انتهای سوره سوره بعد سوره قبل انگلیسی عربی لیست سوره ها

سوره اسراء (۱۷)

مكى و شامل يكصد و يازده آيه

به نام خداوند بخشنده مهربان

پاك و منزه است خدايى كه شبى بنده اش را از مسجدالحرام به مسجدالاقصى، كه اطرافش را بركت داديم، برد تا بعضى از آيات خودمان را به او نشان دهيم، چون او شنوا و بينا است.(۱) و به موسى كتاب داديم و آن را راهنماى بنی اسرائيل ساختيم كه وكيلى غير از من نگيريد.(۲) اى فرزندان كسانی كه با نوح در كشتى سوار كرديم، نوح بنده سپاسگزارى بود.(۳) در كتاب به بنی اسرائيل اعلام كرديم كه دوبار در زمين فساد می كنيد و برتری جويى و طغيان بزرگى می كنيد.(۴) چون وعده اول بيايد افراد بسيار قدرتمندى را بر عليه شما برمی انگيزيم تا درون خانه ها دنبال شما بگردند. اين وعده عملى خواهد بود.(۵) بعد شما را بر آن ها مسلط می گردانيم و شما را با مال و فرزند كمك و افراد شما را بيشتر می كنيم.(۶) اگر نيكى بكنيد، به خودتان نيكى كرده ايد و اگر بدى بكنيد، به خودتان بدى كرده ايد. و چون وعده دوم بيايد، براى اين كه شما را ناراحت كنند داخل مسجد می شوند، همان طور كه بار اول داخل آن شدند و به هر چه دست يابند نابود می كنند.(۷)

ممكن است خدا به شما رحم كند. اما اگر شما برگرديد ما هم برمی گرديم و جهنم را زندان افراد بی ايمان قرار داده ايم.(۸) اين قرآن مردم را به درست ترين راه هدايت می كند و به افراد باايمانى كه كار درست بكنند مژده می دهد كه پاداش بزرگى دارند.(۹) براى افرادى كه به آخرت ايمان ندارند عذاب پردردى آماده كرده ايم.(۱۰) انسان همان طور كه دعاى خير می كند، دعاى بد می كند. انسان خيلى عجله دارد.(۱۱) شب و روز را دو نشانه قرار داديم. نشانه شب را تاريك كرديم و نشانه روز را روشن ساختيم تا دنبال كسب معاش برويد و عدد سال ها و حساب را بدانيد. ما هر چيزى را كاملاً توضيح داده ايم.(۱۲) كارنامه هر كس را به گردنش آويخته ايم و روز قيامت آن را به صورت كتاب بازى كه می بيند براى او در می آوريم.(۱۳) و به او می گوييم: كتابت را بخوان، خودت امروز براى حسابرسى كافى هستى.(۱۴) هر كس هدايت شود به نفع خودش هدايت شده و هر كس گمراه شود به ضرر خودش گمراه شده است، و هيچ كس بار گناه ديگرى را برنمی دارد. ما تا پيغمبر نفرستيم افراد را عذاب نمی كنيم.(۱۵) وقتى بخواهيم شهرى را نابود كنيم ثروتمندان و قدرتمندان آن را امر می كنيم كه در آن به نافرمانى خدا بپردازند و درنتيجه عذاب بر آن مقرر می شود و آن را نابود می كنيم.(۱۶) امت هاى بسيارى را بعد از نوح هلاك كرديم و خداوندت براى ديدن و با خبر بودن از گناه بندگانش كافى است.(۱۷)

