ایمان
بمعنی امنیت بخشیدن.
ایمان
اعتقاد کامل به چیزی داشتن بطوری که به انسان امنیت
خاطر ببخشد و انسان را از دو دلی نجات دهد.
در
دین ایمان به پنج چیز مطرح است که اصل آن ایمان
به رسالت پیغمبر ص است.
چون
وقتی انسان ایمان به رسالت پیغمبر ص داشته باشد ایمان
به خدائی که این رسالت را به پیغمبر داده دارد.
و
ایمان به وحی که به پیغمبر میشود، دارد.
لذا
ایمان دارد که قرآن که مجموعه وحی‌هائی است که
به پیغمبر ص شده سخنان پیغمبر ص نیست بلکه وحی
الهی است و مطابق قرآن ایمان به جبرئیل (روح
القدس. روح‌الامین)
دارد
و ایمان به آخرت و روز قیامت نیز دارد که در قرآن در
باره آن زیاد صحبت شده.
خداوند
در آیه 136 نساء
(سوره
4) میفرماید:
يا
أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا آمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ
الْكِتابِ الَّذِي نَزَّلَ عَلى رَسُولِهِ وَ الْكِتابِ الَّذِي
أَنْزَلَ مِنْ قَبْلُ وَ مَنْ يَكْفُرْ بِاللَّهِ وَ مَلائِكَتِهِ وَ
كُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلالاً
بَعِيداً.
«ای
افراد با ایمان، به اَلله و پیغمبرش و کتابی که به
پیغمبرش نازل کرده و کتابی که قبلاً نازل کرده ایمان
بیاورید. کسی
که منکر اَلله و فرشتگان و کتابها و پیغمبران خدا و روز آخرت بشود
خیلی گمراه شده است.»
البته
ایمان به خدائی که خالق آسمان‌ها و زمین است نه
خودآسمان‌ها و زمین که مذهب هندوها است و همه چیز
برهما میباشد. در
مورد نزول وحی و واسطه آن آیه 97
بقره
(سوره
2) میفرماید:
قُلْ
مَنْ كانَ عَدُوًّا لِجِبْرِيلَ فَإِنَّهُ نَزَّلَهُ عَلى قَلْبِكَ
بِإِذْنِ اللَّهِ مُصَدِّقاً لِما بَيْنَ يَدَيْهِ وَ هُدىً وَ بُشْرى
لِلْمُؤْمِنِينَ.
«بگو
چه کسی دشمن جبرئیل است؟ چون جبرئیل قرآن را که مصدّق
کتابهای قبلی و هدایت و بشارتی برای
افراد با ایمان است به اذن خدا (اَلله)
بر
قلب تو نازل کرده.» و
آیه 192 تا
195 شعراء
(سوره
26) میفرماید:
إِنَّهُ
لَتَنْزِيلُ رَبِّ الْعالَمِينَ *
نَزَلَ
بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ *
عَلى
قَلْبِكَ لِتَكُونَ مِنَ الْمُنْذِرِينَ *
بِلِسانٍ
عَرَبِيٍّ مُبِينٍ.
«نزول
قرآن بطور مسلّم از جانب صاحب اختیار کلیه افراد بشر
میباشد. روح‌الامین
(جبرئیل)
آن
را به زبان عربی روشن بر قلب تو نازل کرد تا از بیم دهندگان
باشی.» از
بیم دهندگانی باشی که انسان‌ها را از عواقب
کارهای بد و خطا بر حذر میدارند.
و
آیه 102 نحل
(سوره
16) میفرماید:
قُلْ
نَزَّلَهُ رُوحُ الْقُدُسِ مِنْ رَبِّكَ بِالْحَقِّ لِيُثَبِّتَ
الَّذِينَ آمَنُوا وَ هُدىً وَ بُشْرى لِلْمُسْلِمِينَ.
«بگو:
روح
القُدُس (جبرئیل)
آن
را بحق از جانب صاحب اختیارت نازل کرده تا افراد با ایمان
را ثابت قدم کند و هدایت و بشارتی برای افرادی
باشد که تسلیم حکم و نظر خدا هستند.»
آیه
51 شوری
(سوره
42) میفرماید:
ما
كانَ لِبَشَرٍ أَنْ يُكَلِّمَهُ اللَّهُ إِلاَّ وَحْياً أَوْ مِنْ
وَراءِ حِجابٍ أَوْ يُرْسِلَ رَسُولاً فَيُوحِيَ بِإِذْنِهِ ما يَشاءُ.
