|
110 زنا |
خداوند درآیه 2 سوره نور سوره 24 میفرماید: الزَّانِيَةُ وَ الزَّانِي فَاجْلِدُوا كُلَّ واحِدٍ مِنْهُما مِائَةَ جَلْدَةٍ وَ لا تَأْخُذْكُمْ بِهِما رَأْفَةٌ فِي دِينِ اللَّهِ إِنْ كُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ لْيَشْهَدْ عَذابَهُما طائِفَةٌ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ. «به هر یک از زن و مرد زناکار صد تازیانه (شلاق) بزنید؛ و اگر به اَلله و روز آخرت ایمان دارید در اجرای حکم اَلله دچار ترحّم و دلسوزی نشوید؛ باید موقع مجازات آنها عده‌ای از افراد با ایمان حضور داشته باشند.» تا نتیجه زنا و مجازات آن را بچشم ببینند. در اسلام مجازات زنا صد تازیانه است نه سنگسار. حکم سنگسار در قرآن وجود ندارد؛ چه برای زنا چه برای هیچ جرم و گناه دیگری. مجازات زنا برای کنیزان نصف مجازات زنا برای زنان شوهردار است. معلوم است که نصف سنگسار زناکار معنی ندارد؛ ولی نصف صد تازیانه پنجاه تازیانه میشود. میدانیم که در زمان پیدایش اسلام برده یعنی غلام و کنیز در بین اعراب و یهودیان وجود داشته. چون میدانیم که هاجر کنیز ساره همسر ابراهیم ع بود و بِلهَه و زِلفَه کنیز لابان دائی و پدر زن یعقوب بودند که لابان آنها را به لِیَه و راحیل دختران خود داد که زن یعقوب بودند و آنها کنیزان خود را به همسری یعقوب در آوردند و قبیله جادو اشیر از زِلفَه بوجود آمدند و قبیله دان و نفتالی از بِلهَه کنیز راحیل بوجود آمدند. باب 29 و 30 سِفْر پیدایش از کتاب عهد عتیق را نگاه کنید. سِفْر یعنی کتاب که جمع آن اسفار است که در آیه 5 سوره جمعه سوره 62 قرآن آمده است. و شماره 44: 25 لاویان میفرماید: «از امت‌هائی که به اطراف تو میباشند، از ایشان غلامان و کنیزان بخرید.» لاویان کتاب سوم از کتاب عهد عتیق است که به تورات مشهور است. و پولس در شماره 5 نامه خود به اَفَسُسیان مینویسد: «ای غلامان آقایان بشری خود را چون مسیح با ترس و لرز با ساده دلی اطاعت کنید.» نامه‌های پولس از ضمیمه‌های انجیل و کتاب عهد جدید است.
اسلام با دستورهای خود وسیله آزادسازی بردگان را بوجود آورد. به مقاله «بَرده» مقاله 65 مراجعه کنید. خداوند در آیه 25 نساء سوره 4 در باره مجازات کنیزانی که شوهر میکنند و مرتکب زنا میشوند میفرماید: عَلَيْهِنَّ نِصْفُ ما عَلَى الْمُحْصَناتِ مِنَ الْعَذابِ. «مجازات آنها نصف مجازات زنان آزاد شوهرداری است که زنا میکنند.» نصف صد تازیانه پنجاه تازیانه میشود. ولی نصف سنگسار معنی و مفهومی ندارد. مجازات سنگسار زن و مرد زناکار در مورد قسمتی از زناها است که در تورات وجود دارد. چون شماره 13 تا 21: 22 تثنیه کتاب پنجم عهد عتیق در باره دختری که پرده بکارت نداشته باشد میفرماید: «اگر این سخن راست باشد و علامت بکارت آن دختر پیدا نشود * آنگاه دختر را نزد درِ خانه پدرش بیرون آورند و اهل شهرش او را با سنگ سنگسار نمایند تا بمیرد.» و در شماره 22 تا 25: 22 تثنیه