كسی كه دنياى زودگذر را بخواهد، خيلى زود هر چه را بخواهيم به او می دهيم. بعد جهنم را براى او مقرر می سازيم كه سرزنش شده و رانده وارد آن شود.(۱۸) كسانی كه آخرت را بخواهند و كوشش لازم را براى آن بكنند و ايمان داشته باشند، از كوشش آن ها قدردانى می شود.(۱۹) ما، هم اين دسته و هم آن دسته را با عطاى خداوندت كمك می كنيم. عطاى خداوندت از كسى منع نمی شود.(۲۰) نگاه كن چگونه بعضى را بر بعضى برترى داده ايم. مسلماً آخرت درجات و برتری هاى بيشترى دارد.(۲۱) با خدا معبود ديگرى قرار نده (غير خدا را ارباب و سرور خود نگير) چون سرزنش شده و بدون ياور به گوشه اى خواهى نشست.(۲۲) خداوند تو حكم كرد كه فقط او را بندگى كنيد (بنده و مطيع محض و بی چون و چراى هيچ كس جز او نباشيد) و به پدر و مادر نيكى كنيد. اگر يكى از آن ها يا هر دوى آن ها پيش تو به سن پيرى برسند به آن ها اف هم نگو و با آن ها تندى نكن و با آن ها با احترام حرف بزن.(۲۳) و از روى مهربانى بال فروتنى و كوچكى را در مقابل آن ها بگستران و بگو: خداوندا، آن ها را مورد رحمت قرار بده همان طور كه وقتى من كوچك بودم آن ها مرا پرورش دادند.(۲۴) اگر درستكار باشيد، خدا آنچه در دل شما است به خوبى می داند. او توبه كنندگان را می بخشد.(۲۵) حق خويشان و تهيدستان و در راه ماندگان را بده و اسراف (ريخت و پاش) نكن.(۲۶) چون ريخت و پاش كنندگان برادر شيطان هستند و شيطان نسبت به خداوندش ناسپاس بود.(۲۷)

اگر به خاطر اميدى كه به لطف خدا دارى از آن ها رو می گردانى، پس با آن ها با نرمى صحبت كن.(۲۸) و دستت را به گردنت قرار مده و آن را كاملاً باز نكن تا ملامت شده و با حسرت در كنجى بنشينى.(۲۹) چون خدا روزى را براى هر كسی كه بخواهد فراوان می كند يا كم می كند، چون او به وضع بندگانش آگاه و بينا است.(۳۰) و فرزندانتان را از ترس فقر نكشيد. روزى آن ها و شما را ما می دهيم. كشتن آن ها خطاى بزرگى است.(۳۱) و به زنا نزديك نشويد، چون زنا كارى زشت و راه بدى است.(۳۲) و انسانى كه خدا جانش را محترم داشته نكشيد مگر به حق. كسی كه بی گناه كشته شود، براى بازمانده او تسلطى بر قاتل قرار داده ايم، پس در قصاص زیاده روی نكند، چون او (مظلوم) يارى شده است.(۳۳) و به مال يتيم نزديك نشويد مگر به بهترين شكل (براى اداره مالش) تا اين كه به رشد خود برسد، و به عهد خود وفا كنيد، چون عهدها مورد بازخواست قرار می گيرد.(۳۴) پيمانه را، وقتى با پيمانه جنس میفروشيد، كامل بدهيد و با ترازوى درست وزن كنيد. اين كار بهتر و خوش عاقبت تر است.(۳۵) از آنچه نمی دانى (به درستى آن اطمينان ندارى) پيروى (دنباله روى كوركورانه) نكن چون گوش و چشم و دل همگى درباره آن (عمل كوركورانه) مورد بازخواست قرار می گيرند.(۳۶) و در زمين خودپسندانه راه نرو، چون زمين را با راه رفتن خود نمی شكافى و بلندى قدت به كوه ها نمی رسد.(۳۷) بدى تمام اين كارها پيش خداوند تو ناخوشايند است.(۳۸)

