|
83 پایان جهان |
به ترتیب سوره‌های قرآن آیات مربوط به آن را ببینیم. آیه 1 و 2 حج سوره 22 میفرماید: يا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُمْ إِنَّ زَلْزَلَةَ السَّاعَةِ شَيْءٌ عَظِيمٌ. «ای مردم از (نافرمانی و عذاب) صاحب اختیارتان بر حذر باشید. چون زلزله قیامت امر بزرگی است.» يَوْمَ تَرَوْنَها تَذْهَلُ كُلُّ مُرْضِعَةٍ عَمَّا أَرْضَعَتْ وَ تَضَعُ كُلُّ ذاتِ حَمْلٍ حَمْلَها وَ تَرَى النَّاسَ سُكارى وَ ما هُمْ بِسُكارى وَ لكِنَّ عَذابَ اللَّهِ شَدِيدٌ. «روزی که آن را ببینید هر زن بچه شیردهی بچه خود را از یاد میبرد؛ و هر زن آبستنی بچه می‌اندازد؛ و مردم را مست می‌بینی در صورتیکه مست نیستند؛ ولی عذاب خدا (الله) شدید است.» آیه 87 و 88 نمل سوره 27 میفرماید: يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ فَفَزِعَ مَنْ فِي السَّماواتِ وَ مَنْ فِي الْأَرْضِ إِلاَّ مَنْ شاءَ اللَّهُ وَ كُلٌّ أَتَوْهُ داخِرِينَ. «روزی که در صور دمیده شود، تمام کسانی که در آسمان‌ها و زمین هستند دچار هراس میشوند؛ مگر کسانی که اَلله بخواهد؛ و همگی با خواری پیش خداوند می‌آیند.» وَ تَرَى الْجِبالَ تَحْسَبُها جامِدَةً وَ هِيَ تَمُرُّ مَرَّ السَّحابِ. «کوهها را می‌بینی و خیال میکنی حرکتی ندارند، در صورتیکه آنها مثل ابر حرکت میکنند.» آیه 9 و 10 طور سوره 52 میفرماید: يَوْمَ تَمُورُ السَّماءُ مَوْراً، وَ تَسِيرُ الْجِبالُ سَيْراً. «روزی که آسمان بشدت موج زند، و کوهها به حرکت درآیند.» آیه 37 رحمن سوره 55 میفرماید: إِذَا انْشَقَّتِ السَّماءُ فَكانَتْ وَرْدَةً كَالدِّهانِ «روزی که آسمان پاره شود و مثل چرم سرخ شود.» آیه 1 تا 6 واقعه سوره 56 میفرماید: إِذا وَقَعَتِ الْواقِعَةُ، لَيْسَ لِوَقْعَتِها كاذِبَةٌ، خافِضَةٌ رافِعَةٌ، إِذا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا، وَ بُسَّتِ الْجِبالُ بَسًّا، فَكانَتْ هَباءً مُنْبَثًّا. «وقتی واقعه (قیامت) واقع شود، در وقوع آن دروغی وجود ندارد، بعضی را پست میکند و بعضی را بالا میبرد. وقتی که زمین به سختی به لرزه درآید و کوهها روان شوند، و غباری پراکنده گردند.» آیه 13 تا 16 حاقه سوره 69 میفرماید: فَإِذا نُفِخَ فِي الصُّورِ نَفْخَةٌ واحِدَةٌ. «وقتی در صور یکبار دمیده شود، وَ حُمِلَتِ الْأَرْضُ وَ الْجِبالُ فَدُكَّتا دَكَّةً واحِدَةً. و زمین و کوهها برداشته و در هم کوفته و هموار شوند، فَيَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْواقِعَةُ آن روز واقعه صورت گرفته است.» وَ انْشَقَّتِ السَّماءُ فَهِيَ يَوْمَئِذٍ واهِيَةٌ. «و آسمان پاره شود و آسمان در آن روز از هم جدا و پراکنده شود.» آیه 1 تا 15 قیامت سوره 75 میفرماید: لا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيامَةِ، وَ لا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ، أَ يَحْسَبُ الْإِنْسانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظامَهُ؟ «به روز قیامت قسم نمیخورم (چون احتیاجی به قسم ندارد.) و به نفس لَوّامه (ملامت کننده) هم قسم نمیخورم، آیا انسان فکر میکند که استخوان‌های او را جمع نمیکنیم؟.» بَلى قادِرِينَ عَلى أَنْ نُسَوِّيَ بَنانَهُ. «آری ما قادریم که انگشتانش را دوباره بازسازی کنیم. بَلْ يُرِيدُ الْإِنْسانُ لِيَفْجُرَ أَمامَهُ. «اینطور نیست بلکه انسان میخواهد بعد از این هم کثافتکاری کند». يَسْئَلُ أَيَّانَ يَوْمُ الْقِيامَةِ. «می‌پرسد قیامت کی خواهد بود؟» فَإِذا بَرِقَ الْبَصَرُ. وَ خَسَفَ الْقَمَرُ وَ جُمِعَ الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ. «وقتی که چشم خیره شود و ماه تیره شود (خسوف) و ماه و خورشید با هم جمع شوند» يَقُولُ الْإِنْسانُ يَوْمَئِذٍ أَيْنَ الْمَفَرُّ. «انسان آن روز میگوید راه فرار کجا است؟» كَلاَّ لا وَزَرَ، إِلى رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ. «هیچ پناهگاه و راه فراری وجود ندارد. قرارگاه (محل توقف) در پیشگاه صاحب اختیار تو است.» يُنَبَّؤُا الْإِنْسانُ يَوْمَئِذٍ بِما قَدَّمَ وَ أَخَّرَ. «آن روز به انسان خبر کارهائی که کرده و کارهائی که به عقب انداخته داده میشود.» بَلِ الْإِنْسانُ عَلى نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ، وَ لَوْ أَلْقى مَعاذِيرَهُ. «اینطور نیست. انسان خودش را خوب می‌شناسد، اگرچه صدها عذر بیاورد.» آیه 18 تا 20 نباء سوره 78 میفرماید: يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْواجاً. «روزی که در صور دمیده شود، خودتان فوج فوج می‌آئید.» وَ فُتِحَتِ السَّماءُ فَكانَتْ أَبْواباً. «و آسمان از هم باز شود و بصورت درهای بازی درآید.» وَ سُيِّرَتِ الْجِبالُ فَكانَتْ سَراباً. «و کوهها روان شوند و مثل سراب شوند.» آیه 1 تا 14 تکویر سوره 81 میفرماید: إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ، وَ إِذَا النُّجُومُ انْكَدَرَتْ، وَ إِذَا الْجِبالُ سُيِّرَتْ. «وقتی خورشید در هم پیچیده شود، وقتی ستاره‌ها تاریک شوند و هنگامی که کوهها روان شوند، وَ إِذَا الْعِشارُ عُطِّلَتْ، وَ إِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ، وَ إِذَا الْبِحارُ سُجِّرَتْ، و موقعی که کسی به شتران آبستن توجهی نکند، زمانی که حیوانات وحشی دور هم جمع شوند، و وقتی که دریاها به جوش آیند. وَ إِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ، وَ إِذَا الْمَوْؤُدَةُ سُئِلَتْ، بِأَيِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ، زمانی که افراد گرد هم آیند و وقتی از دختران زنده بگور پرسیده شود که به چه گناهی کشته شده‌اید، وَ إِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ، وَ إِذَا السَّماءُ كُشِطَتْ، وَ إِذَا الْجَحِيمُ سُعِّرَتْ، وَ إِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ، عَلِمَتْ نَفْسٌ ما أَحْضَرَتْ. و وقتی نامه اعمال باز شود، و وقتی آسمان از جا کنده شود، وقتی جهنم شعله‌ور شود، و وقتی بهشت نزدیک شود. هر کسی میداند چه چیزی برای خود فراهم کرده است.» آیه 1 تا 5 سوره انفطار سوره 82 میفرماید: إِذَا السَّماءُ انْفَطَرَتْ، وَ إِذَا الْكَواكِبُ انْتَثَرَتْ، وَ إِذَا الْبِحارُ فُجِّرَتْ، وَ إِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ، عَلِمَتْ نَفْسٌ ما قَدَّمَتْ وَ أَخَّرَتْ. «وقتی آسمان پاره شود، و وقتی ستارگان پراکنده شوند، و وقتی که دریاها از جا کنده شوند، و وقتی که قبرها زیر و رو شود، هر کسی کارهائی که کرده و کارهائی که به عقب انداخته میداند.»
