²³

^حمد

حمد یعنی مدح، ثنا، ستایش، تمجید، بزرگداشت. قرآن با کلمه الحمدالله رب العالمین شروع میشود. فرد مسلمان هر روز 10 بار این جمله را در پنج وقت تکرار میکند یعنی در نماز خود میگوید. بعضی آن را 17 بار در نماز خود روزانه تکرار میکنند. ولی بیشتر آنها توجهی به معنی آن ندارند و بیشتر آنها اصلاً معنی آن را نمی‌دانند. این جمله یعنی «ستایش (مدح، ثنا، تمجید و بزرگداشت) فقط و فقط اختصاص به خدائی دارد که ارباب (مالک و آقا و صاحب اختیار و فرمانفرما و فرمانروا و فرمانده و دستور بده) کلیه افراد جهان است.» حمد یعنی مدح و ثنا و ... در قرآن فقط برای خدا بکار رفته و برای هیچ کس حتی هیچ پیغمبری بکار نرفته. این مداحی‌ها و چاپلوسی‌ها و تملق‌ها بوده که چنگیزها و تیمورها و هیتلرها و استالین‌ها و فرعون‌ها و فرعونک‌ها را ساخته و میسازد و خواب راحت را از چشم‌ها ربوده و میرباید و دنیا را در اضطراب فرو برده و فرو میبرد و بودجه‌های بزرگ نظامی را برای جنگ و دفاع بوجود آورده. بودجه‌ای که مبلغ یکسال آن کافی است که تمام احتیاجات بشری افراد فقیر را برای تمام عمر برطرف سازد و اثری از فقر و نیاز انسان‌ها باقی نگذارد. این مداحی‌ها و چاپلوسی‌ها بوده که جنگ‌ها و کشتارهای بزرگ جهانی را بوجود آورده و می‌آورد.

