43
اسلام دین شادی است
آیه 57 و 58 یونس میفرماید: «ای مردم از جانب خداوندتان (ارباب و فرمانفرمایتان) برای شما موعظه و شفای سینه‌ها و راهنمائی و رحمت برای افراد با ایمان آمد. بگو به فضل خدا و بخاطر رحمت او و بخاطر این موعظه‌ای که برای شما آمد باید شادی کنند. اینکار بهتر از تمام چیزهائی است که جمع میکنند.» چون با اطاعت و اجرای آن از شرّ فریبکاران و دیکتاتورانی که بر جان و مال و ناموس مردم حکومت میکنند نجات خواهند یافت. چون بنده هیچکس و هیچ مقام و هیچ سازمانی غیر از خدا نخواهند بود و با عدالت و درستکاری و در فکر محرومین اجتماع بودن دنیای پاکی خواهند ساخت که بدون دغدغه خاطر و اضطراب از تجاوز و تعدّی دیگران زندگی خواهند کرد و از زندگی بطور واقعی لذت خواهند برد. البته شرط رسیدن به چنین دنیائی خواندن قرآن و فهمیدن آن و بکار بستن حکم‌ها و نظرهای آن است. چون مسلمانان میدانند خدائی که راه صحیح و بهترین راه را به انسان‌ها نشان میدهد در راهنمائی خود اشتباه نمیکند. چون خود او دنیا را با تمام قوانین آن و انسان را با تمام غرائز و احتیاجات آن آفریده و با علم کامل به آن انسان را راهنمائی میکند. بقول آیه 14 مُلک «آیا کسی که چیزی را خلق کرده از چگونگی آن اطلاع ندارد؟!! » مسلمانان میدانند خدا احتیاجی و ترسی ندارد که بخاطر آن دروغ بگوید و دیگران را فریب دهد. چون آیه 87 و 122 نساء سوره 4 می فرماید: «چه کسی از خدا راستگوتر است؟» لذا مسلمان واقعی به حکم آیه 57 و 58 یونس و بخاطر راهنمائی خدا شاد است و با شادی کامل در راه اجرای دستورها و نظرهای خدا در راه ساختن یک دنیای پاک عاقلانه و با اتحاد با تمام همفکرانش کوشش میکند و از کوشش خود در این کار لذت میبرد بدون اینکه از لذت‌هائی که خدا برای او قرار داده غافل باشد و میداند نتیجه کوشش او به نفع خودش و خانواده‌اش و تمام افراد بشر است. چون نتیجه کوشش او ایجاد یک دنیای پاک خواهد بود که افراد آن حقوق یکدیگر را رعایت میکنند و درستکار خواهند بود و دیگران را برادر خود میدانند و «در کارهای نیک و تقوا» با هم همکاری میکنند. (آیه 2: 5 سوره مائده)
آیه 112 بقره سوره 2 میفرماید: «آری کسانی که خود را تسلیم حکم و فرمان خدا کرده باشند و نیکوکار باشند پاداششان نزد خداوندشان (ارباب و فرمانفرمایشان) محفوظ است. ترسی ندارند و غصه نمی‌خورند.» این آیه خدا و وعده خدا است. ولی فریبکاران به نام زهد و بی رغبتی به دنیا مردم را به سر و سینه کوبیدن و انزوا کشانده‌اند واز این شادی دین گریه و زاری ساخته‌اند.
