16
رحمان
کلمه رحمان (رَحْمن) 57 بار در قرآن آمده. رحمان از رحمت و بمعنی بخشنده، بخشایشگر، بخشایش کننده آمده یعنی کسی که صفت بخشش و لطف و مرحمت صفت همیشگی او است یعنی کسی که بدون توقع از دیگران به آنها عطا و بخشش میکند. وجود هر چیزی از لطف و مرحمت و بخشنده بودن او سرچشمه میگیرد. در قرآن این صفت فقط برای خدا آمده است. قرآن با بسم الله الرحمن الرحیم شروع میشود. یعنی با «به نام خداوند بخشنده مهربان» شروع میشود، بعد با «ستایش و مدح و ثنا و تمجید فقط اختصاص به خدا، صاحب اختیار و فرمانفرمای کلیه افراد بشر که بخشنده و مهربان و مالک روز جزا است» ادامه مییابد. آیه 54: 6 سوره انعام میفرماید: «وقتی افرادی که به آیات ما ایمان دارند پیش تو آمدند، بگو سلام بر شما. ارباب (فرمانفرما و صاحب اختیار) شما رحمت را بر خودش واجب ساخته. هر کس روی بی اطلاعی و نادانی کار بدی کند و بعد از آن توبه کند و کار خود را اصلاح (درست) کند خدا آمرزنده و مهربان است.» آیه 163: 2 سوره بقره میفرماید: «معبود شما (یعنی کسی که شایسته آن است که بنده و مطیع بدون چون و چرای احکام او باشید) معبود یگانهای (یعنی فقط خدا) است (نه فرعونهای دیکتاتور و نه فریبکاران حقه باز.) معبودی غیر از او که بخشنده و مهربان است وجود ندارد.» آیه 110 و 111: 17 سوره اسراء میفرماید: «بگو خدا (الله) یا رحمان را بخوانید، هر کدام را که بخوانید (فرقی نمیکند) او اسمهای نیکوئی دارد. نمازت را بلند نخوان و آهسته هم نخوان. راهی بین این دو انتخاب کن. (ولی حالا بعضی را بلند و بعضی را آهسته میخوانند) و بگو حمد (ستایش و مدح و ثنا) اختصاص به خدا دارد که فرزندی نگرفته و شریکی در فرمانروائی (قانون گذاری) ندارد و پشتیبانی از خواری ندارد، و او را بزرگ ساز (تکبیر گو).» آیه 44 و 45: 19 سوره مریم میفرماید: ابراهیم به پدرش گفت: «پدر، بندگی (اطاعت محض) شیطان را نکن. چون شیطان نسبت به خداوندش سرکش و نافرمان بود. پدر، من میترسم عذابی از خداوند (رحمان) به تو برسد و دوستدار و پشتیبان شیطان باشی.» آیه 60: 25 فرقان میفرماید: «وقتی به مشرکین گفته میشود به خداوند (رحمان) سجده کنید میگویند: رحمان کیست؟ آیا به کسی که به ما دستور میدهی سجده کنیم؟ (این حرف تو) به نفرت آنها میافزاید.» آیه 108 تا 110: 20 طه میفرماید: «روزی (روز قیامت) که از دعوتِ دعوت کننده که کجی در آن نیست پیروی میکنند و صداها برای خداوند (رحمان) پایین میآید وجز صدای آهستهای چیزی نمیشنوی. در آن روز شفاعتی فایده ندارد مگر کسی که خداوند رحمان به او اجازه داده باشد و به سخن گفتن او راضی باشد. خدا آنچه جلوی آنها و آنچه پشت سر آنها است میداند و آنها به ذرهای از علم خدا اطلاع و احاطه ندارند.» کسی که چیز بسیار کمی میداند در مقابل کسی که همه چیز را میداند چه بگوید؟ آیات بعد از آن را ببینید. آیه 26 و 27: 21 سوره انبیاء میفرماید: «گفتند خدا فرزندی گرفته. خدا از این کار پاک و بر کنار است. بلکه آنها بندگان گرامی خدا هستند. در سخن گفتن بر خدا پیشی نمیگیرند و به دستور خدا عمل میکنند. آنچه جلو آنها و آنچه پشت سر آنها است میداند و فقط برای کسی شفاعت میکنند که خدا از او راضی باشد. آنها از ترس خدا هراسانند.» این افراد شاید فرشتگان آیه 26: 53 سوره نجم باشند. آیه 26: 25 فرقان میفرماید: «آن روز (روز قیامت) فرمانروائی بحق مال خداوند (رحمان) میباشد و بر کافران روز سختی است.» آیه 15: 36 یس میفرماید: «به پیغمبران گفتند: شما فقط انسانی مثل ما هستید. و خداوند (رحمان) چیزی نازل نکرده. شما فقط دروغ میگوئید.» آنها مثل امروز میگویند دلیلی برای اثبات پیغمبری آنان وجود ندارد. ولی روابط حیرت انگیز ریاضی قرآن نشان میدهد که قرآن از جانب خدا یعنی عقلی مافوق تصور انسان میباشد. ولی مخالفان حاضر به خواندن و بررسی آنها نیستند و نمیخواهند اقرار کنندکه تا بحال اشتباه میکردهاند و میکنند. چون تا بحال دم از عقل و تحقیق میزدهاند و این اقرار شخصیت واقعی آنها را آشکار میکند. آیه 11: 36 سوره یس میفرماید: «تو فقط کسی را که از قرآن پیروی کرده و از صمیم قلب از خداوند (رحمان) میترسد از خطر بر حذر میداری. بنابراین بشارت آمرزش الهی و پاداش پر ارزشی را به او بده.» امروزه کسانی که متوجه روابط ریاضی مبهوت کننده قرآن شدهاند به آن از صمیم قلب ایمان میآورند و تعداد آنها در آینده روز افزون خواهد بود. آیه 20: 43 سوره زخرف میفرماید: «گفتند اگر خداوند (رحمان) میخواست ما آنها را عبادت (بندگی و اطاعت بی چون و چرا) نمیکردیم. آنها علمی به این مطلب ندارند. آنها فقط حدس میزنند وگمان میکنند.» بله اگر خدا میخواست انسان را طوری می آفرید که اشتباه نمیکرد و بنده بتها وبت تراشان نمیشد. ولی توجه ندارند که خدا خواسته انسانها اختیار داشته باشند و راهشان را چه درست و چه غلط خودشان انتخاب کنند.
