بخواهد با يارى خود تاييد می كند. در اين مطلب عبرتى براى افراد بينا وجود دارد.(۱۳) براى مردم علاقه به شهوات، از قبيل علاقه به زن و فرزند و اموال زياد از طلا و نقره و اسب هاى عالى نشاندار و چهارپايان و كشتزار، زينت داده شده. اين ها وسايل زندگى دنيا هستند. در صورتى كه بهترين جاى بازگشت پيش خدا است.(۱۴) بگو: آيا شما را به چيزى بهتر از اين آگاه بكنم؟ افراد پرهیزکار پيش خداوندشان بهشت هايى دارند كه نهرها در آن روان است و هميشه در آن خواهند بود، به اضافه همسران پاك و رضايت خدا. خدا كارهاى بندگان خود را می بيند.(۱۵)

بندگانى كه می گويند: خداوندا، ايمان آورديم، گناهان ما را بيامرز و ما را از عذاب آتش جهنم حفظ نما.(۱۶) افرادى بااستقامت، راستگو، مطيع، و انفاق كننده كه موقع سحر از خدا طلب آمرزش می كنند.(۱۷) خدا گواه است كه معبودى (كسی كه انسان در مقابل او احساس يا ابراز كوچكى كند و بدون چون و چرا از دستورهاى او پيروى كند) غير از او وجود ندارد و او به عدالت عمل می كند، و فرشتگان و دانشمندان (نيز چنين گواهى می دهند). معبودى غير از او كه توانا و حكيم است وجود ندارد.(۱۸) دين نزد خدا فقط اسلام ( تسليم حكم و نظر خدا بودن) است. كسانی كه به آنها كتاب الهى داده شد، پس از اين كه علم براى آنها حاصل شد از روى حسادت دچار اختلاف شدند. كسی كه منكر آيات خدا شود بداند كه خدا حسابرس سريعى است.(۱۹) اگر با تو بحث و بگومگو كردند بگو: من خودم را تسليم خدا كرده ام، و پيروان من هم همين طور. و به اهل كتاب و مشركان بگو: آيا شما هم تسليم خدا شدهايد؟ اگر تسليم خدا شده اند، هدايت شده اند و اگر سرپيچى كردند وظيفه تو فقط رساندن پيام است. خدا كارهاى بندگانش را می بيند.(۲۰) كسانى را كه آيات خدا را انكار می كنند و پيغمبران را به ناحق می كشند، همين طور كسانى را كه به عدالت امر می كنند می كشند به عذاب پردردى بشارت بده.(۲۱) اين ها افرادى هستند كه كارهايشان در دنيا و آخرت هدر رفته است و ياورى نخواهند داشت.(۲۲)

آيا كسانى را نديدى كه بهره اى از كتاب به آنها داده شده بود؟ وقتى از آنها دعوت می شود كه كتاب خدا بين آنها حكم كند، عده اى از آنها اين كار را قبول نمی كنند و زير بار آن نمی روند.(۲۳) اين كار به علت اين است كه گفتند: آتش جهنم جز چند روزى به ما نمی رسد و دروغ هايى كه سرهم كرده اند آنها را در دينشان فريب داده.(۲۴) وقتى آنها را براى روزى كه شكى در آن نيست جمع كنيم و به هر كسى جزاى كارهايى كه كرده به طور كامل داده شود و ظلمى به افراد نشود، وضع آنها چگونه خواهد بود؟(۲۵) بگو: خداوندا، اى مالك هستى، فرمانروايى مال تو است، به هر كس كه بخواهى فرمانروايى می دهى و از هر كس كه بخواهى پس می گيرى، به هر كس كه بخواهى عزت می دهى و هر كس را كه بخواهى ذليل می كنى، خير در دست تو است چون قادر به هر كارى هستى.(۲۶) شب را وارد روز می كنى و روز را داخل شب می كنى. از موجود بی جان جاندار می سازى و از موجود جاندار بی جان. و به هر كس كه بخواهى بدون حساب روزى می دهى.(۲۷) مسلمانان، افراد بی ايمان را به جاى افراد باايمان پشتيبان خود نگيرند. كسانی كه چنين كارى كنند رابطه اى با خدا ندارند، مگر اين كه به شدت مواظب كار آنها باشيد. خدا شما را از مجازات خودش برحذر می دارد و بازگشت شما به سوى خدا است.(۲۸) بگو: اگر آنچه در دلتان است مخفى كنيد يا آشكار كنيد خدا آن را می داند و آنچه در آسمان ها و زمين است می داند. خدا قادر به هر كارى است.(۲۹)

در آن روز هر كس كارهاى خوبى را كه كرده حاضر می يابد و دوست دارد كه بين او و كارهاى بدى كه كرده فاصله زيادى باشد. خدا شما را از نافرمانى و عذاب خودش برحذر می دارد. خدا نسبت به بندگانش مهربان است.(۳۰) بگو: اگر خدا را دوست داريد از من پيروى كنيد تا خدا شما را دوست بدارد و گناهان شما را بيامرزد. خدا آمرزنده مهربان است.(۳۱) بگو: از خدا و پيغمبر اطاعت كنيد. اگر از اين كار سرپيچى كنند، بدانند كه خدا افراد بی ايمان را دوست ندارد.(۳۲) خدا آدم و نوح و خاندان ابراهيم و خاندان عِمران را بر جهانيان برگزيد.(۳۳) فرزندانى كه از همديگر هستند. خدا شنوا و دانا است.(۳۴) وقتى را يادآورى كن كه زن عِمران گفت: خداوندا، من فرزندى را كه در شكم دارم نذر خدمت تو كرده ام، آن را از من بپذير. چون تو شنوا و دانايى.(۳۵) چون وضع حمل كرد گفت: خداوندا، من دختر زاييده ام و پسر مثل دختر نيست، و اسم او را مريم گذاشتم و او و فرزندش را از شر شيطان رجيم (رانده شده) در پناه تو قرار دادم. در صورتى كه خدا بهتر میدانست كه او چه زاييده.(۳۶) خداوندش او را با بهترين وجه قبول كرد و او را به خوبى پروراند و خدا سرپرستى او را به زكريا سپرد. هرگاه زكريا وارد محرابش می شد غذايى پيش او می يافت. زكريا به او گفت: اى مريم اين غذا از كجا برايت آمده؟ او گفت: اين از جانب خداست. چون خدا به هر كس كه بخواهد بدون حساب روزى می دهد.(۳۷)

