|
10 اتّحاد |
قرآن در آیه 4: 61 سوره صف میفرماید: إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقاتِلُونَ فِي سَبِيلِهِ صَفًّا كَأَنَّهُمْ بُنْيانٌ مَرْصُوصٌ. «الله کسانی را دوست دارد که یکپارچه و متشکل مثل بنائی محکم (ستونی آهنین) در راه او میجنگند.» از این صف و این تشکّل و مبارزه در راه خدا یعنی در راه اجرای دین خدا و ساختن یک دنیای پاک چه اثری در جهان می‌بینید؟ خداوند در آیه 105: 3 سوره آل‌عمران میفرماید: لا تَكُونُوا كَالَّذِينَ تَفَرَّقُوا وَ اخْتَلَفُوا مِنْ بَعْدِ ما جاءَهُمُ الْبَيِّناتُ وَ أُولئِكَ لَهُمْ عَذابٌ عَظِيمٌ. «مثل کسانی نباشید که پس از آنکه دلیل‌های روشن برای آنها آمد دچار تفرقه و اختلاف شدند. آنها عذاب بزرگی دارند.»
میدانیم که عظمت‌ها نتیجه اتحاد است و ضعف‌ها نتیجه تفرقه و اختلاف. «آری به اتفاق جهان میتوان گرفت.» ولی کو مسلمان و مسلمانی و اطاعت از این حکم صریح خداوند؟ ادعاها زیاد است و عمل کم. قرآن در آیه 102 و 103: 3 سوره آل‌عمران میفرماید: يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ حَقَّ تُقاتِهِ وَ لا تَمُوتُنَّ إِلاَّ وَ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ * وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعاً وَ لا تَفَرَّقُوا وَ اذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ كُنْتُمْ أَعْداءً فَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِكُمْ فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ إِخْواناً وَ كُنْتُمْ عَلى شَفا حُفْرَةٍ مِنَ النَّارِ فَأَنْقَذَكُمْ مِنْها. «ای افراد با ایمان آنطور که سزاوار ترس از نافرمانی و عذاب الله است از او بترسید و از دنیا جز در حال مسلمانی (تسلیم حکم و نظر خدا بودن) نروید * و همگی به رشته الهی (ریسمان الله) بچسبید و دچار تفرقه نشوید. و نعمت الله را بر خودتان یاد کنید آنوقتی که دشمن هم بودید و خدا بین دلهای شما محبت ایجاد کرد و به نعمت آن برادر هم شدید. و بر کنار گودالی از آتش قرار داشتید شما را از آن نجات داد.» دین آتش دشمنی‌ها و اختلافات را از میان برد ولی ما آن را روشن کردیم. اسلام یعنی تسلیم خدا بودن و مسلمان تسلیم حکم و نظر خداوند است. کو اثری از اسلام و مسلمانی؟ چه کسانی این دستور روشن خداوند را اجرا میکنند؟ تا واقعاً مسلمان باشند. خداوند در آیه 31 و 32: 30 سوره روم میفرماید: لا تَكُونُوا مِنَ الْمُشْرِكِينَ * مِنَ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَ كانُوا شِيَعاً كُلُّ حِزْبٍ بِما لَدَيْهِمْ فَرِحُونَ. «مثل مشرکینی که دینشان را فرقه فرقه کردند و بصورت گروهها و پیروانی در آمدند و هر دسته به اعتقادات خود دلخوشند نباشید.» شیعه به معنی پیرو و گروهی است که از یکنفر پیروی میکند و از نظر و دستورهای او بدون چون و چرا اطاعت میکند. در صورتیکه اطاعت بدون چون و چرا فقط اختصاص بخدا دارد و بس و هر کسی که دستوری بر خلاف حکم و نظر خدا بدهد نباید از دستورش اطاعت کرد. مطابق حکم خداوند در آیه 10: 42 سوره شوری که میفرماید: مَا اخْتَلَفْتُمْ فِيهِ مِنْ شَيْءٍ فَحُكْمُهُ إِلَى اللَّهِ. «در هر چیزی که اختلاف نظر داشتید حکم آن با الله است.» و مطابق آیه 59: 4 سورۀ نساء که میفرماید: فَإِنْ تَنازَعْتُمْ فِي شَيْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَ الرَّسُولِ. «اگر در موردی اختلاف نظر داشتید آن را به الله و رسول برگردانید.» ولی کو اطاعت از حکم خداوند و قرآن را ملاک و معیار رفع اختلافات قرار دادن؟ قرآن در آیه 46: 8 سورۀ انفال میفرماید: أَطِيعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ لا تَنازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَ تَذْهَبَ رِيحُكُمْ وَ اصْبِرُوا إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِينَ. «از الله و رسولش اطاعت کنید و با هم نزاع (کشمکش) نکنید چون سست میشوید و قدرت خود را از دست میدهید. صبور باشید. چون الله با افراد صبور است.»