(اى پيغمبر،) اين ها از حكمت هايى است كه خدا به تو وحى كرده است. و با خدا معبود ديگرى قرار نده، چون ملامت شده و رانده در جهنم خواهى افتاد.(۳۹) آيا خدا براى شما پسران را انتخاب كرده و از فرشتگان دخترانى براى خود گرفته؟ حرف بزرگى می زنيد.(۴۰) ما در اين قرآن حقيقت را به صورتهاى گوناگون بيان كرديم تا متوجه شوند، ولى فقط بر نفرت (و گريز) آن ها می افزايد.(۴۱) بگو: اگر همان طور كه آن ها می گويند معبودانى با خدا بودند، حتماً دنبال راهى براى غلبه بر صاحب عرش می گشتند.(۴۲) خدا پاك و بسيار برتر از چيزهايى است كه می گويند.(۴۳) آسمان هاى هفتگانه و زمين و كسانی كه در آن ها هستند تسبيح او را می گويند. هر چيزى با ستايش او، او را تسبيح می گويد ولى شما تسبيح آن ها را نمی فهميد. خدا بردبار و آمرزنده است.(۴۴) وقتى قرآن میخوانى، بين تو و كسانی كه به آخرت ايمان ندارند پرده ناپيدايى قرار می دهيم.(۴۵) بر دلهايشان پرده اى می كشيم تا قرآن را نفهمند و گوششان را سنگين می كنيم و وقتى در قرآن خدا را به تنهايى ياد كنى با نفرت رو بر می گردانند.(۴۶) ما بهتر می دانيم كه وقتى به تو گوش می دهند به چه منظورى گوش می دهند و وقتى با هم نجوى می كنند چه می گويند. ظالمان می گويند: شما فقط از مردى كه جادو شده پيروى می كنيد.(۴۷) ببين چگونه براى تو مثل زدند و درنتيجه گمراه شدند و راهى براى هدايت پيدا نمی كنند.(۴۸) و گفتند آيا وقتى ما استخوان و پوسيده شديم در خلقت جديدى زنده می شويم؟(۴۹)

بگو: سنگ يا آهن يا موجودى سخت تر از آنچه به فكرتان می رسد باشيد (باز هم برانگيخته می شويد). پس خواهند گفت: چه كسى ما را برمی گرداند؟ بگو: همان كسی كه اولين بار شما را آفريد. پس سرهايشان را براى تو تكان می دهند و می گويند: چه موقع اين كار صورت می گيرد؟ بگو: ممكن است نزديك باشد.(۵۰ و ۵۱) روزى كه شما را می خواند و شما با ستايش او دعوت او را اجابت می كنيد و خيال می كنيد فقط مدت كمى در حال مرگ مانده ايد.(۵۲) به بندگان من بگو که به بهترين وجه صحبت كنند، زيرا شيطان بين آن ها را به هم می زند. چون شيطان دشمن آشكار انسان است.(۵۳) خداوندتان از وضع شما آگاه تر است، اگر بخواهد به شما رحم می كند و اگر بخواهد شما را عذاب می كند. ما تو را براى وكالت آن ها نفرستاده ايم.(۵۴) خداى تو كسانى را كه در آسمان ها و زمين هستند خوب می شناسد، و بعضى از پيغمبران را بر بعضى از آن ها برترى داديم و زبور را به داود داديم.(۵۵) بگو: هر كسى غير از خدا را كه فكر می كنيد به كمك بخوانيد، آن ها توانايى اين كه ضرر را از شما برگردانند يا تغيير دهند ندارند.(۵۶) كسانى را كه اين افراد به كمك می خوانند، هر كدامشان كه به خدا نزديك ترند و اميد رحمتش را دارند و از عذابش می ترسند، دنبال وسيله اى براى تقرب به خدا می گردند. چون بايد از عذاب خدا ترسيد و حذر كرد.(۵۷) هيچ شهرى نيست مگر اين كه ما آن را قبل از روز قيامت نابود يا آن را به شدت عذاب می كنيم. اين امر در كتاب الهى تثبيت شده است.(۵۸)

هيچ چيز ما را از فرستادن معجزه باز نداشت غير از اين كه پيشينيان آن را انكار كردند. ما به قوم ثمود شتر ماده را كه دليل روشنى بود داديم، ولى آن ها به آن ستم كردند. ما معجزات را فقط براى ترساندن می فرستيم.(۵۹) وقتى را يادآورى كن كه به تو گفتيم: خداى تو به مردم احاطه و تسلط دارد، و رويايى را كه به تو نشان داديم و آن درخت لعنت شده در قرآن هم فقط براى امتحان مردم بود. آن ها را می ترسانيم، ولى فقط طغيان بزرگى بر آن ها اضافه می كند.(۶۰) و هنگامى را يادآورى كن كه به فرشتگان گفتيم: به آدم سجده كنيد. همه آن ها سجده كردند غير از ابليس كه گفت: آيا من به موجودى كه از گل درست كرده اى سجده كنم؟(۶۱) و گفت: نظر تو درباره اين كسی كه بر من ترجيح دادى چيست؟ اگر به من تا روز قيامت فرصت دهى بر سر فرزندان او افسار می زنم، غير از عده كمى از آن ها.(۶۲) خدا گفت: تو با كسانی كه از تو پيروى كنند برويد، جهنم جزاى كامل شما است.(۶۳) هر كس از آن ها را كه توانستى با صدايت (وسوسه هايت) منحرف كن و با سواران و پياده هايت بر آن ها بتاز و در مال و فرزند با آن ها شريك شو و به آن ها وعده بده. شيطان به آن ها فقط وعده دروغ می دهد.(۶۴) تو بر بندگان من تسلطى ندارى و خداوندت براى وكالت آن ها كافى است.(۶۵) صاحب اختيار شما (خداست) كه كشتى را براى شما در دريا به حركت درمی آورد تا دنبال كسب معاش برويد، چون خدا نسبت به شما مهربان است.(۶۶)