اينجا بود كه زكريا خداوندش را به كمك خواند و گفت: خداوندا، از طرف خودت به من فرزند پاكى عطا كن. چون تو شنونده دعا هستى.(۳۸) در حالی كه او در محراب ايستاده و نماز می خواند فرشته به او گفت: خدا به تو بشارت يحيى را می دهد كه تصديق كننده كلمه خدا و بزرگوار و خويشتن دار و پيغمبرى از درست كاران است.(۳۹) زكريا گفت: خداوندا، چگونه می توانم پسرى داشته باشم در صورتى كه پير شده ام و همسرم نازا است. فرشته گفت: همين طور است. خدا هر كارى را كه بخواهد بكند می كند.(۴۰) زكريا گفت: خداوندا، نشانه اى براى من قرار بده. خداوند فرمود: نشانه تو اين است كه سه روز جز با اشاره حرف نمی زنى. خداوندت را زياد ياد كن و شب و صبح او را به پاكى و بزرگى ياد كن.(۴۱) زمانى را يادآورى كن كه فرشتگان به مريم گفتند: اى مريم، خدا تو را برگزيده و پاك كرده و تو را بر زنان عالم برترى داده است.(۴۲) اى مريم، از خداوندت اطاعت كن و سجده كن و با ركوع روندگان به ركوع برو.(۴۳) اين از اخبار غيب است كه به تو وحى می كنيم. تو وقتى كه قرعه كشى می كردند كه كداميك از آنها كفالت مريم را به عهده بگيرد، پيش آنها نبودى و وقتى با هم كشمكش می كردند با آنها نبودى.(۴۴) هنگامى كه فرشته گفت: اى مريم، خدا تو را به كلمه اى از جانب خودش بشارت می دهد. اسم او مسيح عيسى پسر مريم است كه در دنيا و آخرت آبرومند و از مقربان خدا است.(۴۵)

و با مردم در گهواره و بزرگ سالى حرف می زند و از درست كاران است.(۴۶) مريم گفت: خداوندا، چگونه می توانم پسرى داشته باشم در صورتى كه بشرى با من هم خوابى نكرده؟ فرشته گفت: خدا هر كس را كه بخواهد به اين ترتيب می آفريند. وقتى تصميم به انجام كارى بگيرد فقط می گويد که اين طور باش، و همان طور خواهد شد.(۴۷) خدا به او كتاب و حكمت و تورات و انجيل را ياد می دهد.(۴۸) و رسولى براى بنی اسرائيل می باشد. به آنها می گويد: من آيه اى (معجزه اى) از خداوند شما براى شما آورده ام. من از گِل به شكل پرنده درست می كنم و در آن می دمم و به فرمان خدا پرنده اى می شود، وكور مادرزاد و پيس را شفا می دهم، و مرده را به فرمان خدا زنده می كنم، و شما را از آنچه می خوريد و آنچه در خانه هايتان ذخيره می كنيد باخبر می كنم. اگر افراد باايمانى باشيد، در اين كار براى شما نشانه اى وجود دارد.(۴۹) و تصديق كننده توراتى هستم كه پيش از من است و بعضى از چيزهايى را كه براى شما حرام بوده براى شما حلال می كنم و نشانه اى از خداوندتان براى شما آورده ام. بنابراين از نافرمانى و عذاب خدا بترسيد و از من اطاعت كنيد.(۵۰) صاحب اختيار من و شما خداست. بنابراين او را بندگى (اطاعت محض) كنيد، راه راست همين است.(۵۱) چون عيسى از ايشان احساس كفر كرد گفت: ياران من در راه خدا چه كسانى هستند؟ حواريون (دوازده شاگرد مسيح) گفتند: ما ياوران خداييم و به خدا ايمان آورديم و شاهد باش كه ما مسلمان (تسليم حكم و نظر خدا) هستيم.(۵۲)

خداوندا، ما به آنچه نازل كردى ايمان آورديم و از رسول پيروى كرديم. پس ما را در رديف شاهدان بنويس.(۵۳) آنها نقشه كشيدند و خدا هم نقشه كشيد و خدا بهترين طراح است.(۵۴) زمانى را يادآورى كن كه خدا گفت: اى عيسى، من جان تو را می گيرم و تو را بالا پيش خودم می برم و تو را از افراد بی ايمان پاك می كنم و پيروان تو را تا روز قيامت بالاتر از افراد بی ايمان قرار می دهم و بازگشت شما پيش من است. و آن وقت بين شما درباره آنچه كه در آن اختلاف داشتيد حكم می كنم.(۵۵) اما افراد بی ايمان را، هم در دنيا و هم در آخرت عذاب شديدى می كنم و مددكارى براى آنها وجود نخواهد داشت.(۵۶) اما افراد باايمانى كه كار درست كرده اند پاداششان را به طور كامل به آنها می دهم. خدا كسانى را كه ظلم می كنند دوست ندارد.(۵۷) اين آيات و تذكر حكيمانه اى است كه بر تو می خوانيم.(۵۸) آفرينش عيسى پيش خدا مثل آفرينش آدم است كه خدا او را از خاك آفريد و بعد به او گفت بشو، او هم شد.(۵۹) حقيقت از جانب خداوند تو است، بنابراين از كسانى نباش كه شك می كنند.(۶۰) به كسانی كه بعد از اين كه علم براى تو حاصل شد با تو بگومگو می كنند، بگو: بياييد تا فرزندانمان و فرزندانتان و زنانمان و زنانتان و خودمان و خودتان را دعوت كنيم، بعد تضرع كنيم و لعنت خدا را بر افراد دروغگو قرار دهيم.(۶۱)

