17
احد
مسلمان هر روزه 5 بار میگوید: خدا یکی است. اَحَد است. جنگ مشرکین با مسلمانان بر سر این جمله بود. چون پیغمبران می‌آمدند که به مردم بگویند. خدا یکی است و دیگران هیچ کاره‌اند. و در پیشگاه خدا چیزی جز بنده ناچیز نیستند. پیغمبران مطابق آیه 59 و 65 و 73 و 85 سوره اعراف سوره هفتم قرآن میگفتند: «ای قوم من خدا را عبادت (بندگی و اطاعت بی چون و چرا) بکنید. چون معبودی (وجودی که بی چون و چرا از دستورها و نظرهایش اطاعت کنید و در مقابلش خود را کوچک ببینید و کوچک سازید و اظهار کوچکی کنید) جز او وجود ندارد.» قرآن در آیه 163 بقره سوره 2 میفرماید: «معبود شما معبود یگانه (واحد) است. معبودی غیر از او که بخشنده و مهربان است وجود ندارد.» این جمله و جمله او معبود واحدی است. بارها در قرآن تکرار شد، پیغمبران همه پیغمبر خدا بودند و میگفتند ما پیام خدا را که به ما وحی شده است به شما میگوئیم و خودمان مثل دیگران بشر (انسان) و بنده خدا هستیم. همانطور که آیه 11 ابراهیم سوره 14 میفرماید: «پیغمبران به مردم گفتند ما بشری (انسانی) مثل شما هستیم. ولی خدا بر هر کسی از بندگانش که بخواهد منّت میگذارد (او را به رسالت و رساندن پیام خود به مردم بر می‌گزیند) ما نمیتوانیم هیچ دلیل و معجزه‌ای بدون اجازه خدا برای شما بیاوریم. باید افراد با ایمان به خدا توکل کنند.» خداوند در آیه 110 کهف سوره 18 به پیغمبر ص میفرماید: «بگو من بشری (انسانی) مثل شما هستم. به من وحی میشود که معبود شما معبود واحدی است. (بنده هیچکس و هیچ چیز و هیچ مقامی غیر از او نباشید.) هر کس امید دیدار اربابش (فرمانده و فرمانفرما و صاحب اختیارش) را دارد باید کار درست بکند و هیچکس را در عبادت (بندگی و اطاعت) اربابش (آقا و صاحب اختیار و فرمانفرمایش) شریک نکند.» و بنده و مطیع محض و بدون چون و چرای هیچکس جز خدا نباشد. چون مردم از یک طرف فرعون‌ها (حکومت‌ها و حکمرانان) را ارباب خود میگرفتند. و از یک طرف روحانیون و زاهدان تارک دنیای دیرنشین را و از یک طرف پیغمبرشان را ارباب خود میگرفتند. چون آیه 24 نازعات سوره 79 میفرماید: فرعون مردم را جمع کرد و گفت: «من بزرگترین و بالاترین ارباب (آقا و صاحب اختیار و فرمانفرمای) شما هستم.» و در آیه 29 شعراء سوره 26 به موسی میگوید: «اگر معبودی غیر از من بگیری تو را زندانی میکنم.» و به ساحرینی که دعوت کرده بود که با موسی مبارزه کنند وقتی به خدای موسی ایمان آوردند، مطابق آیه 49 شعراء سوره 26 گفت: «آیا قبل از اینکه به شما اجازه بدهم به او ایمان آوردید؟ او بزرگ و استاد شما است که به شما سحر یاد داده، خواهید دانست. دست و پای شما را بر خلاف هم میبُرم و همه شما را به دار میزنم.» فرعون‌های این زمان هم همین حرف را میزنند. حتی ایمان آوردن مردم هم باید به اجازه آنها باشد و اگر از دستور کسی غیر از فرعون‌ها باشد که بر خلاف فرمان آنها باشد زندانی میکنند یا میکشند. آیه 31 توبه سوره 9 میفرماید: «یهودیان و مسیحیان دانشمندان دینی و زاهدان دیرنشین و گوشه گیر خود و پیغمبرشان مسیح ابن مریم را ارباب خود گرفتند. در صورتیکه به آنها فقط امر شده بود که فقط خدای واحد (معبود واحد) را بندگی (عبادت و اطاعت) کنند. معبودی غیر از او وجود ندارد. او خیلی بالاتر از این چیزهائی است که شریک او ساخته‌‌اند.» خدای آفریننده 50 میلیارد کهکشان کجا و بشر ناتوان محتاج کجا؟ مسلمانان نیز در طول تاریخ بنده دانشمندان دینی و درویشان گوشه‌گیر و پیغمبر و امام خود شدند و بجای اطاعت از خدا از افراد بشر اطاعت کردند و مشرک شدند و آنها را در فرمانفرمائی شریک خدا ساختند. و آنها را وسیله تقرب خود در پیش خدا ساختند. همانطوری که بت پرستان بت‌های خود را وسیله تقرب خود به خدا میدانستند. چون آیه 3 زُمر سوره 39 میفرماید: بت پرستان گفتند: «ما اینها را فقط برای این بندگی (عبادت و اطاعت) میکنیم که ما را به خدا نزدیک کنند.» پیغمبران مثل ابراهیم به پدرشان و قوم خود میگفتند: «این مجسمه‌هائی که شما عبادت میکنید چه چیزی هستند؟ گفتند پدرانمان را دیدیم که آنها را عبادت میکردند. ابراهیم گفت شما و پدرانتان قطعاً درگمراهی آشکاری بوده‌اید.» آیه 52 تا 54 انبیاء سوره 21. اگر کسی به بت پرستان امروزی چنین حرفی بزند کمر به قتل او می‌بندند و مطابق آیه 53 هود سوره 11 به او میگویند: «دلیل روشنی (معجزه‌ای) برای ما نیاورده‌ای. ما معبودهای خودمان را بخاطر حرف تو ترک نمیکنیم. ما حرف تو را قبول نداریم و باور نمیکنیم.» و مطابق آیه 70اعراف سوره 7 به او میگویند: «آیا آمده‌ای که ما خدای یگانه را به تنهائی عبادت کنیم و آنچه را که پدرانمان بندگی (عبادت و اطاعت) میکردند ترک کنیم؟!! اگر راست میگوئی عذابی را که میگوئی برای ما بیاور.» آیه 54 سوره عنکبوت سوره 29 میفرماید: «عذاب را با عجله از تو میخواهند (به تو میگویند عذابی که میگوئی هر چه زودتر برای ما بیاور) در صورتیکه جهنم کافرین (کسانی که ایمان ندارند) را احاطه کرده.» البته این جهنم دنیائی است و جهنم آخرت در پیش است. چون خداوند در باره عذاب دنیوی در آیه 65 انعام میفرماید: «بگو خدا قادر است که عذابی بر شما از بالای سرتان یا زیر پایتان (بصورت طوفان یا زلزله) بفرستد یا شما را دسته دسته کند و عذاب بعضی از شما را به بعضی بچشاند (همانطور که در طول تاریخ دیده‌ایم و امروزه می‌بینیم) نگاه کن آیات (نشانه‌ها) را چگونه بیان میکنیم تا آنها بفهمند.» اگر مردم خداپرست بشوند و دنبال اجرای عدالت بروند و بنده این و آن نشوند و همه برقراری عدالت را که هدف همه پیغمبران است بخواهند دیگر دسته دسته نخواهد بود و بجان هم نخواهند افتاد. ولی تا وقتی دکانداران دینی از انسان‌ها برای مردم بت بسازند فرقه فرقه خواهند شد و بجان هم خواهند افتاد و خونریزی‌های بزرگ جهانی را بوجود خواهند آورد همانطور که در قرن بیست و یکم آن را می بینیم. در قرن بیستم بتی که از هیتلر و استالین ساختند باعث کشته شدن میلیونها انسان و خرابی و گرسنگی میلیونها خانه و مزرعه و انسان شد. بتی که از موسی و عیسی و محمد ص ساختند باعث چه جنگها و خونریزی‌ها شد؟ بتی که از چنگیز و تیمور و آتیلا ساختند چه قتل عام‌هائی را بوجود آورد؟ آیا انسان‌هائی که ادعای عقل و روشنفکری میکنند نباید از این همه درسی که در زندگی خود گرفته‌اند بخود آیند و فقط بنده خدا شوند و دنبال برقراری عدالت بروند که خواست خداست و همه پیغمبران را برای آن فرستاده تا مردم درستکار باشند و حقوق یکدیگر را رعایت کنند؟ آیه 34 حج سوره 22 میفرماید: «برای هر امتی آدابی قرار دادیم که اسم خدا را در موقع کشتن حیوانات یاد کنند. بنابراین معبود شما معبود واحدی است (فقط خدا است.) بنابراین تسلیم او (درستکار و عادل) باشید. به افراد فروتن (متواضع که تکبر ندارند) مژده بده.» فروتنانی که نمیخواهند مردم بنده آنها و کس دیگری باشند. چون خداوند در آیه 25 حدید سوره 57 میفرماید: «همه پیغمبرانمان را با دلیل‌های روشن و کتاب و وسیله سنجش (حق و باطل) فرستادیم تا مردم عدالت را برقرار کنند ...» و همه مثل مسلمانان بگویند: «ما به خدا و قرآنی که به ما نازل شده ایمان داریم و به آنچه به ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و فرزندان او نازل شده و به آنچه به موسی و عیسی داده شده (به تورات و انجیل) و آنچه به پیغمبران از جانب خداوندشان داده شده ایمان داریم. فرقی بین هیچکدام آنها نمیگذاریم. (همه پیغمبر خدا و برای برقراری عدالت آمده بودند) و ما تسلیم خدا (که اینها را بر آنها نازل کرده) می‌باشیم.» ولی مردمی که به آخرت ایمان ندارند از اینکه فقط صحبت خدا در میان باشد ناراحت میشوند. همانطور که آیه 45 زُمَر سوره 39 میفرماید: «وقتی فقط صحبت خدا باشد (خدا به تنهائی ذکر شود) دل کسانی که به آخرت ایمان ندارند دچار تنفر و اشمئزاز میشود و وقتی صحبت از دیگران شود شاد میشوند و کیف میکنند.» مسلمانان باید مردم را متوجه خدای یگانه بکنند تا جهان روی آسایش ببیند.