بیائید با هم کلمه حمد را در قرآن بررسی کنیم تا ببینیم حمد و ثنا و مدح فقط بخدا اختصاص دارد و هیچکس دیگری سزاوار آن نیست تا متوجه شویم مسلمان واقعی چاپلوس ومداح هیچکس و هیچ مقامی غیر از خدا نباید باشد. جمله اول قرآن پس از بسم الله الرحمن الرحیم جمله الحمدلله رب العالمین است. آیه اول سوره انعام سوره ششم قرآن میفرماید: «حمد (ستایش) اختصاص به خدا دارد که آسمان‌ها و زمین را آفرید و تاریکی‌ها و نور را قرار داد. ولی کافران برای خدا شریک درست میکنند.» کدام عاقلی میتواند تصور کند که کس دیگری در خلقت آسمانها و زمین شریک خدا بوده. فقط افراد سفیه چنین تصوری میکنند که آلت دست فریبکاران شده‌اند. در باره امت‌های قبل که کافر به پیامبری پیغمبران بودند میفرماید آنها را دچار عذاب کردیم و آیه 45: 6 سوره انعام میفرماید: «در نتیجه دنباله قوم ستمکار (که منکر بودند) قطع شد. ستایش (حمد) فقط اختصاص به صاحب اختیار جهانیان (مردم جهان) دارد.» آیه 43: 7 سوره اعراف میفرماید بهشتیان در بهشت میگویند: «ستایش (حمد) اختصاص به خدائی دارد که ما را به اینجا هدایت کرد. اگر خدا ما را هدایت نکرده بود ما خودمان هدایت نمیشدیم. پیغمبران ما بحق آمدند...» آیه 10: 10 سوره یونس میفرماید دعای بهشتیان این است که: «... خدایا تو منزهی و درود و خوش آمدگویی آنها در بهشت سلام است و آخرین دعایشان این است که حمد (ستایش) اختصاص به خدا ارباب کلیه افراد بشر دارد.» آیه 39: 14 سوره ابراهیم میفرماید: ابراهیم گفت: « حمد (ستایش) فقط برای خدا است که در پیری اسماعیل و اسحق را به من داد. چون ارباب من دعا را می‌شنود.» آیه 98: 15 سوره حجر میفرماید: «بنابراین با حمد (ستایش) اربابت او را منزه بدان و او را سجده کن، و اربابت (فرمانفرمایت) را بندگی (اطاعت بی چون و چرا) کن تا یقین برای تو حاصل شود.» آیه 75: 16 سوره نحل میفرماید: «خداوند مَثَلی زد. بنده مملوکی (که از خود اختیاری ندارد.) قادر به چیزی نیست و کسی که ما رزق نیکوئی نصیب او کرده‌ایم و از آن پنهان و آشکار انفاق (خرج) میکند. آیا این دو نفر با هم مساوی هستند؟ حمد (ستایش) اختصاص به خدا دارد. ولی بیشتر آنها نمیدانند.» آیه 111: 17 سوره اسراء میفرماید: در نمازت «بگو ستایش (حمد) اختصاص به خدا دارد که فرزندی نگرفته و شریکی در فرمانفرمائی ندارد و یاوری از خواری ندارد و او را تکبیر گو.» آیه اول کهف سوره 18 میفرماید: «حمد اختصاص بخدا دارد که کتاب (قرآن) را بر بنده‌اش نازل کرد و هیچ کجی در آن قرار نداده.» آیه 130: 20 سوره طه میفرماید: «بر آنچه میگویند (تهمت‌ها و بدگوئی‌های آنها) صبر داشته باش و قبل از طلوع خورشید و قبل از غروب آن و اوائل شب و اطراف روز با ستایش فرمانفرمایت او را بزرگ ساز تا راضی شوی.» آیه 28: 23 مؤمنون به نوح میفرماید: وقتی تو و کسانی که با تو هستند در کشتی قرار گرفتید بگو حمد (ستایش) به خدا اختصاص دارد که ما را از دست ستمکاران نجات داد.» آیه 15: 27 سوره نمل میفرماید: «به داوود و سلیمان علم دادیم . گفتند حمد (ستایش) اختصاص به خدا دارد که ما را بر بسیاری از بندگان مؤمنش برتری داد.» به لوط در آیه 59: 27 سوره نمل میفرماید: «بگو حمد (ستایش) برای خدا است و سلام بر بندگان او که برگزید. آیا خدا بهتر است با آنچه شریک خدا میسازند؟» و به پیغمبر اسلام در آیه 93: 27 سوره نمل میفرماید: «بگو حمد (ستایش، ثنا، مدح) اختصاص به خدا دارد. خدا آیاتش را به شما نشان خواهد داد، و شما آن را خواهید شناخت. اربابت از کارهائی که میکنید غافل نیست.» آیه 70: 28 سوره قصص میفرماید: «او خدا است. معبودی (وجودی که در مقابلش احساس و ابراز کوچکی کنید و از دستورهایش بدون چون و چرا اطاعت کنید) غیر از خدا وجود ندارد. حمد (مدح و ثنا) در دنیا و آخرت اختصاص به او دارد. حکم (فرمان و دستور) متعلق به او است و پیش او برگردانده میشوید.» آیه 63: 29 سوره عنکبوت میفرماید: «اگر از آنها (از مشرکین) سوال کنی چه کسی از آسمان آب باران را نازل کرده و بوسیله آن زمین را بعد از مرگش زنده کرده حتماً میگویند خدا. بگو حمد (ستایش) هم اختصاص به خدا دارد، بلکه بیشتر آنها عقل خود را بکار نمی‌اندازند.» آیه 18: 30 سوره روم میفرماید: «حمدِ (مدح و ثنا) در آسمانها و زمین شبانگاه و موقعی که ظهر میکنید اختصاص به خدا دارد.» آیه 25: 31 سوره لقمان میفرماید: «اگر از آنها (از مشرکین) سوال کنی چه کسی آسمان‌ها و زمین را آفریده حتماً میگویند خدا. بگو حمد (مدح و ثنا) هم به خدا اختصاص دارد. اما بیشتر آنها نمیدانند.» آیه 15: 32 سوره سجده میفرماید: «فقط کسانی که وقتی آیات ما به آنها گفته شود در مقابل آن به سجده می‌افتند و با حمد (مدح و ثنا) خداوندشان او را بزرگ میسازند و تکبری نمی‌ورزند به آیات ما ایمان می‌آورند.» آیه اول سباء سوره 34 میفرماید: « حمد (مدح و ثنا) اختصاص به خدا دارد که آنچه در آسمانها و زمین است مال او است. و حمد (ثنا و ستایش) در آخرت به او اختصاص دارد، و او حکیم و آگاه است.» آیه اول فاطر سوره 35 میفرماید: « حمد (مدح و ثنا و تمجید) اختصاص به خدا دارد که آفریننده آسمانها و زمین است و فرشتگان را پیغامبر ساخته که دارای دو و سه و چهار بال هستند و در خلق هر چه بخواهد اضافه میکند. چون خدا بر هر کاری قادر است.» در آیه 34: 35 بهشتیان «گفتند حمد (مدح و ثنا) اختصاص به خدا دارد که حزن (غم و غصّه) را از دل ما بیرون برد. چون فرمانفرمای ما آمرزنده و قدرشناس است.» آیه 180 تا 182: 37 سوره صافات میفرماید: «فرمانفرمای تو که دارای عزت است بالاتر و منزه از چیزهائی است که میگویند و سلام بر فرستادگان خدا و حمد (ثنا و ستایش) اختصاص به خدا ارباب تمام افراد بشر دارد.» آیه 29: 39 سوره زمر میفرماید: «خدا مَثَلی زد. مردی که ارباب‌های متعددی داشت که با هم اختلاف نظر داشتند و مردی که فقط یک ارباب داشت. آیا از نظر مَثَل با هم مساوی هستند؟ حمد (ثنا و ستایش) برای خدا است بلکه بیشتر آنها نمیدانند. آیه 74 و 75: 39 زمر میفرماید: «بهشتیان گفتند حمد (ثنا و مدح) برای خدا است که به وعده‌اش عمل کرد و زمین را به ما به ارث داد تا هر جا بخواهیم منزل بگیریم. پاداش عمل کنندگان چقدر خوب است. و فرشتگان را می‌بینی که اطراف عرش حلقه زده‌اند و با حمدِ خداوندشان تسبیح میگویند. خدا بین آنها بحق قضاوت کرده و گفته شده حمد برای صاحب اختیار جهانیان است.» آیه 55: 40 مومن یا غافر میفرماید: «صبر کن وعده خدا حق است و برای گناهت طلب آمرزش کن و شب و روز با ستایش اربابت او را بزرگ دار.» در آیات دیگر قرآن هم حمد و مدح و ثنا و تمجید و بزرگداشت اختصاص به خدا دارد.