«هیچ
بشری نبوده که خدا با او صحبت کند مگر بصورت وحی یا
از پشت مانعی یا رسولی (فرشته‌ای)
بفرستد
تا هر چه خدا میخواهد به او وحی کند.»
در
مورد کتابهای قبلی آیه 44
مائده
(سوره
5) میفرماید:
إِنَّا
أَنْزَلْنَا التَّوْراةَ فِيها هُدىً وَ نُورٌ.
«تورات
را ما نازل کردیم در تورات هدایت و نور وجود دارد.»
و
آیه 46 مائده
میفرماید: وَ
آتَيْناهُ الْإِنْجِيلَ فِيهِ هُدىً وَ نُورٌ وَ مُصَدِّقاً لِما بَيْنَ
يَدَيْهِ مِنَ التَّوْراةِ وَ هُدىً وَ مَوْعِظَةً لِلْمُتَّقِينَ.
«به
عیسی انجیل را دادیم.
در
انجیل هدایت و نور و تصدیق توراتی است که قبل
از آن بوده و هدایت و پندی برای افراد متّقی
است.» آیه
136 بقره
(سوره
2) و
با کمی اختلاف آیه 84
آل‌عمران
(سوره
3) میفرماید:
قُولُوا
آمَنَّا بِاللَّهِ وَ ما أُنْزِلَ إِلَيْنا وَ ما أُنْزِلَ إِلى
إِبْراهِيمَ وَ إِسْماعِيلَ وَ إِسْحاقَ وَ يَعْقُوبَ وَ الْأَسْباطِ وَ
ما أُوتِيَ مُوسى وَ عِيسى وَ ما أُوتِيَ النَّبِيُّونَ مِنْ رَبِّهِمْ
لا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِنْهُمْ وَ نَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ.
«بگوئید:
مابه
اَلله و قرآنی که بما نازل شده و آنچه به ابراهیم و اسمعیل
و اسحق و یعقوب و فرزندان یعقوب و توراتی که به موسی
و انجیلی که به عیسی داده شده و آنچه به
پیغمبران از جانب صاحب اختیارشان داده شده ایمان
داریم. فرقی
بین هیچکدام آنها نمیگذاریم.
و
ما تسلیم خدا هستیم.»
آیه
49 قصص
(سوره
28) میفرماید:
قُلْ
فَأْتُوا بِكِتابٍ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ هُوَ أَهْدى مِنْهُما
أَتَّبِعْهُ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ.
«بگو:
اگر
راست میگوئید کتابی از طرف خدا بیاورید
که از این دو کتاب (تورات
و قرآن) بهتر
راهنمائی کند تا من از آن پیروی کنم.»
در
سوره صحبتی از انجیل نیست.
چون
عیسی ع قانونی نیاورده فقط در شماره 21
تا
آخر باب پنجم انجیل متی بعضی از اححام تورات را
سخت‌تر کرده است و در شماره 17
تا
19: 5 انجیل
متی فرموده: «گمان
مبرید که آمده‌ام تا تورات یا صحف (کتابهای)
پیغمبران
(انبیاء)
را
باطل سازم. نیامده‌ام
تا باطل نمایم بلکه تا تمام کنم *
زیرا
هر آینه بشما میگویم تا آسمان و زمین زائل نشود
(از
بین نرود) همزه‌ای
یا نقطه‌ای از تورات هرگز زائل نخواهدشد تا همه واقع
شود * پس
هر که یکی از این احکام کوچکترین را بشکند و
بمردم چنین تعلیم دهد در ملکوت آسمان کمترین شمرده
شود اما هر که بعمل آورد و تعلیم نماید، او در ملکوت آسمان
بزرگ خوانده خواهد شد.»
فقط
نظر مشایخ (علماء
بنی‌اسرائیل)
را
قبول ندارد و لذا منکر تورات شفاهی و گمارا ومیشنای و
میدراشن و تلمود است.
چون
در شماره 6 تا
9: 15 انجیل
متی میفرماید:
«با
تقلید خود (از
مشایخ) حکم
خدا را باطل کرده‌اید *
ای
ریاکاران اشعیاء در باره شما نیکو نبوت نموده است که
گفت: ... عبادت
مرا عبث (بیهوده)
میکنند.
زیرا
احکام مردم را بمنزله فرایض (احکام
خداوند) تعلیم
میدهند.» و
در شماره 13: 15 انجیل
متی میفرماید:
«هر
نهالی که پدر آسمانی من نکاشته (هر
حکمی که در تورات: کتاب
عهد عتیق نیست)
باید
کنده شود.» باید
دور انداخته شود و بنام دین طرح نشود.
