انتهای سوره سوره بعد سوره قبل انگلیسی عربی لیست سوره ها

سوره انبياء (۲۱)

مكى و شامل يكصد و دوازده آيه

به نام خداوند بخشنده مهربان

رسيدگى به حساب مردم نزديك شده ولى آن ها در غفلت و از آن روگردان می باشند.(۱) هيچ تذكر تازه اى از جانب خدايشان براى آن ها نمی آيد مگر اين كه آن را می شنوند و به بازى می گيرند.(۲) دل هايشان سرگرم است. افراد ظالم آهسته در گوش هم می گويند: آيا اين غير از بشرى مثل شماست؟ آيا در صورتى كه می بينيد دچار سحر می شويد؟(۳) پيغمبر گفت: خداى من از هر سخنى در آسمان و زمين آگاه است. او شنوا و دانا است.(۴) يا اين كه گفتند: خواب هاى آشفته پريشان است، شايد آن ها را خودش سر هم كرده يا شاعر است. بايد معجزه اى همان طور كه پيغمبران گذشته داشتند براى ما بياورد.(۵) قبل از آن ها شهرهايى را كه ايمان نياوردند نابود كرديم. آيا آن ها ايمان می آورند؟(۶) ما قبل از تو پيغمبرانى فرستاديم كه به آن ها وحى می كرديم. اگر نمی دانيد از كسانی كه از كتاب هاى پيغمبران گذشته اطلاع دارند بپرسيد.(۷) پيغمبران را افرادى كه غذا نخورند نساختيم و عمر جاويدان نداشتند.(۸) و وعده اى كه به آن ها داديم عملى كرديم و آن ها و هر كس را كه می خواستيم نجات داديم و زياده روی كنندگان را هلاك كرديم.(۹) براى شما كتابى نازل كرديم كه در آن صحبت شماست، آيا عقلتان را به كار نمی بريد؟(۱۰)

شهرهاى زيادى را كه ظالم بودند نابود كرديم، و بعد از آن ها قوم ديگرى را بوجود آورديم.(۱۱) چون عذاب ما را احساس كردند، از آن فرار می كردند.(۱۲) فرار نكنيد و پيش نعمت هايى كه به شما داده بوديم و به خانه هايتان برگرديد تا از شما بازخواست شود.(۱۳) گفتند: واى بر ما، ما ظالم بوديم.(۱۴) هميشه حرف آن ها اين بود، تا وقتى كه آن ها را از بيخ درو كرديم و خاموش شدند.(۱۵) آسمان ها و زمين و آنچه بين آن هاست را به بازى خلق نكرديم.(۱۶) اگر سرگرمى می خواستيم و اگر تصميم اين كار را می گرفتيم، خودمان آن را انتخاب می كرديم.(۱۷) بلكه حق را روى باطل می اندازيم تا آن را از بين ببرد. باطل از بين رفتنى است، ولى واى بر شما به خاطر اين حرف هايى كه می زنيد.(۱۸) تمام كسانی كه در آسمان ها و زمين هستند مال خدا می باشند، و كسانی كه پيش او هستند تكبرى در عبادت او ندارند و خسته هم نمی شوند.(۱۹) شب و روز تسبيح خدا را به جا می آورند و در اين كار سستى نمی كنند.(۲۰) آيا معبودهايى از زمين براى خودشان گرفتند كه مرده ها را زنده می كنند؟(۲۱) اگر خداهايى غير از خدا وجود داشت، حتماً آسمان و زمين خراب می شد. خداى صاحب عرش از اين حرف هايى كه می زنند پاك است.(۲۲) درباره كارهايى كه می كند مورد بازخواست قرار نمی گيرد، در صورتى كه آن ها مورد بازخواست قرار می گيرند.(۲۳) آيا معبودهايى غير از خدا براى خود گرفتند؟ بگو: دليلتان را بياوريد، اين است حرف كسانی كه با من هستند و افرادى كه قبل از من بودند. ولى بيشتر آن ها حقيقت را نمی شناسند و از آن رو بر می گردانند.(۲۴)

قبل از تو پيغمبرى نفرستاديم مگر اين كه به او وحى كرديم كه معبودى غير از من وجود ندارد، پس فقط مرا بندگى كنيد (بنده و مطيع محض و بی چون و چراى دستورهاى هيچ كس جز خدا نباشيد).(۲۵) گفتند: خداوند رحمان فرزندى گرفته است. خدا والاتر و از اين كار بركنار است. آن ها بندگان گرامى خدا هستند.(۲۶) قبل از اين كه خدا چيزى بگويد، آن ها چيزى نمی گويند و مطابق دستور خدا عمل می كنند.(۲۷) خدا آنچه روبروى آن ها و آنچه پشت سرشان است را می داند و فقط براى كسانی كه خدا بپسندد شفاعت می كنند و از ترس خدا هراسانند.(۲۸) هر كدام از آن ها كه بگويد: من به جاى خدا معبود هستم (از مردم بخواهد كه مطيع محض او باشند و بدون چون و چرا از دستورهاى او پيروى كنند)، جهنم را جزاى او می سازيم. ما افرادى را كه ظلم می كنند اين طور مجازات می كنيم.(۲۹) آيا افراد بی ايمان نمی دانند كه آسمان ها و زمين به هم چسبيده بود و ما آن ها را از هم جدا كرديم؟ و هر چيز زنده اى را از آب آفريديم؟ آيا باز هم ايمان نمی آورند؟(۳۰) و در زمين كوه ها را قرار داديم كه از لرزش آن جلوگيرى كند، و راه هاى پهنى در آن قرار داديم تا راه خود را بشناسند.(۳۱) و آسمان را سقف محفوظى ساختيم، ولى آن ها از آيات ما رو بر می گردانند.(۳۲) اوست كه شب و روز و خورشيد و ماه را آفريد كه هر يك در مدارى حركت می كند.(۳۳) براى هيچ انسانى قبل از تو عمر جاويد قرار نداديم، اگر تو بميرى آيا آن ها عمر جاويد دارند؟! (۳۴) هر كس مزه مرگ را می چشد و ما شما را با بدی ها و خوبی ها امتحان می كنيم و پيش ما برگردانده می شويد.(۳۵)

وقتى افراد بی ايمان تو را ببينند، مسخره ات می كنند و می گويند: آيا اين همان كسى است كه از خدايان شما بدگويى می كند؟ در صورتى كه خود آن ها منكر ياد خداى رحمان هستند.(۳۶) انسان موجودى عجله كننده آفريده شده. نشانه هايم را به شما نشان خواهم داد، بنابراين عجله نكنيد.(۳۷) می گويند: اگر راست می گوييد اين وعده چه وقتى خواهد بود؟(۳۸) اگر افراد بی ايمان از وقتى كه نمی توانند جلوى آتش جهنم را از صورت و پشتشان بگيرند و كسى هم به آن ها كمك نخواهد كرد، اطلاع داشتند، (چنين حرفى نمی زدند).(۳۹) عذاب ناگهانى سراغ آن ها می آيد و آن ها را مبهوت می كند و توانايى ردكردن آن را ندارند و مهلتى هم به آن ها داده نمی شود.(۴۰) پيغمبران قبل از تو را هم مسخره كردند و همان عذابى كه مورد تمسخر آنان قرار میگرفت، آن ها را در بر گرفت.(۴۱) بگو: چه كسى شما را شب و روز از عذاب خداوند رحمان حفظ می كند؟ با وجود اين، آن ها از ذكر خداوندشان روگردان هستند.(۴۲) آيا آن ها غير از ما خدايانى دارند كه آن ها را از عذاب ما حفظ كنند؟ آن ها نمی توانند به خودشان هم كمك كنند و از طرف ما هم به آن ها كمكى نمی شود.(۴۳) ما آن ها و پدرانشان را از نعمت هاى خودمان بهره مند ساختيم تا آنجا كه عمر طولانى پيدا كردند. آيا نمی بينند كه ما سراغ زمين می آييم و از اطراف آن كم می كنيم؟ آيا آن ها بر ما غلبه دارند؟(۴۴)

بگو: من شما را به وسيله وحى از عاقبت كارتان می ترسانم. اما وقتى به كرها هشدار داده می شود، صدا را نمی شنوند.(۴۵) اگر مقدار كمى از عذاب خداى تو به آن ها برسد، می گويند: اى واى ما ظالم بوديم.(۴۶) ما روز قيامت ترازوهاى عدالت را میگذاريم و به كسى ذره اى ظلم نمی شود، و اگر عملى به اندازه دانه خردلى باشد آن را به حساب می آوريم. ما براى رسيدگى به حساب ها كافى هستيم.(۴۷) به موسى و هارون فرقان (يعنى جداكننده حق و باطل) داده ايم كه روشنايى و تذكرى براى افراد پرهیزکار است.(۴۸) پرهیزکارانى كه قلباً از خدايشان می ترسند و از روز قيامت بيم دارند.(۴۹) و اين قرآن تذكر پربركتى است كه ما آن را نازل كرده ايم. آيا شما منكر آن هستيد؟(۵۰) و ابراهيم را قبلاً راهنمايى كرده بوديم و او را می شناختيم.(۵۱) وقتى به پدر و قومش گفت: اين مجسمه هايى كه عبادت می كنيد چيست؟(۵۲) گفتند: ما ديديم كه پدرانمان آن ها را عبادت می كردند.(۵۳) ابراهيم گفت: هم خودتان و هم پدرانتان به طور آشكارى گمراه بوده ايد.(۵۴) گفتند: آيا حقيقت را براى ما آورده اى يا شوخى می كنى؟(۵۵) ابراهيم گفت: صاحب اختيار شما خداى آسمان ها و زمين است كه آن ها را آفريده و من اين را شهادت می دهم.(۵۶) به خدا قسم بعد از اين كه از پيش بت هايتان رفتيد نقشه اى براى آن ها دارم.(۵۷)

