46 تفرقه

تفرقه کار مشرکین است. مشرکین هستند که هر دسته دنبال یکنفر می‌روند و از او بتی می‌سازند و فرقه‌ای بوجود می‌آورند و از دیگران جدا می‌شوند. این فریبکاران هستند که با غلوّ و مبالغه و گزافه گوئی‌های خود انسان‌ها را از درجه انسانی بالاتر میبرند و از او بتی میسازند تا خود متولی بتخانه شوند و از این راه به نان و نوائی برسند و مقام و منزلّتی و احترامی برای خود دست و پا کنند.

خداوند متعال در آیه 32 روم (سوره 30) میفرماید: أَقِيمُوا الصَّلاةَ وَ لا تَكُونُوا مِنَ الْمُشْرِكِينَ * مِنَ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَ كانُوا شِيَعاً كُلُّ حِزْبٍ بِما لَدَيْهِمْ فَرِحُونَ. «نماز را بپا دارید و از مشرکینی که دینشان را فرقه فرقه کردند و بصورت گروه‌هائی در آمدند نباشید. هر دسته آنها به اعتقادات خود دلخوشند.» چون چیزی غیر از عقاید فرقه‌ای خود بگوششان نرسیده و نخوانده‌اند. و فقط عقیده خود را صحیح میدانند و دیگران را منحرف و خطاکار میدانند و از ظَنّ و گمان پیروی میکنند و آیات کتاب الهی را ببازی میگیرند و معنی آن را مطابق عقیده خود تحریف می‌کنند و تغییر میدهند و توجیه می‌نمایند. خداوند در آیه 116 انعام (سوره 6) میفرماید: إِنْ تُطِعْ أَكْثَرَ مَنْ فِي الْأَرْضِ يُضِلُّوكَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلاَّ الظَّنَّ وَ إِنْ هُمْ إِلاَّ يَخْرُصُونَ. «اگر از اکثریت کسانی که در زمین هستند پیروی کنی تو را از راه اَلله (خدا) منحرف میکنند. آنها فقط از گمان پیروی میکنند و فقط دروغ میگویند.» چون اهل تحقیق نیستند و طوطی وار چند جمله‌ای که شاید به صد جمله نرسد و از این و آن به تکرار شنیده‌اند ندانسته بازگو میکنند. خداوند در آیه 159 انعام (سوره 6) میفرماید: إِنَّ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَ كانُوا شِيَعاً لَسْتَ مِنْهُمْ فِي شَيْ‏ءٍ إِنَّما أَمْرُهُمْ إِلَى اللَّهِ ثُمَّ يُنَبِّئُهُمْ بِما كانُوا يَفْعَلُونَ. «کسانی که دینشان را فرقه فرقه کردند و بصورت گروه‌هائی در آمدند به درد تو نمی‌خورند کار آنها با اَلله (خدا) است و خداوند بعداً آنها را از نتیجه کارشان آگاه میکند.» مشرکین کسانی هستند که کنار خداوند بتی قرار میدهند و آن را واسطه بین خود و خدا میدانند همانطور که قرآن در باره آنها در آیه 18 یونس (سوره 10) میفرماید: يَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ ما لا يَضُرُّهُمْ وَ لا يَنْفَعُهُمْ وَ يَقُولُونَ هؤُلاءِ شُفَعاؤُنا عِنْدَ اللَّهِ. «غیر از اَلله (خدا) چیزی را بندگی (اطاعت محض و کرنش) میکنند که ضرری به آنها نمیزند و نفعی به آنها نمیرساند. ولی میگویند اینها شفیع و واسطه ما پیش اَلله (خدا) هستند.» در صورتیکه خدا همه جا هست و از رگ گردن به انسان نزدیکتر است و احتیاجی به شفیع و واسطه ندارد. همانطور که خداوند در آیه 16 ق (سوره 50) میفرماید: لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ وَ نَعْلَمُ ما تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ وَ نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ. «ما انسان را خلق کردیم و وسوسه‌هائی که نفس او میکند میدانیم و از رگ گردنش هم به او نزدیکتریم.» این کسی که همه جا هست و از