|
42
بشر |
خداوند در آیه آخر سوره کهف (سوره 18) میفرماید: قُلْ إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يُوحى إِلَيَّ أَنَّما إِلهُكُمْ إِلهٌ واحِدٌ فَمَنْ كانَ يَرْجُوا لِقاءَ رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلاً صالِحاً وَ لا يُشْرِكْ بِعِبادَةِ رَبِّهِ أَحَداً. «بگو من انسانی مثل شما هستم (با تمام اندام‌ها و اعضاء و احتیاجات و ضعف‌های بشری) فقط به من وحی میشود که معبود شما معبود واحدی است (کسی است که آسمان‌ها و زمین و شما و پیشینیان شما را آفرید) کسی که امید دیدار صاحب اختیارش را دارد باید عمل درست (کار صحیح) بکند و در عبادت صاحب اختیارش کسی را شریک نکند.» بندۀ کسی غیر از خدا نباشد. میدانیم که پیغمبر (ص) غذا میخورد و زن و بچه داشت. لااقل اسم دخترش فاطمه زهرا (ع) را میدانیم.
فقط انسان‌ها با غلو و مبالغه و گزافه گوئی‌های خود پیغمبران را از حالت انسانی خود خارج میکردند و بحالت خدائی و نیمه خدائی می‌رساندند. وقتی پیغمبر (ص) آمد، مطابق آیه 7 فرقان (سوره 25): قالُوا ما لِهذَا الرَّسُولِ يَأْكُلُ الطَّعامَ وَ يَمْشِي فِي الْأَسْواقِ لَوْ لا أُنْزِلَ إِلَيْهِ مَلَكٌ فَيَكُونَ مَعَهُ نَذِيراً. «این چه جور پیغمبری است؟! غذا میخورد و در کوچه و بازار راه میرود! چرا فرشته‌ای برای او نازل نشده که به اتفاق او بمردم هشدار بدهد؟» خداوند در آیه 20 فرقان (همین سوره) در جواب آنان میفرماید: ما أَرْسَلْنا قَبْلَكَ مِنَ الْمُرْسَلِينَ إِلاَّ إِنَّهُمْ لَيَأْكُلُونَ الطَّعامَ وَ يَمْشُونَ فِي الْأَسْواقِ. «قبل از تو، هیچ رسولی نفرستادیم مگر اینکه غذا میخوردند و در کوچه و بازار راه میرفتند.» و در آیه 7 و 8 انبیاء (سوره 21) در جواب آنها میفرماید: ما أَرْسَلْنا قَبْلَكَ إِلاَّ رِجالاً نُوحِي إِلَيْهِمْ فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ. «قبل از تو فقط مردانی را فرستادیم که به آنها وحی میکردیم. اگر این را نمیدانید از کسانی که از تورات و انجیل اطلاعی دارند بپرسید.» تا بدانید موسی و عیسی (ع) غذا میخوردند و موسی ع زن و بچه داشت. بچه‌های ابراهیم یعنی اسمعیل و اسحق را که می‌شناسید. وَ ما جَعَلْناهُمْ جَسَداً لا يَأْكُلُونَ الطَّعامَ وَ ما كانُوا خالِدِينَ. «آنها را بدن‌هائی که غذا نخورند نساختیم (که احتیاجی به غذا نداشته باشند) و عمر جاوید هم نداشتند.» ابراهیم ع (نمونه توحید و سرمشق توحیدی مسلمانان) در آیه 79 تا 82 شعراء (سوره 26) میفرماید: وَ الَّذِي هُوَ يُطْعِمُنِي وَ يَسْقِينِ * وَ إِذا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ * وَ الَّذِي يُمِيتُنِي ثُمَّ يُحْيِينِ * وَ الَّذِي أَطْمَعُ أَنْ يَغْفِرَ لِي خَطِيئَتِي يَوْمَ الدِّينِ. «خدائی که بمن غذا و آب میدهد * و وقتی مریض شوم به من شفا میدهد * و جان مرا میگیرد و بعد مرا زنده میکند * و امید دارم که در روز جزا گناهان مرا ببخشد.» که نشان میدهد غذا و آب میخورده و مریض میشده و مرتکب گناهانی هم شده. مردم بهانه جو در آیه 10 ابراهیم به پیغمبران خود قالُوا إِنْ أَنْتُمْ إِلاَّ بَشَرٌ مِثْلُنا تُرِيدُونَ أَنْ تَصُدُّونا عَمَّا كانَ يَعْبُدُ آباؤُنا فَأْتُونا بِسُلْطانٍ مُبِينٍ. «گفتند: شما آدم‌هائی مثل ما هستید میخواهید ما را از آنچه پدرانمان می‌پرستیدند (بندگی و عبادت میکردند) باز دارید. بنابراین معجزه واضحی برای ما بیاورید.» و راست هم میگفتند