سوره جاثيه (۴۵)

مكى و شامل سى و هفت آيه

به‏نام خداوند بخشنده مهربان

حم.(۱)

نزول قرآن از طرف خداوند توانا و حكيم است.(۲)

در آسمان‏ها و زمين نشانه‏هايى براى افراد باايمان مى‏باشد.(۳)

و در خلقت شما و حيوانات پراكنده در زمين نشانه‏هايى براى اهل يقين مى‏باشد.(۴)

و در آمد و رفت شب و روز و بارانى كه خدا از آسمان مى‏فرستد و با آن زمين را پس از مرگش زنده مى‏كند و در گردش بادها نشانه‏هايى براى عاقلان مى‏باشد.(۵)

اين آيات خداست كه به حق بر تو مى‏خوانيم. بعد از سخن خدا و آياتش به چه سخنى ايمان مى‏آورند؟(۶)

واى بر هر تهمت‏زننده گناه‏كارى.(۷)

آيات خدا را كه براى او خوانده مى‏شود مى‏شنود، بعد متكبرانه اصرار مى‏ورزد، مثل اين‏كه اصلاً آن را نشنيده است، او را به عذابى دردناك بشارت بده.(۸)

وقتى چيزى از آيات ما را دانست، آن را مسخره مى‏كند. اين افراد عذاب خواركننده‏اى دارند.(۹)

پشت سرشان جهنم است، و كارهايى كه كرده‏اند و مددكارانى كه جز خدا براى خود گرفته‏اند ذره‏اى برايشان فايده ندارند و عذاب بزرگى دارند.(۱۰)

اين قرآن راهنماست (راه درست زندگى را به انسان‏ها نشان مى‏دهد) و كسانى‏كه منكر آيات خداوندشان مى‏شوند عذابى پردرد دارند.(۱۱)

خداست كه دريا را مسخر شما كرد، كه به فرمان او كشتى‏ها در دريا حركت كنند تا دنبال كسب معاش برويد. شايد سپاسگزارى كنيد.(۱۲)

و آنچه در آسمان‏ها و زمين است از طرف خودش مسخر شما كرده. در اين امر براى افرادى كه فكر مى‏كنند عبرت‏هاست.(۱۳)

به افراد باايمان بگو: از اشتباه افرادى كه اميد رسيدن روزهاى خدا را ندارند چشم‏پوشى كنند تا خدا هر دسته‏اى را مطابق كارى كه مى‏كردند جزا بدهد.(۱۴)

هر كس كار درست بكند به نفع خودش است و هر كس كار بدى بكند به ضرر خودش است و شما پيش خداوندتان برگردانده مى‏شويد.(۱۵)

به بنى‏اسرائيل كتاب و حكم و نبوت داديم و غذاهاى پاك را روزى آن‏ها كرديم و آن‏ها را بر افراد جهان برترى داديم.(۱۶)

و دلايل روشنى از دين به آن‏ها داديم. اختلاف آن‏ها پس از اين‏كه حقيقت را دانستند فقط به‏خاطر حسادت بين خودشان بود. خداوند تو روز قيامت در مورد چيزهايى كه در آن اختلاف‏نظر داشتند ميان آن‏ها قضاوت مى‏كند.(۱۷)

بعد تو را بر راه روشنى از دين قرار داديم. از آن پيروى كن و از دلخواه افرادى كه علم ندارند پيروى نكن.(۱۸)

آن‏ها هرگز نمى‏توانند در مقابل خدا تو را بى‏نياز كنند. بعضى از افرادى كه ظلم مى‏كنند پشتيبان بعضى هستند و خدا پشتيبان پرهیزکاران است.(۱۹)

اين قرآن وسيله بينايى براى مردم و هدايت و رحمت براى افرادى است كه يقين دارند.(۲۰)

آيا كسانى‏كه كار بد مى‏كنند خيال كرده‏اند كه زندگى و مرگ آن‏ها را با افرادى كه ايمان آورده و كار درست كرده‏اند مساوى مى‏سازيم؟ بد قضاوتى مى‏كنند.(۲۱)

خدا آسمان‏ها و زمين را به حق خلق كرد تا به هر كسى مطابق كارى كه كرده جزا داده شود و به آن‏ها ظلمى نخواهد شد.(۲۲)

آيا كسى‏كه دلخواه خود را معبود خود ساخت و خدا او را با وجود علمى كه داشت گمراه كرد و چشم و گوشش را بسته بود و پرده‏اى روى چشمش كشيده بود، ديدى؟ چه كسى بعد از خدا او را هدايت مى‏كند؟ آيا متوجه نمى‏شويد؟(۲۳)

گفتند: فقط زندگى دنيايى ما وجود دارد. مى‏ميريم و زنده مى‏شويم و فقط روزگار ما را مى‏كشد. در صورتى كه آن‏ها علمى به اين حرفى كه مى‏زنند ندارند و فقط گمان مى‏كنند.(۲۴)

وقتى آيات روشن ما بر آن‏ها خوانده شود حرفشان فقط اين است كه بگويند: اگر راست مى‏گوييد پدران ما را بياوريد.(۲۵)

بگو: خدا شما را زنده مى‏كند و بعد مى‏ميراند و بعد همگيتان را در روز قيامت، كه شكى در آن نيست، جمع مى‏كند ولى بيشتر مردم اين حقيقت را نمى‏دانند.(۲۶)

فرمانروايى آسمان‏ها و زمين متعلق به خداست. روزى كه قيامت بر پا شود، اهل باطل زيانكارند.(۲۷)

در آن روز هر دسته‏اى را مى‏بينى كه به زانو درآمده‏اند و هر دسته‏اى به كتاب خود خوانده مى‏شوند. امروز جزاى كارهايى كه مى‏كرديد به شما داده مى‏شود.(۲۸)

اين كتاب ماست كه به حق بر ضرر شما سخن مى‏گويد. ما كارهايى را كه مى‏كرديد مى‏نوشتيم.(۲۹)

خداوندشان كسانى را كه ايمان آوردند و كار درست كردند، داخل رحمت خودش مى‏كند. اين موفقيت آشكارى است.(۳۰)

و به كسانى‏كه قبول نكردند گفته مى‏شود: آيا آيات من بر شما خوانده نمى‏شد؟ شما تكبر مى‏ورزيديد و افراد گناه‏كارى بوديد.(۳۱)

و وقتى به شما گفته مى‏شد كه وعده خدا درست است و در بودن قيامت شكى نيست، مى‏گفتيد: نمى‏فهميم قيامت چيست. ما فقط گمانى مى‏كنيم و يقين نداريم.(۳۲)

براى آن‏ها كارهايى كه مى‏كردند معلوم شد، و همان عذابى كه مورد تمسخر آن‏ها بود آن‏ها را فرا گرفت.(۳۳)

به آن‏ها گفته مى‏شود: ما امروز شما را فراموش مى‏كنيم، همان‏طور كه شما چنين روزى را فراموش كرديد. جاى شما آتش جهنم است و كسى‏كه به شما كمك كند وجود ندارد.(۳۴)

اين كار به‏خاطر اين است كه شما آيات خداوند را به تمسخر گرفتيد و زندگى دنيا شما را فريب داد. پس امروز از جهنم خارج نمى‏شود وعذرشان پذیرفته نمى‏شود.(۳۵)

ستايش و بزرگداشت فقط اختصاص به خدا دارد كه صاحب‏اختيار آسمان‏ها و زمين و تمام افراد بشر است.(۳۶)

در آسمان‏ها و زمين، بزرگى فقط اختصاص به او دارد و او توانا و حكيم است.(۳۷)