انتهای سوره سوره بعد سوره قبل انگلیسی عربی لیست سوره ها

سوره شعراء (۲۶)

مكى و شامل دويست و بيست و هفت آيه

به نام خداوند بخشنده مهربان

طسم.(۱) اين آيات كتاب روشن است.(۲) شايد خودت را به خاطر اين كه مردم ايمان نمی آورند، هلاك كنى.(۳) اگر بخواهيم آيه اى از آسمان نازل می كنيم كه گردن هایشان در برابر آن از تواضع خم شود.(۴) هيچ تذكر جديدى از طرف خدا براى آن ها نيامد مگر اين كه از آن روگرداندند.(۵) گفتند: اين حرف دروغ است. خبر چيزى كه مورد تمسخر آنان قرار می گرفت، برايشان خواهد آمد.(۶) آيا به زمين نگاه نكردند كه انواع گياهان سودمند در آن رويانده ايم؟(۷) يقيناً در اين كار نشانه اى وجود دارد، ولى بيشتر آن ها ايمان نمی آورند.(۸) براستى خداوند تو قدرتمند و مهربان است.(۹) وقتى كه خدا به موسى گفت: پيش قوم ستمكار، قوم فرعون، برو و بگو: آيا از كارهاى خلاف و عذاب خدا نمی ترسند؟(۱۰ و ۱۱) موسى گفت: خدايا، می ترسم حرف مرا قبول نكنند.(۱۲) و دلتنگ شوم، و زبانم گير كند. اين مأموريت را به هارون بده.(۱۳) گناهى به گردن من دارند و می ترسم مرا بكشند.(۱۴) خدا گفت: اين طور نيست، تو و هارون آيات مرا پيش فرعون ببريد، ما با شماييم و به حرف هاى شما گوش می دهيم.(۱۵) پيش فرعون برويد و بگوييد: ما فرستاده خداى جهانيان هستيم.(۱۶) و مأموريم كه بنی اسرائيل را با ما بفرستى.(۱۷) چون پيش فرعون رفتند، فرعون گفت: آيا وقتى بچه بودى ما تو را بين خودمان بزرگ نكرديم؟ و سالها عمرت را بين ما نبودى؟(۱۸) و جنايتى را كه كردى، كردى (آدم كشتى)، تو نمك نشناسى.(۱۹)

موسى گفت: وقتى من گمراه بودم آن كار را كردم.(۲۰) و چون ترسيدم از پيش شما فرار كردم. سپس خدا به من حكم داد و مرا رسول خود ساخت.(۲۱) نعمتى كه منت آن را بر من میگذارى اين است كه بنی اسرائيل را برده خود ساخته اى.(۲۲) فرعون گفت: صاحب اختيار مردم جهان چه كسى است؟(۲۳) موسى گفت: اگر يقين داشته باشيد، (خدا) صاحب اختيار آسمان ها و زمين و تمام چيزهايى است كه بين آن ها وجود دارد.(۲۴) فرعون به اطرافيانش گفت: آيا نمی شنويد؟ (كه چه حرف هايى می زند).(۲۵) موسى (در ادامه صحبتش) گفت: صاحب اختيار شما و نياكان شما.(۲۶) فرعون گفت: اين پيغمبرى كه پيش شما فرستاده شده، ديوانه است.(۲۷) موسى گفت: اگر عقل داريد، خدا صاحب اختيار مشرق و مغرب و هر چه بين آن هاست می باشد.(۲۸) فرعون گفت: اگر معبودى غير از من بگيرى تو را زندانى می كنم.(۲۹) موسى گفت: اگر چه معجزه آشكارى برايت بياورم؟(۳۰) فرعون گفت: اگر راستگويى بياور.(۳۱) موسى عصايش را انداخت، ناگهان مار بزرگى شد.(۳۲) و دستش را از گريبان خارج كرد و در مقابل چشم بينندگان سفيد شد.(۳۳) فرعون به بزرگان اطرافش گفت: واقعاً اين ساحر دانايى است.(۳۴) می خواهد با جادويش شما را از سرزمينتان بيرون كند، شما چه می فرماييد؟(۳۵) گفتند: مدتى به او و برادرش مهلت بده، و عده اى را به شهرها بفرست تا جادوگران را جمع كنند.(۳۶) هر جادوگر زبردستى را پيش تو بياورند.(۳۷) جادوگران در روز و محل معین جمع آورى شدند.(۳۸) به مردم گفته شد: آيا شما هم جمع می شويد؟(۳۹)