چون
نظر فقهی مشایخ نظر شخصی آنها است و حکم و نظر خداوند
نیست و پای دین نباید گذاشته شود.
خداوند
درآیه 12 احقاف
(سوره
46) میفرماید:
مِنْ
قَبْلِهِ كِتابُ مُوسى إِماماً وَ رَحْمَةً وَ هذا كِتابٌ مُصَدِّقٌ
لِساناً عَرَبِيًّا لِيُنْذِرَ الَّذِينَ ظَلَمُوا وَ بُشْرى
لِلْمُحْسِنِينَ.
«قبل
از قرآن کتاب موسی (تورات)
امام
و رحمت بود. و
این قرآن کتابی است که کتابهای قبلی را تصدیق
میکند و به زبان عربی است تا به ستمکاران هشدار بدهد و برای
افراد نیکوکار بشارت است.»
در
مورد پیغمبران خداوند در آیه 24
فاطر
(سوره
35) میفرماید:
إِنْ
مِنْ أُمَّةٍ إِلاَّ خَلا فِيها نَذِيرٌ.
«هیچ
گروهی نبوده مگر اینکه هشدار دهنده‌ای در میان
آنها بوده است.» و
در آیه 47 یونس
(سوره
10) میفرماید:
لِكُلِّ
أُمَّةٍ رَسُولٌ فَإِذا جاءَ رَسُولُهُمْ قُضِيَ بَيْنَهُمْ بِالْقِسْطِ
وَ هُمْ لا يُظْلَمُونَ.
«هر
گروهی پیغمبری داشتند.
وقتی
پیغمبرشان آمد بین آنها بعدالت حکم شد و به آنها ظلمی
نشد.» و
آیه 36 نحل
(سوره
16) میفرماید:
لَقَدْ
بَعَثْنا فِي كُلِّ أُمَّةٍ رَسُولاً أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ
اجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ.
«در
بین هر امتی پیغمبری برانگیختیم که
به آنها بگوید اَلله را بندگی کنید و از بندگی
طاغوت اجتناب کنید.»
طاغوت
هر کسی است که در مقابل خدا طغیان کند و نظر و حکمی
بر خلاف نظر و حکم خدا بدهد و بخواهد مردم از نظر و حکم او اطاعت کنند.
در
مورد فرشتگان خداوند در آیه 19
زخرف
(سوره
43) میفرماید:
جَعَلُوا
الْمَلائِكَةَ الَّذِينَ هُمْ عِبادُ الرَّحْمنِ إِناثاً أَ شَهِدُوا
خَلْقَهُمْ.
«فرشتگان
را که بندگان خدا هستند دختر تصور کردند.
آیا
آنها موقع خلق فرشتگان شاهد بوده‌اند؟»
که
چنین حرفی میزنند.
آیه
150 صافّات
(سوره
37) میفرماید:
أَمْ
خَلَقْنَا الْمَلائِكَةَ إِناثاً وَ هُمْ شاهِدُونَ.
«یا
ما فرشتگان را زن آفریدیم و آنها هم شاهد بوده‌اند؟!»
در
مورد الْيَوْمِ
الْآخِرِ (روز
آخر) خداوند
26 بار
در قرآن از آن صحبت میکند که همه آنها در کنار ایمان به
اَلله است؛ از جمله در آیه 8
بقره
که میفرماید:
مِنَ
النَّاسِ مَنْ يَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ وَ بِالْيَوْمِ الْآخِرِ وَ ما
هُمْ بِمُؤْمِنِينَ.
«عده‌ای
از مردم میگویند:
ما
به اَلله و روز آخر ایمان داریم؛ در صورتیکه ایمان
ندارند.» چون
اگر کسی ایمان به آخرت داشته باشد و خود را در مقابل خدا
مسئول بداند کتاب خدا را دقیقاً میخواند تا از احکام خداوند
اطلاع داشته باشد و از آن پیروی کند و مطابق آن اظهار نظر
کند که آلت دست فریبکاران مذهب تراش نشود و دچار آتش جهنم نگردد.
خداوند
در مورد ایمان در آیه 177
بقره
(سوره
2) میفرماید:
لَيْسَ
الْبِرَّ أَنْ تُوَلُّوا وُجُوهَكُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ
وَ لكِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ
الْمَلائِكَةِ وَ الْكِتابِ وَ النَّبِيِّينَ.
«نیکی
آن نیست که موقع نماز صورتتان را بطرف مشرق و مغرب برگردانید.
بلکه
نیکوکار کسی است که به اَلله و روز آخر و فرشتگان و کتابهای
الهی و پیغمبران ایمان داشته باشد و ...»
ایمان
به این پنج چیز.