سوره حشر (۵۹)

مدنى و شامل بيست و چهار آيه

به‏نام خداوند بخشنده مهربان

هرچه در آسمان‏ها و زمين است تسبيح خدا را مى‏گويند و او توانا و حكيم است.(۱)

اوست كه افراد بى‏ايمان اهل كتاب را از سرزمينشان براى اولين‏بار بيرون كرد. شما تصور نمى‏كرديد كه آن‏ها بيرون روند. آن‏ها هم تصور مى‏كردند كه حصار شهرشان جلوى خدا را مى‏گيرد. خدا از جايى كه تصور آن را نمى‏كردند سراغ آن‏ها آمد و در دلشان ترس انداخت. خانه‏هايشان را با دست خودشان و با دست افراد باايمان خراب مى‏كردند. اى اهل بصيرت، از اين كار عبرت بگيريد.(۲)

اگر خدا جلای وطن را براى آن‏ها مقرر نمى‏كرد، آن‏ها را در دنيا عذاب مى‏كرد و آن‏ها در آخرت عذاب آتش جهنم را دارند.(۳)

اين كار به علت اين است كه با خدا و پيغمبرش مخالفت كردند. كسى‏كه با خدا مخالفت كند (بداند كه) مجازات خدا شديد است.(۴)

هر نهال خرمايى كه بريديد يا آن را به جاى خود سر پا گذاشتيد به فرمان خدا بود. براى اين‏كه خدا افرادى را كه از حكم خدا اطاعت نمى‏كنند خوار كند.(۵)

آنچه خدا از آنان به پيغمبرش برگرداند، شما براى به‏دست آوردن آن اسب و حيوانى نتاختيد. ولى خدا پيغمبرانش را بر هر كسى‏كه بخواهد مسلط مى‏سازد. خدا قادر بر هر كارى است.(۶)

آنچه خدا از اهل شهرها به پيغمبرش برگرداند متعلق به خدا و پيغمبرش و خويشان و يتيمان و تهيدستان و در راه ماندگان است تا بين ثروتمندان شما دست به‏دست نشود. آنچه پيغمبر به شما داد بگيريد و آنچه كه شما را از آن بازداشت از آن دست بكشيد. از نافرمانى خدا بترسيد، چون مجازات خدا شديد است.(۷)

(مقدارى از غنايم) متعلق به مهاجرين فقيرى است كه آن‏ها را از شهر و اموالشان دور ساخته‏اند و دنبال لطف و كرم و رضايت خدا مى‏گردند و خدا و پيغمبرش را يارى مى‏كنند. چنين افرادى راستگو هستند.(۸)

و افرادى كه قبل از آمدن آن‏ها خانه و ايمان را آماده كردند مهاجرينى را كه پيش آن‏ها آمدند دوست دارند و نيازى به آنچه به آن‏ها داده شد احساس نمى‏كنند و آن‏ها را بر خودشان ترجيح مى‏دهند اگرچه به آن احتياج داشته باشند. كسانى‏كه جلوى بخل (خسيس بودن) خود را بگيرند موفق و رستگار هستند.(۹)

كسانى‏كه بعد از آن‏ها آمدند مى‏گويند خداوندا، ما و برادرانمان را كه قبل از ما ايمان آوردند بيامرز و در دل ما كينه‏اى نسبت به افراد باايمان قرار مده. خداوندا تو دلرحم و مهربانى.(۱۰)

آيا منافقين را نديدى كه به دوستان كافر اهل كتابشان مى‏گويند اگر شما را اخراج كنند ما با شما خارج مى‏شويم و هرگز از حرف كسى درباره شما اطاعت نمى‏كنيم و اگر با شما بجنگند شما را كمك مى‏كنيم. خدا شهادت مى‏دهد كه آن‏ها دروغ مى‏گويند.(۱۱)

اگر آن‏ها اخراج شوند، اين‏ها با آن‏ها خارج نمى‏شوند و اگر با آن‏ها بجنگند، كمكشان نمى‏كنند و اگر به‏كمك آن‏ها بروند فرار مى‏كنند و كمكى به آن‏ها نمى‏شود.(۱۲)

ترسى كه از شما در دل دارند بيشتر از ترسى است كه از خدا دارند. اين به علت اين است كه آن‏ها افرادى نفهم هستند.(۱۳)

با شما دسته‏جمعى نمى‏جنگند مگر در شهرهاى حصاردار يا از پشت ديوار. اختلافشان ميانشان زياد است. شما فكر مى‏كنيد آن‏ها با هم متحد هستند در صورتى كه دل‏هايشان از هم جداست (با هم تفرقه دارند). اين‏كار به دليل اين است كه نمى‏فهمند.(۱۴)

مانند كسانى هستند كه كمى قبل از آن‏ها بودند كه كيفر كارشان را چشيدند و عذاب پردردى دارند.(۱۵)

مانند شيطان كه به انسان گفت كافر شو، ولى وقتى انسان كافر شد گفت من از تو بيزارم. من از خدا كه صاحب‏اختيار مردم جهان است مى‏ترسم.(۱۶)

عاقبت آن‏ها اين است كه هميشه در آتش جهنم خواهند بود. اين جزاى افرادى است كه ظلم مى‏كنند.(۱۷)

اى افراد باايمان، از نافرمانى خدا بترسيد و هر كس بايد ببيند براى فرداى خودش چه كارى مى‏كند. از نافرمانى خدا برحذر باشيد، چون خدا از تمام كارهايى كه مى‏كنيد مطلع است.(۱۸)

مثل كسانى نباشيد كه خدا را فراموش كردند، خدا هم توجه به‏خودشان را از خاطرشان برد. آن‏ها افرادى هستند كه از خدا اطاعت نمى‏كنند.(۱۹)

اهل جهنم با اهل بهشت مساوى نيستند، اهل بهشت موفق و كامياب هستند.(۲۰)

اگر اين قرآن را به كوه نازل مى‏كرديم، مى‏ديدى كه از ترس خدا سر فرود مى‏آورد و از هم شكافته مى‏شود. اين‏ها مثل‏هايى است كه براى مردم مى‏زنيم شايد فكر كنند.(۲۱)

او خدايى‏ست كه معبودى (كسى‏كه انسان در مقابل او احساس يا ابزار كوچكى كند و از دستورهاى او بدون چون و چرا پيروى كند) غير از او وجود ندارد. داناى غيب و شهود است. او بخشنده مهربان است.(۲۲)

او خدايى‏ست كه معبودى غير از او وجود ندارد. فرمانرواى پاك و بى‏عيب و ايمنى‏بخش و حافظ تواناى با جبروت بزرگ است. خدا از چيزهايى كه شريك او مى‏سازند دور است.(۲۳)

او خداى آفريننده و بوجودآورنده و صورت‏ساز است. اسم‏هايى نيكويى دارد. هر چه در آسمان‏ها و زمين است تسبيح‏گوى او هستند و او مقتدر حكيم است.(۲۴)