سوره دخان (۴۴)

مكى و شامل پنجاه و نه آيه

به‏نام خداوند بخشنده مهربان

حم.(۱)

قسم به كتاب روشن (واضح) و روشن‏كننده.(۲)

ما قرآن را در شبى مبارك نازل كرديم. ما هشداردهنده بوده‏ايم.(۳)

در آن شب هر فرمان با حكمتى بيان و روشن مى‏شود.(۴)

فرمانى از طرف ما، كه ما فرستنده آن بوده‏ايم.(۵)

رحمتى از خداوندت است، چون او شنونده دانا است.(۶)

اگر يقين داريد، مى‏دانيد كه او خداوند آسمان‏ها و زمين و آنچه بين آن‏هاست مى‏باشد.(۷)

معبودى (كسى‏كه در مقابل او احساس يا ابراز كوچكى كنيد و از دستورهايش بدون چون و چرا پيروى كنيد) غير از او كه زنده مى‏كند و مى‏ميراند نيست. صاحب‏اختيار شما و صاحب‏اختيار اجداد شماست.(۸)

ولی آن‏ها در حال شك و ترديد سرگرم بازى هستند.(۹)

انتظار روزى را بكش كه آسمان دود آشكارى را بياورد،(۱۰)

كه مردم را دربر گيرد. اين عذاب پردردى است.(۱۱)

خداوندا، عذاب را از ما برطرف كن، ما افراد باايمانى هستيم.(۱۲)

از كجا و كى آن‏ها توجه خواهند داشت، در صورتى كه پيغمبرى روشن‏كننده براى آن‏ها آمد.(۱۳)

بعد از او رو برگرداندند و گفتند: اين حرف‏ها را به او ياد داده‏اند، او ديوانه است.(۱۴)

ما اندكى عذاب را برطرف مى‏كنيم، شما باز به كفر برمى‏گرديد.(۱۵)

روزى كه با قدرت آن‏ها را به سختى مجازات مى‏كنيم. ما انتقام مى‏گيريم.(۱۶)

قبلاً قوم فرعون را امتحان كرديم و پيغمبر بزرگوارى براى آن‏ها آمد.(۱۷)

گفت كه بندگان خدا را به من برگردانيد، من پيغمبر امينى براى شما هستم.(۱۸)

و خود را بالاتر از خدا ندانيد، من دليل روشنى براى شما آورده‏ام.(۱۹)

من از اين‏كه مرا سنگسار كنيد به خداى خودم و خداى شما پناه مى‏برم.(۲۰)

اگر حرف‏هاى مرا قبول نمى‏كنيد، از من كناره‏گيرى كنيد.(۲۱)

لذا موسى خداوندش را خواند و گفت: اين‏ها افراد گناه‏كارى هستند.(۲۲)

(خداوند به اوگفت:) بندگان مرا شبانه حركت بده چون شما را تعقيب مى‏كنند،.(۲۳)

دريا را آرام پشت سر بگذار، آن‏ها لشكرى هستند كه غرق مى‏شوند.(۲۴)

چه باغ‏ها و چشمه‏ها و چه مزارع و خانه‏هاى خوبى و چه نازو نعمتى كه در آن مسرور بودند، از خود به جا گذاشتند.(۲۵ تا ۲۷)

به اين ترتيب ما آن‏ها را به افراد ديگرى واگذاشتيم.(۲۸)

آسمان و زمين به‏خاطر آن‏ها اشك نريخت و به آن‏ها مهلتى داده نشد.(۲۹)

و بنى‏اسرائيل را از عذاب خواركننده فرعون، كه برترى‏طلب و متجاوز بود، نجات داديم.(۳۰ و ۳۱)

و آن‏ها را از روى علم بر جهانيان ترجيح داديم.(۳۲)

به آن‏ها آياتى داديم كه در آن امتحان واضحى بود.(۳۳)

اين‏ها مى‏گويند: مرگ ما فقط همين مرگ اوليه دنيايى است و ما زنده نخواهيم شد،(۳۴ و ۳۵)

اگر راست مى‏گوييد پدران ما را بياوريد.(۳۶)

آيا آن‏ها بهترند يا قوم تبع (يمنى‏ها) و افرادى كه قبل از آن‏ها بودند؟ ما آن‏ها را هلاك كرديم، چون گناه‏كار بودند.(۳۷)

ما آسمان‏ها و زمين و آنچه بين آن‏ها است را به بازى نيافريده‏ايم.(۳۸)

ما آن‏ها را به حق آفريديم ولى بيشتر آن‏ها نمى‏دانند.(۳۹)

وعده‏گاه همه آن‏ها روز قيامت است.(۴۰)

روزى كه هيچ دوستى براى دوستش كارى نمى‏كند و يارى هم نخواهند شد.(۴۱)

مگر كسى‏كه خدا به او رحم كرده باشد، چون او توانا و مهربان است.(۴۲)

درخت زقوم غذاى آدم گناه‏كار است.(۴۳ و ۴۴)

مثل مس گداخته در شكم‏ها مى‏جوشد، مثل جوشيدن آب جوش.(۴۵ و ۴۶)

او را بگيريد و با خوارى به ميان جهنم بكشيد.(۴۷)

بعد روى سرش آب جوش بريزيد.(۴۸)

بچش، تو خود را توانا و بزرگوار حساب مى‏كردى.(۴۹)

اين همان چيزى است كه به آن شك داشتيد.(۵۰)

افراد پرهیزکار در جاى امنى در بهشت‏ها و كنار چشمه‏ها هستند.(۵۱ و ۵۲)

لباس حرير نازك و كلفت مى‏پوشند و در مقابل هم مى‏نشينند.(۵۳)

همين‏طور است، و آن‏ها را همسر حوران چشم درشت مى‏كنيم.(۵۴)

با خيال راحت هر ميوه‏اى را كه بخواهند در دسترسشان است.(۵۵)

طعم مرگ را، غير از مرگ دنيايى، نمى‏چشند و خدا آن‏ها را از عذاب جهنم حفظ كرده.(۵۶)

اين توفيقى از خداوند تو است. اين موفقيت بزرگى است.(۵۷)

ما قرآن را به زبان تو آسان كرديم شايد متوجه شوند.(۵۸)

منتظر باش آن‏ها هم منتظر هستند.(۵۹)