³⁴

^{خدا جواب سؤال‌ها را میداد ، نه پیغمبر ص}

پیغمبر فقط وظیفه داشت که پیام خدا را برای ساختن یک دنیای پاک به مردم برساند. آیه 44 تا 46 حاقه سوره 69 میفرماید: «اگر از قول ما بعضی حرف‌ها را بزند او را با دست خود میگیریم و رگ گردنش را قطع میکنیم.» پیغمبر از قول خدا هیچ حرفی که خدا نگفته بود نمی‌گفت و مجموعه آنچه به او وحی شده بود قرآن بود. هر سوالی که از پیغمبر میشد خودش چیزی در باره آن نمیگفت تا خدا به او بگوید چه بگوید.

آیه 189 بقره سوره 2 میفرماید: «در باره هلال‌های ماه از تو سؤال میکنند بگو آن تقویمی (نشان دهنده روزهای سال) برای مردم و وقت حج میباشد...» چون در آن زمان مردم از گردش زمین و ماه خبر نداشتند، خدا استفاده‌ای را که مردم از آن میکردند به آنها میگوید. آیه 215 بقره میفرماید: «از تو میپرسند چه چیزی انفاق کنند. بگو هر چیز خوبی که انفاق کنید اختصاص به پدر و مادر و نزدیکان و یتیمان و تهیدستان و در راه ماندگان دارد. هر کار خوبی که بکنید خدا آن را می‌داند.» آیه 217 بقره میفرماید: «در باره جنگ در ماه حرام از تو میپرسند بگو جنگ در ماه حرام گناه بزرگی است ولی بازداشتن مردم از راه خدا و کفر به آن و کفر به مسجدالحرام (رعایت نکردن حرام بودن جنگ در ماه‌های حرام) و بیرون کردن مردم آن گناه بزرگتری است (که مخالفان انجام میدهند) فتنه (آشوب و خرابکاری) پیش خدا از آدمکشی بزرگتر است. دائماً با شما میجنگند تا اگر بتوانند شما را از دینتان برگردانند...».

آیه 219 بقره میفرماید: «در باره شراب و قمار از تو سؤال میکنند. بگو در آن گناه بزرگی وجود دارد و منافعی برای مردم دارد ولی گناه آن بزرگتر از نفع آن است و در باره اینکه چه چیزی انفاق کنند (در راه خدا خرج کنند) از تو سؤال میکنند. بگو آنچه مازاد بر احتیاجات روزانۀ خودتان دارید (یا عفو و گذشت) را انفاق کنید...» آیه 220 بقره میفرماید: «... در باره یتیمان از تو سؤال میکنند بگو اصلاح کار آنها خوب است. اگر با آنها آمد و رفت (آمیزش) داشته باشید برادران شما هستند. خدا آدم‌های فاسد و صالح (درستکار) را می‌شناسند...».

آیه 222 بقره میفرماید: «در باره حیض (قاعدگی در رگل ماهانه زنان) از تو سؤال میکنند بگو آن اذیت کننده است. در موقع قاعده‌گی زنان از آنها کناره جوئی کنید. (با آنها مقاربت و اعمال جنسی انجام ندهید) تا پاک شوند (تا روزهای قاعدگی تمام شود) وقتی پاک شدند (بر خلاف آنچه بعضی از فقهای جاهل و بی ایمان میگویند) از جائی که خدا به شما دستور داده (از جای طبیعی که همه جانداران بوسیله آن آمیزش جنسی میکنند) با آنها آمیزش جنسی کنید. (نه بطور غیر طبیعی و از جای دفع مواد زائد غذایی) چون خدا توبه کنندگان (کسانی که از عمل غیر طبیعی خود دست بردارند) و پاکان را دوست دارد.» آیه 4 مائده سوره 5 میفرماید: «از تو سؤال میکنند چه خوردنی‌هائی برای آنها حلال است؟ بگو امروز خوردنی‌های پاک و غذای اهل کتاب (که به آنها کتاب الهی داده شده) برای شما حلال است و غذای شما برای آنها حلال است (اگر خواستند میتوانند از آن بخورند) و زنان پاکدامن مسلمان (افرادی که به پیامبری محمد ص ایمان آورده‌اند) و زنان کسانی که قبلاً به آنها کتاب الهی داده شده (اهل کتاب) برای شما حلال است (میتوانید با آنها ازدواج کنید بر خلاف آنچه بسیاری از فقهای نادان و بی ایمان به کتاب الهی میگفتند) وقتی مهریه آنها را به آنها داده باشید، با پاکی (ازدواج) باشد نه بطور زنا و معشوقه گیری. کسانی که منکر ایمان (آنها) شوند کار خود را از بین برده‌اند و در آخرت زیانکار هستند.» آیه 187 اعراف سوره 7 میفرماید: «در باره قیامت از تو سؤال میکنند که چه موقع خواهد بود. بگو علم آن پیش خداوند من میباشد (من و دیگران از آن اطلاعی نداریم) هیچکس بر وقت آن آگاه نیست مگر او. دانستن آن در آسمان‌ها وزمین سنگین است. فقط ناگهانی خواهد آمد. در باره آن از تو سؤال میکنند مثل اینکه تو از آن خبر داری. بگو علم آن فقط پیش خدا است. ولی بیشتر مردم این را نمیدانند.» السّاعه یعنی ساعتِ با (ال) در قرآن و همیشه قیامت است و ساعت (بدون ال) همان ساعتی است که میگوییم.

آیه اول انفال سوره 8 میفرماید: «در باره انفال (غنائم جنگی که از دشمنان اسلام در جنگ باقی مانده) از تو سؤال میکنند. بگو انفال متعلق به خدا و رسول است. از دخالت در آن احتراز کنید و کار خود را بین خودتان اصلاح کنید. اگر ایمان دارید از خدا و پیغمبرش اطاعت کنید.»

آیه 85 اسراء سوره 17 میفرماید: «در باره روح از تو سؤال میکنند، بگو روح از امر خداوند من است. به شما مقدار کمی از دانش داده شده.» آیه 83 کهف سوره 18 میفرماید: «در باره ذی القرنین از تو سؤال میکنند، بگو از آن چیزی به شما خواهم گفت.» آیه 105 طه سوره 20 میفرماید: «در باره وضع کوه‌ها (در قیامت) از تو سؤال میکنند. بگو خداوند من گَرد آنها را بر باد میدهد.» به صورت گرد و غبار در می‌آورد. آیه 186 بقره سوره 2 میفرماید: «وقتی بندگان من در باره من از تو سؤال کردند بگو من به آنها نزدیکم. دعای دعا کننده را وقتی مرا به کمک می‌خواند اجابت می‌کنم ولی آنها باید دستورهای مرا اجابت (قبول) کنند و به من ایمان بیاورند تا هدایت شوند.» می‌بینیم پیغمبر ص به سؤالهایی که از او می‌شود جواب نمی‌دهد بلکه خدا جواب آنها را میدهد. چون پیغمبر ص فقط وظیفه داشت پیام خدا را به مردم برساند.