|
140
فساد |
خداوند درآیه 31 و 32 روم میفرماید: لا تَكُونُوا مِنَ الْمُشْرِكِينَ ، مِنَ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَ كانُوا شِيَعاً كُلُّ حِزْبٍ بِما لَدَيْهِمْ فَرِحُونَ. «از مشرکین نباشید، از کسانی که دینشان را فرقه فرقه کردند و بصورت گروه‌هائی در آمدند. هر کدام از این گروه‌ها به اعتقادات خود دلخوشند.» چون چیزی جز عقائد فرقه خود نخوانده‌اند و حرفی غیر از آن نشنیده‌اند. و دکاندارانی که از راه دین ارتزاق میکنند (نان میخورند) و دین برای آنها حرفه و کسب شده است، و مخارج زندگی خود را از راه دین فروشی بدست می‌آورند مردم را فریب داده‌اند و اطلاعات ناقص و غلطی به آنها داده و میدهند. و فریب خوردگان نیز با حسن نیّت آنرا پذیرفته‌اند و بنام دین بازگو میکنند. اگر کمی دقت کنید می‌بینید اساساً از کتاب دینی خود اطلاعی ندارند یا چند جمله‌ای میدانند آنهم با توجیهات غلط، فریبکاران یکنفر یا چند نفر را برای آنها مغز کل ساخته‌اند که فقط آنها حقیقت را میدانند و هر چه میگویند صحیح است و دیگران از حقیقت اطلاعی ندارند و حرفشان درست نیست و عقایدشان غلط است. در صورتیکه دیندار واقعی میداند همه پیغمبران از جانب یک خدا آمده‌اند و پیام یک خدا را به انسانها رسانده‌اند، و عقل و شعور منحصر به یک نفر نیست.
همانطور که خداوند در آیه 136 و 285 بقره میفرماید: قُولُوا آمَنَّا بِاللَّهِ ... لا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِنْهُمْ وَ نَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ. «بگوئید ما بخدا ایمان داریم ... و بین هیچکدام از پیغمبران فرقی نمیگذاریم و ما تسلیم حکم و نظر خداوند هستیم.» لا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِنْ رُسُلِهِ. «بین هیچکدام از پیغمبران خدا فرقی نمیگذاریم.» همه آنها را پیغمبر یک خدا میدانیم که برای «اصلاح اجتماع» آمده‌اند و همه آنها به مردم میگفتند: اعْبُدُوا اللَّهَ ما لَكُمْ مِنْ إِلهٍ غَيْرُهُ. «خدا را بندگی کنید، معبودی (کسیکه شما بنده و مطیع بدون چون و چرای دستورها و نظرهای او باشید) غیر از خدا وجود ندارد.» ولی فریبکاران از انسانها بت ساختند و آنها را عقل کل و فوق بشر معرفی کردند و باعث تفرقه مردم شدند. عیسی ع مطابق آیه 46مائده و 17 تا 19 باب 5 انجیل متی مُصَدِّق (تصدیق کننده) تورات بود و پیغمبر اسلام ص مطابق آیه 48 مائده مصدق تورات و انجیل بود. قرآن همه پیغمبران الهی را تصدیق و تأیید میکند.
خداوند در آیه 36 نحل میفرماید: لَقَدْ بَعَثْنا فِي كُلِّ أُمَّةٍ رَسُولاً أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ اجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ. «در بین هر امتی (گروهی) رسولی بر انگیختیم، که خدا را بندگی کنید و از بندگی طاغوت (طغیانگران) اجتناب کنید.» و آیه 47 یونس میفرماید: لِكُلِّ أُمَّةٍ رَسُولٌ «هر دسته و گروهی پیغمبری دارند.» و آیه 24 فاطر میفرماید: إِنْ مِنْ أُمَّةٍ إِلاَّ خَلا فِيها نَذِيرٌ. «هیچ امتی نیست مگر اینکه نذیر (هشدار دهنده‌ای) در بین آنها وجود داشته.» آیه 164 نساء میفرماید: رُسُلاً قَدْ قَصَصْناهُمْ عَلَيْكَ مِنْ قَبْلُ وَ رُسُلاً لَمْ نَقْصُصْهُمْ عَلَيْكَ. «پیغمبرانی که داستان آنها را قبلاً برای تو گفته‌‌ایم و پیغمبرانی هستند که داستان آنها را برای تو نگفته‌ایم.» آیه 78 غافر را هم ببینید. در قرآن در حدود 26 پیغمبر نامشان ذکر شده است. همه پیغمبران را خداوند برای این فرستاده که مردم عدالت را برپا دارند. یعنی اینکه مردم نه تنها خودشان عادل باشند بلکه برای ساختن دنیائی که در آن عدالت حکمفرما باشد کوشش کنند.
همانطور که آیه 25 حدید میفرماید: لَقَدْ أَرْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَيِّناتِ وَ أَنْزَلْنا مَعَهُمُ الْكِتابَ وَ الْمِيزانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ. «محققاً پیغمبرانمان را (همه پیغمبران را) با دلیل‌های روشن فرستادیم و با ایشان کتاب و میزان نازل کردیم، برای اینکه مردم عدالت را برپا دارند.» می‌بینیم که خداوند همه پیغمبران را برای این فرستاده که مردم عادل باشند و بحقوق هم تجاوز نکنند و حق کسی در دنیا پایمال نشود. ولی در اثر خیانت دین فروشان در قرن بیستم هنوز قانون جنگل بر جهان حکومت میکند و قدرتمندان به ضعیفان زور میگویند و ضعیفان خود را ناچار میبینند که از دلخواه و حکم و نظر قدرتمندان بدون چون و چرا اطاعت کنند. چون طبیعت انسان طغیانگری است، همانطور که خداوند در آیه 6 و 7 علق میفرماید: إِنَّ الْإِنْسانَ لَيَطْغى، أَنْ رَآهُ اسْتَغْنى. «انسان وقتی خود را قدرتمند و بی نیاز ببیند حتماً طغیان میکند.» این قدرتمندان طغیانگر بدست دین فروشان، مردم را با «یکدسته افکار سست و واهی و بی اثر سرگرم کردند» و از دین جز اسم چیزی باقی نگذاشتند.
