براي اينكه كرامت نفس انسان‌ها از بين نرود بايد فقر و احتياج طبيعي انسان به پول از بين برود تا انسان‌ها شخصيت انساني خود را حفظ كنند. چون آيه 70 اسراء سوره 17 ميفرمايد: «بدون ترديد فرزندان آدم (نوع بشر) را گرامي داشتيم و آنها را در خشكي و دريا سوار (حيوان و كشتي و امروزه ماشين) كرديم و خوراكي‌هاي پاك و خوب روزي آنها كرديم و آنها را بر بيشتر مخلوقات خود (نه بر همه آنها) برتري داديم.» لذا مسلمان واقعي بايد در حفظ كرامت خود و ديگران كوشش كند تا احتياج به تقاضاي كمك مالي از ديگران پیدا نكند. براي اينكار آيه 10 حجرات سوره 49 ميفرمايد: «مسلمانان برادر هم هستند...» و آيه 103 آل عمران سوره 3 ميفرمايد: «... شما دشمن هم بوديد. به نعمت خدا و قرآن برادر هم شديد...» و آيه 10 حشر سوره 59 ميفرمايد: «و كساني كه بعد از مهاجرين و انصار آمدند ميگويند خداوندا ما و برادرانمان را كه قبل از ما ايمان آوردند بيامرز و در دل ما كينه‌اي نسبت به برادرانمان قرار مده...» لذا مسلمان واقعي تمام مسلمانان را برادر خود ميداند. برادر نميتواند ناراحتي برادرش را ببيندو كاري براي برطرف كردن ناراحتي او نكند. برادر نميتواند با شكم پر بخوابد در صورتيكه بداند برادرش گرسنه به خواب ميرود لذا در صدد سير كردن او است.
آيه 24 و 25 معارج سوره 70 ميفرمايد: «در اموال آنها (اموال نمازگزاران) حق معلومي براي سائل و محروم وجود دارد.» سائل يعني سؤال كننده و در اينجا منظور كسي است كه تقاضاي كمك مالي ميكند. محروم كسي است كه احتياج دارد ولي به كسي نميگويد و آبروداري ميكند. گرسنه است ولي با سيلي صورت خود را سرخ ميكند. آيه 273 بقره سوره 2 ميفرمايد: «انفاق به فقرائي اختصاص دارد كه در راه خدا محاصره شده‌اند. توانائي مسافرت كردن را ندارند. كسي كه از وضع داخلي آنها اطلاع ندارد خيال ميكند كه پولدارند و احتياجي به كمك مالی ندارند. آنها را از سيما و وضع آنها مي‌شناسي. با اصرار از مردم تقاضاي كمك مالي نميكنند...»
آيه 60 توبه سوره 9 ميفرمايد: «زكات فقط اختصاص دارد به فقرا (افراد كم‌درآمد) و تهيدستان (كساني كه درآمدي ندارند) و مأمورين زكات (كساني كه زكات را جمع و نگاهداري و به مصرف آن ميرسانند) و تاليف قلوب (علاقه‌مند كردن ديگران به اسلام، تبليغات اسلامي) و رهائي بردگان و خسارت ديدگان (مقروضين و ورشكستگان بدون تقصير) و در راه خدا (امور عام‌المنفعه) و در راه ماندگان...»
آيه 26 و 27 اسراء سوره 17 ميفرمايد: «حق خويشان و تهيدستان و در راه ماندگان را بده ولي ريخت و پاش نكن. چون ريخت و پاش كنندگان برادران شيطان‌ها هستند. شيطان نسبت به خداوندش حق نشناس بود.»
آيه 177 بقره ميفرمايد: «نيكي آن نيست كه صورتتان را بطرف مشرق و مغرب كنيد ولي نيكوكار كسي است كه به خدا و روز آخرت و فرشتگان و كتاب الهي و پيغمبران ايمان داشته باشد و مال را با وجود علاقه به آن (علاقه به خدا و پول و نيكي) به خويشان و يتيمان و تهيدستان و تقاضاكنندگان و بردگان بدهد و نماز را بپا دارد و زكات بدهد و وقتي عهدي بست (قراري گذاشت و تعهدي كرد) به آن وفا كند و در سختي‌ها و رنج‌ها و موقع جنگ استقامت داشته باشد. چنين افرادي راست ميگويند و افرادي با تقوا هستند.»
آيه 31 اعراف سوره 7 ميفرمايد: «... بخوريد و بنوشيد ولي اسراف (زياده‌روي) نكنيد. چون خدا افراد اسراف كننده را دوست ندارد.»
آيه 20 حديد سوره 57 ميفرمايد: «بدانيد كه زندگي دنيا بازي و سرگرمي و تجمل‌پرستي و فخرفروشي به هم و افزون‌طلبي بر يكديگر در مال و فرزند است...»
آيه 34 توبه سوره 9 ميفرمايد: «اي افراد با ايمان بدانيد كه عده‌اي از دانشمندان ديني و زاهدان گوشه‌گير (تارك دنيا) بيهوده (به باطل) مال مردم را ميخورند و مردم را از راه خدا باز ميدارند. كساني را كه طلا و نقره را گنج ميكنند (راکد ميگذارند) و آن را در راه خدا خرج نميكنند به عذاب دردناكي مژده بده.» بهترين راه خرج كردن مال در راه خدا سرمايه‌گذاري و ايجاد كار براي بيكاران است تا كار كنند و درآمدي داشته باشند و محتاج نباشند.
مي‌دانيم كه آدم مؤمن كه تسليم خدا است درستكار است يعني كار درست ميكند. هركسي ميداند كه انجام كار درست بستگي به شناختن راه صحيح و به كار بردن آن دارد. در قرآن در حدود 160 بار از اصلاح و عمل صالح (كار درست) صحبت شده. لذا آدم مسلمان سعي ميكند كار را به بهترين وجه انجام دهد.
آيه 51 مؤمنون سوره 23 ميفرمايد: «اي پيغمبران از خوردني‌هاي پاك بخوريد ولي كار درست بكنيد. من كارهائي را كه ميكنيد ميدانم.»
مسلمانان از روي علم كار ميكنند. چون آيه 36 اسراء سوره 17 ميفرمايد: «از آنچه نميداني پيروي نكن. چون گوش و چشم و دل درباره اين پيروي جاهلانه مورد بازخواست قرار ميگيرند.» لذا فرد مسلمان كارها را با علم و دانش و به بهترين طرز انجام ميدهد. البته صحبت از مسلمان است يعني صحبت از كسي است كه تسليم حكم خدا است و دستور خدا را كه ميداند از روي علم و اطلاع و حكمت صادر شده و بنفع افراد بشر است اطاعت ميكند. نه صحبت از كسي كه اصلاً از احكام واقعي خدا كه در قرآن است اطلاع ندارد.
لذا جامعه مسلمانان جامعه‌اي است كه افراد آن از احكام خدا اطلاع دارند و تسليم آن هستند و مسلمانان را برادر خود ميدانند و سهمي از درآمد و مال خود را صرف بهبود وضع محرومين اجتماع ميكنند و اسراف و ريخت پاش نميكنند و سرمايه خود را راكد نمي‌گذارند و با سرمايه‌گذاري خود براي محرومين كار ايجاد ميكنند. و فرد بيكار و محرومي در جامعه اسلامي پيدا نمي‌شود.