میفرماید: «اگر مردی یافت شود که با زن شوهرداری هم بستر شده باشد، پس هر دو یعنی مردی که با زن خوابیده است و زن کشته شوند ... اگر دختر باکره به مردی نامزد شود و دیگری او را در شهر یافته با او هم بستر شود پس هر دوی ایشان را نزد دروازه شهر بیرون آورده ایشان را با سنگها سنگسار کنند تا بمیرند ... اما اگر آن مرد دختری نامزد را در صحرا یابد و آن مرد به او زور آورده با او بخوابد پس آن مرد که با او خوابیده تنها کشته شود.» در انجیل هم احکام مطابق تورات است. همانطور که شماره 3 تا 9: 8 انجیل یوحنا میفرماید: «ناگاه کاتبان و فریسیان زنی را که در زنا گرفته شده بود پیش او (عیسی ع) آوردند و او را در میان بر پا داشته * بدو گفتند ای استاد این زن در عین عمل زنا گرفته شد * و موسی در تورات به ما حکم کرده است که چنین زنان سنگسار شوند اما تو چه میگوئی؟ * و این را از روی امتحان بدو گفتند تا ادعائی بر او پیدا کنند. اما عیسی سر بزیر افکنده به انگشت خود بر روی زمین مینوشت * چون در سؤال کردن الحاح مینمودند راست شده بدیشان گفت هر که از شما گناه ندارد اول بر او سنگ اندازد * و باز سر بزیر افکنده بر زمین مینوشت * پس چون شنیدند از ضمیر خود ملتزم شده از مشایخ شروع کرده تا به آخر یک یک بیرون رفتند.» می‌بینیم که حکم سنگسار را قبول داشته ولی چون میدانست که میخواهند «ادعائی بر او پیدا کنند.» گفت «هر که از شما گناه ندارد اول بر او سنگ اندازد.» اینکار برای فرار از تنگنا بود مثل توطئه جزیه به قیصر. (شماره 15 تا 22 انجیل متی را ببینید). خداوند در آیه 3 نور سوره 24 میفرماید: الزَّانِي لا يَنْكِحُ إِلاَّ زانِيَةً أَوْ مُشْرِكَةً وَ الزَّانِيَةُ لا يَنْكِحُها إِلاَّ زانٍ أَوْ مُشْرِكٌ وَ حُرِّمَ ذلِكَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ. «مرد زناکار فقط با زن زناکار یا مشرک ازدواج میکند، و با زن زناکار فقط مرد زناکار یا مشرک ازدواج میکند. و ازدواج با شخص زناکار بر افراد با ایمان حرام شده.» آیه 68 فرقان سوره 25 میفرماید: الَّذِينَ لا يَدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ وَ لا يَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلاَّ بِالْحَقِّ وَ لا يَزْنُونَ وَ مَنْ يَفْعَلْ ذلِكَ يَلْقَ أَثاماً. «عبادالرَّحمن کسانی هستند که با اَلله معبود دیگری را نمی‌‌خوانند، و کسی را که خداوند (اَلله) جانش را محترم ساخته و ریختن خونش را حرام کرده جز بحق نمیکشند، و زنا نمیکنند، کسی که چنین کاری بکند مجازاتش را خواهد دید.» آیه 12 ممتحنه سوره 60 میفرماید: يا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذا جاءَكَ الْمُؤْمِناتُ يُبايِعْنَكَ عَلى أَنْ لا يُشْرِكْنَ بِاللَّهِ شَيْئاً وَ لا يَسْرِقْنَ وَ لا يَزْنِينَ وَ لا يَقْتُلْنَ أَوْلادَهُنَّ وَ لا يَأْتِينَ بِبُهْتانٍ يَفْتَرِينَهُ بَيْنَ أَيْدِيهِنَّ وَ أَرْجُلِهِنَّ وَ لا يَعْصِينَكَ فِي