بت ها را، غير از بت بزرگ، تكه تكه كرد تا پيش او برگردند.(۵۸) گفتند: چه كسى اين كار را با خدايان ما كرده؟ او واقعاً ظالم است.(۵۹) گفتند: شنيده ايم كه جوانى درباره آن ها حرف می زد، به او ابراهيم می گويند.(۶۰) گفتند: او را جلوى چشم مردم بياوريد تا شهادت بدهند.(۶۱) گفتند: اى ابراهيم، آيا تو با خدايان ما چنين كارى كرده اى؟(۶۲) ابراهيم گفت: اين كار را بت بزرگ انجام داده. اگر حرف می زنند از آن ها بپرسيد.(۶۳) به خود آمدند و به هم گفتند: شما ظالم هستيد.(۶۴) بعد سرشان را پايين انداختند، (و گفتند) تو می دانى كه بت ها حرف نمی زنند.(۶۵) ابراهيم گفت: آيا غير از خدا چيزى را عبادت می كنيد كه نه نفعى براى شما دارد و نه ضررى؟(۶۶) از شما و هر چه غير از خدا می پرستيد بيزارم. آيا عقل نداريد؟(۶۷) گفتند: اگر مرد عمل هستيد، خدايان خود را يارى كنيد و ابراهيم را بسوزانيد.(۶۸) گفتيم: اى آتش، بر ابراهيم سرد و سلامت باش.(۶۹) براى او نقشه اى داشتند. ما آن ها را زيان كار ساختيم.(۷۰) و ابراهيم و لوط را نجات داديم و به سرزمينى كه در آن براى افراد بشر پربركت ساخته ايم برديم.(۷۱) و اسحاق و يعقوب را به ابراهيم عطا كرديم و همه را افراد صالحى ساختيم.(۷۲)

و آن ها را پيشوايانى ساختيم كه به دستور ما مردم را راهنمايى می كردند و به آن ها انجام دادن كارهاى خوب و خواندن نماز و دادن زكات را وحى كرديم و ما را بندگى می كردند.(۷۳) و لوط را يادآورى كن كه به او حكمت و علم داديم و او را از شهرى كه مردمش كارهاى زشت می كردند نجات داديم. اهالى شهرش مردم بدكارى بودند كه از خدا اطاعت نمی كردند.(۷۴) او را وارد رحمت خود كرديم، چون از افراد درستكار بود.(۷۵) و آن وقتى را يادآورى كن كه نوح ما را صدا زد و ما دعايش را اجابت كرديم و او و خانواده اش را از غصه اى بزرگ نجات داديم.(۷۶) و او را در مقابل مردمى كه منكر آيات ما بودند يارى كرديم. قوم او مردم بدى بودند. ما همه آن ها را غرق كرديم.(۷۷) آن وقتى را يادآورى كن كه داود و سليمان درباره مزرعه اى كه گوسفندان عده اى شبانه در آن چريده بودند حكم می كردند. و ما شاهد حكم آن ها بوديم.(۷۸) و آن را به سليمان فهمانديم و به هر يك از آن ها حكمت و علم داديم، و كوه ها و پرندگان را رام داود كرديم كه با او تسبيح می گفتند. ما اين كارها را كرديم.(۷۹) و به او ياد داديم كه براى شما زره بسازد تا شما را از آسيب جنگ حفظ كند. آيا شكرگزارى می كنيد؟(۸۰) و باد تند را در اختيار سليمان قرار داديم كه به فرمان او، به طرف زمينى كه ما به آن بركت داده بوديم، حركت می كرد. ما همه چيز را می دانستيم.(۸۱)