پیغمبران انسان بودند و میخواستند آنها را از دین منحرف آباء و اجدادی آنها بازدارند و به توحید واقعی سوق دهند. خداوند در آیه بعد آن یعنی در آیه 11 ابراهیم جواب پیغمبران را به آنها بیان مینماید و میفرماید: قالَتْ لَهُمْ رُسُلُهُمْ إِنْ نَحْنُ إِلاَّ بَشَرٌ مِثْلُكُمْ وَ لكِنَّ اللَّهَ يَمُنُّ عَلى مَنْ يَشاءُ مِنْ عِبادِهِ. «پیغمبران آنها به آنها گفتند: ما انسانی مثل شما هستیم. ولی اَلله (خداوند) بر هر کدام از بندگانش که بخواهد منّت میگذارد.» و او را به رسالت انتخاب میکند. آیه 33 و 34 مؤمنون (سوره 23) میفرماید: سران قوم در باره پیغمبر خود به مردم گفتند: ما هذا إِلاَّ بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يَأْكُلُ مِمَّا تَأْكُلُونَ مِنْهُ وَ يَشْرَبُ مِمَّا تَشْرَبُونَ * وَ لَئِنْ أَطَعْتُمْ بَشَراً مِثْلَكُمْ إِنَّكُمْ إِذاً لَخاسِرُونَ. «این فقط انسانی مثل شما است از آنچه شما میخورید میخورد و از آنچه شما می‌نوشید می‌نوشد * اگر از انسانی مثل خودتان اطاعت کنید از زیانکاران خواهید بود.» می‌بینید که اشاره به خوردن و نوشیدن آنها میکردند چون انتظار داشتند پیغمبران فوق انسان باشند.
آیه 24 و 25: 23 (سورۀ مؤمنون) میفرماید: فَقالَ الْمَلَأُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ قَوْمِهِ ما هذا إِلاَّ بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يُرِيدُ أَنْ يَتَفَضَّلَ عَلَيْكُمْ وَ لَوْ شاءَ اللَّهُ لَأَنْزَلَ مَلائِكَةً ما سَمِعْنا بِهذا فِي آبائِنَا الْأَوَّلِينَ * إِنْ هُوَ إِلاَّ رَجُلٌ بِهِ جِنَّةٌ فَتَرَبَّصُوا بِهِ حَتَّى حِينٍ. «سران کافر قوم نوح گفتند: نوح آدمی مثل شما است. میخواهد بر شما برتری پیدا کند. اگر اَلله میخواست حتماً فرشته‌ای برای پیغمبری میفرستاد. ما چنین حرفی در پدران گذشته خود نشنیده‌‌ایم. این مردی دیوانه است تا مدتی انتظار بکشید.» که بمیرد یا جنونش برطرف شود. خداوند در آیه 38 رعد (سوره 13) میفرماید: لَقَدْ أَرْسَلْنا رُسُلاً مِنْ قَبْلِكَ وَ جَعَلْنا لَهُمْ أَزْواجاً وَ ذُرِّيَّةً. «قبل از تو پیغمبرانی فرستادیم. و برای آنها همسر و فرزند قرار دادیم.» زن و فرزند داشتند. یعقوب ع 4 زن و 12 فرزند پسر داشت. سلیمان ع از داوود ع بود. سلیمان مطابق شماره 3: 11 کتاب اول پادشاهان از عهد عتیق «هفتصد زن بانو و سیصد متعه» داشت. مسلماً فرزندان آنها هم با ورد ودعا به دنیا نیامده بودند و با همخوابگی به دنیا آمده بودند و زنان را برای نمایش نمیگرفتند بلکه بعلت وجود غریزه جنسی و رفع احتیاج جنسی خود میگرفتند. این قرآنِ مسلمانان و آن کتاب مقدسِ یهودیان و مسیحیان است. اندکی فکر کنید کسانی که نظری بر خلاف این بدهند چقدر از کتاب الهی خود خبر دارند یا چه قدر به آن ایمان دارند که پیغمبران را فوق بشر بدانند و در صورتیکه خودشان بنویسند که پیغمبر ص فرمود: ما خالَفَ کِتابَ اللهِ فَدَعوُهُ. «هر سخنی و حدیثی که مخالف کتاب اَلله (کتاب الهی: قرآن) باشد ترک کنید.» ولی بنویسند پیغمبران و اولیاء خدا سایه نداشتند. منی نداشتند. جُنُب نمی‌شدند. مدفوعشان بوی مشک (عطر) میداد و زمین مأمور بود که مدفوعشان را ببلعد. ختنه شده به دنیا می‌آمدند. و افراد بی اطلاعی که در قرن بیستم با وجود چاپ و کامپیوتر و اینترنت دربست به سخنان و نوشته‌های این نویسندگان استناد میکنند چقدر از قرآن و تعلیمات قرآنی و نظر خداوند و اسلام دورند.