کلمه زهد یعنی بی رغبتی و علاقه نداشتن در قرآن یکبار آمده است آنهم زهد و بی رغبتی به دنیا نیست بلکه بی رغبتی به یوسف بوده همانطور که در آیه 20 یوسف سوره 12 میفرماید: «یوسف را به قیمت کمی به چند درهم فروختتند و علاقه‌ای به او نداشتند.» میتوانید از سایت و CDهای قرآنی ببینید که آیا کلمه زهد دیگری در قرآن وجود دارد یا نه؟
آیه 32 سوره اعراف سوره‌ی 7 میفرماید: «بگو چه کسی زینتی که خدا برای بندگانش بوجود آورده و خوردنی‌های پاک را حرام کرده؟!!! اینها در زندگی دنیا برای افراد با ایمان است (ولی افراد بی ایمان هم از آن استفاده میکنند) ولی در آخرت فقط برای افراد با ایمان است.» آیه بعد آن یعنی آیه 33 اعراف میفرماید: «بگو خداوند من (ارباب من و کسی که به من دستور میدهد چه کاری بکنم و چه کاری نکنم) فقط کارهای زشت را چه آشکار باشد چه پنهان و گناه و تجاوز به ناحق و شرک بخدا که خدا دلیلی برای آن نازل نکرده و سخن گفتن بدون تحقیق و علم را از قول خدا حرام کرده.» کاری که بیشتر مردم و عالم نماهای اسلامی ندانسته میکنند، شرک بخدا می‌آورند و از قول خدا ندانسته اظهارنظر میکنند و کار ساده دین را بنظر مردم پیچیده و پر رمز و راز و غیر قابل فهم معرفی میکنند. در صورتیکه آیه 116 نحل سوره 16 میفرماید: «هر چه بدهنتان آمد به دروغ نگوئید این حلال است و این حرام تا دروغی را به دروغ به خدا نسبت دهید (و بگوئید خدا اینها را حرام کرده) کسانی که به خدا افترا میزنند (حرفی که خدا نزده از قول او میگویند) رستگار نمی‌شوند.» و جایشان جهنم است. اگر کمی دقت کنید تمام این مدعیان عالم بودن و آیت اللهی و ملّائی از این افرادی هستند که در مورد خوردنی‌ها مثل چیزهای دروغ دیگری که میگویند، از قول خدا دروغ میگویند. چون آیه 115 نحل یعنی آیه قبل از آن خوردنی‌های حرام را بیان میکند و میفرماید: «فقط (آری فقط) گوشت حیوان مرده و خون و گوشت خوک و آنچه بنام غیر خدا کشته شده حرام شده است. اما اگر کسی ناچار بود بدون قصد تجاوز و تعدی بخورد خدا آمرزنده و مهربان است.» این دروغ گوئی آنها یا از روی جهل و بی اطلاعی است که ادعای عالم بودن آنها دروغ است یا از روی بی دینی و فریبکاری و دکانداری است که گناه آن بزرگتر است.
آیه 59 یونس میفرماید: «نظر شما چیست در باره آنچه که خدا برای شما نازل کرده و شما قسمتی از آن را حرام و قسمتی را حلال کرده‌اید؟ آیا خدا به شما چنین اجازه‌ای داده یا از قول خدا دروغ میگوئید و افترا میزنید؟» مسلماً چنین اجازه‌ای وجود ندارد و از قول خدا دروغ میگویند و به خدا افترا میزنند و مردم بی اطلاع در اثر بی اطلاعی از قرآن به آنها عالم و دانشمند و ملّا و آیت الله میگویند.
آیه 13 و 14 احقاف میفرماید: «کسانی که گفتند ارباب ما (فرمانده ما : وجودی که به ما میگوید چه کاری بکنیم چه کاری نکنیم) خدا است. (نه قدرتمندان زمان) بعد استقامت ورزیدند نه ترسی دارند نه غصه میخورند. آنها اهل بهشت هستند و در مقابل کاری که کردند همیشه در آن خواهند بود.»
در بهشت به آنها مطابق آیه 68 زخرف سوره 43 گفته میشود: «ای بندگان من امروز ترسی بر شما نیست و غصه نمی‌خورید.»
آیه 62 یونس سوره 10 میفرماید: «آگاه باشید که دوستداران خدا (که از دستورها و نظرهایش اطاعت میکنند) نه ترسی دارند نه غصه میخورند.»
آیه 35 اعراف سوره 7 میفرماید: «... کسانی که تقوا داشتند (جلوی هوس‌های بیجای خود را گرفتند) و کارشان را اصلاح کردند نه ترسی دارند نه غصه میخورند.»
آیه 48 انعام سوره 6 میفرماید: «ما فقط پیغمبران را برای بشارت دادن (برای انجام دادن کارهای درست) و هشدار دادن و بر حذر داشتن (از انجام کارهای ناشایست) می‌فرستیم. کسانی که ایمان آوردند و کار خود را اصلاح کردند نه ترسی دارند نه غصه میخورند.»
آیه 69 مائده سوره 5 و با کمی تفاوت آیه62 بقره سوره 2 میفرماید: «افرادی که (به رسالت محمد ص والهی بودن قرآن) ایمان آوردند و یهودیان و مسیحیان و صائبی‌ها (پیروان یحیی ع) بطور کلی کسانی که به خدا و روز آخر (رسیدگی به حساب افراد) ایمان آوردند و کار درست کردند (درستکار بودند) نه ترسی دارند نه غصه میخورند.»
