دین
میخواهد دنیای پاکی ساخته شود که حقوق هیچکس
(بخصوص
درستکاران) در
آن پایمال نشود. دنیائی
که در آن اثری از ظلم و فساد و فقر و جهل و خرد شدن شخصیت
انسان‌ها نباشد. در
باره نابودی ظلم و بسط عدالت آیه 25
حدید
(سوره
57) میفرماید:
لَقَدْ
أَرْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَيِّناتِ وَ أَنْزَلْنا مَعَهُمُ الْكِتابَ
وَ الْمِيزانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ.
«پیغمبرانمان
را با دلیل‌های روشن فرستادیم و با ایشان
کتاب و وسیله سنجش نازل کردیم برای اینکه مردم
عادل باشند.» آیه
135 نساء
(سوره
4) و
8 مائده
(سوره
5) و
58 نساء
را هم ببینید. در
باره نابودی فساد و بسط صلاح (درستکاری)
خداوند
از قول شعیب ع پیغمبر خدا میفرماید:
إِنْ
أُرِيدُ إِلاَّ الْإِصْلاحَ.
«چیزی
جز اصلاح نمیخواهم.»
آیه
51 مؤمنون
(سوره
23) و
56 اعراف
(سوره
7) را
هم ببینید. در
باره نابودی فقر و بسط اِنسان دوستی و انفاق آیه 24
و
25 معارج
(سوره
70) میفرماید:
فِي
أَمْوالِهِمْ حَقٌّ مَعْلُومٌ لِلسَّائِلِ وَ الْمَحْرُومِ.
«در
اموال نمازگزاران حق معلومی برای سائل و محروم وجود دارد.»
مصرف
انفاق و زکات را در آیه 60
توبه
و 273 بقره
ببینید. در
باره نابودی جهل و بسط تحقیق و دانش در آیه 36
اِسراء
(سوره
17) میفرماید:
لا
تَقْفُ ما لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ.
«از
آنچه نمیدانی دنباله روی نکن.»
آیه
36 یونس
(سوره
10) و
116 انعام
(سوره
6) را
هم ببینید. در
مورد توحید و نابودی خرد شدن شخصیت انسان‌ها آیه
64 آل‌عمران
(سوره
3) میفرماید:
قُلْ
يا أَهْلَ الْكِتابِ تَعالَوْا إِلى كَلِمَةٍ سَواءٍ بَيْنَنا وَ
بَيْنَكُمْ أَلاَّ نَعْبُدَ إِلاَّ اللَّهَ وَ لا نُشْرِكَ بِهِ شَيْئاً
وَ لا يَتَّخِذَ بَعْضُنا بَعْضاً أَرْباباً مِنْ دُونِ اللَّهِ.
«بگو
ای اهل کتاب (ای
دینداران جهان) بیائید
روی کلمه‌ای که بین ما و شما مساوی است
همکاری کنیم. آن
کلمه این است که فقط بندگی (اطاعت
محض) خدا
(اَلله)
را
بکنیم و چیزی را شریک او نسازیم و بعضی
از ما بعضی را غیر از اَلله ارباب (صاحب
اختیار) خود
نگیرند.» صاحب
اختیار (رَبّ)
یعنی
کسی که اختیار انسان در دست او باشد و هر چه گفت انسان آن
را با میل یا با اکراه و بدون میل انجام دهد.
اگر
اندکی با دقت نگاه کنید می‌بینید که
اختیار انسان در طول تاریخ در هر مکان و زمانی در دست
عده محدودی بوده است که بر مردم حکومت و فرمانروایی
میکردند. امروزه
هم وضع به همان صورت است و مردم بجای اینکه بنده خدا
(اَلله)
باشند
بندۀ قدرتمندان و حکمفرمایان زمان و مکان خویش هستند.
و
بعضی‌ها با میل این کار را می‌پذیرند
و سر می‌سپارند.
دیندار
واقعی میداند وظیفه دارد دنیائی بسازد
که در آن اثری از ظلم و فساد و فقر و جهل و خرد شدن انسان‌ها
نباشد. چون
هدف مسلمان همان هدفی است که خداوند از فرستادن پیغمبران
دارد. دیندار
واقعی در راه این هدف با جان و مال خود کوشش میکند.
همانطور
که خداوند در آیه 15
حجرات
میفرماید:
إِنَّمَا
الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ ثُمَّ لَمْ
يَرْتابُوا وَ جاهَدُوا بِأَمْوالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ فِي سَبِيلِ
اللَّهِ أُولئِكَ هُمُ الصَّادِقُونَ.
«افراد
با ایمان فقط کسانی هستند که به الله و رسولش ایمان
دارند و با مال و جان خود در راه اَلله جهاد میکنند.
چنین
افرادی در ادعای خود صادق هستند.»
راست
میگویند و واقعاً ایمان دارند.
دیندار
واقعی میداند کسی که مطابق کتاب الهی خود حکم و
اظهار نظر نکند کافر است و معلوم میشود کتاب الهی خود را
قبول ندارد. همانطور
که خداوند در آیه 44
مائده
میفرماید: مَنْ
لَمْ يَحْكُمْ بِما أَنْزَلَ اللَّهُ فَأُولئِكَ هُمُ الْكافِرُونَ.
