⁷¹

^{تنها راه وحدت مسلمانان}

تنها راه وحدت مسلمانان، مسلمان شدن آنها است. چون مسلمان کسی است که بدون چون و چرا تسلیم احکام و نظرهای خدا است. مسلمانی حرف و ادعا نیست، بلکه عمل است. آیه 34 حج سوره 22 میفرماید: «معبود شما معبود واحدی است، بنابراین تسلیم حکم و نظر او باشید.» معبود وجودی است که انسان بدون چون و چرا از دستورها و نظرهای او اطاعت کند. آیه 22 لقمان سوره 31 میفرماید: «کسی که خود را تسلیم خدا کند و نیکوکار باشد به دستاویز محکمی چسبیده.» آیه 102و 103 آل‌عمران سوره 3 میفرماید: «ای افرادی که (به پیغمبری محمد ص و الهی بودن و بدون اشتباه بودن قرآن) ایمان آورده‌اید آنطور که سزاوار ترس از نافرمانی خدا است از خدا بترسید و فقط در حالی که مسلمان (یعنی تسلیم بدون چون و چرای احکام و نظرهای خدا) هستید از دنیا بروید، (تا پایان عمر مسلمان باشید) همگی به رشته الهی (که قرآن است) بچسبید و تفرقه نداشته باشید و نعمت خدا را بر خودتان بیاد آورید، چون دشمن هم بودید خدا بوسیله قرآن بین دل‌های شما محبت ایجاد کرد (با هم همفکر شدید) و به نعمت آن برادر هم شدید و در کنار گودالی از آتش (اختلافات) بودید، خدا شما را از آن نجات داد. خدا آیاتش را اینطور بیان میکند تا شما هدایت شوید.» یعنی راه ساختن یک دنیای پاک را بشناسید. چون خداوند در آیه 25 حدید سوره 57 میفرماید: «بدون کوچکترین شک و تردیدی ما پیغمبرانمان را (همه آنها را) با دلیل های روشن و کتاب و میزان (وسیله سنجش صحیح و غلط برای شناختن راه درست ساختن یک دنیای پاک) فرستادیم تا مردم عدالت را (در جهان) برقرار کنند.» ولی در اثر فریبکاری و مغالطات دکانداران دینی که دین را وسیلۀ کسب درآمد و تأمین مخارج زندگی خود و خانواده خود کرده بودند برادری اسلامی را به دشمنی تبدیل کردند، همانطور که امروزه در جهان می‌بینیم که بنام شیعه و سنی مدعیان مسلمانی که از مسلمانی بوئی نبرده‌اند و فقط ادعای مسلمانی میکنند بجان هم افتاده‌اند و همدیگر را میکشند و دشمنان اسلام را بر خود حاکم ساخته‌اند. بطوری که میگویند 57 کشور اسلامی در جهان وجود دارد. در صورتیکه اگر مسلمان بودند تفرقه نداشتند و متحد بودند و یک کشور اسلامی میساختند که از غرب فیلیپین تا غرب مراکش امتداد داشت و هر چیزی را که لازم داشتند میتوانستند خودشان فراهم کنند و هیچ کشور خارجی قدرت تسلط بر آنها را پیدا نمیکرد.

این مدعیان فریب خورده اسلامی تا مسلمان نشوند و به قرآن که رشته محکم الهی است نچسبند وضع همین خواهد بود. آیه 105 آل‌عمران سوره 3 میفرماید: «شما مثل کسانی که بعد از آنکه دلیل‌های روشن برای آنها آمد باز دچار تفرقه و اختلاف شدند نباشید. آنها عذاب بزرگی دارند.» چه عذابی بزرگتر از خواری و زبونی در جهان و عذاب آتش جهنم در آخرت. اینها از نظر خداوند مؤمن و مسلمان نیستند، چون آیه 15 حجرات میفرماید: «افراد با ایمان (و مسلمان) واقعی فقط کسانی هستند که به خدا و رسولش ایمان آوردند و بعد هم دچار شک نشدند و با مال و جانشان در راه خدا (در راه ساختن دنیای پاکی که رسولانش را برای آن فرستاد.) جهاد (یعنی کوشش) میکنند. آنها در ادعای ایمان خود راست میگویند.» وگرنه کسانی که با مال و جان خود در راه ساختن یک دنیای پاک که خدا پیغمبرانش را برای آن فرستاده کوشش نمیکنند مومن و مسلمان نیستند. مسلمانی به خواندن نماز و گرفتن روزه و رفتن به حج و زیارت قبور گذشتگان و خواندن دعاهایی که معنی آن را نمی‌فهمند نیست. مسلمانان واقعی با حکمت و بصیرت و پند و اندرز نیکو دیگران را به راه خدا یعنی به راه ساختن یک دنیای پاک دعوت میکنند. چون راه خدا جاده‌ای نیست که دو نقطه را به هم متصل کند بلکه جهاد در راه خدا جهاد در راه ساختن دنیای پاکی است که در آن عدالت برقرار باشد که خدا پیغمبرانش را برای برقراری آن فرستاده، چون آیه 125 نحل سوره 16 میفرماید: «با حکمت و پند و اندرز نیکو مردم را به راه خداوندت دعوت کن و با بهترین روش با آنها بحث و گفتگو کن.» و به آنها بفهمان که ساختن چنین دنیائی آرزوی همه افراد بشر و تمام دین‌های الهی است و تمام اصلاح طلبان واقعی خواستار آن هستند.