آیه 170 آل‌عمران سوره 3 میفرماید: «کسانی که در راه خدا (در راه ساختن یک دنیای پاک) کشته شدند. بخاطر آنچه خدا از فضل خود به آنها پاداش داده خوشحال و شاد هستند و بخاطر کسانی که هنوز در راه خدا کشته نشده‌اند شادند و به آنها مژده میدهند که ترسی بر آنها نیست و غصه نمی‌خورند.»
آیه 38 و 39 بقره سوره 2 میفرماید: «وقتی هدایت (راه نمائی من) برای شما آمد کسانی که از راهنمائی من پیروی کردند نه ترسی دارند نه غصه میخورند. ولی کسانی که منکر آن شدند و آیات ما را تکذیب کردند (گفتند دروغ است) اهل آتش جهنم هستند و همیشه در آن خواهند بود.»
آیه 154 تا 157 بقره سوره 2 میفرماید: «به کسانی که در راه خدا کشته میشوند مرده نگوئید (چون نفس نمیکشند و توجهی به نتیجه کار آنها یعنی ساختن یک دنیای پاک ندارند) آنها زنده‌اند ولی شما متوجه نیستند و حس نمی‌کنید. شما را بوسیله‌ای از قبیل ترس و گرسنگی و کمبود مال و جان و محصول کارتان امتحان میکنیم. در این امتحان به کسانی که صبر دارند و وقتی مصیبتی به آنها رسید گفتند ما مال خدا هستیم (نه اینکه از خدا هستیم) و بسوی او (برای پس دادن حساب کارهایمان) برمیگردیم مژده بده. درود و رحمت خدا بر چنین افرادی است و چنین افرادی راه صحیح را شناخته‌اند.» میدانند با گریه و زاری و بسر و سینه کوفتن آنچه از دست رفته بر نمیگردد.
آیه 169 تا 172 آل‌عمران سوره 3 میفرماید: «کسانی را که در راه خدا کشته شده‌اند مرده نپندارید بلکه زنده هستند و پیش خداوندشان روزی میخورند. بخاطر آنچه خدا از فضل خودش به آنها داده خوشحال هستند و به کسانی که هنوز در راه خدا کشته نشده و به آنان نپیوسته‌اند مژده میدهند که ترسی ندارند و غصه نمی‌خورند و بخاطر نعمت و فضل خدا خوشحال هستند و بخاطر اینکه خدا پاداش افراد با ایمان را ضایع نمیکند. پاداش افراد با ایمانی که دعوت خدا و پیغمبرش را بعد از اینکه به آنها زخمی رسید اجابت کردند. افرادی که نیکی کردند و تقوا داشتند (دلخواه خود را مهار کردند) پاداش بزرگی دارند.»
آیه 262 بقره سوره 2 میفرماید: «کسانی که اموال خود را در راه خدا (در راه ساختن یک دنیای پاک) خرج کردند و دنبال آن منتی بر کسی نگذاشتند و اذیّتی نکردند (چون در راه خدا خرج کرده بودند نه منت گذاشتن و اذیت کردن) پاداششان پیش خداوندشان (فرمانفرمایشان) محفوظ است نه ترسی دارند نه غصه میخورند.»
آیه 274 بقره میفرماید: «کسانی که مالشان را (در راه خدا) شب و روز و پنهان و آشکار خرج کردند پاداششان پیش خداوندشان محفوظ است، نه ترسی دارند و نه غصّه میخورند.»
آیه 277 بقره میفرماید: «کسانی که (به پیغمبری محمد ص والهی بودن قرآن) ایمان آوردند و کار درست کردند و نماز را بپا داشتند و زکات دادند پاداششان پیش خداوندشان محفوظ است نه ترسی دارند و نه غصه میخورند.»
می‌بینید در تمام اینها صحبت از کسانی است که از دستورها و نظرهای خدا اطاعت میکنند و میفرماید نه ترسی دارند نه غصه میخورند. بنابراین فرد مسلمان که تسلیم حکم خدا است و وظائف الهی خود را که در قرآن به او گفته شده انجام میدهد غصه‌ای نمی‌خورد و در زندگی خوشحال و شاد است.