25

درستکاری

خداوند در آیه 2: 62 (سوره جمعه) میفرماید: هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولاً مِنْهُمْ يَتْلُوا عَلَيْهِمْ آياتِهِ وَ يُزَكِّيهِمْ وَ يُعَلِّمُهُمُ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ إِنْ كانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِي ضَلالٍ مُبِينٍ. «خدا وجودی است که در بین افراد بیسواد پیغمبری از خودشان برانگیخت، تا آیاتش را بر آنها بخواند، و آنها را پاک سازد، و به آنها کتاب و حکمت بیاموزد، اگرچه قبلاً در گمراهی آشکار بودندمطابق این آیه پیغمبر ص برای این مبعوث شده که مردم را تزکیه یعنی از اخلاق و اعمال زشت پاک سازد تا بتوانند دنیائی بسازند که در آن از ظلم و فساد و فقر و جهل و خرد شدن شخصیت انسان‌ها اثری نباشد. چون خداوند در آیه 25 حدید (سوره 57) میفرماید: لَقَدْ أَرْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَيِّناتِ وَ أَنْزَلْنا مَعَهُمُ الْكِتابَ وَ الْمِيزانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ. «پیغمبرانمان را با دلیل‌های روشن فرستادیم و با ایشان کتاب و میزان نازل کردیم برای اینکه مردم عادل باشندو عدالت را بپا دارند و اثری از ظلم باقی نگذارند. انسان برای تزکیه نفس اولاً باید تصمیم به پاک زیستن بگیرد وگرنه خوی حیوانی بر او غلبه دارد همانطور که در اجتماعات بشری نمونه‌های آن را به مقدار زیاد می‌بینیم. ثانیاً انسان باید تصمیم خود را همیشه بخاطر داشته و هیچگاه آن را فراموش نکند. ثالثاً باید اراده‌ای قوی داشته باشد تا بتواند جلوی وسوسه‌های نفس و وسوسه‌های دیگران ایستادگی کند و زمام نفس را در دست داشته باشد و بنده دل و دلخواه یعنی هوی و هوس‌های خویش نباشد رابعاً باید از نشست و برخاست با بدان که او را به کارهای بد وسوسه و تشویق میکنند خودداری کند و با همفکران خود یعنی کسانی که مثل او میخواهند پاک و عادل زندگی کنند و دنیای پاکی بسازند نشست و برخاست کند. اما انسان موقعی تصمیم به انجام کاری میگیرد که نفع و لذت آن را بیشتر از ضرر و رنج آن ببیند. انسان در مقابل نفع بزرگتر از نفع کوچکتر میگذرد و در موقعی که نفع کاری بیشتر از ضرر و رنج آن باشد رنج آن را تحمل میکند. و بخاطر دفع ضرر بزرگتر از قبول ضرر کوچکتر خودداری نمیکند چه رسد به آنکه برای رسیدن به نفع و لذتی بسیار بزرگ و ابدی و دفع ضرر بسیار بزرگ و ابدی تن به قبول کاری بدهد که زحمتی هم ندارد، یا زحمت آن بسیار جزئی است. چون میدانیم که دین انسان را از لذت بردن از زندگی منع نکرده است. همانطور که خداوند در آیه 32 اعراف (سوره 7) میفرماید: مَنْ حَرَّمَ زِينَةَ اللَّهِ الَّتِي أَخْرَجَ لِعِبادِهِ وَ الطَّيِّباتِ مِنَ الرِّزْقِ؟ «بگو: چه کسی زینتی که اَلله برای بندگانش بوجود آورده و خوردنیهای پاک را حرام کرده؟» خدا که آنها را حرام نکرده. چون خداوند در آیه 172 بقره (سوره 2) میفرماید: يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُلُوا مِنْ طَيِّباتِ ما رَزَقْناكُمْ وَ اشْكُرُوا لِلَّهِ إِنْ كُنْتُمْ إِيَّاهُ تَعْبُدُونَ. «ای افراد با ایمان از خوردنی‌های پاکی که روزی شما کرده‌ایم بخورید و اگر خدا را می‌پرستید شکر نعمت او را بجا آوریدو غُر نزنید و شِکوِه بیجا نکنید و سعی کنید با کار صحیح خود مشکلات اجتماعی را رفع نمائید چون با شکوه و شکایت و ناله و زاری مشکلی حل نمی‌شود بلکه برای حل مشکلات باید راه صحیح آن را پیدا کرد و آن را انجام داد.

