18
معبود یگانه : فرمانفرمای یگانه
در قرآن در حدود 86 بار از یگانگی خدا صحبت شده
در قرآن روی یگانگی فرمان فرما زیاد تکیه شده. معبود یعنی فرمانفرما، فرمانده و کسی که حق دارد به انسان بگوید چه کاری بکن و چه کاری نکن. عبد یعنی بنده، برده، کسی که از ارباب خود بدون چون و چرا اطاعت میکند. عبادت یعنی بندگی و اطاعت بدون چون و چرا کردن. معبود یعنی عبادت شده یعنی وجودی که از او بدون چون و چرا اطاعت شود. اِله یعنی معبود. اِله واحد یعنی معبود یگانه یا یگانه معبود یعنی وجودی که سزاوار است از او بدون چون و چرا اطاعت شود. انسان مومن ایمان دارد که خدا جهان را با تمام قوانین آن خلق کرده و از تمام قوانینی که در جهان خلق کرده از جمله از تمام احتیاجات و غرائزی که در وجود انسان گذاشته اطلاع دارد و در فرمان‌ها و راهنمائی‌های خود اشتباه نمیکند.
افراد بشر از نظر فرد با ایمان تا حدودی حق دارند دستور بدهند که خداوند اجازه داده و هیچکس و هیچ مقام و هیچ سازمانی حق ندارد دستوری بر خلاف دستور خدا بدهد اگرچه به نمایندگی مردم و مطابق انتخاب آنان باشد. فرمان و حکم و دستوری که بر خلاف حکم و فرمان خدا باشد از هر مقامی و با هر عنوانی که باشد از نظر شخص مومن قابل اطاعت نیست. دستور خدا همانطور که در هدف دین دیده‌ایم عدالت و درستکاری و نوعدوستی و ندانسته از چیزی در امور اجتماعی و دینی پیروی نکردن و بنده و مطیع محض و بدون چون و چرای کسی غیر از خدا نبودن است. تا در جهان قدرتمندان و قلدران و زورگویان و دیکتاتوران نتوانند به هر نامی برگرده مردم سوار شوند و مهار آنها را در دست داشته باشند و به هر جا که خواستند آنها را بکشند و ببرند. عدالت یعنی رعایت حق. حقوق افراد شامل جان و مال و ناموس و آرامش فکر و خیال انسانها است که در جهان توسط قدرتمندان پایمال میشود.
در دین طاغوت کسی است که از دستور و نظر خدا اطاعت نمیکند و میخواهد همه از دستور او اگرچه بر خلاف حکم خدا باشد اطاعت کنند. همانطور که در سراسر جهان می‌بینیم. چون مردم معنی خداپرستی و توحید را نفهمیده‌اند یعنی روحانی نماهای دین فروش و سیاستمداران اجازه نداده‌اند معنی واقعی توحید را بفهمند. اگر کمی دقت کنید می‌بینید که همه انسانها طبیعتاً طاغوت هستند. یعنی میخواهند دیگران از آنچه ایشان گفتند بدون چون و چرا اطاعت کنند اگرچه نظر آنها درست نباشد و اگر کسی با نظر آنها مخالفت کرد هر چند حق بگوید با نظر بغض و کینه و عداوت به او نگاه میکنند و اگر قدرت داشته باشند دستور زندانی کردن حتی کشتن او را میدهند. همانطور که در سراسر جهان دیده‌ایم و می‌بینیم. آیه 6 و 7 علق سوره 96 میفرماید: «انسان وقتی قدرت پیدا کند (خود را بی نیاز ببیند) حتماً طغیان میکند.» بدون استثناء، مگر اینکه واقعاً ایمان بخدا که ناظر و شاهد کارهای او است و از نیت او اطلاع دارد داشته باشد و بداند پاداش کارهایش را دقیقاً خواهد دید. لذا متوجه کارهای خود خواهد بود که کار خطائی نکند و بحقوق دیگران تجاوزی نکند و طاغوت نشود و اجازه ندهد که دیگران دیکتاتور و طاغوت و بتی بسازند. در صورتیکه روحانی نماها برای سوء استفاده خود و حفظ درآمد خود سعی میکنند بین مریدان خود و افراد دیگر بشر جدائی و تفرقه بیندازند تا بر خر مراد سوار شوند. اینها از نظر خدا در آیه 159 بقره ملعون هستند چون راهنمائی‌های خدا را که در کتاب خدا برای مردم بیان شده پنهان کرده و به مردم نگفته‌اند و انسانها را در جزئیات فرو برده‌اند. جزئیاتی که ربطی ساختن یک دنیای پاک ندارد. بقول آقای طباطبائی مردم را «با یک دسته افکار سست و واهی و بی اثر سرگرم کرده‌اند» در صورتیکه آیه 31 نساء سوره 4 میفرماید: «اگر شما از گناهکاران بزرگی که از آنها نهی شده‌اید خودداری کنید گناهان دیگر شما را (چه کوچک و چه متوسط) ندیده میگیریم و شما را وارد جای پر ارزشی (یعنی وارد بهشت) میکنیم.»
یا آنها را با داستان گذشتگان سرگرم کرده‌اند. چون آیه 134 و 141 بقره در باره بزرگان گذشته میفرماید: «آنها عده‌ای بودند که از دنیا رفتند. هر کار (خوب و بدی) که کرده‌اند مال خودشان است و آنچه شما میکنید مال شما است و از شما در باره کارهائی که آنها میکردند سوال و بازخواست نمی‌کنند.» چون خدا هر کسی را مسئول کارهای خود کرده. آیه 38 مدثر سوره 74 را ببینید. گناهان کوچک ربطی به ساختن یک دنیای پاک که در آن عدالت برقرار باشد ندارد. چون خداوند در آیه 25 حدید میفرماید: «بدون کوچکترین شکی پیغمبرانمان را (همه آنها را) با دلیل‌های روشن فرستادیم و با ایشان کتاب و وسیله سنجش را (برای شناختن کارهای درست و غلط در راه ساختن دنیایی که در آن عدالت وجود داشته باشد) نازل کردیم تا مردم عدالت را برقرار کنند...»
امروزه سیاستمداران فریبکار بنام ملت و کشور و دموکراسی و سوسیالیسم و کمونیسم مردم را از همه جدا کرده‌اند در صورتیکه در جهان به طور طبیعی مرزی بین کشورها کشیده نشده. این کشورها به زور شمشیر از هم جدا شده‌اند و هر کشوری شامل ملت‌هائی است با زبان‌ها و لهجه‌ها و آداب و رسوم مختلف. زمین‌ها در هر جای دنیا زمین خدا است و انسانها همه مخلوق و بنده خدا هستند و آیه 13 حجرات سوره 49 میفرماید: «گرامی‌ترین شما پیش خدا پرهیزگارترین (درستکارترین) شما است.»