|
49
عالمین 1 |
خداوند در آیه 96 آل‌عمران (سوره 3) میفرماید: إِنَّ أَوَّلَ بَيْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِي بِبَكَّةَ مُبارَكاً وَ هُدىً لِلْعالَمِينَ. «اولین خانه‌ای که برای مردم ساخته شد (جنبه خصوصی و شخصی نداشت) خانه‌ای است که در مکّه است که مبارک و راهنمای کلیه افراد بشر است.» آیا خانۀ کعبه که در مکه است راهنمای سنگ و چوب یا شیر و موش یا کرات دیگر یا ساکنین آنها یا عالم جوانی و پیری است؟ مسلماً برای انسانها مبارک و راهنمای انسانها است.
خداوند در آیه 107 سوره انبیاء (سوره 21) به پیغمبر میفرماید: ما أَرْسَلْناكَ إِلاَّ رَحْمَةً لِلْعالَمِينَ. «ما تو را برای رحمت به کلیه افراد بشر فرستادیم.» آیا پیغمبر برای رحمت به عالم پیری و جوانی یا عالم دنیا و عالم آخرت یا برای کرات دیگر یا دنیاهائی دیگر آمده است؟ مسلماً خیر.
خداوند در آیه اول فرقان (سوره 25) میفرماید: تَبارَكَ الَّذِي نَزَّلَ الْفُرْقانَ عَلى عَبْدِهِ لِيَكُونَ لِلْعالَمِينَ نَذِيراً. «خدائی که قرآن را بر بنده‌اش نازل کرد که به مردم جهان هشدار بدهد مبارک است.» آیا پیغمبر برای این پیغمبر شده که فیل و گرگ و گوسفند را از عواقب کارهای غلط بر حذر دارد یا انسانها را؟
خداوند در آیه 91 انبیاء (سوره 21) میفرماید: الَّتِي أَحْصَنَتْ فَرْجَها فَنَفَخْنا فِيها مِنْ رُوحِنا وَ جَعَلْناها وَ ابْنَها آيَةً لِلْعالَمِينَ. «مریم که عفت خود را حفظ کرد. ما از روح خودمان در او دمیدیم و او و فرزندش عیسی را نشانه‌ای برای کلیه افراد بشر قرار دادیم.» آیا عیسی ع نشانه‌ای برای گیاهان یا کرات دیگر جهان است؟
خداوند در آیه 104 یوسف (سوره 12) میفرماید: ما تَسْئَلُهُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ هُوَ إِلاَّ ذِكْرٌ لِلْعالَمِينَ. «تو برای هدایت کردن مردم از آنها مزد و پاداشی نمیخواهی. قرآن فقط تذکری برای کلیه افراد بشر است.» آیا قرآن به گاو و گوسفند یا درخت و کوه و دشت یا عالم جوانی و پیری یا عالم دنیا و آخرت تذکر میدهد یا به انسان؟
خداوند در آیه 80 اعراف (سوره 7) میفرماید: لُوطاً إِذْ قالَ لِقَوْمِهِ أَ تَأْتُونَ الْفاحِشَةَ ما سَبَقَكُمْ بِها مِنْ أَحَدٍ مِنَ الْعالَمِينَ؟ «لوط به قومش گفت: آیا کار زشتی میکنید که احدی از افراد بشر قبل از شما چنین کاری نکرده است؟!» مسلماً کاری است که انسانها قبلاً نکرده‌اند. نه حیوانات و گیاهان و جمادات و عالم جوانی و پیری.
خداوند درآیه 20 مائده (سوره 5) میفرماید: إِذْ قالَ مُوسى لِقَوْمِهِ يا قَوْمِ اذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ جَعَلَ فِيكُمْ أَنْبِياءَ وَ جَعَلَكُمْ مُلُوكاً وَ آتاكُمْ ما لَمْ يُؤْتِ أَحَداً مِنَ الْعالَمِينَ. «وقتی که موسی به قومش گفت: ای قوم من، نعمت اَلله (خدا) را بر خودتان همیشه بیاد داشته باشید که پیغمبرانی در بین شما بوجود آورده شما را به فرمانروائی رساند و به شما لطفی کرد که به احدی از مردم جهان نشده بود.» مسلماً منظور از عالمین انسانها است چون پیغمبری و فرمانروائی انسانها منظور است نه پیامبری حیوانات و گیاهان و جمادات و عالم جوانی و پیری و کرات و کهکشان‌ها.