وقتى در دريا دچار خطرى بشويد همه كسانى را كه به كمك می خوانيد ناپديد می شوند، غير از خدا. ولى چون شما را نجات دهد و به خشكى رساند از او رو می گردانيد، زيرا انسان ناسپاس است.(۶۷) آيا از اين كه در خشكى شما را به زمين فرو برد يا طوفان شنى بفرستد و هيچ مددكارى براى خود پيدا نكنيد، در امان هستيد؟(۶۸) يا از اين كه دوباره شما را بار ديگر به دريا برگرداند و طوفانى خردكننده به پا كند و شما را به علت كفرى كه ورزيديد غرق كند و خونخواهى در مقابل ما پيدا نكنيد، در امان هستيد؟(۶۹) ما فرزندان آدم را گرامى داشتيم و آن ها را در زمين و دريا سواره راه برديم و خوردنی هاى پاك را روزى آن ها كرديم و آن ها را بر بسيارى از مخلوقات خود برترى زيادى داديم.(۷۰) روزى كه هر گروهى را با نامه اعمالشان بخوانيم، كسانی كه نامه اعمالشان به دست راستشان داده شود آن را می خوانند و ذره اى به آن ها ظلم نمی شود.(۷۱) اما كسی كه در اين دنيا كوردل است در آخرت نيز كور و گمراه ترين فرد است.(۷۲) (اى پيغمبر،) نزديك بود تو را از آنچه به تو وحى كرديم منحرف كنند كه به ما چيزى غير از آن را نسبت دهى تا آن وقت با تو دوست شوند.(۷۳) اگر تو را ثابت قدم نمی كرديم نزديك بود مقدار كمى به آن ها تمايل پيدا كنى.(۷۴) آن وقت در دنيا و آخرت به تو چند برابر عذاب می چشانديم و ياورى در مقابل ما پيدا نمی كردى.(۷۵)

نزديك بود تو را از زمين بلغزانند تا از آن بيرونت كنند، در آن صورت بعد از تو فقط مدت كمى می ماندند.(۷۶) اين روشى است كه در مورد كسانی كه قبل از تو براى آن ها پيغمبر فرستاديم اجرا شده و تغييرى در روش ما پيدا نمی كنى.(۷۷) نماز را از غروب خورشيد تا تاريكى شب و سپيده صبح بخوان. نماز صبح مورد توجه است.(۷۸) و قسمتى از شب را بيدار شو و نماز بخوان. اين يك وظيفه اضافى برای توست براى اين كه خدا تو را به مقام پسنديده اى برساند.(۷۹) و بگو: خداوندا، مرا صادقانه وارد كن و صادقانه خارج كن و براى من از طرف خودت دليل و قدرت كمك كننده اى قرار بده.(۸۰) بگو: حق آمد و باطل از بين رفت. مسلماً باطل از بين رفتنى است.(۸۱) ما از قرآن آنچه را كه براى افراد باايمان شفا و رحمت است نازل می كنيم و فقط بر ضرر كسانی كه ظلم می كنند اضافه می كند.(۸۲) وقتى به انسان نعمتى می دهيم از ما روگردان می شود و خود را كنار می كشد و وقتى بدى به او برسد نااميد می شود.(۸۳) بگو: هر كس مطابق ساختمان روحى و فكرى خود كار می كند. خداى شما كسى را كه راهش صحيح تر است بهتر می شناسد.(۸۴) درباره روح از تو می پرسند. بگو: روح امرى مربوط به خداى من می باشد و به شما فقط مقدار كمى از علم داده شده.(۸۵) و اگر بخواهيم آنچه را به تو وحى كرده ايم، می بريم و تو مدافعى در مقابل ما پيدا نمی كنى.(۸۶)