و خداوند در آیه 32 نور (سوره 24) میفرماید: وَ أَنْكِحُوا الْأَيامى مِنْكُمْ وَ الصَّالِحِينَ مِنْ عِبادِكُمْ وَ إِمائِكُمْ إِنْ يَكُونُوا فُقَراءَ يُغْنِهِمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ. «به افراد مجرد (بدون همسر) خود و نوکر و کلفت‌ها (غلامان و کنیزانی که آنوقتها وجود داشتند) همسر بدهید. اگر فقیر هستند. اَلله با فضل خودش آنها را بی نیاز خواهد کردچون وقتی مسئولیت تأمین مخارج زندگی را پیدا کردند راه پیدا کردن و تأمین آن را نیز پیدا میکنند و با قبول کاری درآمد لازم را بدست می‌آورند. خداوند از خوردن مال حرام (سُحت) و زنا منع کرده نه خوردن و لذت بردن از غذاهای پاک و لذیذ و ازدواج. مسلمان در دعای خود مطابق آیه 201 بقره (سوره 2) میگوید: رَبَّنا آتِنا فِي الدُّنْيا حَسَنَةً وَ فِي الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا عَذابَ النَّارِ. «صاحب اختیارا در دنیا وضع خوبی بما بده و در آخرت وضع خوبی بما بده و ما را از عذاب آتش جهنم حفظ نمامسلمان از خدا زندگی خوب دنیائی را میخواهد بدون اینکه نعمت ابدی بهشت را از دست بدهد. و میداند اینکار را با عمل صحیح و درست میتواند بکند. چون میداند اگر انسان در یک رشته از کارهائی که مورد نیاز اجتماع است اطلاعات لازم و کافی داشته باشد و در آن راه فعالیت کند میتواند خیلی بیشتر از آنچه احتیاج طبیعی او است بدست آورد و با مازاد آن در راه خدا و ساختن یک دنیای پاک جهاد مالی کند. مسلمان واقعی میداند به بهشت با دو بال میتوان رسید یکی ایمان و یکی عمل صالح (یعنی کار درست و صحیح و بجا و شایسته و سزاوار) همانطور که خداوند در آیه 82 بقره (سوره 2) میفرماید: الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ أُولئِكَ أَصْحابُ الْجَنَّةِ هُمْ فِيها خالِدُونَ. «افرادی که ایمان داشته باشند و کار درست (عمل صالح) کرده باشند، اهل بهشت هستند و همیشه در آن خواهند بودمسلمان واقعی که به خدا و روز آخرت و بهشت و جهنم ایمان دارد سعی میکنند تمام کارهای صحیح را بشناسد و انجام دهد و کارهای زشت و ناروا را بشناسد و از آنها اجتناب کند تا به نعمت بی پایان بهشت ابدی برسد و از عذاب ابدی جهنم در امان باشد. مسلمان واقعی میداند که بهشت به ایمان تنها و خشک و خالی و ادعای دینداری به کسی داده نمیشود بلکه عمل صالح یعنی کار صحیح و درست لازم است تا انسان به بهشت برسد. چون مسلمان واقعی به آنچه در قرآن است ایمان دارد و در این آیه و امثال آن می‌بیند که برای رسیدن به بهشت ایمان تنها فایده ندارد بلکه کار درست و صحیح هم لازم است مسلمان مثل هر فرد عاقلی خواستار جلب منفعت و لذت واقعی و دفع ضرر و عذاب و رنج است چون خداوند به پیغمبر (ص) در آیه 188 اعراف (سوره 7) میفرماید: قُلْ لا أَمْلِكُ لِنَفْسِي نَفْعاً وَ لا ضَرًّا إِلاَّ ما شاءَ اللَّهُ وَ لَوْ كُنْتُ أَعْلَمُ الْغَيْبَ لاَسْتَكْثَرْتُ مِنَ الْخَيْرِ وَ ما مَسَّنِيَ السُّوءُ إِنْ أَنَا إِلاَّ نَذِيرٌ وَ بَشِيرٌ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ. «بگو من مالک نفع ضرری برای خودم نیستم مگر تا آنجا که اَلله بخواهد اگر غیب میدانستم حتماً خیر بیشتری را جلب میکردم و لطمه و آسیبی بمن نمیرسید. من فقط هشدار دهنده و بشارت دهنده‌ای برای افراد با ایمان هستممسلمان هم مثل پیغمبر ص که انسانی مثل انسان‌های دیگر بود و فقط وظیفه سنگین پیغمبری بر عهده او گذاشته شده بود طالب جلب منفعت و رفع ضرر است. حرفهای عوامفریبانه را بدور اندازید. آدم عاقل چه نعمت و لذتی را بالاتر از نعمت‌های بهشتی و چه عذاب و رنجی را سخت‌تر از عذاب جهنم پر درد ابدی میداند؟ مسلمان میداند که به بهشت با ایمان و عمل صالح (کار درست) میرسد و در آن روز هیچکس برای دیگری نمیتواند کاری بکند. چون خداوند در آیه 33 سوره لقمان (سوره 31) میفرماید: يا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُمْ وَ اخْشَوْا يَوْماً لا يَجْزِي والِدٌ عَنْ وَلَدِهِ وَ لا مَوْلُودٌ هُوَ جازٍ عَنْ والِدِهِ شَيْئاً إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَلا تَغُرَّنَّكُمُ الْحَياةُ الدُّنْيا وَ لا يَغُرَّنَّكُمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ. «ای مردم از نافرمانی صاحب اختیارتان بر حذر باشید و از روزی بترسید که پدری جزای فرزندش را نمیدهد و فرزندی هم ذره‌ای جزای پدرش را نمیدهد (نمره کارنامه هر کسی مال خودش است). این وعده خدا حقیقت دارد. روابط زندگی دنیائی شما را گول نزند و شیطان فریبکار شما را فریب ندهدو در آیه 164 انعام (سوره 6) میفرماید: لا تَكْسِبُ كُلُّ نَفْسٍ إِلاَّ عَلَيْها وَ لا تَزِرُ وازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرى. «هر کسی هر کاری که میکند فقط بر عهده خود او است. و هیچکس بار سنگین گناه دیگری را بر نمیداردو در آیه 24 و 25 آل‌عمران (سوره 3) میفرماید: ذلِكَ بِأَنَّهُمْ قالُوا لَنْ تَمَسَّنَا النَّارُ إِلاَّ أَيَّاماً مَعْدُوداتٍ وَ غَرَّهُمْ فِي دِينِهِمْ ما كانُوا يَفْتَرُونَ * فَكَيْفَ إِذا جَمَعْناهُمْ لِيَوْمٍ لا رَيْبَ فِيهِ وَ وُفِّيَتْ كُلُّ نَفْسٍ ما كَسَبَتْ وَ هُمْ لا يُظْلَمُونَ. «این (زیر بار نظر کتاب الهی نرفتن آنها) بعلت این است که میگویند آتش جهنم جز چند روز محدودی بما نمیرسد. و در دینشان مطالبی که بهم بافته و سر هم کرده بودند آنها را فریب داده * بنابراین وقتی آنها را برای روزی که شکی در آن نیست جمع میکنیم چگونه خواهد بود؟ روزی که پاداش هر کسی دقیقاً و بطور کامل مطابق کارهائی که کرده‌اند به آنها داده خواهد شد، و ظلمی به آنها نخواهد شد