آیه 33: 43 سوره زخرف میفرماید: «اگر این نبود که مردم امت واحدی میشدند برای کسانی که منکر خدای (رحمان) میشوند سقف خانههایشان را از نقره میساختیم با نردبانهای نقرهای که با آن بالا روند.» آیه 5: 26 سوره شعراء میفرماید: «هر تذکر جدیدی که از طرف خداوند (رحمان) برای آنها بیاید از آن رو بر میگردانند.» چون با عقائد غلطی که از پدران بی اطلاع و محیط بی اطلاع خود شنیدهاند بزرگ شدهاند و به آن عادت کردهاند و آن را صحیح میپندارند و تحقیقی در باره درست یا غلط بودن آنها نمیکنند. چهار هزار مسئله در باره نماز میسازند و در باره عدالت که هدف اصلی و اساسی دین میباشد و خدا پیغمبران را مطابق آیه 25: 57 سوره حدید برای برقراری آن توسط مردم فرستاده صحبتی نمیکنند و راه چارهای نمیجویند. آیه 88 تا 92: 19 سوره مریم میفرماید: «گفتند خدا فرزندی گرفته. حرف زنندهای میزنید. نزدیک است آسمانها از این حرف خراب شوند و زمین بشکافد و کوهها متلاشی شوند که ادعا کردند خداوند فرزندی دارد. سزاوار خدا نیست که فرزندی بگیرد.» کسی که جهان با 50 میلیارد کهکشانش مال او است چه احتیاجی به فرزند دارد؟ آیه 81: 43 سوره زخرف میفرماید: «بگو اگر خدا فرزندی داشت من از اولین کسانی بودم که او را عبادت میکردند.» چون بعضی میگویند فرشتگان دختران خدا هستند و بعضی میگویند عزرا – نویسنده عهد عتیق – پسر خدا است. بعضی میگویند عیسی پسر خدا است. یهودیان میگویند ما فرزند خدا هستیم. مسیحیان میگویند ما فرزند خدا هستیم. چون آیه 40: 17 سوره اسراء میفرماید: «آیا خدا آنها را با فرزندان پسر برگزیده و فرشتگان را مونث آفریده. حرف بزرگی میزنید.» آیه 30: 9 سوره توبه میفرماید: «یهودیها گفتند عزیر (عزرا) پسر خدا است و مسیحیان گفتند مسیح پسر خدا است. این حرفی است که زبانی میزنند. حرفشان شباهت به حرف افراد کافر قبل از آنها دارد...» آیه 18: 5 سوره مائده میفرماید: «یهودیها و مسیحیها گفتند ما فرزندان خدا هستیم. بگو پس چرا خدا به علت گناهانتان شما را عذاب میکند؟ اینطور نیست بلکه شما انسانی مثل انسانهائی هستید که خدا آفریده....» شماره 1: 14 کتاب تثنیه – کتاب پنجم عهد عتیق (تورات) – میگوید: «شما (یهودیان) پسران یهوه خدای خود هستید....» و شماره 23: 4 خروج – کتاب دوم عهد عتیق – میگوید: «به فرعون بگو خداوند چنین میگوید: اسرائیل پسر من و نخست زاده من است.» باب ششم انجیل متی یازده بار میگوید «پدر شما» و در شماره 9 آن میگوید: «پس شما اینطور دعا کنید: ای پدر ما که در آسمانی، نام تو مقدس باد...» آیه 63: 25 سوره فرقان میفرماید: «عبادالرحمن – بندگان خداوند رحمان – کسانی هستند که با ملایمت راه میروند و وقتی افراد نادان با آنها صحبت میکنند میگویند سلام. با سلامت جواب آنها را میدهند.» آیه 45: 43 زخرف میفرماید: «... آیا غیر از خداوند رحمان خدایانی ساختهایم که بپرستند؟»