⁹

^{قرآن کامل است: آنچه به مردم گفته نشده .}

خداوند در آیۀ 3 مائده سوره 5 میفرماید: «… امروز دین شما را کامل کردم …» کامل کردم یعنی کمبودی ندارد. اما در چه چیز؟ در مورد ساختن یک دنیای پاک که در آن حقوق انسان‌ها پایمال هوس دیکتاتوران زمان نشود. چون آیه 25 حدید سوره 57 میفرماید: «بدون کوچکترین تردید پیغمبرانمان را با دلیل‌های روشن فرستادیم و با آنها کتاب و میزان نازل کردیم تا مردم عدالت را برقرار کنند…»

خداوند در آیه 3 اعراف سوره 7 میفرماید: «از آنچه از خداوندتان به شما نازل شده پیروی کنید و از اولیائی غیر از آن پیروی نکنید…» این اولیاء شامل پیغمبر وامام میشود چه رسد به آیت الله و حجت الاسلام و ثقه الاسلام و پیرو مرشد. آیه 101 مائده میفرماید: «در باره چیزهایی که اگر برای شما روشن شود (بخاطر گران شدن بار سنگین وظایف) شما را ناراحت میکند سوال نکنید. چون اگر موقع نزول قران در باره آن سوال کنید برای شما روشن میشود (و شما را نارحت میکند) خدا از آنها گذشت کرده. خداوند آمرزنده و بردبار است.»

آیه 38 انعام سوره 6 میفرماید: «… ما در قرآن در بارۀ هیچ چیز فروگذار نکردیم…» البته در باره چیزهائی که مربوط به ساختن یک دنیای پاک است که در آن «عدالت برقرار باشد» نه در باره علوم طبیعی مثل پزشکی و جغرافی. و در آیه 89 نحل سوره 16 میفرماید: «… در قرآن بیان هر چیزی و هدایت و رحمت و بشارتی برای افرادی که تسلیم خدا هستند بر تو نازل کردیم.» هدایت برای ساختن یک دنیای پاک.

آیه 26 کهف سوره 18 میفرماید: «… آنها (مردم) صاحب اختیاری (فرمانفرمائی) غیر از خدا ندارند و خدا در حکم (فرمان و قانون) خود هیچکس را شریک نمی‌کند.» حتی پیغمبر خدا را. چون پیغمبر فقط وظیفه داشت پیام خدا را به مردم برساند. آیه 20 آل‌عمران و آیه 92 و 99 مائده و 40 رعد و 52 ابراهیم و 35 و 82 نحل و 54 نور و 18 عنکبوت و 17 یس و 48 شوری را ببینید. سنّت، یعنی «روش» پیغمبر، اطاعت و اجرای حکم و نظر خداوند بود. آیه 50 و 106 انعام و 3-2 اعراف و 15 و 109 یونس و 3 احزاب و 9 احقاف را ببینید. پیغمبر مسلمان و تسلیم حکم و نظر خدا بود و مطابق این آیات فقط از قرآن پیروی میکرد و حرفی بر خلاف آن نمیزد و کاری بر خلاف آن نمیکرد.

آیه 31 نساء سوره 4 میفرماید: «اگر شما از گناهان بزرگی (که در قرآن) از آن نهی شده‌اید خودداری کنید گناهان دیگر شما را (یعنی گناهان متوسط کوچک شما را) ندیده میگیریم (می‌بخشیم) و شما را با احترام وارد بهشت، که جای پر ارزشی است میکنیم.»

آیه 62 بقره سوره 2 وآیه 69 مائده سوره 5 با کمی تفاوت میفرماید: «افرادی که به رسالت پیغمبر (الهی بودن قرآن) ایمان آورده‌اند و یهودیان و مسیحیان و صابئین (بقولی پیروان یحیی ع ، هُبی‌ها) بطور کلی کسانی که به خدا و روز آخر ایمان داشته باشند و کار درست کرده باشند پاداششان پیش خداوندشان هست، نه ترسی دارند نه غصّه‌ای میخورند.» در صورتیکه هیچ کدام از عبادات آنها با مسلمانان یکی نیست و هیچکدام آنها به حج نمیروند و بطرف خانه کعبه نماز نمیخوانند.

آنچه خواندید از قرآنی است که مسلمانان ادعا میکنند آن را قبول دارند. ولی آنچه بعد میخوانید سخنان دیگران است. کسانی که ایمان دارند این سخنان از ایشان است به آن گوش دهند و عمل کنند و اگر به آنها ایمان ندارند به حکم آیه 17 و 18 زُمر به آن گوش دهند و اجرا کنند چون آیه 17 و 18 زُمر میفرماید: «کسانی که از بندگی (اطاعت بی چون و چرای) طاغوت خودداری کردند، و به اطاعت از خدا برگشتند بشارت (مژده) دارند. به بندگان من که به حرف گوش میدهند و از بهترین حرف پیروی میکنند مژده بده.» آنها افرادی هستند که خدا هدایشتان کرده (و کارشان درست است) و چنین افرادی عاقل و خردمند واقعی هستند.»

پیغمبر خدا ص در حدیث 11 باب 32 صفحه 263 جلد دوم بحارالانوار میفرماید: «خداوند متعال برای شما حدودی تعیین کرده از آن تجاوز نکنید، واجباتی را بر شما واجب کرده آنها را ضایع نکنید (اجرا کنید)، سنّت‌هائی (آداب و رسومی) برای شما قرار داده از آن پیروی کنید، و چیزهائی را بر شما حرام کرده حرمت آنها را از بین نبرید (آن کارها را نکنید). در باره چیزهائی بخاطر رحمت خودش بدون اینکه آنها را فراموش کرده باشد گذشت کرده در باره آنها خودتان را به زحمت نیندازید.» آیه 101 مائده سوره 5 را دوباره در این باره ببینید. علی ع خلیفه چهارم اهل سنّت و امام اول شیعیان و صحابی بزرگ پیغمبر که در خانه او بزرگ شده در خطبه 18 نهج‌البلاغه در باره مذمت اختلاف نظر میان فتوا دهندگان میفرماید: «… خدای آنها یکی و پیغمبرشان یکی و کتابشان یکی است، آیا خداوند به آنها دستور داده اختلاف ایجاد کنند و آنها هم از دستور او اطاعت کرده‌اند؟!! یا آنها را از اختلاف نهی کرده (مطابق آیه 105 آل‌عمران) و آنها از دستور خدا سرپیچی کرده‌اند؟ یا آنها شریک خدا هستند و حق دارند هر چه خواستند بگویند و خدا هم وظیفه دارد هر چه گفتند قبول کند؟ یا خداوند سبحان دین ناقصی فرستاده و از آنها کمک خواسته که آن را کامل کنند؟ یا خداوند دین کامل فرستاده و پیغمبر (ص) در تبلیغ و رساندن آن کوتاهی کرده؟ در صورتیکه خداوند سبحان میفرماید: ما در بارۀ هیچ چیز در قرآن فروگذار نکرده‌ایم (آیه 38 انعام) و بیان هر چیزی (که در باره ساختن یک دنیای پاک است) در قرآن هست. (آیه 89 نحل) … و تاریکی‌های اختلاف و جهل جز بوسیله قرآن برطرف نمیشود.»