اين داستان حقيقى است و معبودى (كسی كه شما در مقابل او احساس و ابراز كوچكى كنيد و از دستورهاى او بدون چون و چرا اطاعت كنيد و يا او را عامل برآوردن آرزوهاى خود بدانيد) غير از خدا وجود ندارد و خدا مقتدر و حكيم است.(۶۲) اگر قبول نكردند، مفسدند (خرابكارند) و خدا افراد خرابكار را خوب می شناسد.(۶۳) بگو: اى اهل كتاب، به سوى كلمه اى بياييد كه بين ما و شما مساوى است. كه فقط خدا را بندگى (اطاعت بی چون و چرا) بكنيم و در اين كار چيزى را شريك او نسازيم و بعضى از ما بعضى ديگر را غير از خدا ارباب خود نگيرند. اگر قبول نكردند، بگوييد كه شاهد باشيد كه ما تسليم حكم و نظر خدا هستيم.(۶۴) اى اهل كتاب، چرا درباره ابراهيم بگومگو می كنيد. در صورتى كه تورات و انجيل بعد از ابراهيم نازل شده. آيا درك نمی كنيد؟(۶۵) اين شما هستيد كه درباره چيزى كه می دانيد با ديگران بگومگو می كنيد. پس چرا درباره چيزهايى كه نمی دانيد بگومگو می كنيد؟ خدا می داند و شما نمی دانيد.(۶۶) ابراهيم نه يهودى بود نه عيسوى، بلكه موحد و مسلمان (فقط تسليم حكم و نظر خدا) بود و مشرك نبود.(۶۷) نزديك ترين افراد به ابراهيم، پيروان او و اين پيغمبر و افراد باايمان هستند. خدا پشتيبان افراد باايمان است.(۶۸) عده اى از اهل كتاب دوست دارند كه شما را گمراه كنند. در صورتى كه آنها خودشان را گمراه می كنند و متوجه نيستند.(۶۹) اى اهل كتاب، چرا منكر آيات خدا می شويد؟ در صورتى كه به درستى آن شهادت می دهيد.(۷۰)

اى اهل كتاب، چرا حق را با باطل مشتبه می سازيد و در صورتى كه حق را می دانيد آن را مخفى می كنيد؟(۷۱) عده اى از اهل كتاب گفتند: در آغاز روز به قرآنى كه به مسلمانان نازل شده ايمان بياوريد و آخر روز منكر آن شويد تا مسلمانان از ايمان خود برگردند.(۷۲) و فقط به كسی كه از دين شما پيروى كند ايمان بياوريد. بگو: هدايت واقعى هدايت خداست. (می گويند: باور نكنيد) كه به كسى همانند آنچه به شما داده شده، داده شود. وگرنه پيش خداوندتان با شما بگومگو می كنند. بگو: فضل در اختيار خداست. آن را به هر كس كه بخواهد عطا می كند. خدا وسعت دهنده دانا است.(۷۳) هر كس را كه بخواهد به رحمت خود اختصاص می دهد. خدا صاحب فضل بزرگ است.(۷۴) افرادى از اهل كتاب هستند كه اگر پول زيادى پيش آنها امانت بگذارى آن را به تو بر می گردانند و عده اى از آنها هستند كه اگر يك دينار پيش آنها امانت بگذارى آن را به تو پس نمی دهند مگر اين كه دائماً سر راهشان بايستى. اين كار به علت اين است كه می گويند: ما در مقابل مشركين مسؤوليتى نداريم. از قول خدا دروغ می گويند. خودشان هم اين را می دانند.(۷۵) آرى، كسانی كه به عهدشان عمل كنند و پرهیزکار باشند (بدانند كه) خدا افراد باتقوى را دوست دارد.(۷۶) كسانی كه عهد و پيمان الهى و قسم هايشان را به قيمت كمى می فروشند، در آخرت بهره اى ندارند و روز قيامت خدا با آنها حرف نمی زند و به آنها نگاه هم نمی كند و پاكشان نمی سازد و عذاب پردردى دارند.(۷۷)

عده اى از آنها به نام بيان كتاب خدا طورى حرف می زنند كه شما خيال كنيد حرف هاحرف هايشان از كتاب الهى است، در صورتى كه از كتاب الهى نيست و می گويند که اين حرف ها از جانب خدا است، در صورتى كه از جانب خدا نيست. از قول خدا دروغ می گويند و خودشان هم اين را می دانند.(۷۸) هيچ بشرى نبوده كه خدا به او كتاب و حكم و پيامبرى بدهد، بعد او به مردم بگويد: غير از خدا بنده من باشيد. بلكه می گفتند: خداپرست باشيد، به دليل همان كتابى كه درس می دهيد و درس می گيريد.(۷۹) و به شما دستور نمی دهد كه فرشتگان و پيغمبران را ارباب خود بگيريد. آيا شما را به كفر دستور می دهد آن هم بعد از اين كه تسليم خدا (مسلمان) شديد؟! (۸۰) زمانی را یادآوری کن كه خدا از پيغمبران پيمان گرفت كه به شما كتاب و حكمت دادم، بعد رسولی برای شما آمد که کتابی را که با شماست تصدیق میكرد، به او ایمان بیاورید و به او کمک کنید (و این را به مردم هم بياموزيد). بعد به آنها گفت: آيا اقرار می كنيد و اين پيمان را قبول می كنيد؟ گفتند: اقرار می كنيم. خدا گفت: بنابراين شاهد باشيد، من هم با شما شاهد خواهم بود.(۸۱) كسانی كه از آن به بعد از اين قرار سرپيچى كنند خلاف كار هستند.(۸۲) آيا دنبال دينى غير از دين خدا می گردند؟ در صورتى كه تمام آنچه كه در آسمان ها و زمين هستند، چه باميل و چه بی ميل، تسليم او هستند و به سوى او برگردانده می شوند.(۸۳)