«کسانی
که مطابق ما
أَنْزَلَ اللَّهُ
«(آنچه
خدا نازل کرده: وحی
الهی: کتاب
الهی) حکم
نکنند کافرند.» و
میداند که باید از کتاب الهی پیروی کند و
بس همانطور که خداوند در آیه 3
اعراف
(سوره
7) میفرماید:
اِتَّبِعُوا
ما أُنْزِلَ إِلَيْكُمْ مِنْ رَبِّكُمْ وَ لا تَتَّبِعُوا مِنْ دُونِهِ
أَوْلِياءَ.
«از
آنچه از صاحب اختیارتان (خداوند:
اَلله)
بشما
نازل شده (یعنی
از کتاب الهی) پیروی
کنید و از اولیائی غیر از آن پیروی
نکنید.» دیندار
واقعی برای اینکه از کتاب الهی پیروی
کند و مطابق آن حکم و اظهار نظر کند کتاب الهی را بطور دقیق
و تا آنجا که بتواند میخواند و در نتیجۀ آیات و
احکام و نظرهای آن فکر و تدبّر میکند.
چون
خداوند در آیه 20
مُزَّمّل
(سوره
73) میفرماید:
فَاقْرَؤُا
ما تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ.
«تا
آنجا که میتوانید قرآن بخوانید.»
و
در آیه 82 نساء
(سوره
4) میفرماید:
أَ
فَلا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ.
«آیا
در آیات قرآن نمی‌اندیشند؟!»
یعنی
باید اندیشه کنند.
چرا
اندیشه نمی‌کنند؟ تدبّر یعنی فکر کردن و
اندیشیدن در باره نتایج یک چیز.
فکر
کردن در باره یک سخن بدون فهمیدن آن امکان ندارد.
اگر
کسی با شما بزبانی صحبت کند که شما نمیداند نمیتوانید
در بارۀ آنچه میگوید فکر کنید.
خداوند
در آیه 68 مائده
(سوره
5) میفرماید:
قُلْ
يا أَهْلَ الْكِتابِ لَسْتُمْ عَلى شَيْءٍ حَتَّى تُقِيمُوا
التَّوْراةَ وَ الْإِنْجِيلَ وَ ما أُنْزِلَ إِلَيْكُمْ مِنْ رَبِّكُمْ
وَ لَيَزِيدَنَّ كَثِيراً مِنْهُمْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ
طُغْياناً وَ كُفْراً.
«بگو
! ای
اهل کتاب شما تا مطابق تورات و انجیل و آنچه از صاحب اختیارتان
بشما نازل شده عمل نکنید دین ندارید.
این
مطلبی که از صاحب اختیارت بتو نازل شده بر کفر و طغیان
عده زیادی از آنها می‌افزاید.»
لذا
مسلمان واقعی میداند تا قرآن (وحی
الهی و کتاب اصلی و اساسی خود)
را
نخواند و به دستورهای آن عمل نکند مسلمان نیست.
و
تا مسیحی انجیل را نخواند و مطابق دستورهای آن
عمل نکند مسیحی نیست.
همانطور
که خداوند در آیه 47
مائده
(سوره
5) میفرماید:
وَ
لْيَحْكُمْ أَهْلُ الْإِنْجِيلِ بِما أَنْزَلَ اللَّهُ فِيهِ وَ مَنْ
لَمْ يَحْكُمْ بِما أَنْزَلَ اللَّهُ فَأُولئِكَ هُمُ الْفاسِقُونَ.
«باید
مسیحیان مطابق آنچه اَلله (خدا)
در
انجیل نازل کرده حکم کنند.
کسانی
که مطابق آنچه خدا نازل کرده حکم نکننند از فرمان خدا اطاعت نکرده‌اند.»
و
همانطور که مسیح ع در شماره 21
و
22: 7 انجیل
متی میفرماید:
«نه
هر که مرا خداوند خداوند گوید داخل ملکوت آسمان شود.
بلکه
آنکس که اراده پدر آسمانی مرا انجام دهد *
بسا
در آن روز مرا خواهند گفت خداوندا خداوندا آیا بنام تو نبوت
نکردیم و بنام تو دیوها را بیرون نکردیم و بنام
تو معجزات بسیار ظاهر نساختیم؟ آنگاه به ایشان صریحاً
خواهم گفت که هرگز شما را نشناختم.
ای
بدکاران از من دور شوید.»
و
در شماره 24: 14 انجیل
یوحنا میفرماید:
«آنکه
مرا محبت ننماید کلام مرا حفظ نمیکند و کلامی که
میشنوید از من نیست.
بلکه
از پدری است که مرا فرستاد.»
و
در شماره 10 و
14 آن
میفرماید: «اگر
احکام مرا نگاه دارید در محبت من خواهید ماند چنانکه من
احکام پدر خود را نگاه داشته‌ام و در محبت او میمانم.»
«شما
دوست من هستید اگر آنچه بشما حکم میکنم بجا آرید.»