قرآن در آیه 10: 49 سوره حجرات میفرماید: إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَيْنَ أَخَوَيْكُمْ وَ اتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ. «مسلمانان (افراد با ایمان) با هم برادرند. بین برادرانتان را اصلاح کنید. و از نافرمانی الله بترسید تا مورد رحمت قرار گیرید.» ولی ما بجای اصلاح کردن افساد (خرابکاری) کردیم و سعی کردیم بر اختلافات دامن بزنیم بدون توجه به اینکه چه وظیفه سنگینی در برابر خدا و قرآن و بشریّت داریم. آیا ما واقعاً مسلمان و تسلیم حکم و نظر خداوند هستیم؟ آیا ما ننگ اسلام و مسلمانی نیستیم؟ آیا نام اسلام و مسلمانی را آلوده نمیکنیم؟ خداوند پس از اینکه در آیه 8 و 9: 59 سوره حشر از مهاجرین و انصار صحبت میکند در آیه 10: 59 سوره حشر میفرماید: الَّذِينَ جاؤُ مِنْ بَعْدِهِمْ يَقُولُونَ رَبَّنَا اغْفِرْ لَنا وَ لِإِخْوانِنَا الَّذِينَ سَبَقُونا بِالْإِيمانِ وَ لا تَجْعَلْ فِي قُلُوبِنا غِلاًّ لِلَّذِينَ آمَنُوا. «کسانی که بعد از مهاجر و انصار آمدند میگویند صاحب اختیارا ما و برادرانمان را که قبل از ما ایمان آوردند بیامرز و در دل ما کینه‌ای نسبت به افرادی که ایمان آورده‌اند قرار مده.» این دعای مسلمانان بوده. ولی ما امروزه چه میکنیم؟
آیا بین برادرانمان را اصلاح میکنیم یا سعی میکنیم کینه‌ها و نفرت‌ها را دامن بزنیم و به اختلافات و تفرقه‌ها بیفزائیم؟ آیا ما واقعاً مسلمان و تسلیم حکم و نظر خداوند هستیم؟ آیا نباید بخاطر گناهی که مرتکب میشدیم و میشویم توبه کنیم و طلب آمرزش کنیم و به اطاعت از حکم و نظر خدا برگردیم؟ پیغمبران میگفتند: اِستَغفِروا رَبَّکُم ثُمَّ تُوبوا اِلَیهِ. «بخاطر گناهی که مرتکب میشدید از صاحب اختیارتان طلب آمرزش کنید و به اطاعت از حکم و نظر خداوندتان برگردید.» آیه 3 و 52 و 61 و 90: 11 سوره هود. توبه یعنی بازگشت از راه غلط و گناه و به اطاعت از حکم و نظر خدا پرداختن. قرآن در آیه 13 تا 15: 42 سوره شوری میفرماید: شَرَعَ لَكُمْ مِنَ الدِّينِ ما وَصَّى بِهِ نُوحاً وَ الَّذِي أَوْحَيْنا إِلَيْكَ وَ ما وَصَّيْنا بِهِ إِبْراهِيمَ وَ مُوسى وَ عِيسى أَنْ أَقِيمُوا الدِّينَ وَ لا تَتَفَرَّقُوا فِيهِ كَبُرَ عَلَى الْمُشْرِكِينَ ما تَدْعُوهُمْ إِلَيْهِ اللَّهُ يَجْتَبِي إِلَيْهِ مَنْ يَشاءُ وَ يَهْدِي إِلَيْهِ مَنْ يُنِيبُ * وَ ما تَفَرَّقُوا إِلاَّ مِنْ بَعْدِ ما جاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْياً بَيْنَهُمْ وَ لَوْ لا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّكَ إِلى أَجَلٍ مُسَمًّى لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ وَ إِنَّ الَّذِينَ أُورِثُوا الْكِتابَ مِنْ بَعْدِهِمْ لَفِي شَكٍّ مِنْهُ مُرِيبٍ * فَلِذلِكَ فَادْعُ وَ اسْتَقِمْ كَما أُمِرْتَ وَ لا تَتَّبِعْ أَهْواءَهُمْ وَ قُلْ آمَنْتُ بِما أَنْزَلَ اللَّهُ مِنْ كِتابٍ وَ أُمِرْتُ لِأَعْدِلَ بَيْنَكُمُ اللَّهُ رَبُّنا وَ رَبُّكُمْ لَنا أَعْمالُنا وَ لَكُمْ أَعْمالُكُمْ لا حُجَّةَ بَيْنَنا وَ بَيْنَكُمُ اللَّهُ يَجْمَعُ بَيْنَنا وَ إِلَيْهِ الْمَصِيرُ. «خدا برای شما از دین همان چیزی را قانونگذاری کرد که نوح را به آن سفارش کرد، همان چیزی است که بتو وحی کردیم و همان چیزی است که ابراهیم و موسی و عیسی را به آن سفارش کردیم که دین را اجرا کنید و در دین دچار تفرقه نشوید. این چیزی که مشرکین را به آن دعوت میکنی برای آنها سخت است. ولی اَلله هر کس را که بخواهد گلچین و انتخاب میکند و هر کس را که بسوی او برگردد هدایت میکند * دینداران پس از اینکه برایشان علم حاصل شد بعلت حسادت و برتری جوئی بر هم دچار اختلاف شدند ... * تو مردم را به اجرای دین و تفرقه نداشتن در آن دعوت کن و همانطور که بتو دستور داده شده در اینکار استقامت داشته باش، و از دلخواه مشرکین پیروی نکن و بگو من به هر کتابی که الله نازل کرده ایمان دارم. و به من دستور داده شده که بین شما بعدالت رفتار کنم. اَلله صاحب اختیار ما و شما است. اعمال مامال ما و اعمال شما مال شما است. دیگر بحثی بین ما وجود ندارد. (باید ببینیم صاحب اختیارمان چه میگوید.) اَلله بین ما را جمع میکند؛ و بازگشت همه ما پیش او است.»
می‌بینیم که از نظر قرآن تمام ادیان یک چیز را میخواهند و آن تسلیم خدا بودن و اجرا کردن دین و تفرقه نداشتن در آن و ساختن یک دنیای پاک است که در آن عدالت حکمفرمائی بکند و افراد پاک بتوانند در آن براحتی نفس بکشند و از شرّ افراد ظالم و فاسد در امان باشند. برای ساختن چنین دنیائی باید تمام دینداران و اصلاح طلبان واقعی متحد شوند و با مال و جانشان در این راه کوشش کنند. قرآن در آیۀ 15: 49 سورۀ حجرات میفرماید: إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ ثُمَّ لَمْ يَرْتابُوا وَ جاهَدُوا بِأَمْوالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أُولئِكَ هُمُ الصَّادِقُونَ. «افراد با ایمان فقط کسانی هستند که به الله و رسولش ایمان آوردند و بعد هم دچار شک و تردید نشدند و با مال و جانشان در راه الله (در راه دین و ساختن یک دنیای پاک) کوشش کردند. چنین افرادی در ادعای دینداری صادق هستند.» اتحاد نتیجه همفکری است کسانی که میخواهند شخصیت انسان‌ها حفظ شود و عدالت اجرا گردد و ظلمی به کسی نشود باید در راه اجرای هدف خود متحد شوند و با همکاری و هماهنگی کامل مثل یک ستون آهنین در راه خدا یعنی ساختن یک دنیای پاک مبارزه کنند. مبارزه‌ای عاقلانه و با توجه به همه امکانات و موانع و با بیدار ساختن دیگران و متحد کردن آنان.