خداوند در آیه 14 و 15 عنکبوت (سوره 29) میفرماید: لَقَدْ أَرْسَلْنا نُوحاً إِلى قَوْمِهِ فَلَبِثَ فِيهِمْ أَلْفَ سَنَةٍ إِلاَّ خَمْسِينَ عاماً فَأَخَذَهُمُ الطُّوفانُ وَ هُمْ ظالِمُونَ * فَأَنْجَيْناهُ وَ أَصْحابَ السَّفِينَةِ وَ جَعَلْناها آيَةً لِلْعالَمِينَ. «نوح را پیش قومش فرستادیم و او نهصد و پنجاه سال بین آنها ماند. بالاخره چون ظالم بودند دچار طوفان شدند. ما او و کسانی را که در کشتی بودند نجات دادیم و آن را نشانه‌ای برای افراد بشر قرار دادیم.» مسلماً این نشانه برای انسانها است.
خداوند در آیه 42 آل‌عمران (سوره 3) میفرماید: إِذْ قالَتِ الْمَلائِكَةُ يا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفاكِ وَ طَهَّرَكِ وَ اصْطَفاكِ عَلى نِساءِ الْعالَمِينَ. «وقتی فرشتگان به مریم گفتند: اَلله تو را انتخاب کرده و تو را پاک ساخته و بر زنان جهانیان برتری بخشیده است.» جهانیان یعنی انسانها.
خداوند در آیه 32 و 33 دخان (سوره 34) میفرماید: لَقَدِ اخْتَرْناهُمْ عَلى عِلْمٍ عَلَى الْعالَمِينَ * وَ آتَيْناهُمْ مِنَ الْآياتِ ما فِيهِ بَلؤُا مُبِينٌ. «ما از روی علم بنی‌اسرائیل از بین مردم جهان برگزیدیم و به آنها آیاتی دادیم که در آن آزمایش روشنی وجود داشت.» البته در این آزمایش مثل تمام مردم جهان رد شدند و مورد غضب قرار گرفتند. همانطور که شماره 6 و 7 سفر تثنیه از کتاب عهد عتیق (مشهور به تورات) میگوید: «بدان که یهوه خدایت این زمین نیکو را بسبب عدالت تو، به تو نمیدهد تا در آن تصرف نمائی زیرا که قومی گردن کش هستی «پس بیاد آور و فراموش مکن که چگونه خشم یهوه خدای خود را در بیابان جنبش دادی و از روزی که از زمین مصر بیرون آمدی تا به اینجا رسیدی. به خداوند عاصی میشدید.» و در شماره 24 آن یعنی 24: 9 تثنیه گوید: «از روزی که شما را شناخته‌ام عاصی شدید و به او (به خدا) ایمان نیاورده صدای او را نشنیدید.» دستورهای خدا را اجرا نکردید. همانطور که آیه 187 آل‌عمران (سوره 3) میفرماید: إِذْ أَخَذَ اللَّهُ مِيثاقَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ لَتُبَيِّنُنَّهُ لِلنَّاسِ وَ لا تَكْتُمُونَهُ فَنَبَذُوهُ وَراءَ ظُهُورِهِمْ وَ اشْتَرَوْا بِهِ ثَمَناً قَلِيلاً فَبِئْسَ ما يَشْتَرُونَ. «وقتی که اَلله از کسانی که کتاب به آنها داده شده بود (اهل کتاب) قول و پیمان گرفت که حتماً کتاب خدا را برای مردم بیان کنند و آن را پنهان نکنند. ولی آنها قول و پیمان خود و کتاب خدا را به پشت سرشان انداختند. (به آن توجهی نکردند) و آن را به قیمت کمی فروختند. آن را به بد چیزی فروختند.» متأسفانه دیگران نیز با کتاب الهی خود اینطور رفتار کردند و حقایق روشن آن را کتمان (پنهان و مخفی) کردند.
