|
136
مصیبت |
آیه 100 اَعراف میفرماید: أَوَلَمْ يَهْدِ لِلَّذِينَ يَرِثُونَ الْأَرْضَ مِنْ بَعْدِ أَهْلِها أَنْ لَوْ نَشاءُ أَصَبْناهُمْ بِذُنُوبِهِمْ وَ نَطْبَعُ عَلى قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لا يَسْمَعُونَ. «آیا برای کسانی که زمین را پس از ساکنین قبلی آن به ارث برده‌اند معلوم نشده که اگر بخواهیم آنها را بخاطر گناهانشان دچار مصیبت میکنیم و بر دلشان مهر میزنیم تا نشنوند؟» تا به حرفهای درست گوش ندهند و قدرت حساب کردن را از آنها بگیریم و غرق در شهوترانی و خوشگذرانی شوند؟ آیه 47 قصص میفرماید: لَوْ لا أَنْ تُصِيبَهُمْ مُصِيبَةٌ بِما قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ فَيَقُولُوا رَبَّنا لَوْ لا أَرْسَلْتَ إِلَيْنا رَسُولاً فَنَتَّبِعَ آياتِكَ وَ نَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ. «تا وقتی بخاطر کارهائی که کرده‌‌اند مصیبتی به آنها وارد شد نگویند: خداوندا چرا پیغمبری برای ما نفرستادی تا از آیات (دستورها و نظرهای) تو پیروی کنیم و از افراد با ایمان باشیم؟» البته قبل از این آیه، میفرماید: «داستان موسی و فرعون را بخاطر رحمت خداوندت بتو نازل کردیم تا قومی را که بیم دهنده و هشدار دهنده‌ای برای آنها نیامده بود از عاقبت کارشان بترسانی.»
آیه 51 زُمَر در باره وضع گذشتگان میفرماید: فَأَصابَهُمْ سَيِّئاتُ ما كَسَبُوا وَ الَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْ هؤُلاءِ سَيُصِيبُهُمْ سَيِّئاتُ ما كَسَبُوا وَ ما هُمْ بِمُعْجِزِينَ. «نتیجه کارهای بدی که کردند به آنها رسید، و نتیجه کارهای بدی که ستمکاران اینها میکنند به آنها خواهد رسید. و جلوی آن را هم نمیتوانند بگیرند.» آیه 30 شوُری میفرماید: ما أَصابَكُمْ مِنْ مُصِيبَةٍ فَبِما كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ وَ يَعْفُوا عَنْ كَثِيرٍ. «هر مصیبتی که به شما برسد بخاطر کارهائی است که کرده‌اید. در صورتیکه خداوند از بسیاری از آنها گذشت کرده است.» آیه 31 رَعد میفرماید: أَفَلَمْ يَيْأَسِ الَّذِينَ آمَنُوا أَنْ لَوْ يَشاءُ اللَّهُ لَهَدَى النَّاسَ جَمِيعاً وَ لا يَزالُ الَّذِينَ كَفَرُوا تُصِيبُهُمْ بِما صَنَعُوا قارِعَةٌ أَوْ تَحُلُّ قَرِيباً مِنْ دارِهِمْ حَتَّى يَأْتِيَ وَعْدُ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ لا يُخْلِفُ الْمِيعادَ. «آیا افراد با ایمان مأیوس نشده‌اند، از اینکه اگر خدا بخواهد همه را هدایت میکند؟ در صورتیکه به افراد بی ایمان دائماً بعلت کاری که میکنند عذاب کوبنده‌ای وارد میشود یا نزدیک منزلشان فرود می‌آید، تا موقعی که وعده عذاب واقعی خدا برسد، چون خداوند بر خلاف وعده عمل نمیکند.» میبینیم که عذاب‌ها و مصیبتها بخاطر کارهائی است که مردم میکنند. و اگر کسی خیال میکند که میتواند کاری بر خلاف دستور خدا انجام دهد و نتیجه آنرا نبیند، در اشتباه بزرگی است چون خداوند به وعده خود عمل میکند. پس آنان که حقایقی را که خداوند در قرآن برای مردم بیان کرده، کتمان میکنند و به مردم نمیگویند که آنچه تا بحال بنام اسلام به مردم عرضه شده در بیشتر موارد مخالف دستورهائی است که خداوند در قرآن داده، باید بدانند که لعنت خدا و تمام لعنت کنندگان شامل حال آنها خواهد شد و باید منتظر عذاب دردناکی باشند، (آیه 159 و 174 بقره را نگاه کنید). خداوند در آیه 44 یونُس میفرماید: إِنَّ اللَّهَ لا يَظْلِمُ النَّاسَ شَيْئاً وَ لكِنَّ النَّاسَ أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ. «خدا ذرّه‌ای به مردم ظلم نمیکند، ولی مردم (بخاطر نادانی) به خودشان ظلم میکنند.» هیچکس نمیخواهد بخود ظلم کند، ولی افراد در اثر بی اطلاعی از قوانینی که خداوند در دل طبیعت گذاشته بخود و دیگران ظلم میکنند. چون نسبت به کارهای دیگران بی اعتنا هستند و نمیدانند فریبکاران دینی و سیاسی چه بلاهائی بسر مردم می‌آورند و با دروغگوئی‌های خود چه جنایاتی انجام میدهند، و چگونه با سفسطه‌ها و مغالطه‌های خود شب را روز جلوه میدهند و روز را شب و با وسائل تبلیغاتی که در دست دارند چگونه از جهل و بی اطلاعی افراد سوء استفاده میکنند و چگونه بنام مذاهب و ایسم‌ها و اسم‌ها مردم را فریب میدهند. میبینیم سرنوشتی در کار نیست و مصیبت‌هائی که به انسان میرسد نتیجه اعمال غلط خودشان و نشناختن قوانینی است که خداوند در دل طبیعت و اجتماع و افراد بشر گذاشته است. بقول شاعر «چو تو میکنی اختر خویش را بد مدار از فلک چشم نیک اختری را.» این انسانها هستند که با دست خود هیتلر و استالین و چنگیز و نادر میسازند یا اجازه میدهند که دیگران دیکتاتوران فوق قانون بسازند و روزگار آنها را تیره کنند. و در آیه 11 سوره رعد میفرماید: إِنَّ اللَّهَ لا يُغَيِّرُ ما بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُوا ما بِأَنْفُسِهِمْ. «خداوند وضع هیچ قومی را تغییر نمیدهد، تا اینکه خود آن قوم آنچه در وجودشان است را تغییر دهند.» میبینیم که خداوند خیلی واضح میفرماید اگر میخواهید وضعتان تغییر پیدا کند باید خودتان سعی و تلاش کنید، و به امید دیگران ننشینید. مسلمان واقعی برای ساختن یک دنیای پاک که در آن عدالت حکم فرما باشد، باید با مال و جان خود تلاش کند و در این راه دست خود را بطرف دیگر دینداران جهان دراز کند و سعی کند بین همه دینداران اتحاد بوجود آورد تا بتواند وضع موجود را تغییر دهد.
