سوره قمر (۵۴)

مكى و شامل پنجاه و پنج آيه

به‏نام خداوند بخشنده مهربان

قيامت نزديك و ماه پاره شد.(۱)

اگر كافران آيتى (نشانه‏اى) ببينند از آن رو برمى‏گردانند و مى‏گويند سحرى طولانى است.(۲)

آن‏ها انكار نمودند و از دلخواه خود پيروى كردند. هر كارى قرارى دارد.(۳)

از اخبار گذشتگان مطالبى براى آن‏ها گفته شد كه آن‏ها را از خطا دور مى‏كند.(۴)

حكمت كاملى است ولى هشدارها فايده ندارد.(۵)

از آن‏ها روگردان باش تا روزى كه دعوت‏كننده آن‏ها را به وضع ناراحت‏كننده‏اى دعوت كند.(۶)

با چشم‏هاى به‏زير افكنده، مثل ملخ‏هاى پراكنده از قبرها خارج مى‏شوند.(۷)

با سرعت به طرف دعوت‏كننده مى‏روند. كافران گويند امروز روز سختى است.(۸)

قبل از آن‏ها قوم نوح بنده ما نوح را تكذيب كردند و گفتند: ديوانه و رانده شده است.(۹)

نوح از خداوندش كمك خواست و گفت من مغلوب هستم، به‏من كمك كن.(۱۰)

ما درهاى آسمان را با بارانى تند باز كرديم.(۱۱)

و چشمه‏ها را در زمين روان كرديم، آب باران و چشمه‏ها براى كارى‏كه مقرر شده بود به‏هم پيوستند.(۱۲)

نوح را سوار كشتى، كه از تخته و ميخ ساخته شده بود، كرديم،(۱۳)

كه زير نظر ما حركت مى‏كرد. آن براى مجازات كافران بود.(۱۴)

ما آن‏را عبرتى قرار داديم، آيا پندپذيرى هست؟(۱۵)

عذاب و هشدار من چطور بود؟(۱۶)

بدون ترديد قرآن را براى متوجه‏شدن آسان كرديم، آيا كسى هست كه متوجه شود؟(۱۷)

قوم عاد هم منكر شدند. عذاب و هشدار من چطور بود؟(۱۸)

ما در روز نحس طولانى طوفانى سرد بر آن‏ها فرستاديم.(۱۹)

كه مردم را مثل نخلى كه از ريشه درآمده باشد از جا مى‏كند.(۲۰)

عذاب و هشدار من چطور بود؟(۲۱)

ما قرآن را براى متوجه‏شدن آسان كرديم، آيا كسى هست كه متوجه شود؟(۲۲)

قوم ثمود هم پيغمبران ما را انكار كردند.(۲۳)

و گفتند: آيا از انسانى مثل خود پيروى كنيم؟ اگر چنين كنيم گمراه و ديوانه‏ايم.(۲۴)

آيا اين تذكر از بين ما فقط به او وحى شده؟ نه، او دروغگوى خودپسندى است.(۲۵)

فردا مى‏فهميد چه‏كسى دروغگوى خودپسند است.(۲۶)

ما شتر را براى امتحان آن‏ها مى‏فرستيم. مراقب كار آن‏ها باش و صبر كن.(۲۷)

و به آن‏ها خبر بده كه آب بايد بينشان تقسيم شده و هركدام براى نوشيدن حاضر شوند.(۲۸)گ دوستشان را صدا زدند و او شتر را كشت.(۲۹)

عذاب و هشدار من چطور بود؟(۳۰)

ما صدايى رعدآسا بر آن‏ها فرستاديم و به‏صورت گياهان خشك خردشده درآمدند.(۳۱)

ما قرآن را براى متوجه‏شدن آسان كرديم، آيا كسى هست كه متوجه شود؟(۳۲)

قوم لوط هم منكر پيغمبران شدند.(۳۳)

بر آن‏ها باران سنگ بارانديم. غير از خانواده لوط كه در سحر نجاتشان داديم.(۳۴)

اين نعمتى از طرف ما بود. ما شكرگزاران را چنين پاداش مى‏دهيم.(۳۵)

لوط آن‏ها را از عذاب ما برحذر داشت ولى آن‏ها درباره آن بحث مى‏كردند.(۳۶)

آن‏ها خواستند با مهمانان لوط رابطه جنسى داشته باشند. ما چشمشان‏را كور كرديم، پس عذاب و هشدار مرا بچشيد.(۳۷)

صبح عذابى طولانى آن‏ها را فراگرفت.(۳۸)

پس عذاب و هشدار مرا بچشيد.(۳۹)

بدون شك قرآن را براى متوجه‏شدن آسان كرديم، آيا كسى هست كه متوجه شود؟(۴۰)

هشداردهندگان پيش فرعونيان آمدند.(۴۱)

آن‏ها همه معجزات ما را تكذيب كردند. ما هم با قدرت كامل آن‏ها را عذاب كرديم.(۴۲)

آيا منكران شما بهتر از آن‏ها هستند؟ یا در كتاب‏ها دليلى بر عذاب نشدنتان وجود دارد؟(۴۳)

يا مى‏گويند ما متحد و پيروزيم؟(۴۴)

آن جمع شكست‏خورده و فرار خواهند كرد.(۴۵)

وعده‏شان روز قيامت است و عذاب قيامت وحشتناك‏تر و تلخ‏تر از عذاب دنيا است.(۴۶)

گناه‏كاران در گمراهى و آتشند.(۴۷)

روزى كه آن‏ها را به‏رو در آتش مى‏كشند و به‏آن‏ها مى‏گويند آتش را بچشيد.(۴۸)

ما هر چيز را به‏اندازه خلق كرديم.(۴۹)

فرمان ما فقط يكبار و به‏اندازه يك چشم به‏هم زدن است.(۵۰)

ما امثال شما را هلاك كرديم. آيا كسى هست كه توجه پيدا كند؟(۵۱)

هر كارى كه كرده‏اند در كتاب‏ها ثبت شده است.(۵۲)

هر كار كوچك و بزرگى نوشته شده.(۵۳)

افراد با تقوى در بهشت‏ها و كنار نهرها هستند.(۵۴)

در مجلسى پيش خداوند مقتدر كه دروغ در آن نيست.(۵۵)