قرآن در آیه 61 بقره (سوره 2) میفرماید: ضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ وَ الْمَسْكَنَةُ وَ باؤُ بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ ذلِكَ بِأَنَّهُمْ كانُوا يَكْفُرُونَ بِآياتِ اللَّهِ وَ يَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ الْحَقِّ ذلِكَ بِما عَصَوْا وَ كانُوا يَعْتَدُونَ. «مشمول ذلّت و فقر شدند و دچار خشم خدا (اَلله) شدند. این خشم بعلت این بود که منکر آیات اَلله شدند و پیغمبران را بناحق میکشتند. این کار آنها هم بعلت این بود که عصیان و سرکشی کردند و آدم‌های متجاوزی بودند.»
قرآن در جواب تقاضای حواریون که از عیسی خواستند خدا سفره غذایی برای آنها نازل کند در آیه 115 مائده (سوره 5) میفرماید: قالَ اللَّهُ إِنِّي مُنَزِّلُها عَلَيْكُمْ فَمَنْ يَكْفُرْ بَعْدُ مِنْكُمْ فَإِنِّي أُعَذِّبُهُ عَذاباً لا أُعَذِّبُهُ أَحَداً مِنَ الْعالَمِينَ. «اَلله گفت: من آن را برای شما نازل میکنم. ولی کسی که بعد از آن کافر شود، او را عذابی میکنم که هیچکس از مردم جهان را چنان عذابی نمیکنم.» خداوند انسانها را که عقل و مسئولیت دارند مجازات میکند نه حیوانات و عالم بچگی و پیری را.
خداوند در باره قرآن در آیه 25 تا 28 تکویر (سوره 81) میفرماید: وَ ما هُوَ بِقَوْلِ شَيْطانٍ رَجِيمٍ * فَأَيْنَ تَذْهَبُونَ * إِنْ هُوَ إِلاَّ ذِكْرٌ لِلْعالَمِينَ * لِمَنْ شاءَ مِنْكُمْ أَنْ يَسْتَقِيمَ. «قران سخن شیطان رانده شده نیست. کجا میروید؟ قران فقط تذکری برای افراد بشر است افرادی از شما که خواستار راه درست باشد.» آیا این تذکر برای انسانها است یا برای عالم‌ها و کرات و کهکشان‌های دیگر که این صدا به آنها نمیرسد یا برای حیوانات یا عالم جوانی و پیری است؟
خداوند در آیه 40 تا 48 حاقه (سوره 69) میفرماید: إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ * وَ ما هُوَ بِقَوْلِ شاعِرٍ قَلِيلاً ما تُؤْمِنُونَ * وَ لا بِقَوْلِ كاهِنٍ قَلِيلاً ما تَذَكَّرُونَ * تَنْزِيلٌ مِنْ رَبِّ الْعالَمِينَ * لَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنا بَعْضَ الْأَقاوِيلِ * لَأَخَذْنا مِنْهُ بِالْيَمِينِ * ثُمَّ لَقَطَعْنا مِنْهُ الْوَتِينَ * فَما مِنْكُمْ مِنْ أَحَدٍ عَنْهُ حاجِزِينَ * وَ إِنَّهُ لَتَذْكِرَةٌ لِلْمُتَّقِينَ. «این قرآن سخن رسول کریمی است. سخن شاعر نیست. ایمانی که می‌آورید خیلی کم است. سخن کاهن هم نیست. تذکری که پیدا میکنید کم است. نزول قرآن از طرف صاحب اختیار کلیه افراد بشر است. اگر بعضی از حرفها را از قول ما بگوید با دست خودمان او را میگیریم و رگ گردنش را قطع می‌کنیم. هیچکدام شما هم نمیتوانید از او دفاع کنید و جلوی ما را بگیرید. قرآن تذکری برای افراد متّقی است.» رَبِّ الْعالَمِينَ 42 بار در قرآن آمده است.
رَبِّ الْعالَمِينَ یعنی «صاحب اختیار تمام افراد بشر.» یعنی افراد بشر صاحب اختیاری غیر از خدا ندارند و نباید اختیارشان را بدست انسان‌های دیگر بدهند.