|
124
قل 4 |
و در آیه 16 رعد میفرماید: قُلْ مَنْ رَبُّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ قُلِ اللَّهُ قُلْ أَ فَاتَّخَذْتُمْ مِنْ دُونِهِ أَوْلِياءَ لا يَمْلِكُونَ لِأَنْفُسِهِمْ نَفْعاً وَ لا ضَرًّا ؟ «بگو ارباب (صاحب اختیار و مالک) آسمانها و زمین کیست؟ بگو: الله صاحب اختیار آنها است. بگو آیا غیر از او اولیائی برای خود گرفته‌اید که مالک نفع و ضرری برای خودشان هم نیستند؟» و در آیه 30 رعد میفرماید: قُلْ هُوَ رَبِّي لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَ إِلَيْهِ مَتابِ. «بگو خداوند (رحمان مالک و) صاحب اختیار (و فرمانده) من است. معبودی غیر از او وجود ندارد؟ توکل من به او است، و بازگشت من هم پیش او است.» مسلمان واقعی هم مثل پیامبر ص معبودی (کسیکه بدون چون و چرا از دستورات او پیروی کند) بجز الله نمیگیرد و توکلش فقط به الله است و بس. خداوند در آیه 29 کهف میفرماید: قُلِ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكُمْ فَمَنْ شاءَ فَلْيُؤْمِنْ وَ مَنْ شاءَ فَلْيَكْفُرْ. «بگو حق از صاحب اختیار شما است. بنابراین کسی که میخواهد ایمان می‌آورد و کسی که میخواهد کافر میشود و آنرا انکار میکند.» کفر انکار حقیقت و قبول نداشتن آن است.
خداوند در آیه 107 اسراء میفرماید: قُلْ آمِنُوا بِهِ أَوْ لا تُؤْمِنُوا إِنَّ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ مِنْ قَبْلِهِ إِذا يُتْلى عَلَيْهِمْ يَخِرُّونَ لِلْأَذْقانِ سُجَّداً. «بگو ایمان بیاورید یا نیاورید، کسانی که قبلاً به آنها علمی داده شده وقتی قرآن خوانده شود سجده کنان به رو می‌افتند.» و در آیه 88 اسراء میفرماید: قُلْ لَئِنِ اجْتَمَعَتِ الْإِنْسُ وَ الْجِنُّ عَلى أَنْ يَأْتُوا بِمِثْلِ هذَا الْقُرْآنِ لا يَأْتُونَ بِمِثْلِهِ وَ لَوْ كانَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ ظَهِيراً. «بگو اگر انس و جنّ متحد شوند که مثل این قرآن را بیاورند نمیتوانند مثل آنرا بیاورند، اگرچه بعضی از آنها مددکار بعضی باشند.» و در آیه 102 نحل میفرماید: قُلْ نَزَّلَهُ رُوحُ الْقُدُسِ مِنْ رَبِّكَ بِالْحَقِّ لِيُثَبِّتَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ هُدىً وَ بُشْرى لِلْمُسْلِمِينَ. «بگو این قرآن را روح القدس (روح پاک، جبرئیل) از جانب صاحب اختیارت بحق بر تو نازل کرده تا افراد با ایمان را ثابت قدم کند و هدایت و بشارتی برای مسلمانان است.» مسلمان کسی است که تسلیم احکام و نظرهای خداوند است، نه هر کسی که ادعای مسلمانی کند. بنابراین مسلمان کسی است که قرآن را میخواند و از احکام آن اطلاع دارد و تسلیم آن است و دستورهای آن را انجام میدهد.
خداوند در آیه 49 حج میفرماید: قُلْ يا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّما أَنَا لَكُمْ نَذِيرٌ مُبِينٌ. «بگو: ای مردم من فقط بطور آشکار شما را از کارهای غلط بر حذر میدارم.» و در آیه 68 حج میفرماید: وَ إِنْ جادَلُوكَ فَقُلِ اللَّهُ أَعْلَمُ بِما تَعْمَلُونَ. «و اگر با تو بگو مگو کردند، بگو الله کارهائی را که میکنید بهتر از همه میداند.» و در آیه 57 فرقان میفرماید: قُلْ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلاَّ مَنْ شاءَ أَنْ يَتَّخِذَ إِلى رَبِّهِ سَبِيلاً. «بگو من از شما مزدی نمیخواهم. من فقط هدایت کسی را میخواهم که دنبال راهی بسوی صاحب اختیارش میگردد.» پیدا کردن چنین افرادی مزد من است. خداوند در آیه 216 شعراء میفرماید: فَإِنْ عَصَوْكَ فَقُلْ إِنِّي بَرِيءٌ مِمَّا تَعْمَلُونَ. «اگر از فرمان تو اطاعت نکردند، بگو من از کارهائی که میکنید بر کنار هستم.» مسئول اعمال شما نیستم و در آیه 56 قصص به پیغمبر ص میفرماید: إِنَّكَ لا تَهْدِي مَنْ أَحْبَبْتَ وَ لكِنَّ اللَّهَ يَهْدِي مَنْ يَشاءُ وَ هُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ. «تو هر کسی را که دوست داشته باشی هدایت کنی نمیتوانی هدایت کنی، ولی الله هر کس را که بخواهد هدایت میکند، او هدایت شدگان را بهتر میشناسد.» و در آیه 49 قصص میفرماید: قُلْ فَأْتُوا بِكِتابٍ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ هُوَ أَهْدى مِنْهُما أَتَّبِعْهُ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ. «بگو: اگر راست میگوئید کتابی راهنماتر از تورات و قرآن بیاورید تا من از آن پیروی کنم.»