بگو: ما به خدا و آنچه به ما نازل شده و آنچه به ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و نوادگان او نازل شده و آنچه به موسى و عيسى و پيغمبران از جانب خداوندشان داده شده ايمان آورده ايم، فرقى بين هيچ كدام آنها نمی گذاريم و ما مسلمان (تسليم حكم و نظر خدا) هستيم.(۸۴) كسی كه دنبال دينى غير از اسلام (تسليم حكم و نظر خدا بودن) برود هرگز از او پذيرفته نمی شود و او در آخرت از زيان كاران است.(۸۵) چگونه خدا عده اى راكه بعداز ايمان آوردنشان و پس از اين كه شهادت دادند كه پيغمبر حق است و دلايل روشن براى آنها آمد كافر شدند هدايت می كند؟ خدا ظالم ها را هدايت نمی كند.(۸۶) جزاى آنها اين است كه لعنت خدا و فرشتگان و مردم دسته جمعى بر آنان است.(۸۷) هميشه در آن خواهند بود و عذاب آنها تخفيف پيدا نمی كند و به آنها مهلتى داده نمی شود.(۸۸) مگر كسانی كه بعد از آن توبه كردند و كار خود را اصلاح كردند چون خدا آمرزنده مهربان است.(۸۹) توبه افرادى كه بعد از ايمان آوردنشان منكر شدند و به انكارشان اضافه كردند، هرگز قبول نمی شود. آنها گمراه هستند.(۹۰) افرادى كه منكر شدند و در حال كفر و انكار مردند، اگر زمين را پر از طلا بكنند و جريمه بدهند از هيچ كدام آنها به هيچ وجه پذيرفته نمی شود. آنها عذاب پردردى دارند و كسی كه به آنها كمك كند ندارند.(۹۱)

هرگز به نيكى نمی رسيد مگر اين كه از آنچه دوست داريد انفاق كنيد، و هر چيزى كه انفاق كنيد خدا آن را می داند.(۹۲) هر غذايى براى بنی اسرائيل حلال بود غير از غذاهايى كه اسرائيل (يعقوب) قبل از اين كه تورات نازل شود بر خودش حرام كرده بود. بگو: اگر راست می گوييد تورات را بياوريد و بخوانيد.(۹۳) كسانی كه بعد از اين به خدا افترا بزنند ظالم هستند.(۹۴) بگو: خدا راست گفت، بنابراين از آيين ابراهيم كه موحد بود و مشرك نبود پيروى كنيد.(۹۵) اولين خانه اى كه براى مردم ساخته شد، خانه اى است در مكه، كه مبارك و راهنماى مردم است.(۹۶) در آن آيات روشنى از جمله مقام ابراهيم وجود دارد. كسی كه داخل آن شود در امان است. وظيفه مردم اين است كه در صورتى كه توانايى رفتن به آن را داشته باشند براى خدا به آنجا بروند. اگر كسى منكر آن شود (بداند كه) خدا از تمام افراد بشر بی نياز است.(۹۷) بگو: اى اهل كتاب، چرا منكر آيات خدا می شويد؟ در صورتى كه خدا شاهد كارهايى است كه می كنيد.(۹۸) بگو: اى اهل كتاب، چرا مردم را از راه خدا باز می داريد؟ هر كس را كه ايمان بياورد می خواهيد منحرف كنيد در صورتى كه خودتان شاهد درستى آن هستيد. خدا از كارهايى كه می كنيد غافل نيست.(۹۹) اى افراد باايمان، اگر از عده اى از اهل كتاب اطاعت كنيد شما را بعد از اين كه ايمان آورده ايد كافر می سازند.(۱۰۰)

چگونه كافر می شويد در صورتى كه آيات خدا بر شما خوانده می شود و پيغمبر خدا در بين شما است؟ كسی كه به خدا متوسل شود بدون شك به راه راست هدايت شده.(۱۰۱) اى افراد باايمان، از خدا آن طور كه شايسته ترس از اوست بترسيد و جز در حالی كه مسلمان (تسليم حكم و نظر خدا) هستيد از دنيا نرويد.(۱۰۲) همگى به رشته الهى (قرآن) بچسبيد و دچار تفرقه نشويد و نعمت خدا را بر خودتان به ياد داشته باشيد كه دشمن هم بوديد و خدا بين دل هاى شما محبت ايجاد كرد و به نعمت آن برادر هم شديد، و كنار گودالى از آتش بوديد، خدا شما را از آن نجات داد. خدا آياتش را اين طور براى شما بيان می كند تا هدايت شويد.(۱۰۳) بايد عده اى از شما باشند كه مردم را به كار خير دعوت كنند و امر به معروف و نهى از منكر نمايند. چنين افرادى رستگار و موفق هستند.(۱۰۴) شما مثل كسانى نباشيد كه پس از اين كه دلايل روشن هم براى آنها آمد دچار تفرقه و اختلاف شدند. آنها عذاب بزرگى دارند.(۱۰۵) روزى كه صورت هايى سفيد و صورت هايى سياه می شود. اما به افرادى كه صورتشان سياه شده گفته می شود: آيا بعد از ايمان آوردنتان كافر شديد؟ پس به خاطر كفرى كه ورزيديد عذاب را بچشيد.(۱۰۶) اما كسانی كه صورتشان سفيد شده در رحمت خدا هستند و هميشه در آن خواهند بود.(۱۰۷) اين ها آيات خدا است كه به حق بر تو می خوانيم. خدا هيچ ظلمى را بر افراد بشر نمی خواهد.(۱۰۸)

