سوره علق (۹۶)

مكى و شامل نوزده آيه

به‏نام خداوند بخشنده مهربان

به‏نام خداوندت كه جهان را آفريد بخوان.(۱)

خداوندى كه انسان را از نطفه آفريد(۲)

بخوان و بدان كه خداوندت از همه كريم‏تر است.(۳)

خداوندت كسى است كه به‏وسیله قلم ياد داد.(۴)

و به انسان آنچه را نمى‏دانست ياد داد.(۵)

اين‏طور كه فكر مى‏كنند نيست، چون انسان هر وقت خود را بى‏نياز ببيند حتماً طغيان مى‏كند (هر كار كه دلش بخواهد مى‏كند).(۶ و ۷)

بازگشت همه پيش خداوند توست.(۸)

آيا او را ديدى كه وقتى بنده‏اى نماز مى‏خواند از اين كار منعش مى‏كرد؟(۹ و ۱۰)

اگرچه او در راه راست باشد يا مردم را به‏تقوى امر كند؟(۱۱ و ۱۲)

آيا ديدى كه انكار مى‏كند و رو برمى‏گرداند؟(۱۳)

آيا نمى‏داند كه خدا هر كارى را مى‏بيند؟(۱۴)

اين‏طور كه فكر مى‏كنند نيست. اگر از اين كار دست بر ندارد پيشانى آدم دروغگوى خطاكار را مى‏گيريم.(۱۵ و ۱۶)

و او بايد همفكرانش را به‏كمك بخواند.(۱۷)

ما هم نگهبانان جهنم را مى‏خوانيم.(۱۸)

از چنين آدمى اطاعت نكن و سجده كن و تقرب پيدا كن.(۱۹)