آیه 1 تا 4 انشقاق سوره 84 میفرماید: إِذَا السَّماءُ انْشَقَّتْ، وَ أَذِنَتْ لِرَبِّها وَ حُقَّتْ، وَ إِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ، وَ أَلْقَتْ ما فِيها وَ تَخَلَّتْ، وَ أَذِنَتْ لِرَبِّها وَ حُقَّتْ. «وقتی آسمان پاره شود، و به فرمان صاحب اختیارش گوش دهد و این کار سزاوار او است، و وقتی زمین کشیده شود، و آنچه در آن است بیرون بیندازد و خالی شود، و گوش به فرمان صاحب اختیارش دهد و سزاوار آن است.» که به فرمان صاحب اختیارش گوش دهد و از فرمان او اطاعت کند. آیه 21 تا 23 فجر سوره 89 میفرماید: كَلاَّ إِذا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا، وَ جاءَ رَبُّكَ وَ الْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا، وَ جِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسانُ وَ أَنَّى لَهُ الذِّكْرى؟ «اینطور نیست که می‌پندارید، وقتی زمین کاملاً در هم کوبیده شود، صاحب اختیارت و فرشتگان صف در صف بیایند، و در آن روز جهنم آورده شود، آن روز انسان متوجه میشود. و این توجه به چه درد او میخورد؟» آیه اول تا آخر سوره زلزله (زلزال) سوره 99 میفرماید: إِذا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزالَها، وَ أَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقالَها، «وقتی زمین بشدت بلرزه درآید، و زمین بارهای سنگین خود را خارج کند، وَ قالَ الْإِنْسانُ ما لَها و انسان بگوید که زمین را چه شده؟ يَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبارَها، بِأَنَّ رَبَّكَ أَوْحى لَها، آن روز زمین خبرهای خود را بازگو میکند، که صاحب اختیار تو به آن وحی کرده است. يَوْمَئِذٍ يَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتاتاً لِيُرَوْا أَعْمالَهُمْ، فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَيْراً يَرَهُ، وَ مَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ. آن روز مردم بطور پراکنده بیرون می‌آیند، تا اعمال خود را ببینند، بنابراین هر کس به اندازه ذره‌ای کار خیر کرده باشد می‌بیند، و هر کس به اندازه ذره‌ای کار بد کرده می‌بیند.»
روزی که نظم کنونی جهان بهم بخورد و چنین حوادثی پیش آید معلوم نیست چند سال بعد یا چند میلیون سال یا چند میلیارد سال، یا چند میلیارد میلیارد سال بعد خواهد بود. هیچکس از روز آن اطلاع ندارد. فقط خداوند آن را میداند و بس. همانطور که آیه 187 اعراف سوره 7 میفرماید: يَسْئَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْساها قُلْ إِنَّما عِلْمُها عِنْدَ رَبِّي لا يُجَلِّيها لِوَقْتِها إِلاَّ هُوَ ثَقُلَتْ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ لا تَأْتِيكُمْ إِلاَّ بَغْتَةً يَسْئَلُونَكَ كَأَنَّكَ حَفِيٌّ عَنْها قُلْ إِنَّما عِلْمُها عِنْدَ اللَّهِ وَ لكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا يَعْلَمُونَ. «در باره قیامت از تو سؤال میکنند که چه موقع صورت میگیرد. بگو علم آن پیش صاحب اختیار من است (فقط او میداند و من از آن بی اطلاعم) خدا آن را جز برای وقت خودش آشکار نمیکند. قیامت بر آسمان‌ها و زمین سنگین است. فقط ناگهانی صورت میگیرد (بر شما می‌آید) از تو در باره وقت آن سؤال میکنند مثل اینکه تو از آن اطلاع داری. بگو علم آن پیش اَلله (خدا) است (فقط او میداند) ولی اکثر مردم نمیدانند.» که تو از آن اطلاع نداری و فقط خداوند از آن اطلاع دارد. دانستن چنین روزی نفع و ضرری برای ما ندارد، ولی ایمان به وقوع آن در اصلاح ما و اجتماع کاملاً مؤثر است.