آنچه در آسمان ها و زمين است مال خدا است و كارها به سوى او برگردانده می شود.(۱۰۹) شما بهترين امتى هستيد كه به نفع بشريت بوجود آمده، چون امر به معروف (مردم را به كارهاى نيك تشويق) و نهى از منكر (از كارهاى نادرست منع) می كنيد و به خدا ايمان داريد. اگر اهل كتاب هم ايمان بياورند براى آنها بهتر است. عده اى از آنها ايمان دارند ولى بيشترشان خلاف كارند.(۱۱۰) جز مقدارى اذيت هرگز به شما ضررى نمی زنند و اگر با شما بجنگند فرار می كنند و بعد هم كسى به آنها كمك نخواهد كرد.(۱۱۱) هر جا كه باشند دچار ذلت هستند مگر اين كه به رشته الهى يا رشته اى از اتحاد مردم متوسل شوند. آنها سزاوار غضب خدا و دچار فقر شدند. اين امر به خاطر اين است كه منكر آيات خدا می شدند و پيغمبران را به ناحق می كشتند. اين كار هم به علت اين بود كه سركشى و تجاوز می كردند.(۱۱۲) آنها با هم مساوى نيستند. عده اى از اهل كتاب شب بلند می شوند و در دل شب آيات خدا را می خوانند و سجده می كنند.(۱۱۳) به خدا و روز آخرت ايمان دارند و امر به معروف و نهى از منكر می كنند و در كارهاى خير عجله دارند. آنها از درست كاران هستند.(۱۱۴) هر كار خوبى كه بكنند ناديده گرفته نمی شود. خدا افراد پرهیزکار را خوب می شناسد.(۱۱۵)

مال و فرزند كافران نمی تواند در مقابل خدا كارى براى آنها بكند. آنها اهل آتش جهنم هستند و هميشه در آن خواهند بود.(۱۱۶) آنچه در زندگى اين دنيا خرج می كنند مثل باد سردى است كه به مزرعه افراد ستمكار برسد و آن را نابود كند. خدا به آنها ظلم نكرده ولی آنها به خودشان ظلم می كنند.(۱۱۷) اى افراد باايمان، دوست و محرم رازى غير از مسلمانان براى خود نگيريد. آنها از خرابكارى درباره شما كوتاهى نمی كنند. هر چيزى كه باعث رنج شما شود دوست دارند. كينه ازحرف هايشان آشكار است. كينه اى كه در دل پنهان می كنند خيلى بزرگ تر است. اگر بفهميد، ما براى شما نشانه ها را بيان كرده ايم.(۱۱۸) متوجه باشيد كه اين شما هستيد كه آنها را دوست داريد، در صورتى كه آنها شما را دوست ندارند. شما به همه كتاب هاى الهى ايمان داريد (ولى آنها ندارند). وقتى با شما برخورد كنند می گويند که ايمان آورده ايم، و وقتى تنها شوند از شدت عصبانيت از دست شما انگشتانشان را گاز می گيرند. بگو: از شدت خشم خود بميريد. خدا از آنچه در دلها است اطلاع دارد.(۱۱۹) اگر وضع خوبى براى شما پيش آيد آنها را ناراحت می كند و اگر وضع بدى براى شما پيش آيد خوشحال می شوند. اگر استقامت و تسلط بر نفس داشته باشيد، نقشه هاى آنها ذره اى به شما ضرر نمی زند. خدا به كارهايى كه می كنند احاطه دارد.(۱۲۰) وقتى (را به ياد آر) كه براى تعيين محل جنگ براى افراد باايمان صبح زود از خانواده ات دور شدى. خدا شنوا و دانا است.(۱۲۱)

وقتى را يادآورى كن كه دو دسته از شما قصد كردند سستى كنند، در صورتى كه خدا ياور آنها بود. افراد باايمان بايد به خدا توكل كنند.(۱۲۲) خدا شما را در جنگ بدر كمك كرد، در صورتى كه شما ضعيف بوديد. پس، از نافرمانى و عذاب خدا بترسيد تا سپاسگزار باشيد.(۱۲۳) وقتى را يادآورى كن كه به مؤمنين گفتى: آيا براى شما كافى نيست كه خداوندتان شما را با سه هزار فرشته اى كه فرستاد، كمك نمود؟(۱۲۴) آرى، اگر استقامت داشته و پرهیزکار باشيد و دشمنان همين حالا با سرعت و شدت به شما حمله كنند، خداوندتان شما را با پنج هزار فرشته نشان گذار كمك می كند.(۱۲۵) خدا آن را فقط براى بشارت شما قرار داد و براى اين كه دل هاى شما با آن اطمينان پيدا كند. پيروزى فقط از طرف خداى توانا و حكيم است.(۱۲۶) تا گروهى از افراد بی ايمان را هلاك كند يا آنها را ذليل كند تا بدون اميدى برگردند.(۱۲۷) ذره اى از كارها به دست تو نيست. خدا توبه آنها را می پذيرد يا آنها را عذاب می كند، چون آنها ظالم هستند.(۱۲۸) آنچه در آسمان ها و زمين است مال خداست. هر كس را كه بخواهد می آمرزد و هر كس را كه بخواهد عذاب می كند. خدا آمرزنده مهربان است.(۱۲۹) اى افراد باايمان، ربا را چند برابر نخوريد و از نافرمانى و عذاب خدا بترسيد تا رستگار شويد.(۱۳۰) و خود را از آتشى كه براى افراد بی ايمان تهيه شده حفظ كنيد.(۱۳۱) و از خدا و پيغمبر اطاعت كنيد تا مورد مرحمت قرار گيريد.(۱۳۲)