و عده اى از شياطين براى او غواصى می كردند و كارهايى غير از آن انجام می دادند و ما مراقب آن ها بوديم.(۸۲) ايوب را ياد كن وقتى خدايش را به كمك خواند كه من بيمار شده ام و تو رحم كننده تر از تمام رحم كننده ها هستى.(۸۳) ما دعاى او را اجابت و بيمارى او را رفع كرديم و خانواده اش را به او داديم و از روى رحمت خودمان، مثل آن را به اضافه آن ها به او داديم. اين براى عبادت كنندگان عبرتى است.(۸۴) و اسماعيل و ادريس و ذوالكفل را يادآورى كن. همه آن ها از افراد صبور بودند.(۸۵) ما آن ها را مشمول رحمت خود كرديم. آن ها افراد درستكارى بودند.(۸۶) و يونس را ياد كن وقتى كه با عصبانيت می رفت و فكر می كرد كه ما هرگز بر او سخت نمی گيريم، و در تاريكى صدا زد كه معبودى غير از تو وجود ندارد. خدايا، تو والا و پاكى. من ستمكار بودم.(۸۷) ما دعاى او را اجابت كرديم و او را از غم نجات داديم. ما افراد باايمان را اين طور نجات می دهيم.(۸۸) و زكريا را ياد كن وقتى كه خدايش را صدا زد و گفت: خدايا، مرا تنها نگذار. در صورتى كه تو بهترين وارث هستى.(۸۹) دعاى او را اجابت كرديم و يحيى را به او عطا كرديم و وضع زن نازايش را براى او اصلاح كرديم. آن ها در كار خير عجله می كردند و با ميل و ترس ما را می خواندند و در مقابل ما متواضع بودند.(۹۰)

و مريم را ياد كن كه ناموس خود را حفظ كرد و ما از روح خود در او دميديم و او و پسرش را براى افراد بشر نشانه اى (عبرتى) قرار داديم.(۹۱) اين امت شما است، يك امت و من خداى شما هستم، بنابراين فقط مرا بندگى كنيد (بنده و مطيع محض و بی چون و چراى هيچ كس جز خدا نباشيد).(۹۲) ولى مردم دينشان را بين خودشان قطعه قطعه كردند (بين آن ها تفرقه ايجاد شد). همه آن ها پيش ما برمی گردند.(۹۳) هر كس كار درست بكند و مؤمن باشد از كار او قدردانى می شود و ما آن را براى او می نويسيم.(۹۴) و ممكن نيست مردم شهرى راكه نابود كرديم دوباره برگردند.(۹۵) تا وقتى كه سد يأجوج و مأجوج باز شود و از هر ارتفاعى به سرعت حركت كنند.(۹۶) وعده حق نزديك شد و چشم كسانی كه ايمان نداشتند خيره گشت و گفتند: واى بر ما، از چنين روزى غافل بوديم. ما ظالم بوديم.(۹۷) به آن ها گفته می شود كه شما و هر چه غير از خدا عبادت می كرديد سوخت جهنم هستيد و وارد جهنم می شويد.(۹۸) اگر اين ها خدا بودند وارد جهنم نمی شدند، همه آن ها تا ابد در جهنم خواهند بود.(۹۹) آن ها در جهنم فرياد می كشند و جوابى در آن نمی شنوند.(۱۰۰) كسانی كه قبلاً به آن ها نيكى كرده بوديم (ايمان آورده بودند) از عذاب جهنم دور هستند.(۱۰۱)

آن ها كوچك ترين صدايى از آتش دوزخ نمی شنوند و هميشه در ميان آنچه ميل دارند هستند.(۱۰۲) ترس بزرگ روز قيامت آن ها را غصه دار نمی كند، و فرشتگان از آن ها استقبال می كنند و به آن ها می گويند: اين همان روزى است كه به شما وعده داده شده بود.(۱۰۳) روزى كه آسمان را مثل طومارى در هم می پيچيم. همان طور كه جهان را اولين بار خلق كرديم، آن را برمی گردانيم. اين وعده اى است كه اجراى آن به عهده ما است. ما اين كار را می كنيم.(۱۰۴) بعد از تورات در زبور نوشتيم كه زمين به دست بندگان صالح من می رسد.(۱۰۵) در اين مطلب گوشزدى به افرادى كه مرا عبادت می كنند وجود دارد.(۱۰۶) ما تو را فقط به خاطر رحمت به افراد بشر فرستاديم.(۱۰۷) بگو: به من وحى می شود كه معبود شما (كسی كه شما در مقابل او احساس يا ابراز كوچكى كنيد و بنده و مطيع محض دستورهاى او باشيد) معبود واحدى است. آيا تسليم او می شويد؟(۱۰۸) اگر قبول نكردند، بگو: من به شما به طور مساوى اعلام كردم و نمی دانم وعده اى كه به شما داده شده نزديك است يا دور.(۱۰۹) خدا حرف هايى را كه به طور آشكار می زنيد و حرف هايى را كه مخفى می كنيد می داند.(۱۱۰) من نمی دانم شايد آن امتحانى براى شما و وسيله بهره بردن شما تا مدتى باشد.(۱۱۱) پيغمبر گفت: خدايا، به حق حكم كن. صاحب اختيار ما بخشنده اى است كه در مورد چيزهاى ناروايى كه می گوييد از او كمك خواسته می شود.(۱۱۲)

ابتدای سوره سوره بعد سوره قبل انگلیسی عربی لیست سوره ها