تا مردم اهل مطالعه و تحقیق نشوند وفریب فلسفه بافان را نخورند وضع به همین حالت خواهد بود و قانون جنگل یعنی «حق با قوی است» بر جهان بشری هم حکومت میکند. دینداران واقعی باید دین خود را با مطالعه کتاب اصلی دین خود بشناسند، و با مطالعه کتابهای اصلی ادیان دیگر متوجه شوند که همه دین‌ها برای عدالت آمده‌اند و آداب و تشریفات است که تفاوت دارد. و پس از درک این واقعیت باید با اتحاد کامل در صدد آگاه ساختن دیگران و متحد ساختن آنها برای ساختن یک دنیای پاک باشند. خداوند در آیه 204 و 205 بقره میفرماید: مِنَ النَّاسِ مَنْ يُعْجِبُكَ قَوْلُهُ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ يُشْهِدُ اللَّهَ عَلى ما فِي قَلْبِهِ وَ هُوَ أَلَدُّ الْخِصامِ. «از مردم کسی است که سخن او در باره دنیا تو را متعجب میکند و خدا را بر آنچه در دلش وجود دارد شاهد میگیرد، در صورتی که سخت‌ترین دشمن خود او است.» وَ إِذا تَوَلَّى سَعى فِي الْأَرْضِ لِيُفْسِدَ فِيها وَ يُهْلِكَ الْحَرْثَ وَ النَّسْلَ وَ اللَّهُ لا يُحِبُّ الْفَسادَ. «وقتی از پیش تو برود یا به ریاستی برسد کوشش میکند که در زمین فساد کند و کشت و نسل را از بین ببرد. در صورتیکه خداوند فساد را دوست ندارد.» بیشتر کسانی که دم از انسانیّت و حقوق مردم میزنند از این افرادی هستند که در باره عدالت و اصلاح داد سخن میدهند ولی قلباً به آن ایمان ندارند. اینها اگر قدرتی پیدا کنند معلوم میشود چه جانورانی هستند. بعضی از آنها برای بازارگرمی و جلب توجه دیگران از این حرفها میزنند و بعضی از آنها برای رسیدن بقدرت چنین حرفهائی میزنند. بقول معروف «آب نمی‌بینند وگرنه شناگران ماهری هستند.»
خداوند در آیه 25 رعد میفرماید: الَّذِينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مِيثاقِهِ وَ يَقْطَعُونَ ما أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ أُولئِكَ لَهُمُ اللَّعْنَةُ وَ لَهُمْ سُوءُ الدَّارِ. «کسانی که عهدی را که با خدا بسته‌اند میشکنند و آنچه را که خداوند دستور داده که وصل کنند پاره میکنند و در زمین فساد میکنند، لعنت خداوند بر آنها است و منزل بدی دارند.» آیه 33 مائده میفرماید: إِنَّما جَزاءُ الَّذِينَ يُحارِبُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ يَسْعَوْنَ فِي الْأَرْضِ فَساداً أَنْ يُقَتَّلُوا أَوْ يُصَلَّبُوا أَوْ تُقَطَّعَ أَيْدِيهِمْ وَ أَرْجُلُهُمْ مِنْ خِلافٍ أَوْ يُنْفَوْا مِنَ الْأَرْضِ. «مجازات کسانی که با خدا و رسولش میجنگند و در زمین سعی در فساد میکنند فقط این است که کشته یا به دار زده شوند یا دست و پایشان بر خلاف هم بریده شود یا تبعید شوند.» تا این دستورها اجرا نشود، افراد بی ایمانی که باعث فساد و آلودگی اجتماعی میشوند هرگز دست از فساد و تبهکاری بر نمیدارند.
آیه 151 و 152 شُعراء میفرماید: لا تُطِيعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِينَ، الَّذِينَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَ لا يُصْلِحُونَ. «از دستور افراد متجاوزی که در زمین فساد میکنند و اصلاح نمیکنند اطاعت نکنید.» ولی ما بخاطر تفرقه‌ای که میانمان وجود دارد مجبوریم از افراد و حکومتهای فاسد و ظالم اطاعت کنیم. چون از محتویات کتاب الهی‌مان که معتقدیم کلام خداوند است اطلاع چندانی نداریم. اگر میدانستیم که چه گنجینه‌ای را در اختیار داریم، و اگر میدانستیم که راهنمائی‌هائی که خداوند برای سعادت و خوشبختی ما نازل کرده در قرآن است، آنوقت تا آنجا که میتوانستیم آنرا میخواندیم (البته برای فهمیدن و بکار بردن راهنمائی‌های آن، نه برای ثواب آخرت) همانطور که خداوند فرموده «تا آنجا که میسّر است قرآن بخوانید.» و سعی میکردیم دستورهای آنرا در زندگی روزمره خود بکار ببریم. به امید روزی که مردم با مطالعه کتاب الهی خود، دین واقعی را بشناسند و بدانند که هدف دین واقعی ساختن دنیائی است که در آن اثری از ظلم و فساد و فقر و جهل و خرد شدن شخصیت انسانها وجود نداشته باشد، و در این راه با تمام امکانات خود کوشش کنند.