خداوند در آیه 24 و 25 انفال میفرماید: يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَجِيبُوا لِلَّهِ وَ لِلرَّسُولِ إِذا دَعاكُمْ لِما يُحْيِيكُمْ وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَ قَلْبِهِ وَ أَنَّهُ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ. «ای افراد با ایمان وقتی خداوند بوسیله پیغمبر، شما را بکاری که شما را زنده میکند (بشما زندگی واقعی می‌بخشد) دعوت میکند، دعوت او و پیغمبرش را قبول کنید. و بدانید که خداوند بین انسان و خواهش‌های دلش قرار میگیرد (اجازه پیروی از دلخواه را به او نمیدهد) و بدانید که در پیشگاه او جمع خواهید شد.» تا پاداش اعمال خود را بگیرید. وَ اتَّقُوا فِتْنَةً لا تُصِيبَنَّ الَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْكُمْ خَاصَّةً وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقابِ. «از فتنه‌ای بر حذر باشید که فقط دامن ستمکاران را نمیگیرد (بلکه شامل همه میشود) و بدانید که عذاب خداوند خیلی سخت است.»
آیه 146 و 147 آل‌عمران میفرماید: وَ كَأَيِّنْ مِنْ نَبِيٍّ قاتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ فَما وَهَنُوا لِما أَصابَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَ ما ضَعُفُوا وَ مَا اسْتَكانُوا وَ اللَّهُ يُحِبُّ الصَّابِرِينَ. «چه بسیار از پیغمبرانی که خداپرستان زیادی باتفاق آنها در راه خدا جنگیدند، و بخاطر مصیبت‌هائی که در راه خدا به آنها میرسید سست نشدند و ضعف نشان ندادند و تسلیم دشمن نشدند. خداوند افراد با استقامت را دوست دارد.» وَ ما كانَ قَوْلَهُمْ إِلاَّ أَنْ قالُوا رَبَّنَا اغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا وَ إِسْرافَنا فِي أَمْرِنا وَ ثَبِّتْ أَقْدامَنا وَ انْصُرْنا عَلَى الْقَوْمِ الْكافِرِينَ. «حرف آنها فقط این بود که خداوندا گناهان و زیاده روی ما را در کارهایمان بیامرز، و قدم‌های ما را ثابت کن، و ما را یاری کن و بر افراد بی ایمان پیروز گردان.» آیه 35 حَج در باره افراد فروتن میفرماید: الَّذِينَ إِذا ذُكِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَ الصَّابِرِينَ عَلى ما أَصابَهُمْ وَ الْمُقِيمِي الصَّلاةِ وَ مِمَّا رَزَقْناهُمْ يُنْفِقُونَ. «کسانی هستند که وقتی ذکر خداوند در میان باشد دلشان به لرزه در می‌آید و در مقابل مصیبت‌هائی که به آنها میرسد صبر و تحمل دارند، و نماز را بپا میدارند و از آنچه روزی آنها کرده‌ایم انفاق میکنند.» آیه 50 توبه در باره کافران (افراد بی ایمان) میفرماید: إِنْ تُصِبْكَ حَسَنَةٌ تَسُؤْهُمْ وَ إِنْ تُصِبْكَ مُصِيبَةٌ يَقُولُوا قَدْ أَخَذْنا أَمْرَنا مِنْ قَبْلُ وَ يَتَوَلَّوْا وَ هُمْ فَرِحُونَ. «اگر وضع خوبی برای تو پیش آید آنها را ناراحت میکند، و اگر مصیبتی به تو برسد میگویند، ما تصمیم خودمان را قبلاً گرفته بودیم، و در حالی که خوشحالند رو بر می‌گردانند.» و میروند. مسلمان واقعی در مقابل مصیبتها استقامت میکند و گریه نمیکند، چون خداوند در آیه 139 آل‌عمران میفرماید: لا تَهِنُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ أَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ. «سست نشوید و غم و اندوه بخود راه ندهید، اگر مؤمن باشید از همه برترید.» به امید روزی که مسلمانها بجای گریه کردن قرآن را بخوانند و بفهمند که دین واقعی هدفی جز ساختن دنیائی پاک ندارد.