|
120
کتمان |
میدانیم که پیغمبران خدا آمده‌اند که از ظلم و فساد و فقر و جهل و خرد شدن شخصیت انسانها در جهان اثری نباشد. لذا هر صدائی که از ظلم و فساد و فقر در گلوها خفه میشود یا فریادهائی که از دست آنها بلند میشود نتیجه خیانت این خیانتکاران (که در آیه بالا خداوند آنها را کافر نامید) میباشد.
قرآن در آیه 187 آل‌عمران میفرماید: إِذْ أَخَذَ اللَّهُ مِيثاقَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ لَتُبَيِّنُنَّهُ لِلنَّاسِ وَ لا تَكْتُمُونَهُ فَنَبَذُوهُ وَراءَ ظُهُورِهِمْ وَ اشْتَرَوْا بِهِ ثَمَناً قَلِيلاً فَبِئْسَ ما يَشْتَرُونَ. «هنگامی که اَلله از کسانی که به آنها کتاب داده شد (اهل کتاب، دینداران جهان) پیمان گرفت که آنرا برای مردم بیان کنند و آنرا کتمان نکنند، ولی آنها این پیمان و تعهد خود را به پشت سر انداختند و آنرا به بهای ناچیزی فروختند. بد خرید و فروشی کردند.»
خداوند در آیه 146 بقره میفرماید: الَّذِينَ آتَيْناهُمُ الْكِتابَ يَعْرِفُونَهُ كَما يَعْرِفُونَ أَبْناءَهُمْ وَ إِنَّ فَرِيقاً مِنْهُمْ لَيَكْتُمُونَ الْحَقَّ وَ هُمْ يَعْلَمُونَ. «کسانی که به آنها کتاب دادیم (اهل کتاب) حقیقت را میدانند همانطور که فرزندان خودرا میشناسند. دسته‌ای از آنها در صورتیکه حقیقت را میدانند آن را کتمان میکنند» و به مردم نمیگویند. آیه 174 و 175 بقره میفرماید: إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ ما أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ الْكِتابِ وَ يَشْتَرُونَ بِهِ ثَمَناً قَلِيلاً أُولئِكَ ما يَأْكُلُونَ فِي بُطُونِهِمْ إِلاَّ النَّارَ وَ لا يُكَلِّمُهُمُ اللَّهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ لا يُزَكِّيهِمْ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ. «کسانی که حقایقی از کتاب را که اَلله نازل کرده کتمان (پنهان) میکنند (و به مردم نمیگویند) و آنرا به بهای ناچیزی میفروشند، کسانی هستند که با این قیمت آتش میخورند و آتش به شکم خود میفرستند. اَلله روز قیامت با آنها صحبت نمیکند، و آنها را پاک نمیکند، و عذاب دردناکی دارند.» أُولئِكَ الَّذِينَ اشْتَرَوُا الضَّلالَةَ بِالْهُدى وَ الْعَذابَ بِالْمَغْفِرَةِ فَما أَصْبَرَهُمْ عَلَى النَّارِ. «آنها افرادی هستند که گمراهی را به قیمت هدایت و عذاب را به قیمت آمرزش الهی خریدند. چه چیز آنها را در برابر آتش اینقدر صبور ساخته؟ چه صبری در برابر آتش جهنم دارند؟»
خداوند در آیه 71 آل‌عمران میفرماید: يا أَهْلَ الْكِتابِ لِمَ تَلْبِسُونَ الْحَقَّ بِالْباطِلِ وَ تَكْتُمُونَ الْحَقَّ وَ أَنْتُمْ تَعْلَمُونَ. «ای اهل کتاب (ای دینداران) چرا حقیقت را با باطل مخلوط و مشتبه میسازید؟ و چرا حقیقت را در صورتی که میدانید کتمان میکنید؟» و در آیه 42 بقره میفرماید: لا تَلْبِسُوا الْحَقَّ بِالْباطِلِ وَ تَكْتُمُوا الْحَقَّ وَ أَنْتُمْ تَعْلَمُونَ. «حقیقت را با باطل مشتبه نکنید، (مردم را گول نزنید) و در صورتیکه حقیقت را میدانید آنرا پنهان نکنید.» آیه 140 بقره میفرماید: أَمْ تَقُولُونَ إِنَّ إِبْراهِيمَ وَ إِسْماعِيلَ وَ إِسْحاقَ وَ يَعْقُوبَ وَ الْأَسْباطَ كانُوا هُوداً أَوْ نَصارى قُلْ أَ أَنْتُمْ أَعْلَمُ أَمِ اللَّهُ وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ كَتَمَ شَهادَةً عِنْدَهُ مِنَ اللَّهِ وَ مَا اللَّهُ بِغافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ. «آیا میگوئید که ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و فرزندانش یهودی یا عیسوی بودند؟ (میدانید که نبودند چون آنها قرنها قبل از موسی و عیسی بودند) بگو: آیا شما بهتر میدانید یا اَلله؟ بگو چه کسی ظالم تر از کسی است که شهادتی که از اَلله پیش او است را کتمان میکند؟ اَلله از کارهائی که میکنید غافل نیست؟» آیه 99 مائده میفرماید: ما عَلَى الرَّسُولِ إِلاَّ الْبَلاغُ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ ما تُبْدُونَ وَ ما تَكْتُمُونَ. «وظیفه پیغمبر فقط ابلاغ (رساندن) وحی به مردم است. و اَلله آنچه آشکار میکنید و آنچه پنهان میکنید میداند.»
آیه 110 انبیاء میفرماید: إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ مِنَ الْقَوْلِ وَ يَعْلَمُ ما تَكْتُمُونَ. «خداوند گفتار آشکار شما (حرفهائی که میزنید) و چیزهائی را که پنهان میکنید میداند.» آیه 61 مائده میفرماید: إِذا جاؤُكُمْ قالُوا آمَنَّا وَ قَدْ دَخَلُوا بِالْكُفْرِ وَ هُمْ قَدْ خَرَجُوا بِهِ وَ اللَّهُ أَعْلَمُ بِما كانُوا يَكْتُمُونَ. «وقتی پیش شما آمدند گفتند ایمان آورده‌ایم. در صورتیکه با حال کفر (در حالی که کافر ومنکر بودند) داخل شدند و با کفر هم خارج شدند. اَلله چیزهایی را که پنهان میکردند کاملاً میداند.» آیه 36 و 37 نساء میفرماید: إِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ مَنْ كانَ مُخْتالاً فَخُوراً. «اَلله افراد متکبر فخرفروش را دوست ندارد.» الَّذِينَ يَبْخَلُونَ وَ يَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبُخْلِ وَ يَكْتُمُونَ ما آتاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَ أَعْتَدْنا لِلْكافِرِينَ عَذاباً مُهِيناً. «فخر فروشانی که بخل میورزند (خِسَّت بخرج میدهند) و مردم را هم به بخل امر میکنند، و ثروتی را که اَلله از فضل خودش به آنها داده کتمان میکنند و ما عذاب دردناکی برای کافرین تهیه کرده‌ایم.»
آیه 166 و 167 آل‌عمران میفرماید: ما أَصابَكُمْ يَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعانِ فَبِإِذْنِ اللَّهِ وَ لِيَعْلَمَ الْمُؤْمِنِينَ وَ لِيَعْلَمَ الَّذِينَ نافَقُوا. «آنچه روز برخورد دو سیاه به شما رسید به فرمان اَلله بود، تا خداوند مؤمنین و افراد منافق را بشناسد.» وَ قِيلَ لَهُمْ تَعالَوْا قاتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَوِ ادْفَعُوا قالُوا لَوْ نَعْلَمُ قِتالاً لاَتَّبَعْناكُمْ هُمْ لِلْكُفْرِ يَوْمَئِذٍ أَقْرَبُ مِنْهُمْ لِلْإِيمانِ يَقُولُونَ بِأَفْواهِهِمْ ما لَيْسَ فِي قُلُوبِهِمْ وَ اللَّهُ أَعْلَمُ بِما يَكْتُمُونَ. «به آنها گفته شد بیائید در راه اَلله بجنگید یا دفاع کنید، گفتند اگر جنگ بلد بودیم حتماً از شما پیروی میکردیم (در جنگ یا دفاع شرکت میکردیم)، آنها در آنروز به کفر نزدیکتر بودند تا به ایمان. زبانی چیزی را میگویند که قلباً به آن ایمان ندارند. اَلله چیزهائی را که کتمان و مخفی میکنند کاملاً میداند.»
