23
شیطان
چون انسانها بتهای خیالی دارند و تمام هوش و حواسشان متوجه بت خود و چیزی که میپرستند هست و غیر از آن چیزی نمیبینند چون نمیخواهند ببینند یا بشنوند یا در باره غیر آن فکر کننند یکی بنده فلسفه است یکی بنده مذهبی که برای او تراشیدهاند یکی بنده قمار است و یکی بنده الکل و یکی بنده مواد مخدر. و غیر از آن به چیزی نمیاندیشد و نمیخواهد حرفی بر خلاف آن بشنود. از شنیدن آن فرار میکند و اگر حضور داشته باشد حواسش جای دیگر است. انسانها بنده هوای نفس (دل و دلخواه) خود هستند. چون شیطان آن را در نظر آنها آراسته و زینت داده. در صورتیکه احتیاجات بشری بسیار محدود است انسان مثل تمام موجودات زنده به آب و هوا و غذا و جفت (برای ادامه نسل) احتیاج دارد (بجز استثناءهای کمی) فقط انسان دو احتیاج دیگر هم دارد یکی پوشاک یکی مسکن. میدانیم که تأمین آنها تقریباً برای تمام افراد بشر امکان دارد. بشرط آنکه کاری که مورد نیاز انسانها است بداند و آن را بخوبی انجام دهد.
انسانها معمولاً غذای متعادلی میخورند و تازه مقداری از آنهم اضافی است یعنی اگر مقداری کمتر بخورند سالمتر باقی میمانند و اگر دو برابر آن را بخورند ناراحت میشوند و بعداً هم باید برای از دست دادن چربیهای اضافی رژیم بگیرند. هیچوقت انسانها چند دست لباسی که دارند حتی دو تا کت و دو تا شلوار یا دو تا پیراهن را روی هم نمیپوشند. از لحاظ مسکن و خواب و در امان بودن از سرما و گرما و باد و باران و بوران و طوفان و برف یک اطاق کوچک هم برای آنها کافی است همانطوری که بیش از نیمی از افراد جهان در یک اطاق زندگی میکنند. از لحاظ جنسی هم یک همسر سالم برای انسان کافی است و نیاز جنسی آنها را بر میآورد. هوا هم که مجانی است و انسان هم در جائی زندگی میکند که آب وجود داشته باشد. ولی انسان با دست خود آب و هوا را هم آلوده میکند.
البته فراموش نکنیم که از احتیاجات واقعی و طبیعی انسانها صحبت میکنیم وگرنه خداوند در آیه 32 و 33 : 7 (سوره اعراف) میفرماید: قُلْ مَنْ حَرَّمَ زِينَةَ اللَّهِ الَّتِي أَخْرَجَ لِعِبادِهِ وَ الطَّيِّباتِ مِنَ الرِّزْقِ قُلْ هِيَ لِلَّذِينَ آمَنُوا فِي الْحَياةِ الدُّنْيا خالِصَةً يَوْمَ الْقِيامَةِ ... * قُلْ إِنَّما حَرَّمَ رَبِّيَ الْفَواحِشَ ما ظَهَرَ مِنْها وَ ما بَطَنَ وَ الْإِثْمَ وَ الْبَغْيَ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَ أَنْ تُشْرِكُوا بِاللَّهِ ما لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ سُلْطاناً وَ أَنْ تَقُولُوا عَلَى اللَّهِ ما لا تَعْلَمُونَ. «بگو: چه کسی زینتی را که اَلله برای بندگانش بوجود آورده و خوردنیهای پاک را حرام کرده؟ بگو اینها در زندگی دنیا مال افراد با ایمان است (ولی دیگران هم در آن شرکت میکنند) ولی روز قیامت فقط اختصاص به افراد با ایمان دارد ... بگو: صاحب اختیار من فقط کارهای زشت را چه پنهان باشد چه آشکار و گناه و تجاوز بناحق (نه قصاص) و شرک به اَلله را که دلیلی برای وجود آن نازل نشده و ندانسته از قول اَلله (بنام دین) سخن گفتن را حرام کرده است.» که متأسفانه این قسمت آخر، سخن گفتن بنام دین را بدون اینکه اطلاع از دین واقعی داشته باشند اکثر دینداران انجام میدهند. در مورد شرک هم باید توجه داشت که بیشتر دینداران در شرک غوطه ورند ولی خود را موحد و دیندار میدانند. چون شیطان نظرشان را برای آنها آراسته و صحیح جلوه داده همانطور که آیه 31 و 32 روم (سوره 31) میفرماید: لا تَكُونُوا مِنَ الْمُشْرِكِينَ * مِنَ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَ كانُوا شِيَعاً كُلُّ حِزْبٍ بِما لَدَيْهِمْ فَرِحُونَ. «از مشرکینی که دینشان را فرقه فرقه کردند و بصورت گروههائی درآمدند نباشید. هر دسته آنها به اعتقادات خود دلخوشند.» چون هر فرقهای بنیانگذاری دارد که افراد آن فرقه بجای پیروی از خدا و کتاب الهی از نظرهای او پیروی میکنند و برای آنها بصورت بتی در آمده است و انسانها را از اندیشیدن درست و درک و قبول اشتباهات آنان و قبول نظرهای درست دیگران باز داشته. مسلمان واقعی فقط از خدا و پیام او که بصورت وحی به پیغمبران به مردم ابلاغ شده و مجموعه آن قرآن است پیروی میکند و هر سخنی که بنام دین گفته شود و از هر کسی باشد که بر خلاف دین باشد قبول نمیکند. این زینت دادن برای عدهای بصورت قدرت طلبی است و برای بعضی بصورت هوی پرستی. البته قدرت طبیعی هم نوعی از هوی پرستی است. چون قدرت طلب در پی این است که قدرتی به دست آورد و هر چه دلش خواست بکند و هر دستوری که داد بدون چون و چرا انجام شود، اگرچه بر خلاف دستور خدا باشد و مثل فرعون بگوید: أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلى. آیه 24 نازعات سوره 79 «من بالاترین صاحب اختیار شما هستم.» این بندگان قدرت طلب و طغیانگر در قرآن بنام طاغوت معرفی شدهاند. آیه 17 زمر (سوره 39) میفرماید: الَّذِينَ اجْتَنَبُوا الطَّاغُوتَ أَنْ يَعْبُدُوها وَ أَنابُوا إِلَى اللَّهِ لَهُمُ الْبُشْرى. «کسانی که از عبادت (بندگی و اطاعت بی چون و چرای) طاغوت اجتناب کردند و به اطاعت اَلله برگشتند بشارت (مژده) دارند.» آیه 28 کهف (سوره 18) میفرماید: لا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنا قَلْبَهُ عَنْ ذِكْرِنا وَ اتَّبَعَ هَواهُ وَ كانَ أَمْرُهُ فُرُطاً. «از کسی که قلبش را از یاد خودمان غافل ساختیم و دنبال دل و دلخواهش رفت و کارش روی افراط بود پیروی نکن.»