و به سوى آمرزش خداوندتان و بهشتى كه عرض آن به اندازه آسمان ها و زمين است بشتابيد كه براى افراد پرهیزکار آماده شده است.(۱۳۳) افراد پرهیزکارى كه در توانگرى و تنگدستى انفاق می كنند و جلوى عصبانيت خود را می گيرند و گناه مردم را می بخشند. خدا افراد نيكوكار را دوست دارد.(۱۳۴) نيكوكارانى كه وقتى كار زشتى كردند يا به خودشان ظلم نمودند خدا را ياد می كنند و به خاطر گناهانشان طلب آمرزش می كنند. چه كسى غير از خدا گناه را می بخشد؟ نيكوكارانى كه در كار خلافى كه كردند اصرار نمی ورزند و حقيقت را می دانند.(۱۳۵) پاداش آنها از طرف خداوندشان آمرزش و بهشت هايى است كه نهرها در آن روان است و هميشه در آن خواهند بود. پاداش كسانی كه به اين دستورها عمل كنند چقدر خوب است.(۱۳۶) قبل از شما سنت هايى وجود داشت كه گذشت. در زمين بگرديد و نگاه كنيد كه عاقبت كسانی كه منكر (خدا و پيغمبرانش) شدند چه بود.(۱۳۷) اين (قرآن) بيانى براى مردم و هدايتى و پندى براى افراد پرهیزکار است.(۱۳۸) سست نشويد و حزن (غم و غصه) به خود راه ندهيد (گريه نكنيد). اگر شما ايمان داشته باشيد برتريد.(۱۳۹) اگر زخمى به شما رسيد به دشمنان نيز زخمى مثل آن وارد شد. اين، روزهايى است كه آن را بين مردم دست به دست می كنيم، براى اين كه خدا افراد باايمان را بشناسد و از شما شاهدهايى بگيرد. خدا افرادى را كه ظلم می كنند دوست ندارد.(۱۴۰)

چون خدا افراد باايمان را پاك و افراد بی ايمان را نابود می سازد.(۱۴۱) آيا خيال كرده ايد كه داخل بهشت می شويد در صورتى كه هنوز خدا افراد مجاهد و بااستقامت شما را نشناخته است؟(۱۴۲) شما قبل از اين كه مرگ را ببينيد آرزوى آن را می كرديد. حالا آن را ديده ايد و به آن نگاه می كرديد.(۱۴۳) محمد فقط پيغمبرى است. قبل از او پيغمبران ديگرى از دنيا رفتند. آيا اگر محمد بميرد يا كشته شود به عقب برمیگرديد (مشرك می شويد)؟ كسی كه به شرك برگردد، ذره اى به خدا ضرر نمی زند. خدا به سپاسگزاران پاداش خواهد داد.(۱۴۴) هيچ كس جز به فرمان خدا نمی ميرد، مرگ مقرر و مدت دار است. كسی كه پاداش دنيوى را بخواهد مقدارى از آن را به او می دهيم و كسی كه پاداش آخرت را بخواهد از آن به او می دهيم. ما به سپاسگزاران پاداش می دهيم.(۱۴۵) چه بسيار پيغمبرانى كه افراد خداپرست بسيارى در كنار آنها جنگيدند و در مقابل آنچه در راه خدا به آنها رسيد سست و ضعيف نشدند و اظهار ذلت نكردند. خدا افراد بااستقامت را دوست دارد.(۱۴۶) حرف آنها فقط اين بود كه خداوندا، گناهان و زياده رویهاى ما را در كارمان بيامرز و قدم هاى ما را ثابت كن و ما را بر افراد بی ايمان پيروز گردان.(۱۴۷) خدا به آنها پاداش دنيا و پاداش خوب آخرت را داد. خدا نيكوكاران را دوست دارد.(۱۴۸)

اى مسلمانان، اگر از افراد بی ايمان اطاعت كنيد شما را به شرك برمی گردانند و زيان كار می شويد.(۱۴۹) در صورتى كه ياور شما خداست و او بهترين مددكار است.(۱۵۰) در دل افراد بی ايمان وحشت خواهيم انداخت، براى اين كه چيزى را كه خدا براى آن دليلى نازل نكرده شريك خدا ساختند. جاى آنها جهنم است و جاى افرادى كه ظلم می كنند جاى بدى است.(۱۵۱) خدا وعده خود را براى شما ثابت كرد وقتى كه به فرمان او دشمن را از پا در می آورديد، تا زمانى كه سست و در كارتان دچار اختلاف شديد و بعد از اين كه خدا آنچه را كه دوست داريد (پيروزى را) به شما نشان داد، از فرمان او سرپيچى كرديد. عده اى از شما خواستار دنيا و عده اى از شما خواستار آخرت هستيد. بعد خدا براى اين كه شما را امتحان كند شما را از تعقيب آنها منصرف كرد. خدا از گناه شما درگذشت. خدا نسبت به مؤمنين لطف دارد.(۱۵۲) هنگامى كه براى فرار از كوه بالا می رفتيد و به كسى توجهى نمی كرديد و پيغمبر پشت سر شما، شما را صدا میزد. درنتيجه خدا بر غم شما غمى افزود. اين يادآورى براى اين است كه براى آنچه از دست داديد و بلايى كه به شما رسيد غم نخوريد. خدا از كارهايى كه می كنيد باخبر است.(۱۵۳)

خدا بعد از غم، چرتى آرامش بخش بر شما نازل كرد كه عده اى از شما را فرا گرفت و عده اى در فكر جان خود بودند. درباره خدا به ناحق گمانى نظير گمان جاهليت داشتند. می گفتند: آيا در اين كار ما اختيارى داريم؟ بگو: تمام كارها در اختيار خدا است. چيزى را كه براى تو آشكار نمی كردند در دلشان مخفى می نمودند. می گفتند: اگر كار در دست ما بود اينجا كشته نمی شديم. بگو: اگر در خانه هاى خودتان هم بوديد، كسانی كه قتل بر آنها مقرر شده بود، با پاى خود به محل قتل خود می رفتند. براى اين كه خدا آنچه در دلتان است امتحان كند. و آنچه در دل شما است پاك كند. خدا آنچه در دلها است می داند.(۱۵۴) افرادى از شما، كه روز برخورد دو لشكر فرار كردند، شيطان به سبب بعضى از كارهايى كه كرده بودند آنها را دچار لغزش كرد. خدا از گناه آنها درگذشته چون خدا آمرزنده بردبار است.(۱۵۵) اى افراد باايمان، مثل كسانی كه كافر شدند نباشيد كه درباره برادرانشان وقتى سفر كردند يا در جنگ بودند گفتند که اگر پيش ما بودند نمی مردند و كشته نمی شدند، تا خدا آن (فكر) را مايه حسرتى در دلشان قرار دهد. خدا زنده می كند و می ميراند. خدا كارهايى را كه می كنيد می بيند.(۱۵۶) اگر در راه خدا كشته شويد يا بميريد، مسلماً آمرزش و رحمت الهى بهتر از تمام چيزهايى است كه آنها جمع می كنند.(۱۵۷)