خداوند در آیه 64 آل‌عمران سوره 3 میفرماید: «بگو ای اهل کتاب بسوی کلمه‌ای بیائید که بین ما و شما مساوی است که غیر خدا را بندگی (اطاعت بی چون و چرا) نکنیم و چیزی را در این اطاعت بی چون و چرا شریک خدا نکنیم (از هیچکس و هیچ مقام و هیچ سازمانی بدون چون و چرا اطاعت نکنیم.) و بعضی از ما بعضی را غیر از خدا ارباب (فرمانفرمای) خود نگیرند.» متأسفانه در سراسر دنیا مردم افراد را ارباب خود گرفته‌اند چه بنام رهبر انقلاب چه بنام رهبر کودتا . چه بنام رهبر حزب و چه به نام مجلس نمایندگان مردم که هر چه تصویب کردند باید بدون چون و چرا از آنان اطاعت کرد. البته اگر اطاعت نکنیم بجرم تخلف از قانون مجازات میشویم. لذا باید عاقلانه با متوجه ساختن دیگران کم‌کم مردم را متوجه وضعی که در جهان وجود دارد بکنیم و بدانیم که با انقلاب وکودتا وضع درست نمیشود بلکه یک دسته از تخت قدرت پائین می‌آیند و د سته دیگری بالای آن میروند. چون خداوند در آیه 11 رعد سوره 13 میفرماید: «خدا وضع قومی را تا خود مردم آنچه مربوط به خودشان است را (یعنی طرز فکر و عمل خود را) عوض نکنند تغییر نمیدهد.» چیزی که در جهان به چشم می‌بینیم. مردم در سراسر جهان از افراد پیروی میکنند. چون از یک طرف مردم دانشمندنماهای دینی خود را ارباب خود میگیرند و از یک طرف قدرتمندان زمان خود را ارباب خود میگیرند همانطور که آیه 31 توبه سوره 9 میفرماید: یهودیان و مسیحیان و امروزه مسلمانان «دانشمندنماهای دینی خود و زاهدان گوشه نشین خود و پیغمبرشان مسیح ابن مریم را ارباب خود گرفتند در صورتیکه به آنها فقط دستور داده شده بود که خدای واحد خود را بندگی (اطاعت بی چون و چرا) بکنند. معبودی غیر از او وجود ندارد. خدا خیلی بالاتر از این چیزهائی است که شریک او میسازند.» می‌بینیم این اطاعت بی چون و چرا از پیغمبر خدا هم شرک است چه رسد به اطاعت از دانشمندنماها و زاهدان گوشه گیر، کاری که در سراسر جهان از طرف کلیه مدعیان دینداری میشود. از طرف دیگر قدرتمندان در سراسر جهان مردم را به بندگی و اطاعت بی چون و چرای خود میکشانند و همه میگویند بی چون و چرا از من اطاعت کنید. همانطور که فرعون در آیه 24 نازعات سوره 79 پس از اینکه مردم را جمع‌آوری کرد فریاد زد: «من والامقام ترین ارباب (فرمانفرمای) شما هستم.» امروزه بعضی از اینها فریاد نمی زنند ولی عملاً مردم را به بندگی و اطاعت بی چون و چرای خود میکشانند. البته بدست نوکران و دار و دسته خود. همانطور که در سراسر جهان می‌بینیم.