11
قرآن امام مسلمانان است
آیه 12 احقاف سوره 46 میفرماید: «قبل از قرآن کتاب موسی (تورات) امام و رحمت بود (یعنی حالا قرآن امام و رحمت است) و این قرآن کتابی است تصدیق کننده (کتابهای قبل) و به زبان عربی تا به ستمکاران هشدار بدهد (تا دست از ستمکاری بردارند) و برای نیکوکاران بشارت (مژده) است». آیه 17 هود سوره 11 را هم بخوانید. امام یعنی نمونه و سرمشق و پیشوا و رهبر. مسلمانان طبق آیه 74 فرقان در دعای خود میگویند: «خدایا از همسران و فرزندانمان نورچشمی برای ما قرار بده و ما را امام افراد متقی قرار بده.» آیه 73 انبیاء سوره 21 پس از اینکه در آیات قبل از آن از ابراهیم و اسحق و یعقوب و لوط صحبت میکند میفرماید: «آنها را امام‌هائی قرار دادیم که به امر ما هدایت میکردند و به آنها انجام دادن کارهای خیر و اقامه نماز و دادن زکات را وحی کردیم و عبادت (بندگی و اطاعت) ما را میکردند.» آیه 41 قصص سوره 28 میفرماید: «فرعون و لشکریانش را امام‌هائی قرار دادیم که مردم را به آتش جهنّم دعوت میکردند و روز قیامت یاری نمیشوند.» آیه 13 توبه سوره 9 میفرماید: «آیا با قومی که پیمانشان را شکستند وتصمیم به بیرون کردن پیغمبر از مکه گرفتند و اولین بار آنها جنگ را شروع کردند نمی‌جنگید؟ آیا از آنها میترسید؟ در صورتیکه اگر ایمان دارید باید از (نافرمانی و عذاب) خدا بترسید.» می‌بینیم که امام‌های کفر هم در قرآن وجود دارند که باید با آنها جنگید.
از علی ع امام اول شیعیان در خطبه 147 نهج‌البلاغه نقل شده که فرمود: «مردم روی تفرقه متحد شده‌اند (متحد شده‌اند که متحد نشوند) و از اتحاد کناره‌گیری کرده‌اند مثل اینکه آنها امام قرآن هستند و قرآن امام آنها نیست (یعنی قرآن باید امام آنها باشد) از قرآن جز اسم چیزی پیش آنها باقی نمانده و جز خط و نوشتن آن را نمی‌شناسند.» چون این امام (یعنی قرآن) به آنها در آیه 102 و 103 و 105 آل‌عمران سوره 3 میفرماید: «ای افرادی که (به پیغمبری محمد و الهی بودن قرآن) ایمان آورده‌اید آنطور که سزاوار ترس از (نافرمانی) خدا است از (نافرمانی) خدا بترسید و فقط در حالی که تسلیم احکام او هستید از دنیا بروید. و همگی به رشته الهی (که قرآن است) بچسبید و تفرقه نداشته باشید...» . «و مثل کسانی نباشید که پس از اینکه دلیل‌های روشن برای آنها آمد دچار تفرقه و اختلاف شدند. آنها عذاب بزرگی دارند.»
چه عذابی بزرگتر از ضعف و زبونی واسارت در دست دشمنان اسلام؟ در صورتیکه اگر تابع قرآن بودند کشوری میساختند که از فیلیپین تا آفریقا ادامه داشت و هر چیز که میخواستند میتوانستند تهیه کنند. چون دانشمندان هر رشته‌ای را دارند و احتیاجی به دشمنان خود نداشتند تا سوریه و لیبی و سودان و ایران را که از دستورهای آنها اطاعت نمیکنند «دولت‌های شریر» بخوانند و به کشور عراق و افغانستان حمله کنند و دیگران تماشا کنند. اگر از قرآن اطاعت میکردند دعای آنها مطابق آیه 10 حشر سوره 59 این بود که «میگویند خداوندا ما و برادرانمان را که در ایمان بر ما سبقت گرفتند بیامرز و در دل‌های ما کینه‌ای نسبت به افراد مسلمان قرار نده. خداوندا تو رئوف و مهربان هستی.» چون خداوند در آیه 10 حجرات به آنها میفرماید: «افراد با ایمان (که به پیغمبری محمد ص و الهی بودن قرآن ایمان آورده‌اند) برادر هم هستند. بنابراین بین برادرانتان را اصلاح کنید (نه اینکه برای حفظ مریدان و منافع خود بین آنها اختلاف بیندازید.) از نافرمانی خدا بترسید تا مورد رحم قرار گیرید.» عظمت از دست رفته خود را باز یابید. آیه 2 مائده سوره 5 میفرماید: «روی اصل نیکی و تقوا همکاری کنید و روی اصل گناه و ستمکاری همکاری نکنید. چون مجازات خدا شدید است.» وای بر عالم نماهائی که برای منافع زودگذر خود بین مسلمانان اختلاف انداختند و آنها را ازهمکاری برای ساختن یک دنیای پاک محروم کردند. چون آیه 25 حدید سوره 57 میفرماید: «بدون هیچ شک و تردیدی پیغمبرانمان (همه آنها را) با دلیل‌های روشن فرستادیم و با آنها کتاب و میزان (وسیله سنجش کارهائی که برای ساختن یک دنیای پاک لازم است) نازل کردیم تا مردم عدالت را برقرار کنند...» مردم عدالت را برقرار کنند نه اینکه دستی از غیب برون آید و کاری بکند. مردم شامل کلیۀ افراد بشر در سراسر جهان میشود. آیه 64 آل‌عمران سوره 3 میفرماید: «بگو ای اهل کتاب (ای دینداران جهان که کتاب الهی دارید) بیائید روی کلمه‌ای که بین ما و شما مساوی است همکاری کنیم که فقط بنده (مطیع بدون چون و چرای) خدا باشیم و (در این اطاعت بدون چون و چرا) هیچکس (و هیچ مقام و هیچ سازمانی) را شریک خدا نکنیم و بعضی از ما بعضی را ارباب خود نگیرند ....» در صورتیکه می‌بینیم در سراسر جهان فرعونک‌هائی که مثل آیه 24 نازعات سوره 79 فریاد میزنند «من ارباب والا مقام شما هستم» عملاً چنین کاری میکنند و دار و دسته آنها هم از آنها پشتیبانی میکنند و دیکتاتوران جهانی را بوجود می‌آورند و دینداران بی اطلاع از دین مطابق آیه 31 توبه سوره 9 بنده و مطیع دانشمندنماهای دینی و زاهدان تارک دنیا و پیغمبرشان میگردند. چون آیه میفرماید: «دانشمندان دینی و زاهدان دیرنشین و پیغمبرشان مسیح ابن مریم را ارباب خود گرفتند. در صورتیکه به آنها فقط دستور داده شده بود که معبود یگانه (یعنی خدای خالق جهان) را بندگی (اطاعت بدون چون و چرا) کنند. معبودی (وجودی که قابل آن باشد که انسان مطیع بدون چون و چرای او باشد) غیر از خدا وجود ندارد. خدا خیلی بالاتر از این چیزهائی است که شریک او میسازند.» ارباب کسی است که دستور میدهد چه کاری بکن و چه کاری نکن و بنده کسی است که از دستور ارباب بدون چون و چرا اطاعت میکند. ولی در سراسر جهان می‌بینیم که مردم در اثر بی اطلاعی از کتاب دینی خود بنده دیکتاتوران دینی و سیاسی خود شده‌اند و به فرمان آنها همدیگر را میکشند. وای از این بی دینی.