دیندار
واقعی میداند که ایمان ببعض کتاب و کفر (قبول
نداشتن) قسمتی
از آن کفر است نه ایمان.
همانطور
که خداوند در آیه 85
بقره
(سوره
2) میفرماید:
أَ
فَتُؤْمِنُونَ بِبَعْضِ الْكِتابِ وَ تَكْفُرُونَ بِبَعْضٍ فَما جَزاءُ
مَنْ يَفْعَلُ ذلِكَ مِنْكُمْ إِلاَّ خِزْيٌ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ
يَوْمَ الْقِيامَةِ يُرَدُّونَ إِلى أَشَدِّ الْعَذابِ وَ مَا اللَّهُ
بِغافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ.
«آیا
به قسمتی از کتاب ایمان دارید و به قسمت دیگری
از آن ایمان ندارید؟ جزای کسانی از شما که چنین
کاری کنند در دنیا خواری است و روز قیامت دچار
شدیدترین عذابها میشوند.
اَلله
از کارهائی که میکنید غافل نیست.»
خواری
آن را در دنیا می‌بینیم.
در
سر تا سر دنیا دلهره و اضطراب و افسردگی و دلمردگی
وجود دارد. همه
از وجود ناپاکان در رنج و عذابند و بندگان شیطان در هر نقطه‌ای
از دنیا حکومت میکنند و کشوری وجود ندارد که مردم آن
در آرامش خاطر از لحاظ مال و ناموس خود بسر ببرند.
همه
جا گنگ‌ها و گنگسترها وجود دارند و مردم از ترس به دستورهای
آنها عمل میکنند.
گنگسترهای
سیاسی که غوغا میکنند.
چون
خداوند کسانی را که به بعضی از کتاب ایمان داشته
باشند و قسمتی از آن را قبول نداشته باشند خوار میسازد.
دیدیم
که دینداران واقعی وظیفه دارند دنیائی
بسازند که در آن از ظلم و فساد و فقر و جهل و خرد شدن شخصیت
انسان‌ها اثری نباشد.
برای
ساختن چنین دنیائی باید تمام دینداران با
هم متحد شوند. و
بجای اینکه در صدد این باشند که در صدد ابطال دین
یکدیگر باشند در صدد این باشند که یکدیگر
را به اتحاد برای ساختن یک دنیای پاک که هدف
تمام دینداران است دعوت کنند.
چون
منظور خداوند از فرستادن پیغمبران -
همانطور
که دیدیم –
ساختن یک دنیای پاک بدست انسان‌ها است.
در
این مورد قرآن در آیه 13
و
15 شوری
میفرماید: شَرَعَ
لَكُمْ مِنَ الدِّينِ ما وَصَّى بِهِ نُوحاً وَ الَّذِي أَوْحَيْنا
إِلَيْكَ وَ ما وَصَّيْنا بِهِ إِبْراهِيمَ وَ مُوسى وَ عِيسى أَنْ
أَقِيمُوا الدِّينَ وَ لا تَتَفَرَّقُوا فِيهِ.
«خداوند
برای شما از دین همان قانونی را که نوح را به آن
سفارش کرد قانونگذاری کرد و همان چیزی است که بتو وحی
کردیم و همان چیزی است که ابراهیم و موسی
و عیسی را به آن سفارش کردیم که دین را اجرا
کنید و در دین دچار تفرقه نشوید.»
«بنابراین
مردم را به اجرای دین و تفرقه نداشتن در آن دعوت کن و
همانطور که به تو دستور داده شده در اینکار استقامت داشته باش و
از دلخواه مشرکین (کسانی
که دین را فرقه فرقه میکنید)
پیروی
نکن. و
بگو من به هر کتابی که اَلله نازل کرده ایمان دارم و بمن
دستور داده شده که بین شما بعدالت رفتار کنم.
اَلله
صاحب اختیار ما و صاحب اختیار شما است.
کارهای
ما مال ما و کارهای شما مال شما است.
بحثی
بین ما باقی نمانده (چون
باید ببینیم اربابمان (صاحب
اختیارمان) چه
میگوید) اَلله
بین ما را جمع میکند و بازگشت ما پیش او است.»
لذا
دیندار واقعی میداند همه پیغمبران برای
یک هدف آمده‌اند.
با
هدفِ ساختن یک دنیای پاک که درآن اثری از ظلم و
فساد و فقر و جهل و خرد شدن شخصیت انسان‌ها وجود نداشته باشد
و باید همه دینداران برای اینکار متحد شوند و
از فرقه بازی و تفرقه اجتناب کنند.
همانطور
که خداوند میفرماید مسلمان واقعی تسلیم حکم
خداوند است و دستور خداوند را که «اجرای
دین و تفرقه نداشتن در دین است»
اجرا
میکند و دیگران را به اینکار دعوت میکند.
همانطور
که آیه 64 آل‌عمران
(سوره
3) میفرماید:
که
«بیائید
که فقط اَلله را بندگی کنیم و چیزی را شریک
او نسازیم و بعضی از ما بعضی را غیر از اَلله
ارباب خود نگیرند.»