مَعْرُوفٍ فَبايِعْهُنَّ وَ اسْتَغْفِرْ لَهُنَّ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ. «ای پیغمبر وقتی زنان با ایمان پیش تو آمدند که با تو بیعت کنند که چیزی را شریک اَلله نسازند و دزدی نکنند و زنا نکنند و بچه‌هایشان را نکشند و تهمتی نسبت به پدر بچه‌هایشان به کسی نزنند و در کارهای خوب بر خلاف دستور تو کاری نکنند با آنها بیعت کن و برای آنها از خداوند طلب مغفرت (آمرزش) کن؛ چون اَلله آمرزنده و مهربان است.» برای اثبات زنا 4 شاهد لازم است.آیه 15 نساء سوره 4 میفرماید: اللاَّتِي يَأْتِينَ الْفاحِشَةَ مِنْ نِسائِكُمْ فَاسْتَشْهِدُوا عَلَيْهِنَّ أَرْبَعَةً مِنْكُمْ فَإِنْ شَهِدُوا فَأَمْسِكُوهُنَّ فِي الْبُيُوتِ حَتَّى يَتَوَفَّاهُنَّ الْمَوْتُ أَوْ يَجْعَلَ اللَّهُ لَهُنَّ سَبِيلاً. «زنانی از شما که مرتکب کار زشت میشوند چهار شاهد علیه آنها بخواهید؛ اگر علیه آنها شهادت دادند آنها را در خانه محبوس کنید تا بمیرند، یا اَلله راهی برای آنها قرار دهد.» بیشتر این فاحشه (کار زشت) را زنا ولی بعضی آن را مساحقه (لِزْبِیَنْ) بودن میدانند. چون صحبت از زنان است و در آیه بعد صحبت از دو مرد است که لواط یا هموسکسوئل میباشند. آیه 13 نور سوره 24 میفرماید: لَوْ لا جاؤُ عَلَيْهِ بِأَرْبَعَةِ شُهَداءَ فَإِذْ لَمْ يَأْتُوا بِالشُّهَداءِ فَأُولئِكَ عِنْدَ اللَّهِ هُمُ الْكاذِبُونَ. «چرا چهار شاهد نیاوردند؟ وقتی 4 شاهد نیاوردند پیش اَلله دروغگو هستند.» و آیه 4 نور میفرماید: الَّذِينَ يَرْمُونَ الْمُحْصَناتِ ثُمَّ لَمْ يَأْتُوا بِأَرْبَعَةِ شُهَداءَ فَاجْلِدُوهُمْ ثَمانِينَ جَلْدَةً وَ لا تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهادَةً أَبَداً وَ أُولئِكَ هُمُ الْفاسِقُونَ. «به کسانی که به زنان پاکدامن تهمت زنا میزنند و چهار شاهد نمی‌آورند هشتاد تازیانه بزنید و هرگز شهادت آنها را قبول نکنید. چون آنها فاسق (نافرمان) هستند.» و از دستور و فرمان خداوند اطاعت نمیکنند. شاید چهار شاهد برای این است که افراد بیهوده دهان باز نکنند و روی حس بدبینی به افراد تهمت زنا بزنند یا وقتی تهمت زنائی را شنیدید آن را بازگو نکنند. چون پیدا کردن چهار شاهد کار سختی است.شاید هم برای این باشد که افراد نتوانند با تهدیدِ زنان آنها را به زنا وادار کنند. ولی هر چه هست خداوند برای اثبات زنا وجود 4 شاهد را لازم میداند. از علی علیه‌السلام در حدیث 2 صفحه 433 جلد 18 وسائل الشیعه نقل شده که میفرماید: اِنَّ الفِریَهَ ثَلاثٌ – یَعنی ثَلاثُ وُجوُهٍ – اِذا رَمَی الرَّجُلُ الرّجُلَ بِالزِنا، وَ اِذا قالَ اِنَّ اُمَّهُ زانِیَهٌ، وَ اِذا دَعا لِغَیرابیِه . فَذالِکَ فیهِ حَدُّ ثَمانوُنَ. «تهمت زنا سه نوع هست: 1- وقتی که مردی به مردی تهمت زنا بزند، 2- یا وقتی که بگوید مادر او زناکار است، 3- یا وقتی که او را فرزند کسی غیر از پدرش بخواند. در هر یک از این حالات مجازاتش 80 تازیانه است.»