رگ گردن به انسان نزدیک‌تر است و از تمام کارهای انسان و افکار و نیّات او اطلاع دارد چه احتیاجی به واسطه دارد که بخواهد وضع او را برای خدا شرح دهد؟!! خداوند در آیه 153 انعام (سوره 6) پس از اینکه احکامی را در آیه 151 و 152 آن بیان میکند میفرماید: وَ أَنَّ هذا صِراطِي مُسْتَقِيماً فَاتَّبِعُوهُ وَ لا تَتَّبِعُوا السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِكُمْ عَنْ سَبِيلِهِ ذلِكُمْ وَصَّاكُمْ بِهِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ. «این راه راست من است؛ از آن پیروی کنید. و از راه‌های دیگر پیروی نکنید چون شما را از راه خدا پراکنده میسازد. این سفارشی است که خداوند بشما میکند شاید متقی شوید.» 9 سفارش که با این یکی 10 سفارش میشود. که به سفارش‌های دهگانه مشهور است. مسلمان واقعی تسلیم حکم و نظر خداوند است و از تفرقه و فرقه گرائی گریزان است. چون خداوند صریحاً در آیه 105 آل‌عمران (سوره 3) میفرماید: لا تَكُونُوا كَالَّذِينَ تَفَرَّقُوا وَ اخْتَلَفُوا مِنْ بَعْدِ ما جاءَهُمُ الْبَيِّناتُ. «مثل کسانی که پس از اینکه دلائل روشن برای آنها آمد دچار تفرقه و اختلاف شدند نباشید.» مسلمان واقعی از این دستور صریح خداوند اطاعت میکند و از فرقه‌گرائی گریزان است. مسلمان واقعی میخواهد کاری بکند که محبوب خداوند خود باشد نه مورد نفرت او. قرآن در آیه 4 صف (سوره 61) میفرماید: إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقاتِلُونَ فِي سَبِيلِهِ صَفًّا كَأَنَّهُمْ بُنْيانٌ مَرْصُوصٌ. « اَلله (خداوند) کسانی را دوست دارد که یکپارچه و متشکل مثل بنائی استوار و ستونی آهنین در راه او میجنگند.» چون مسلمان واقعی میداند وظیفه‌ای سنگین در مقابل خداوند خود و کلیه افراد بشر دارد. ساختن یک دنیای پاک که در آن اثری از ظلم و فساد و فقر و جهل و خرد شدن شخصیت انسان‌ها نباشد. چون خداوند در آیه 25 حدید (سوره 57) میفرماید: لَقَدْ أَرْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَيِّناتِ وَ أَنْزَلْنا مَعَهُمُ الْكِتابَ وَ الْمِيزانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ. «پیغمبرانمان را با دلیل‌های روشن فرستادیم و با ایشان کتاب و وسیله سنجش نازل کردیم برای اینکه مردم عادل باشند.» مجری عدالت باشند و عدالت را بپا دارند و دنیائی بسازند که در آن اثری از ظلم و اجحاف و تبعیض بیجا نباشد. و در آیه 64 آل‌عمران (سوره 3) میفرماید: قُلْ يا أَهْلَ الْكِتابِ تَعالَوْا إِلى كَلِمَةٍ سَواءٍ بَيْنَنا وَ بَيْنَكُمْ أَلاَّ نَعْبُدَ إِلاَّ اللَّهَ وَ لا نُشْرِكَ بِهِ شَيْئاً وَ لا يَتَّخِذَ بَعْضُنا بَعْضاً أَرْباباً مِنْ دُونِ اللَّهِ. «بگو ای اهل کتاب به سوی کلمه‌ای بیائید که بین ما و شما مساوی است که فقط اَلله (خدا) را بندگی (اطاعت محض و بی چون و چرا) بکنیم و در اینکار چیزی را شریک خدا نسازیم و بعضی از ما بعضی را غیر از خدا (اَلله) صاحب اختیار خود نگیرند.» و اختیارشان را بدست کسی غیر از خدا ندهند تا آنها برایشان تعیین تکلیف کنند. ولی تمام قدرتمندان و قدرت طلبان و جیره‌خواران و فریب خوردگان آنها میخواهند قدرتمندان صاحب اختیار مردم و حاکم بر آنها باشند نه خداوند و عدالت و قانون الهی و این کار جنگی دائمی را در پیش دارد.

