سوره مدثر (۷۴)

مكى و شامل پنجاه و شش آيه

به‏نام خداوند بخشنده مهربان

اى كه جامه به خود پيچيده‏اى.(۱)

برخيز و مردم را (از عواقب كارهاى بد) برحذر كن.(۲)

و خداوندت را به بزرگى ياد كن.(۳)

و لباست را پاك كن.(۴)

و از پليدى دورى كن.(۵)

و منت مگذار كه بيشتر بخواهى.(۶)

و به‏خاطر خداوندت صبور باش.(۷)

وقتى در صور دميده شود، آن روز، روز سختى است.(۸ و ۹)

براى بى‏ايمان‏ها آسان نيست.(۱۰)

من را با كسى‏كه خلق كرده‏ام و به او مال فراوان و فرزندانى كه حاضرند داده‏ام و همه چيز را برايش آماده كرده‏ام و با وجود اين انتظار زياده بر آن را دارد تنها بگذار.(۱۱ تا ۱۵)

هرگز نعمتش را زيادتر نمى‏كنيم. چون او مخالف سرسخت آيات ماست.(۱۶)

او را دچار تنگنايى سخت خواهيم كرد.(۱۷)

او فكر كرد و محاسبه نمود.(۱۸)

مرگ بر او، چه محاسبه‏اى كرد.(۱۹)

باز هم مرگ بر او چه محاسبه‏اى كرد.(۲۰)

بعد نگاه كرد و ابرو در هم كشيد و رو ترش كرد و سپس رو برگرداند و تكبر ورزيد و گفت اين فقط سحرى است كه نقل شده.(۲۱ تا ۲۴)

اين قرآن جز سخن انسان نيست.(۲۵)

او را وارد جهنم مى‏كنم.(۲۶)

چه مى‏دانى جهنم چيست.(۲۷)

چيزى را باقى نمى‏گذارد و رها هم نمى‏كند.(۲۸)

پوست را مى‏سوزاند.(۲۹)

مأمورينش نوزده نفرند.(۳۰)

و مأمورينش را جز فرشتگان قرار نداديم و تعداد آن‏ها (عدد نوزده) را فقط براى امتحان كافران معين كرديم تا اهل كتاب ايمان بياورند و ايمان مؤمنين زيادتر شود و اهل كتاب و مؤمنين ديگر شكى نداشته باشند و بيماردلان و كافران گويند خدا با اين مثل چه خواسته است؟ خدا هر كس را بخواهد گمراه مى‏كند و هر كس را بخواهد هدايت مى‏كند. سپاهيان خدايت را جز خودش هيچ‏كس نمى‏داند. اين فقط تذكرى براى بشر است.(۳۱)

اين‏طور كه فكر مى‏كنند نيست. قسم به ماه و وقتى كه شب رو به پايان است و صبح وقتى كه روشن شود.(۳۲ تا ۳۴)

اين يكى از نشانه‏هاى بزرگ است.(۳۵)

هشدارى براى بشر است.(۳۶)

براى آن كه بخواهد جلو رود يا عقب.(۳۷)

هر كسى در گرو كارى‏ست كه كرده.(۳۸)

مگر اصحاب دست راست كه در بهشت‏ها از مجرمين مى‏پرسند.(۳۹ تا ۴۱)

چه چيزى شما را وارد جهنم كرد؟(۴۲)

مى‏گويند ما نماز نمى‏خوانديم.(۴۳)

و به بينوايان غذا نمى‏داديم.(۴۴)

و با كسانى‏كه افكار باطل داشتند هم‏فكر بوديم.(۴۵)

و منكر روز جزا بوديم.(۴۶)

تامرگ ما رسيد.(۴۷)

شفاعت شفيعان سودى برايشان ندارد.(۴۸)

چرا آن‏ها از قرآن روگردان هستند؟(۴۹)

آن‏ها مثل خرهاى در حال فرارند.(۵۰)

خرهايى كه از شير مى‏گريزند.(۵۱)

شايد هر كدام از آن‏ها انتظار دارند كه نامه‏اى سرباز به او داده شود.(۵۲)

اين‏طور نيست بلكه از آخرت نمى‏ترسند.(۵۳)

قرآن فقط تذكرى است.(۵۴)

پس هر كس بخواهد متوجه آن مى‏شود.(۵۵)

و متوجه نمى‏شوند مگر اين‏كه خدا بخواهد. چون او اهل تقوى و آمرزش است.(۵۶)