اگر بميريد يا كشته شويد پيش خدا جمع می شويد.(۱۵۸) (اى پيغمبر،) به سبب رحمت خدا با آنها ملايمت میكردى. اگر خشن و سنگدل بودى از اطرافت پراكنده می شدند. گناه آنها را ببخش و براى آنها طلب آمرزش كن و در كارها با آنها مشورت كن و وقتى تصميم به كارى گرفتى بر خدا توكل كن. چون خدا توكل كنندگان را دوست دارد.(۱۵۹) اگر خدا شما را يارى كند، هيچ كس بر شما غلبه نمی كند و اگر به شما كمك نكند چه كسى غير از او به شما كمك می كند؟ افراد باايمان بايد (فقط) به خدا توكل كنند.(۱۶۰) سزاوار هيچ پيغمبرى نيست كه دغلكارى كند. كسی كه دغلكارى كند روز قيامت آن را با خود میآورد. و پاداش هر كس مطابق كارى كه كرده به طور كامل داده می شود و به آنها ظلمى نمی شود.(۱۶۱) آيا كسی كه از رضايت خدا پيروى می كند مثل كسى است كه باعث خشم خدا می شود و جايش جهنم است؟ جهنم بد جايى است.(۱۶۲) آنها درجاتى پيش خدا دارند و خدا هر كارى كه بكنند می بيند.(۱۶۳) خدا بر افراد باايمان منت گذاشت وقتى كه پيغمبرى از خودشان برانگيخت تا آيات خدا را بر آنها بخواند و آنها را پاك سازد و به آنها كتاب و حكمت بياموزد. در صورتى كه قبلاً در گمراهى آشكارى بودند.(۱۶۴) آيا وقتى مصيبتى به شما رسيد در صورتى كه دو برابر آن را به آنها وارد كرديد گفتيد که اين مصيبت از كجا به ما وارد شده؟ بگو: آن از طرف خودتان است. چون خدا قادر به هر كارى است.(۱۶۵)

آنچه در روز برخورد دو لشكر به شما رسيد به خواست خدا بود تا افراد باايمان را بشناسد.(۱۶۶) و افراد منافق را هم بشناسد. به آنها گفته شد: بياييد در راه خدا بجنگيد يا از خودتان دفاع كنيد. گفتند: اگر جنگ می دانستيم دنبال شما می آمديم. آنها در آن روز به كفر نزديك تر بودند تا به ايمان. با زبان چيزى می گويند كه قلباً به آن ايمان ندارند. خدا آنچه را پنهان می كنند خوب می داند.(۱۶۷) كسانی كه به جنگ نرفتند به برادرانشان گفتند: اگر از ما اطاعت می كردند كشته نمی شدند. بگو: اگر راست می گوييد مرگ را از خودتان دور كنيد.(۱۶۸) كسانى را كه در راه خدا كشته شدند مرده نپنداريد. بلكه زنده اند و پيش خداوندشان روزى دارند.(۱۶۹) به آنچه خدا از لطف خودش به آنها داده شاد هستند و درباره كسانی كه هنوز به آنها نپيوسته اند دلشاد هستند، و می دانند كه ترسى بر آنها نيست و غصه اى ندارند.(۱۷۰) به نعمت و لطف خدا و اين كه خدا پاداش افراد باايمان را ضايع نمی كند، خوشحال هستند.(۱۷۱) افراد باايمانى كه بعد از اين كه جراحاتى به آنها وارد شد، باز هم دعوت خدا و رسول را اجابت كردند. براى كسانى از آنها كه نيكى كردند و پرهیزکار بودند پاداش بزرگى وجود دارد.(۱۷۲) افرادى كه به آنها گفتند: مردم براى جنگ با شما متحد شده اند، از آنها بترسيد. اين حرف ايمان آنها را زيادتر كرد و گفتند: خدا براى ما كافى است و خدا وكيل خوبى است.(۱۷۳)

آنها به نعمت و لطف خدا برگشتند و هيچ آسيبى به آنها نرسيد و دنبال رضاى خدا رفتند. خدا لطف بزرگى دارد.(۱۷۴) اين فقط شيطان است كه ياران خود را می ترساند. از آنها نترسيد و اگر ايمان داريد از من بترسيد.(۱۷۵) كسانی كه در كفر بر ديگران پيشى می گيرند تو را غصه دار نكنند. آنها هرگز ذره اى به خدا ضرر نمی زنند. خدا می خواهد براى آنها بهره اى در آخرت قرار ندهد. آنها عذاب بزرگى دارند.(۱۷۶) كسانی كه كفر را به قيمت ايمان خريدند، هرگز ذره اى به خدا ضرر نمی زنند. آنها عذاب پردردى دارند.(۱۷۷) افراد بی ايمان خيال نكنند كه مهلتى كه به آنها می دهيم به نفع آنها است. ما به آنها مهلت می دهيم تا گناه بيشترى بكنند. آنها عذاب خواركننده اى دارند.(۱۷۸) سزاوار نيست كه خدا تا وقتی كه ناپاك را از پاك جدا كند، شما مؤمنان را به همين حالی كه داريد رها كند. خدا شما را از غيب آگاه نمی كند ولى براى اين كار هر كس از پيغمبرانش را كه بخواهد انتخاب می كند. بنابراين به خدا و پيغمبرانش ايمان بياوريد. اگر ايمان بياوريد و پرهیزکار شويد، پاداش بزرگى داريد.(۱۷۹) كسانی كه در مورد آنچه خدا از فضلش به آنها داده بخل می ورزند، خيال نكنند كه اين كار به نفع آنها است. بلكه به ضرر آنها است. روز قيامت همان چيزى كه به خاطرش بخل ورزيده اند طوقى دور گردن آنها می شود. ميراث آسمان ها و زمين متعلق به خدا است. خدا از كارهايى كه می كنيد باخبر است.(۱۸۰)