همانطور که خداوند در آیه 217 بقره (سوره 2) میفرماید: لا يَزالُونَ يُقاتِلُونَكُمْ حَتَّى يَرُدُّوكُمْ عَنْ دِينِكُمْ إِنِ اسْتَطاعُوا. «همیشه با شما میجنگند تا اگر بتوانند شما را از دینتان برگردانند.» این جنگ دائمی بصورت تحقیر، ایجاد شک و تردید، تهمت، تهدید، آزار، قتل، جنگ و تحریف کلام خدا و بازی با آیات الهی همیشه وجود داشته و دارد و تا وقتی که انسان‌ها واقعاً مسلمان نشوند و کتاب الهی را نخوانند و از آن اطلاع کافی نداشته باشند و برای اجرای آن و ساختن یک دنیای پاک متحد نشوند وجود خواهد داشت. قرآن در آیه 3 سوره اعراف (سوره 7) میفرماید: اتَّبِعُوا ما أُنْزِلَ إِلَيْكُمْ مِنْ رَبِّكُمْ وَ لا تَتَّبِعُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِياءَ. «از آنچه از صاحب اختیارتان بشما نازل شده (یعنی از قرآن) پیروی کنید و از اولیائی غیر از آن پیروی نکنید.» اگر مردم فقط از کتاب الهی (وحی الهی) پیروی کنند اختلاف و تفرقه‌ای پیدا نمیشود چون یک کتاب بیشتر نیست. البته بشرط آنکه از کتاب الهی پیروی کنند و بنام تفسیر قرآن آسمان و ریسمان به هم نبافند و پیرو ظنّ و گمان نشوند و با آیات کتاب الهی بازی نکنند و حرفی که خداوند نزده بنام خداوند نگویند. چون خداوند برای جلوگیری از تفرقه در آیه 103 آل‌عمران (سوره 3) میفرماید: وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعاً وَ لا تَفَرَّقُوا. «و همگی به رشته الهی (وحی: کتاب الهی: قرآن) بچسبید و دچار تفرقه نشوید.» چون قرآن یک کتاب بیشتر نیست و خواندن و فهمیدن آن چندان طول نمیکشد و با خواندن تکراری آن پس از چندی فرد مسلمان از تمام احکام و نظرهای آن اطلاع پیدا میکند. البته اگر عربی نمیداند از ترجمه قرآن استفاده میکند. و اگر در فهم مطلبی اشتباه کرده باشد با شنیدن معنی درست آن از اشتباه در می‌آید. قرآن در آیه 13 و 15 شوری (سوره 42) میفرماید: شَرَعَ لَكُمْ مِنَ الدِّينِ ما وَصَّى بِهِ نُوحاً وَ الَّذِي أَوْحَيْنا إِلَيْكَ وَ ما وَصَّيْنا بِهِ إِبْراهِيمَ وَ مُوسى وَ عِيسى أَنْ أَقِيمُوا الدِّينَ وَ لا تَتَفَرَّقُوا فِيهِ كَبُرَ عَلَى الْمُشْرِكِينَ ما تَدْعُوهُمْ إِلَيْهِ. «خداوند از دین برای شما همان چیزی را قانونگذاری کرد که نوح را به آن سفارش کرد؛ و همان چیزی است که بتو وحی کردیم؛ و همان چیزی است که ابراهیم و موسی و عیسی را به آن سفارش کردیم؛ که دین را اجرا کنید و در دین دچار تفرقه نشوید. این چیزی که مشرکین را به آن دعوت میکنی برای آنها سنگین است .... بنابراین تو مردم را به این اجرای دین و تفرقه نداشتن در آن دعوت کن؛ و همانطور که بتو دستور داده شده در اینکار استقامت داشته باش؛ و از دلخواه آنان پیروی نکن؛ و بگو من به هر کتابی که اَلله (خدا) نازل کرده ایمان دارم؛ و به من دستور داده شده که بین شما بعدالت رفتار کنم. اَلله صاحب اختیار ما و شما است. اعمال ما مال ما و اعمال شما مال شما است. دیگر بحثی بین ما باقی نمانده.» باید ببینیم صاحب اختیارمان چه میگوید و چه میفرماید.