⁶³

^انعمت

مسلمان هر روز میخواهد خدا او را به راه کسانی که خدا به آنها لطف و احسان کرده و نعمت داده هدایت کند و به خدا میگوید که خداوندا ما را به راه راست، راه کسانی که أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْهدایت فرما.» نعمت چیزی است که باعث رفاه انسان میشود.

بزرگترین نعمت که انسان قدر آن را نمیداند سلامتی و امنیت است که اگر اندکی از بین برود انسان متوجه ارزش آنها میشود. قدرت فهم و شعور یکی از نعمت‌های بزرگ خداوند است. آیه 69: 4 سوره نساء میفرماید: «کسانی که از خدا و رسول اطاعت میکنند افرادی هستند که خدا به آنها احسان کرده و نعمت داده است، از قبیل پیغمبران، راستگویان، شاهدان و درستکاران. آنها رفیق خوبی هستند.» آیه 53: 8 سوره انفال میفرماید: «عذاب شدید خدا بخاطر این است که تا قومی گفتار و رفتار خود را تغییر ندهند خدا نعمتی را که به آنها داده تغییر نمیدهد. خدا شنوا و دانا است.» گفتار انسان‌ها را میشنود و از کارهای آنها اطلاع دارد. نعمتی که خدا به قومی میدهد در اثر کار صحیح و اتحاد آنها است ولی وقتی قومی در اثر نعمت خدا به قدرت رسید مردم به جای کار صحیح و اتحاد به عیش و نوش میپردازند و کسر شأن خود میدانند که کار کنند و از دستور اولیای امور اطاعت کنند. چون خود را بزرگتر از آن میدانند که از قانونی که دیگران گذاشته‌اند اطاعت کنند. خداوند در آیه 6 و 7: 96 سوره علق میفرماید: «انسان وقتی خود را بی نیاز و قدرتمند ببیند حتماً طغیان میکند.» کسانی که مورد نعمت خدا قرار گرفتند پیغمبران و راستگویان و شاهدان و درستکاران بودند. پیغمبران کسانی بودند که خدا آنها را هدایت کرده بود و آنها را به نعمت رسالت و پیامبری مفتخر کرده بود. پیغمبران در آیه 12: 14 سوره ابراهیم به قوم خود میگفتند: «چرا بر خدا توکل نکنیم؟ در صورتیکه خدا ما را به راه‌هایمان هدایت کرده. ما بر اذیت و آزاری که به ما میکنید صبر می‌کنیم. باید توکل کنندگان به خدا توکل کنند.» یکی از نعمت‌های بزرگ، هدایت الهی است که راه صحیح زندگی را برای ساختن یک دنیای پاک و رهائی از شرّ دیکتاتوران و فریبکاران اجتماع به انسان نشان داده است. راستگویان کسانی هستند که راست میگویند و وقتی ادعای مسلمانی می‌کنند واقعاً تسلیم حکم و نظر خداوند میباشند و برای این تسلیم بودن کتاب خدا را میخوانند و از دستورها و نظرهای خدا اطلاع کامل می‌یابند و آنها را بکار می‌بندند. البته تعداد این افراد در اجتماع بشری بسیار کم است. برای اینکه دیکتاتوران و فریبکاران و جیره خواران و فریب خوردگان آنها اجازه اینکار را به آنها نمی‌داده‌اند. چون در اثر آگاهی آنها دیگر از دستورهای ظالمانه آنها و از فریبکاری آنها اطاعت نمیکردند و آلت دست آنها نمی‌شدند. آیه 177: 2 سوره بقره میفرماید: «نیکی آن نیست که صورتتان را بطرف مشرق یا مغرب برگردانید. بلکه نیکوکار کسی است که به خدا و روز آخرت و فرشتگان و کتاب الهی و پیغمبران ایمان داشته باشد و مال را با وجود علاقه به آن بخاطر علاقه به خدا به خویشان و یتیمان و افراد تهیدست و در راه ماندگان و تقاضا کنندگان و بردگان بدهد و نماز را بر پا دارد و زکات بدهد. افرادی هستند که وقتی عهدی بستند و قراری گذاشتند به عهد (قول و قرار) خود وفا میکنند و در سختی و بیماری و وقت جنگ صبور هستند. چنین افرادی راست گفته‌اند و آنها افراد با تقوا (مسلط بر نفس) هستند.» آیه 23: 33 سوره احزاب میفرماید: «عده‌ای از افراد با ایمان افرادی هستند که راست گفتند (بعهدی که با خدا بسته بودند وفا کردند.) عده‌ای از آنها به پیمان و قرار خود عمل کردند (در راه خدا کشته شدند. چون عهد بستند تا پای جان از پیغمبر دفاع کنند.) و عده‌ای از آنها منتظر هستند (که در راه پیمان خود جان ببازند) و پیمان خود را عوض نکردند.» مسلمان حقیقی که در ادعای خود صادق