خداوند در آیه 79 و 80 آل‌عمران (سوره 3) میفرماید: ما كانَ لِبَشَرٍ أَنْ يُؤْتِيَهُ اللَّهُ الْكِتابَ وَ الْحُكْمَ وَ النُّبُوَّةَ ثُمَّ يَقُولَ لِلنَّاسِ كُونُوا عِباداً لِي مِنْ دُونِ اللَّهِ وَ لكِنْ كُونُوا رَبَّانِيِّينَ بِما كُنْتُمْ تُعَلِّمُونَ الْكِتابَ وَ بِما كُنْتُمْ تَدْرُسُونَ. «هیچ بشری نبوده که اَلله (خدا) به او کتاب و حکم و نبوّت داده باشد و او به مردم بگوید: غیر از خدا بنده من باشید. آنها میگفتند خداپرست باشید. به دلیل همان کتابی که به هم یاد میدهید و درس آن را میخوانید.» وَ لا يَأْمُرَكُمْ أَنْ تَتَّخِذُوا الْمَلائِكَةَ وَ النَّبِيِّينَ أَرْباباً أَ يَأْمُرُكُمْ بِالْكُفْرِ بَعْدَ إِذْ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ؟ «و بشما دستور نمیدهد که فرشتگان و پیغمبران را ارباب خود بگیرید. آیا پس از اینکه (زحمت کشیدند) و شما مسلمان (تسلیم حکم و نظر خدا) شدید بشما دستور میدهند که کافر شوید؟!» آیه 29 انبیاء (سوره 21) میفرماید: مَنْ يَقُلْ مِنْهُمْ إِنِّي إِلهٌ مِنْ دُونِهِ فَذلِكَ نَجْزِيهِ جَهَنَّمَ كَذلِكَ نَجْزِي الظَّالِمِينَ. «هر کس از آنها که بگوید من غیر از خدا معبود (سزاوار پرستش) هستم، جهنم را جزای او قرار میدهیم (او را به جهنم می‌فرستیم) ما ظالم‌ها را اینطور مجازات میکنیم.» حال وضع کسانی که میگویند: «روا باشد انا الحق از درختی چرا نبود روا از نیک بختی؟» چگونه است. این مغالطه کاران عوام فریب توجه ندارند که درخت حرف نمیزند و از خود چیزی نمیگوید. بلکه این صدای خداوند است که از درخت شنیده میشود. ولی انسان حرف میزند و نظر و عقیده خود را میگوید. آنهم انسانی پر از نیاز واحتیاجات و ضعف‌های انسانی و پر از دروغگوئی و فریب برای رفع این احتیاجات و این ضعف‌ها. حال وضع کسی که در صفحۀ 286 کتاب مبین بنویسد: لا إِلهَ إِلاَّ اَنَا الْمَسْجُونِ الْفَریدُ. «معبودی غیر از منِ زندانی تنها وجود ندارد.» چه خواهد بود. همه پیغمبران میگفتند ما رسول خدا هستیم. رَسُولٌ اَمینٌ «رسولی امین» که در ابلاغ رسالت خیانت نمیکنیم. آیه 107 و 125، 143، 162 و 178 شعراء (سوره 26) و 18 دخان (سوره 44) را ببینید. پیغمبران آمده اندکه مردم را به اطاعت و بندگی خدا دعوت کنند و مردم را از بندگی انسان‌هائی مثل خود نجات بدهند ولی انسان‌هائی که شخصیت خود را از دست داده‌اند از آنان و از بعضی افراد بت ساخته‌اند و خود متولی بتخانه شده‌اند. وای از اینهمه رذالت و پستی. وای از این فریبکاری و دغلکاری. وای از این جهالت و فریب خوردگی.