تا اگر جادوگران پيروز شدند، ما از آن ها پيروى كنيم.(۴۰) چون جادوگران آمدند، به فرعون گفتند: اگر غلبه كنيم، آيا مزدى داريم؟(۴۱) فرعون گفت: آرى، در آن صورت شما از مقربان درگاه خواهيد بود.(۴۲) موسى به جادوگران گفت: آنچه را می خواهيد بياندازيد، بياندازيد.(۴۳) جادوگران طناب ها و عصاهايشان را انداختند و گفتند: به عزت فرعون قسم ما پيروز می شويم.(۴۴) پس موسى عصايش را انداخت كه ناگهان تمام وسايل آن ها را بلعيد.(۴۵) درنتيجه جادوگران به سجده افتادند.(۴۶) و گفتند: ما به صاحب اختيار جهانيان ايمان آورديم.(۴۷) صاحب اختيار موسى و هارون.(۴۸) فرعون به آن ها گفت: آيا قبل از اين كه به شما اجازه بدهم به او ايمان آورديد؟ موسى استاد بزرگ شما است كه به شما جادوگرى آموخته. نتيجه كار خود را خواهيد فهميد. دست و پايتان را بر خلاف هم می برم و همه شما را به دار میزنم.(۴۹) جادوگران گفتند: اشكالى ندارد، ما پيش خدايمان برمی گرديم.(۵۰) ما اميدواريم كه خدايمان گناهان ما را ببخشد، چون اولين افرادى هستيم كه ايمان می آوريم.(۵۱) به موسى وحى كرديم كه بندگان مرا شبانه حركت بده، چون شما تعقيب می شويد.(۵۲) فرعون مأموران خود را براى جمع كردن نيرو به شهرها فرستاد.(۵۳) و گفت: اين ها عده كمى هستند.(۵۴) اين ها باعث خشم ما شده اند.(۵۵) ولى ما آماده و محتاط هستيم.(۵۶) ما فرعونيان را از باغ ها و چشمه ها و از گنج ها و خانه هاى پرارزش خارج كرديم.(۵۷ و ۵۸) به اين ترتيب آن را به بنی اسرائيل واگذار كرديم.(۵۹) آن ها موقع طلوع آفتاب به تعقيب بنی اسرائيل پرداختند.(۶۰)

وقتى دو گروه همديگر را ديدند، ياران موسى گفتند: ما دستگير شديم.(۶۱) موسى گفت: اين طور نيست، خداى من با من است و راه را به من نشان می دهد.(۶۲) ما به موسى وحى كرديم كه با عصايت به دريا بزن، چون زد، دريا شكافت و هر طرف مثل كوه بزرگى شد.(۶۳) و سپاه فرعون را در آنجا به آن ها نزديك كرديم.(۶۴) و موسى و همه كسانى را كه با او بودند نجات داديم.(۶۵) و سپاه فرعون را غرق كرديم.(۶۶) در اين كار نشانه اى وجود دارد، ولى بيشتر مردم ايمان نمی آورند.(۶۷) و خداى تو توانا و مهربان است.(۶۸) و داستان ابراهيم را براى آن ها بخوان.(۶۹) موقعى كه به پدر و قومش گفت: چه چيزى را بندگى می كنيد؟(۷۰) گفتند: بت هايى را می پرستيم و براى عبادت در خدمتشان هستيم.(۷۱) ابراهيم گفت: آيا وقتى از آن ها كمك می خواهيد، صداى شما را می شنوند؟(۷۲) يا نفعى يا ضررى به شما میرسانند؟(۷۳) گفتند: ديديم كه پدرانمان اين كار را می كردند.(۷۴) ابراهيم گفت: درباره آنچه كه شما بندگى می كنيد و پدرانتان بندگى می كردند چه نظرى داريد؟(۷۵ و ۷۶) آن ها دشمن من هستند، به جز صاحب اختيار مردم جهان.(۷۷) آن كه مرا خلق كرد، مرا هدايت می كند.(۷۸) وجودى كه به من غذا و آب می دهد.(۷۹) و وقتى مريض شوم مرا شفا می دهد.(۸۰) آن كه جان مرا می گيرد و بعد مرا زنده می كند.(۸۱) آن كه اميدوارم روز جزا خطاهاى مرا ببخشد.(۸۲) خدايا، به من حكمت بده و مرا جزو افراد درستكار ساز.(۸۳)