و در آیه 31 ابراهیم میفرماید: قُلْ لِعِبادِيَ الَّذِينَ آمَنُوا يُقِيمُوا الصَّلاةَ وَ يُنْفِقُوا مِمَّا رَزَقْناهُمْ سِرًّا وَ عَلانِيَةً مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَ يَوْمٌ لا بَيْعٌ فِيهِ وَ لا خِلالٌ. «به بندگان با ایمان من بگو تا نماز را بپا دارند و قبل از اینکه روزی بیاید که در آن خرید و فروش و دوستی وجود ندارد از آنچه روزی ایشان ساخته‌ایم پنهان و آشکارا انفاق کنند.» و در آیه 110 و 111 اسراء میفرماید: قُلِ ادْعُوا اللَّهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمنَ أَيًّا ما تَدْعُوا فَلَهُ الْأَسْماءُ الْحُسْنى وَ لا تَجْهَرْ بِصَلاتِكَ وَ لا تُخافِتْ بِها وَ ابْتَغِ بَيْنَ ذلِكَ سَبِيلاً. «بگو الله را بخوانید یا رحمان را ، هر کدام را بخوانید فرقی نمیکند خداوند اسمهای خوبی دارد. نمازت را نه بلند بخوان نه آهسته بلکه راهی بین این دو پیدا کن.» وَ قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِيٌّ مِنَ الذُّلِّ وَ كَبِّرْهُ تَكْبِيراً. «و بگو ستایش فقط اختصاص به الله دارد که فرزندی نگرفته، و در فرمانروائی (و قانونگذاری) خود شریکی ندارد، و به علت زبونی یاوری ندارد، و او را بزرگ ساز (تکبیر بگو).»
خداوند در آیه 30 و 31 نور میفرماید: قُلْ لِلْمُؤْمِنِينَ يَغُضُّوا مِنْ أَبْصارِهِمْ وَ يَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذلِكَ أَزْكى لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِما يَصْنَعُونَ. «به مردان با ایمان بگو از نگاهشان کم کنند (با نگاه شهوت آلود به زنان نگاه نکنند) و عفتشان را حفظ کنند، این کار برای پاکی آنها بهتر است. الله از کارهائی که میکنند با خبر است.» وَ قُلْ لِلْمُؤْمِناتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصارِهِنَّ وَ يَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَ لا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلاَّ ما ظَهَرَ مِنْها وَ لْيَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلى جُيُوبِهِنَّ... «و به زنان با ایمان بگو از نگاهشان کم کنند (به نظر خریداری به مردان نگاه نکنند) و عفت خودشان را حفظ کنند و زیبائی‌هایشان را غیر از آنچه ظاهر است (غیر از دست‌ها و پاهایشان که از پیراهن بیرون است و صورتشان) آشکار نکنند. و باید روسری‌هایشان را به گریبانشان بزنند.» سوره نور در اواخر هجرت و عمر پیغمبر ص نازل شده، وقتی که حکومت اسلامی در مدینه برقرار شده بود. میدانیم که مرد و زن در عربستان روسری دارند و دستمالی به سرشان می‌اندازند که گردن و گوشهایشان را میپوشاند.
خداوند در آیه 53 نور میفرماید: أَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَيْمانِهِمْ لَئِنْ أَمَرْتَهُمْ لَيَخْرُجُنَّ قُلْ لا تُقْسِمُوا طاعَةٌ مَعْرُوفَةٌ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِما تَعْمَلُونَ. «بالاترین قسم‌ها را خوردند که اگر به آنها دستور بدهی که بیرون بروند، حتماً بیرون میروند. بگو قسم نخورید، بلکه به خوبی از دستور اطاعت کنید. چون الله از کارهائی که میکنید با خبر است.» و در آیه 54 نور میفرماید: قُلْ أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّما عَلَيْهِ ما حُمِّلَ وَ عَلَيْكُمْ ما حُمِّلْتُمْ وَ إِنْ تُطِيعُوهُ تَهْتَدُوا وَ ما عَلَى الرَّسُولِ إِلاَّ الْبَلاغُ الْمُبِينُ. «بگو از الله و پیغمبر اطاعت کنید. اگر از اطاعت او سرپیچی کنید، او مسئول اعمال خودش میباشد و شما مسئول اعمال خودتان. و اگر اطاعت کنید هدایت شده‌اید. وظیفه پیغمبر فقط ابلاغ روشن و آشکار پیام خداوند است.» و در آیه 50 عنکبوت میفرماید: قالُوا لَوْ لا أُنْزِلَ عَلَيْهِ آياتٌ مِنْ رَبِّهِ قُلْ إِنَّمَا الْآياتُ عِنْدَ اللَّهِ وَ إِنَّما أَنَا نَذِيرٌ مُبِينٌ. «گفتند: چرا معجزاتی بر او (پیغمبر) نازل نشده؟ بگو معجزات از طرف الله است، و من فقط بطور آشکار هشدار میدهم.» وظیفه من رساندن پیام است. پذیرفتن یا نپذیرفتن آن توسط مردم بر عهده من نیست و من مسئولیتی در باره آن ندارم. خود مردم مسئول اعمال خودشان هستند. خداوند به آنها عقل و فهم داده است، آنها باید با دقت فکر کنند و راه صحیح و غلط را تشخیص دهند.