خدا حرف آنها را كه گفتند که خدا محتاج است و ما بی نياز هستيم شنيد. حرفى كه می زنند خواهيم نوشت. همين طور اين را كه پيغمبران را به ناحق می كشتند مینويسيم و می گوييم: عذاب سوزان را بچشيد.(۱۸۱) اين عذاب به علت كارهايى است كه كرده ايد. بدون شك خدا به بندگانش ظلم نمی كند.(۱۸۲) كسانی كه گفتند: خدا با ما قرار گذاشته كه به هيچ پيغمبرى ايمان نياوريم مگر اين كه قربانی اى بياورد كه آتش آن را بخورد. بگو: قبل از من پيغمبرانى دلايل روشن و همين نوع قربانى كه می گوييد براى شما آوردند. اگر راست می گوييد چرا آنها را كشتيد؟(۱۸۳) اگر منكر رسالت تو شدند، قبل از تو نيز منكر پيغمبرانى شدند كه دلايل روشن و كتاب و نوشته هاى روشن آوردند.(۱۸۴) هر كسى مزه مرگ را می چشد. روز قيامت پاداش شما به طور كامل به شما داده می شود. كسی كه از آتش جهنم نجات داده شود و وارد بهشت شود، موفق و رستگار شده است. زندگى دنيا وسيله فريب انسان است.(۱۸۵) حتماً شما به وسيله مال و جانتان امتحان می شويد و از افرادى كه قبل از شما به آنها كتاب داده شده و از مشركين اذيت زيادى می شدید. اگر صبر و استقامت داشته و مسلط بر نفس خود باشيد كارى كرده ايد كه اراده قوى لازم دارد.(۱۸۶)

هنگامى را يادآورى كن كه خدا از اهل كتاب پيمان گرفت كه آن را براى مردم بيان كنند و مخفى نكنند. ولى آنها پيمان خود را پشت سرشان انداختند و آن را به قيمت كمى فروختند. بد خريد و فروشى كردند.(۱۸۷) خيال نكن كسانی كه به خاطر كارهايى كه كرده اند خوشحالند و دوست دارند به خاطر كارهايى كه نكرده اند مورد ستايش قرار گيرند، از عذاب نجات پيدا می كنند. آنها عذاب پردردى دارند.(۱۸۸) حكومت آسمان ها و زمين مال خداست و او قادر به هر كارى است.(۱۸۹) در آفرينش آسمان ها و زمين و آمد و شد شب و روز نشانه هايى براى افراد خردمند وجود دارد.(۱۹۰) افرادى كه ايستاده و نشسته و خوابيده خدا را ياد می كنند و درباره آفرينش آسمان ها و زمين فكر می كنند و می گويند: خداوندا، اين ها را بيهوده نيافريدى، خدايا تو پاكى، ما را از عذاب آتش جهنم حفظ فرما.(۱۹۱) خداوندا، هر كسى را كه وارد آتش جهنم كنى مسلماً او را خوار كرده اى و ظالم ها مددكارى ندارند.(۱۹۲) خداوندا، شنيديم كه كسى با صداى بلند مردم را به ايمان دعوت میكرد كه به خداوندتان ايمان بياوريد، ما هم ايمان آورديم. خداوندا، گناهان ما را بيامرز و بدی هاى ما را به حساب نياور و ما را با نيكان از دنيا ببر.(۱۹۳) خداوندا، آنچه توسط پيغمبرانت به ما وعده دادى به ما بده و روز قيامت ما را خوار نساز، تو كارى بر خلاف وعده ات نمی كنى.(۱۹۴)

خداوندشان دعاى آنها را اجابت كرد و گفت: من عمل هيچ كدام از شما را، چه مرد باشد چه زن، ضايع نمی كنم چون همه از يكديگريد. كسانی كه مهاجرت كردند و از سرزمين خود اخراج و در راه من اذيت شدند و جنگيدند و كشته شدند، بدی هاى آنها را از بين می برم و آنها را وارد بهشت هايى می كنم كه در آن نهرها روان است. اين پاداشى از طرف خدا است و پاداش نيكو در اختيار خدا است.(۱۹۵) آمد و رفت افراد بی ايمان در شهرها تو را فريب ندهد.(۱۹۶) اين متاع كمى است. جاى آنها جهنم است و جهنم بد جايى است.(۱۹۷) اما افرادى كه از نافرمانى و عذاب خداوندشان می ترسند بهشت هايى دارند كه در آنها نهرها روان است و هميشه در آن خواهند بود. اين پذيرايى از طرف خدا است. آنچه پيش خدا است براى نيكوكاران بهتر است.(۱۹۸) عده اى از اهل كتاب افرادى هستند كه به خدا و آنچه به شما نازل شده و آنچه به آنها نازل شده ايمان دارند و در برابر خدا تسليم هستند و آيات خدا را به قيمت ناچيزى نمی فروشند. پاداش آنها پيش خداوندشان محفوظ است، چون محاسبه خدا به سرعت صورت می گيرد.(۱۹۹) اى افراد باايمان، استقامت داشته باشيد و همديگر را به استقامت سفارش كنيد و با هم رابطه داشته باشيد (از حقوق خود دفاع كنيد) و از نافرمانى و عذاب خدا بترسيد تا رستگار و موفق شويد.(۲۰۰)

ابتدای سوره سوره بعد سوره قبل انگلیسی عربی لیست سوره ها