خداوند در باره روابط انسانها در آیه 283 بقره میفرماید: إِنْ أَمِنَ بَعْضُكُمْ بَعْضاً فَلْيُؤَدِّ الَّذِي اؤْتُمِنَ أَمانَتَهُ وَ لْيَتَّقِ اللَّهَ رَبَّهُ وَ لا تَكْتُمُوا الشَّهادَةَ وَ مَنْ يَكْتُمْها فَإِنَّهُ آثِمٌ قَلْبُهُ وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ عَلِيمٌ. «اگر کسی از شما به کسی امانتی سپرد، باید کسی که به او امانت سپرده شده امانت را به صاحبش برگرداند، و از اَلله صاحب اختیار خودش بترسد (بر خلاف دستورهای خداوند کاری نکند) و شهادت (اطلاعی که دارید) را پنهان نکنید. کسی که شهادت را پنهان کند قلبش گناهکار است. اَلله کارهائی را که میکنید میداند.»
آیه 228 بقره میفرماید: الْمُطَلَّقاتُ يَتَرَبَّصْنَ بِأَنْفُسِهِنَّ ثَلاثَةَ قُرُوءٍ وَ لا يَحِلُّ لَهُنَّ أَنْ يَكْتُمْنَ ما خَلَقَ اللَّهُ فِي أَرْحامِهِنَّ إِنْ كُنَّ يُؤْمِنَّ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ بُعُولَتُهُنَّ أَحَقُّ بِرَدِّهِنَّ فِي ذلِكَ إِنْ أَرادُوا إِصْلاحاً وَ لَهُنَّ مِثْلُ الَّذِي عَلَيْهِنَّ. «زنانی که طلاق داده شده‌اند تا سه بار پاک شدن از قاعدگی صبر میکنند، و اگر ایمان به اَلله و روز آخرت دارند اگر حامله هستند برای آنها جایز نیست که آنرا کتمان کنند و شوهرانشان اگر تصمیم به سازش داشته باشند به بازگرداندن آنها سزاوارترند. زنان حقوقی دارند همانطور که وظائفی دارند.» آیه 106 مائده میفرماید: يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا شَهادَةُ بَيْنِكُمْ إِذا حَضَرَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ حِينَ الْوَصِيَّةِ اثْنانِ ذَوا عَدْلٍ مِنْكُمْ أَوْ آخَرانِ مِنْ غَيْرِكُمْ إِنْ أَنْتُمْ ضَرَبْتُمْ فِي الْأَرْضِ فَأَصابَتْكُمْ مُصِيبَةُ الْمَوْتِ تَحْبِسُونَهُما مِنْ بَعْدِ الصَّلاةِ فَيُقْسِمانِ بِاللَّهِ إِنِ ارْتَبْتُمْ لا نَشْتَرِي بِهِ ثَمَناً وَ لَوْ كانَ ذا قُرْبى وَ لا نَكْتُمُ شَهادَةَ اللَّهِ إِنَّا إِذاً لَمِنَ الْآثِمِينَ. «ای افراد با ایمان وقتی مرگ یکی از شما فرا رسید موقع وصیّت دو شاهد عادل از خودتان بگیرید و اگر در سفر بودید و مصیبت مرگ به شما رسید دو شاهد از خودتان یا از دیگران بگیرید، و اگر شکّ دارید بعد از نماز آنها را نگه دارید تا به اَلله قسم بخورند که شهادت خود را به هیچ قیمتی نمی‌فروشیم، اگرچه پای خویشان در میان باشد، و شهادت خدائی را هیچگاه پنهان نمیکنیم. چون اگر پنهان کنیم از گناهکاران خواهیم بود.»