و آیه 54 یس (سوره 36) میفرماید: فَالْيَوْمَ لا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئاً وَ لا تُجْزَوْنَ إِلاَّ ما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ. «بنابراین امروز به کسی ذره‌ای ظلم نمیشود، و به شما فقط به اندازه کارهائی که می‌کردید جزا داده میشودو آیه 49 کهف (سوره 18) میفرماید: وُضِعَ الْكِتابُ فَتَرَى الْمُجْرِمِينَ مُشْفِقِينَ مِمَّا فِيهِ وَ يَقُولُونَ يا وَيْلَتَنا ما لِهذَا الْكِتابِ لا يُغادِرُ صَغِيرَةً وَ لا كَبِيرَةً إِلاَّ أَحْصاها وَ وَجَدُوا ما عَمِلُوا حاضِراً وَ لا يَظْلِمُ رَبُّكَ أَحَداً. « پرونده اعمال افراد در میان گذاشته میشود و گناهکاران را می‌بینی که از آنچه در آن است هراسان هستند. و میگویند: وای بر ما، این چه جور پرونده‌ای است؟! هیچ عمل کوچک یا بزرگی نیست مگر اینکه بحساب آمده. و هر کاری که کرده‌اندحاضر می‌یابند. و صاحب اختیار تو به کسی ظلم نمیکندو در آیه 254 بقره (سوره 2) خداوند میفرماید: يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقْناكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَ يَوْمٌ لا بَيْعٌ فِيهِ وَ لا خُلَّةٌ وَ لا شَفاعَةٌ وَ الْكافِرُونَ هُمُ الظَّالِمُونَ. «ای افراد با ایمان قبل از اینکه روزی بیاید که در آن خرید و فروش و رفاقت و شفاعتی وجود ندارد انفاق کنید. کسانی که این حقیقت را انکار کنند ظالمند

مسلمان واقعی این آیات را قبول دارد و تصمیم گرفته برای رسیدن به بهشت کار خلافی نکند و کارهای درست را انجام دهد.