|
32 حجّ |
خداوند در آیه 27 تا 29 حج (سوره 22) میفرماید: أَذِّنْ فِي النَّاسِ بِالْحَجِّ يَأْتُوكَ رِجالاً وَ عَلى كُلِّ ضامِرٍ يَأْتِينَ مِنْ كُلِّ فَجٍّ عَمِيقٍ. «در بین مردم اعلام حج کن تا پیاده و سواره از هر راه دوری پیش تو بیایند.» لِيَشْهَدُوا مَنافِعَ لَهُمْ وَ يَذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ فِي أَيَّامٍ مَعْلُوماتٍ عَلى ما رَزَقَهُمْ مِنْ بَهِيمَةِ الْأَنْعامِ فَكُلُوا مِنْها وَ أَطْعِمُوا الْبائِسَ الْفَقِيرَ. «تا شاهد منافعی که حج برای آنها دارد باشند و اَلله را در روزهای معلومی بخاطر خوراک چهارپایانی که خدا روزی آنها ساخته یاد کنند. از گوشت آنها بخورید و به تهیدست فقیر هم بخورانید.» ثُمَّ لْيَقْضُوا تَفَثَهُمْ وَ لْيُوفُوا نُذُورَهُمْ وَ لْيَطَّوَّفُوا بِالْبَيْتِ الْعَتِيقِ. «باید کثافت‌های خود را پاک کنند و نذرشان را بطور کامل ادا کنند و دور خانه کعبه طواف کنند.» و در آیه 34 حج میفرماید: لِكُلِّ أُمَّةٍ جَعَلْنا مَنْسَكاً لِيَذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلى ما رَزَقَهُمْ مِنْ بَهِيمَةِ الْأَنْعامِ فَإِلهُكُمْ إِلهٌ واحِدٌ فَلَهُ أَسْلِمُوا وَ بَشِّرِ الْمُخْبِتِينَ. «برای هر دسته‌ای راه و رسمی برای کشتن چهارپایانی که خدا روزی آنها کرده برای ذکر کردن نام اَلله (خدا) قرار داده‌ایم. معبود همه شما یک معبود است. (خالق جهان معبود همه شما است) بنابراین تسلیم حکم و نظر او باشید. به افراد فروتن که تسلیم حکم خدا هستند بشارت بده.» و آیه 37 حج میفرماید: لَنْ يَنالَ اللَّهَ لُحُومُها وَ لا دِماؤُها وَ لكِنْ يَنالُهُ التَّقْوى مِنْكُمْ. «گوشت و خون قربانی‌ها به اَلله (خدا) نمیرسد ولی تقوای شما به خدا میرسد.»
آیه 196 تا 202 بقره (سوره 2) میفرماید: وَ أَتِمُّوا الْحَجَّ وَ الْعُمْرَةَ لِلَّهِ فَإِنْ أُحْصِرْتُمْ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ وَ لا تَحْلِقُوا رُؤُسَكُمْ حَتَّى يَبْلُغَ الْهَدْيُ مَحِلَّهُ فَمَنْ كانَ مِنْكُمْ مَرِيضاً أَوْ بِهِ أَذىً مِنْ رَأْسِهِ فَفِدْيَةٌ مِنْ صِيامٍ أَوْ صَدَقَةٍ أَوْ نُسُكٍ فَإِذا أَمِنْتُمْ فَمَنْ تَمَتَّعَ بِالْعُمْرَةِ إِلَى الْحَجِّ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ فَمَنْ لَمْ يَجِدْ فَصِيامُ ثَلاثَةِ أَيَّامٍ فِي الْحَجِّ وَ سَبْعَةٍ إِذا رَجَعْتُمْ تِلْكَ عَشَرَةٌ كامِلَةٌ ذلِكَ لِمَنْ لَمْ يَكُنْ أَهْلُهُ حاضِرِي الْمَسْجِدِ الْحَرامِ وَ اتَّقُوا اللَّهَ وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقابِ. «حج و عمره را برای اَلله (خدا) بطور کامل انجام دهید. و اگر از شرکت شما جلوگیری شد هر قربانی که امکان دارد بکنید. و سرتان را نتراشید تا موقعی که قربانی به محل خود برسد. هر کدام شما که مریض بود یا سرش ناراحت بود کفاره‌ای از قبیل روزه یا صدقه یا قربانی بدهد. و وقتی امنیت پیدا کردید. هر کس از عمره به حج دست یافت تا آنجا که میسّر باشد قربانی کند. کسی که پیدا نکرد سه روز در حج و هفت روز پس از بازگشت روزه بگیرد. این ده روز کامل میشود. این حکم برای کسی است که خانواده‌اش ساکن مسجدالحرام نباشد. از نافرمانی اَلله (خدا) بترسید و بدانید که مجازات اَلله (خداوند) شدید است». الْحَجُّ أَشْهُرٌ مَعْلُوماتٌ فَمَنْ فَرَضَ فِيهِنَّ الْحَجَّ فَلا رَفَثَ وَ لا فُسُوقَ وَ لا جِدالَ فِي الْحَجِّ وَ ما تَفْعَلُوا مِنْ خَيْرٍ يَعْلَمْهُ اللَّهُ وَ تَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَيْرَ الزَّادِ التَّقْوى وَ اتَّقُونِ يا أُولِي الْأَلْبابِ. «حج ماه‌های معلومی است. هر کس در یکی از این ماه‌ها حج را بر خود واجب دید بداند که در حج همخوابگی و فسق و بگو مگو وجود ندارد. هر کار خوبی که بکنید اَلله آن را میداند. توشه راه بردارید. بهترین توشه تقوی است. ای افراد خردمند از نافرمانی و عذاب من بترسید.» لَيْسَ عَلَيْكُمْ جُناحٌ أَنْ تَبْتَغُوا فَضْلاً مِنْ رَبِّكُمْ فَإِذا أَفَضْتُمْ مِنْ عَرَفاتٍ فَاذْكُرُوا اللَّهَ عِنْدَ الْمَشْعَرِ الْحَرامِ وَ اذْكُرُوهُ كَما هَداكُمْ وَ إِنْ كُنْتُمْ مِنْ قَبْلِهِ لَمِنَ الضَّالِّينَ. «گناهی بر شما نیست که در حج تجارت (خرید و فروش) هم بکنید. بنابراین چون از عرفات برگشتید در مشعرالحرام اَلله (خدا) را یاد کنید. او را همانطور یاد کنید که خدا شما را هدایت کرده. گرچه قبلاً گمراه بودید». ثُمَّ أَفِيضُوا مِنْ حَيْثُ أَفاضَ النَّاسُ وَ اسْتَغْفِرُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ. «بعد از همان جائی که مردم بر میگردند شما هم برگردید. و از اَلله (خدا) طلب آمرزش کنید. چون اَلله آمرزنده و مهربان است.» فَإِذا قَضَيْتُمْ مَناسِكَكُمْ فَاذْكُرُوا اللَّهَ كَذِكْرِكُمْ آباءَكُمْ أَوْ أَشَدَّ ذِكْراً. «وقتی مناسک حج را انجام دادید، اَلله را آنطور که پدرانتان را یاد میکنید یاد کنید. یا بیشتر از اینکه پدرانتان را یاد میکنید.» فَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَقُولُ رَبَّنا آتِنا فِي الدُّنْيا وَ ما لَهُ فِي الْآخِرَةِ مِنْ خَلاقٍ. «عده‌ای از مردم میگویند صاحب اختیارا در دنیا بما بده. چنین افرادی در آخرت بهره‌ای ندارند.» وَ مِنْهُمْ مَنْ يَقُولُ رَبَّنا آتِنا فِي الدُّنْيا حَسَنَةً وَ فِي الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا عَذابَ النَّارِ * أُولئِكَ لَهُمْ نَصِيبٌ مِمَّا كَسَبُوا وَ اللَّهُ سَرِيعُ الْحِسابِ. «در صورتیکه عده‌ای از مردم میگویند صاحب اختیارا وضع خوبی در دنیا بما بده و در آخرت نیز وضع خوبی بما بده و ما را از عذاب آتش جهنم حفظ فرما * چنین افرادی بهره‌ای از کارهائی که کرده‌اند میبرند. اَلله به سرعت حسابرسی میکند.» دسته اول کسانی هستند که طالب دنیا هستند به هر قیمتی که باشد. اما دسته دوم در ضمنی که دنیا را میخواهند از آخرت غافل نیستند لذا سعی میکنند با انجام دادن عمل صالح (کار درست و صحیح) هم دنیای خود را تأمین کنند هم آخرت خود را. این‌ها به حق دیگران چشم نمی‌دوزند و حق کسی را ضایع نمیکنند لذا سعی میکنند با عمل صالح (کار درست و صحیح) خود ارزش کار خود را بالا ببرند و زندگی خوبی در دنیا داشته باشند بدون اینکه آخرت را از دست بدهند. میدانیم که برای انجام دادن کار درست و صحیح باید راه آن را دانست. لذا این افراد سعی میکنند معلومات لازم را برای کار خود هر چه بیشتر بدست آورند. لذا از تحقیق و مطالعۀ آن غافل نیستند. و هر لحظه سعی میکنند معلومات جدیدتری برای بهبود کار خود بدست آورند و سعی میکنند کار خود را با دقت هر چه بیشتر انجام دهند. این افراد در کار دین هم از مطالعه احکام و نظرهای خداوند که در قرآن است غفلت نمی‌ورزند و «تا آنجا که امکان دارد قرآن میخوانند.» و «در باره آیات قرآن و نتایج آن فکر و اندیشه میکنند.» چون میدانند که خداوند در آیه آخر مزمّل (سوره 73) و آیه 82 نساء (سوره 4) دستور اینکار را داده است.
خداوند در آیه 158 بقره (سوره 2) میفرماید: إِنَّ الصَّفا وَ الْمَرْوَةَ مِنْ شَعائِرِ اللَّهِ فَمَنْ حَجَّ الْبَيْتَ أَوِ اعْتَمَرَ فَلا جُناحَ عَلَيْهِ أَنْ يَطَّوَّفَ بِهِما وَ مَنْ تَطَوَّعَ خَيْراً فَإِنَّ اللَّهَ شاكِرٌ عَلِيمٌ. «صفا و مروه از شعائر اَلله (خداوند) است. کسی که حجّ خانه کعبه را میکند یا عمره بجا می‌آورد اشکالی ندارد که آنها را طواف کند. هرکس میل بکار خوب داشته باشد، بداند که اَلله قدرشناس دانا است.» آیه 32 حج (سوره 22) میفرماید: مَنْ يُعَظِّمْ شَعائِرَ اللَّهِ فَإِنَّها مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ. «هر کس شعائر اَلله (خدا) را بزرگ دارد از تقوای دل او است.» میدانیم که دیدن جمعیت همفکر در روحیه انسان دخالت دارد و به او جرأت ابراز عقیده‌اش را میدهد و امیدش را به عملی شدن هدف دینش زیاد میکند. و جرأت دشمنان را نیز در مخالفت با آن کم میکند. خداوند که این روحیه افراد بشر را که خودش به آنها داده خوب میداند حج را برای اینکار واجب کرده است.
در قرآن صحبتی از حجرالاسود نیست.