است کسی است که با مال و جان خود در راه خدا و ساختن یک دنیای پاک جهاد میکند. چون آیه 15: 49 سوره حجرات میفرماید: «افراد با ایمان حقیقی کسانی هستند که به خدا و رسولش ایمان آوردند و شکی نکردند و با مال و جانشان در راه خدا (ساختن یک دنیای پاک) کوشش و مبارزه کردند. چنین افرادی در ادعای خود صادق هستند.» و راست می‌گویند که ایمان دارند. کسانی که خود را مسلمان می‌دانند باید با این آیه، ایمان خود را بسنجند. اما در مورد شهید (گواه، مشاهده کننده، بیننده) آیه 143: 2 سوره بقره میفرماید: «ما شما را اینطور امت میانه قرار دادیم تا بر مردم شاهد باشید و پیغمبر شاهد شما باشد...» آیه 75: 28 سوره قصص میفرماید: روز قیامت «از هر گروهی شاهدی جدا میکنیم و می‌گوییم دلیل خود را بیاورید...» شاهد به معنی گواه و شهادت دهنده نیز هست. اما درستکاران که مورد نعمت خدا قرار گرفته‌اند . آیه 10: 35 سوره فاطر میفرماید: «هر کس عزّت را میخواهد، عزّت مال خدا است. سخن پاک به سوی خدا بالا میرود و کار درست آن را بالا می‌برد...» آیه 7: 35 سوره فاطر میفرماید: «کسانی که کافر شدند (منکر آیات ما شدند) عذاب شدیدی دارند، و کسانی که ایمان آوردند و کارهای درست کردند آمرزش و پاداش بزرگی دارند.» خداوند در آیه 110: 18 سوره کهف به پیغمبر ص می‌فرماید: «بگو من بشری مثل شما هستم (تمام غرائز و احتیاجاتی که شما دارید من هم دارم) به من وحی میشود که معبود شما معبود واحدی است. کسی که امید دیدار اربابش (مالک و فرمانفرمایش) را دارد باید کار درست بکند و هیچکس را در عبادتش شریک خدا نسازد.» بنده و مطیع هیچکس دیگری غیر از خدا نباشد. آیه 46: 41 سوره فصلّت و 15: 45 سوره جاثیه می‌فرماید: «هر کس کار درستی بکند مال خودش است و هر کس کار بدی بکند بر عهده خودش است....» بعد بسوی خدا برگردانده میشوید و خدا به بندگانش ظلم نمیکند. آیه 82: 2 سوره بقره می‌فرماید: «کسانی که ایمان آوردند کار درست کردند اهل بهشت هستند و همیشه در آن خواهند بود.» و آیه 62: 2 سوره بقره و با کمی تفاوت آیه 69: 5 سوره مائده می‌فرماید: «افراد با ایمان (مسلمانان) و یهودیان و مسیحیان و صابئین (پیروان یحیی) بطور کلی کسانی که به خدا و آخرت ایمان داشتند و کار درست کردند پاداششان پیش خداوندشان محفوظ است نه ترسی دارند. نه غصه‌ای.» آیه 122 تا 124: 4 سوره نساء میفرماید: «کسانی را که ایمان آوردند و کار درست کردند وارد بهشت‌هایی میکنیم که در آن نهرها جاری است. همیشه در آن خواهند بود. وعده خدا راست است. چه کسی از خدا راستگوتر است؟ مطابق آرزو و گمان شما نیست. مطابق آرزو و گمان اهل کتاب هم نیست. هر کس کار بدی بکند مجازات آن را می‌بیند و یار و یاوری برای خود نمی‌یابد و هر کس چه مرد چه زن که کار درست بکند و مؤمن باشد وارد بهشت می‌شود و ذره‌ای به او ظلم می‌شود.» آیه 55: 24 سوره نور می‌فرماید: «خدا به کسانی از شما که ایمان داشتد و کار درست کردند وعده داد که آنها را جانشین دیگران می‌کند همانطور که کسانی را که قبل از آنها بودند جانشین دیگران کرد، و دینشان را که برای آنها پسندیده بقدرت می‌رساند و ترسشان را به امنیت خاطر تبدیل می‌کند. فقط مرا بندگی می‌کنند و چیزی را شریک من نمیکنند. (بنده و مطیع کس یاکسان دیگری نمی‌شوند) کسی که بعد از آن کافر شود، فاسق است.» از اطاعت خدا خارج شده. این وعده خدا همانطور که دیدیم پس از مدت کوتاهی بعد از این وعده عملی شد و اسلام در تمام عربستان قدرت یافت و شرک از بین رفت ولی در اثر بی اطلاعی مردم شرک به صورت دیگری در بین مسلمانان شیوع یافت و مردم بنده این و آن شدند و از نظر این و آن پیروی کردند در صورتیکه خدا در آیه 3: 7 سوره اعراف به آنها می‌فرماید: «از آنچه از طرف خداوندتان به شما نازل شده (یعنی از قرآن) پیروی کنید و از اولیائی غیر از آن پیروی نکنید.»