و در ميان امت هاى آينده مرا نيكنام گردان.(۸۴) و مرا از وارثان بهشت پرنعمت گردان.(۸۵) و پدرم را بيامرز، چون او گمراه است.(۸۶) و روز قيامت مرا خوار نساز.(۸۷) روزى كه مال و فرزند فايده اى ندارد.(۸۸) مگر كسی كه دلى پاك پيش خدا بياورد.(۸۹) بهشت به پرهیزکاران نزديك شده.(۹۰) و جهنم براى گمراهان آشكار شده.(۹۱) به آن ها گفته می شود: آنچه كه غير از خدا بندگى می كرديد كجا هستند؟ آيا به شما يا خودشان كمك می كنند؟(۹۲ و ۹۳) معبودهاى آن ها و گمراهان و لشكريان ابليس همگى پشت سر هم دمرو به جهنم افكنده می شوند.(۹۴ و ۹۵) و در حالی كه با هم بحث می كنند می گويند:(۹۶) به خدا قسم ما در گمراهى كاملاً معلومى بوديم،(۹۷) وقتى شما را با صاحب اختيار مردم جهان مساوى می دانستيم،(۹۸) فقط گناه كاران ما را منحرف كردند.(۹۹) ما شفيع و دوست صميمى كه به ما كمك كند نداريم.(۱۰۰ و ۱۰۱) اگر عمر دوباره اى داشته باشيم، فرد باايمانى خواهيم شد.(۱۰۲) در اين كار نشانه اى وجود دارد، ولى بيشتر آن ها ايمان نمی آورند.(۱۰۳) و خداوند تو توانا و مهربان است.(۱۰۴) قوم نوح هم پيغمبران را قبول نداشتند.(۱۰۵) وقتى برادرشان نوح به آن ها گفت: آيا از خدا

نمی ترسيد؟(۱۰۶) من براى شما رسول امينى هستم،(۱۰۷) از نافرمانى خدا بترسيد و از من اطاعت كنيد.(۱۰۸) من از شما مزدى نمی خواهم، مزد من به عهده صاحب اختيار جهانيان است.(۱۰۹) از نافرمانى خدا بترسيد و از من اطاعت كنيد.(۱۱۰) گفتند: آيا به تو ايمان بياوريم؟ در حالی كه افراد اوباش از تو پيروى می كنند؟(۱۱۱)

نوح گفت: من از كارهايى كه می كنند اطلاع ندارم.(۱۱۲) اگر توجه داشته باشيد حساب آن ها با خداى من است.(۱۱۳) من افراد باايمان را از خود نمی رانم.(۱۱۴) من فقط بطور آشكار هشدار می دهم.(۱۱۵) گفتند: اى نوح، اگر از اين حرف ها دست برندارى، سنگسار خواهى شد.(۱۱۶) نوح گفت: خدايا، قوم من حرف من را قبول ندارند.(۱۱۷) من و آن ها را از هم جدا كن، و مرا و افراد باايمانى را كه با من هستند نجات بده.(۱۱۸) ما او و كسانى راكه با او در كشتیِ پر بودند نجات داديم.،(۱۱۹) و بقيه را غرق كرديم.(۱۲۰) در اين كار نشانه اى وجود دارد، ولى بيشتر مردم ايمان نمی آورند.(۱۲۱) خداى تو توانا و مهربان است.(۱۲۲) قوم عاد هم پيغمبران را قبول نكردند.(۱۲۳) وقتى برادرشان هود به آن ها گفت: آيا از نافرمانى خدا نمی ترسيد؟(۱۲۴) من براى شما رسول امينى هستم،(۱۲۵) از نافرمانى خدا بترسيد و از من اطاعت كنيد.(۱۲۶) من از شما مزدى نمی خواهم، مزد من به عهده صاحب اختيار جهانيان است.(۱۲۷) آيا بيهوده در هر جاى بلندى نشانه اى می سازيد؟(۱۲۸) و خانه ها و قلعه ها براى خود می سازيد تا در دنيا هميشه بمانيد؟(۱۲۹) و وقتى حمله می كنيد ستمگرانه حمله می كنيد؟(۱۳۰) از نافرمانى خدا (از فساد و بی عدالتى) بترسيد و از من اطاعت كنيد.(۱۳۱) و از خدايى بترسيد كه با آنچه كه می دانيد به شما كمك كرده،(۱۳۲) با چهارپايان و فرزند و باغ و چشمه به شما كمك كرده.(۱۳۳ و ۱۳۴) من بر شما از عذاب روز بزرگ می ترسم.(۱۳۵) گفتند: نصيحت بكنى يا نكنى براى ما مساوى است.(۱۳۶)

اين طبيعت امت هاى گذشته است.(۱۳۷) ما عذاب نخواهيم شد.(۱۳۸) او را به دروغگويى متهم كردند، لذا ما آن ها را هلاك كرديم. در اين كار نشانه اى وجود دارد، ولى بيشتر آن ها مؤمن نبودند.(۱۳۹) خداى تو توانا و مهربان است.(۱۴۰) قوم ثمود هم پيغمبران را به دروغگويى متهم كردند.(۱۴۱) وقتى برادرشان صالح به آن ها گفت: آيا از نافرمانى خدا نمی ترسيد؟(۱۴۲) من رسول امينى براى شما هستم.(۱۴۳) بنابراين از نافرمانى خدا بترسيد و از من اطاعت كنيد،(۱۴۴) من از شما مزدى نمی خواهم، مزد من به عهده صاحب اختيار كليه افراد بشر است.(۱۴۵) آيا شما را با خاطرى جمع در اينجا به حال خود می گذارند؟(۱۴۶) در باغ ها و چشمه ها و زراعت و نخل هايى كه ميوه هايش رسيده و نرم است.(۱۴۷ و ۱۴۸) و خانه هايى كه با مهارت از كوه براى خود می تراشيد؟(۱۴۹) از نافرمانى خدا بترسيد و از من اطاعت كنيد.(۱۵۰) و از دستور افراد متجاوز اطاعت نكنيد.(۱۵۱) از دستور متجاوزانى كه در زمين فساد می كنند و اصلاح نمی كنند.(۱۵۲) گفتند: حتماً تو را جادو كرده اند.(۱۵۳) تو آدمى مثل ما هستى، اگر راست می گويى معجزه اى بياور.(۱۵۴) صالح به آن ها گفت: اين يك شتر است كه سهمى از آب دارد و شما هم در روز معلوم سهمى داريد.(۱۵۵) آزارى به او نرسانيد چون دچار عذاب روزى بزرگ می شويد.(۱۵۶) ولى آن ها شتر را كشتند و بعد پشيمان شدند.(۱۵۷) درنتيجه دچار عذاب شدند. در اين كار نشانه اى وجود دارد. بيشتر آن ها مؤمن نبودند.(۱۵۸) و خداى تو توانا و مهربان است.(۱۵۹)

قوم لوط هم پيغمبران را تكذيب كردند.(۱۶۰) وقتى برادرشان لوط به آن ها گفت: آيا نمی ترسيد؟(۱۶۱) من رسول امينى براى شما هستم.(۱۶۲) بنابراين از نافرمانى خدا بترسيد و از من اطاعت كنيد،(۱۶۳) من از شما به خاطر رسالتم مزدى نمی خواهم، مزد من به عهده صاحب اختيار جهانيان است.(۱۶۴) آيا از بين تمام انسان ها سراغ مردها و پسرها می رويد؟(۱۶۵) و همسرانى را كه خدا برايتان خلق كرده ترك می كنيد؟ شما آدم هاى متجاوزى هستيد.(۱۶۶) گفتند: اى لوط، اگر از اين حرف ها دست برندارى، اخراجت می كنيم.(۱۶۷) لوط گفت: من از كار شما نفرت دارم.(۱۶۸) خدايا، من و خانواده ام را از كارهايى كه می كنند نجات بده.(۱۶۹) ما او و همه خانواده اش را، غير از زنى كه جزو هلاك شدگان بود، نجات داديم.(۱۷۰ و ۱۷۱) و ديگران را نابود كرديم.(۱۷۲) بارانى بر آن ها بارانديم كه هشدارش به آن ها داده شده بود. باران بدى بود.(۱۷۳) در اين كار نشانه اى است، ولى بيشتر آن ها به آن ايمان نداشتند.(۱۷۴) خداى تو توانا و مهربان است.(۱۷۵) اصحاب «ايكه» نيز پيغمبران را تكذيب كردند.(۱۷۶) وقتى شعيب به آن ها گفت: آيا از اطاعت نكردن دستورهاى خدا نمی ترسيد؟(۱۷۷) من رسول امينى براى شما هستم.(۱۷۸) بنابراين از نافرمانى خدا بترسيد و از من اطاعت كنيد،(۱۷۹) من از شما مزدى نمی خواهم، مزد من به عهده صاحب اختيار جهانيان است.(۱۸۰) پيمانه را كامل بدهيد و كم فروشى نكنيد،(۱۸۱) و با ترازوى درست وزن كنيد،(۱۸۲) و جنس مردم را كم ندهيد و در زمين فساد نكنيد.(۱۸۳)

و از نافرمانى خدايى كه شما و افراد قبل از شما را آفريد بترسيد.(۱۸۴) گفتند: تو جادو شده اى.(۱۸۵) تو آدمى مثل ما هستى. فكر می كنيم كه تو دروغگويى.(۱۸۶) اگر راست می گويى، تكه هايى از آسمان را بر سر ما بيانداز.(۱۸۷) شعيب گفت: خداى من از كارهايى كه می كنيد بهتر از همه اطلاع دارد.(۱۸۸) بنابراين حرف هاى او را باور نكردند. لذا دچار عذاب روز ابرى شدند. واقعاً آن عذاب روزى بزرگ بود.(۱۸۹) در اين كار نشانه اى وجود داشت، ولى بيشتر آن ها مؤمن نبودند.(۱۹۰) و خداى تو توانا و مهربان است.(۱۹۱) نزول قرآن از طرف صاحب اختيار تمام افراد بشر است.(۱۹۲) جبرئيل آن را به زبان عربى روشن (واضح) بر قلب تو نازل كرده تا از هشداردهندگان باشى.(۱۹۳ تا ۱۹۵) در كتاب هاى گذشتگان نيز بوده است.(۱۹۶) آيا چون علمای بنی اسرائيل آن را می دانند براى آن ها علامتى نيست؟(۱۹۷) اگر آن را بر بعضى از افراد غيرعرب نازل می كرديم،(۱۹۸) و پيغمبر آن را براى آن ها می خواند، به آن ايمان نمی آوردند.(۱۹۹) ما آن را اين طور وارد قلب افراد گناه كار می كنيم.(۲۰۰) گناه كاران به آن ايمان نمی آورند تا موقعى كه عذاب دردناك را ببينند.(۲۰۱) عذاب ناگهانى بر آن ها وارد می شود و آن ها متوجه آمدن آن نمی شوند.(۲۰۲) وقتى آمد، می گويند: آيا مهلتى به ما داده می شود؟(۲۰۳) آيا می خواهند عذاب ما زودتر سراغ آن ها بيايد؟(۲۰۴) بگو: اگر ما سال هايى آن ها را بهره مند سازيم،(۲۰۵) و عذابى كه به آن ها وعده داده شده براى آن ها بيايد،(۲۰۶)

چيزهايى كه از آن بهره مند بودند، كارى براى آن ها نمی كند.(۲۰۷) هر شهرى را كه هلاك كرديم، هشداردهندگانى داشت،(۲۰۸) كه به آن ها تذكر بدهند. ما ظالم نبوده ايم.(۲۰۹) قرآن را شياطين نازل نكرده اند،(۲۱۰) سزاوار آن ها هم نيست كه چنين كارى بكنند، و نمی توانند بكنند.(۲۱۱) آن ها از شنيدن آن محروم هستند.(۲۱۲) (اى پيغمبر،) با خدا معبود ديگرى را نخوان، چون از كسانى میشوى كه دچار عذاب شده اند.(۲۱۳) به خويشان نزديك خود هشدار بده،(۲۱۴) و بال فروتنى را براى مؤمنينى كه از تو پيروى می كنند فرود آور (با آن ها مهربان باش).(۲۱۵) اگر از تو اطاعت نكردند، بگو: من از كارهايى كه می كنيد بيزارم.(۲۱۶) و به خداوند توانا ومهربان توكل كن.(۲۱۷) خدايى كه تو را موقعى كه برمیخيزى و آمدن و رفتن تو را هم در ميان سجده كنندگان می بيند.(۲۱۸ و ۲۱۹) چون او شنوا و دانا است.(۲۲۰) آيا به شما خبر بدهم كه شياطين بر چه كسانى نازل می شوند؟(۲۲۱) آن ها بر هر دروغگوى گناه كارى نازل می شوند،(۲۲۲) كه به شياطين گوش می دهند و بيشتر آن ها دروغگو هستند.(۲۲۳) گمراهان از شاعران پيروى می كنند.(۲۲۴) آيا نمی بينى كه آن ها در هر وادى سرگردان هستند،(۲۲۵) و حرف هايى می زنند كه عمل نمی كنند؟(۲۲۶) مگر شاعرهايى كه ايمان آوردند و كار درست كردند و زياد خدا را ياد كردند و پس از اين كه مورد ظلم قرار گرفتند، كمك خواستند، و ظلم كنندگان خواهند دانست به كجا برگردانده می شوند.(۲۲۷)

ابتدای سوره سوره بعد سوره قبل انگلیسی عربی لیست سوره ها