مگر اين كه رحمتى از جانب خداوندت باشد، چون لطف خدا به تو زياد است.(۸۷) بگو: اگر انس و جن متحد شوند كه مثل اين قرآن را بياورند، نمی توانند مثل آن را بياورند، اگر چه بعضى از آن ها پشتيبان بعضى باشند.(۸۸) در اين قرآن براى مردم هرگونه مثلى زده ايم، ولى بيشتر مردم فقط از روى كفر و ناسپاسى آن را نمی پذيرند.(۸۹) و گفتند: به تو ايمان نمی آوريم مگر اين كه براى ما چشمه اى از زمين روان سازى،(۹۰) يا نخلستان يا تاكستانى داشته باشى و نهرها را در آن روان سازى،(۹۱) يا همان طور كه خيال می كنى پاره اى از آسمان را روى سر ما بياندازى، يا خدا و فرشتگان را مقابل ما بياورى،(۹۲) يا خانه اى زرنگار داشته باشى، يا به آسمان روى. به بالارفتن تو هم ايمان نمی آوريم تا موقعى كه نوشته اى براى ما بياورى كه آن را بخوانيم. بگو: خداى من پاك است. آيا من جز بشرى هستم كه وظيفه رسالت به عهده اش گذاشته شده؟(۹۳) هيچ چيز مردم را بعد از اين كه راهنمايى براى ايشان آمد از ايمان آوردن باز نداشت جز اين كه گفتند: آيا خدا بشرى را به رسالت فرستاده؟(۹۴) بگو: اگر در زمين فرشتگان بودند كه با آسودگى خيال راه می رفتند، از آسمان براى آن ها فرشته اى را به پیامبری نازل می كرديم.(۹۵) بگو: خدا براى شهادت بين من و شما كافى است، چون او نسبت به بندگانش آگاه و بينا است.(۹۶)

كسى را كه خدا هدايت كند، هدايت شده است و كسى را كه گمراه كند، هرگز كمك كنندگانى غير از خدا براى او پيدا نمی كنى و روز قيامت آن ها را دمرو در حالی كه كور و لال و كر می باشند، جمع آورى می كنيم. جاى آن ها جهنم است. هر گاه كه شعله آن كم شود، آتشى به آن اضافه می كنيم.(۹۷) اين جزاى آن هاست، چون منكر آيات ما شدند و گفتند: آيا وقتى ما استخوان از هم پاشيده اى شديم دوباره در شكل جديدى خلق می شويم؟(۹۸) آيا متوجه نشدند كه خدايى كه آسمان ها و زمين را آفريده می تواند مثل آن ها را بيافريند و براى آن ها مهلتى قرار داده كه شكى در آن نيست؟ اما ظالم ها فقط از روى حق پوشى منكر آن شدند.(۹۹) بگو: اگر شما خزاين رحمت خداى مرا داشته باشيد، از ترس خرج كردن و تمام شدن آن بخل میورزيد. انسان بخيل است.(۱۰۰) به موسى نه معجزه آشكار داديم. اين را از بنی اسرائيل بپرس، وقتى كه موسى پيش آن ها آمد فرعون به او گفت: اى موسى، من فكر می كنم تو جادو شده اى.(۱۰۱) موسى گفت بدون شك تو می دانى كه اين (آيات) را خداى آسمان ها و زمين براى بينش (راهنمايى) انسان ها نازل كرده. اى فرعون، من فكر می كنم كه تو هلاك شوى.(۱۰۲) فرعون خواست آن ها را از زمين مصر ريشه كن كند، بنابراين ما او و تمام كسانى را كه با او بودند غرق كرديم.(۱۰۳)بعدازاو به بنی اسرائيل گفتيم: در اين سرزمين ساكن شويد، و چون وعده آخرت بيايد همه شما را با هم می آوريم.(۱۰۴)

قرآن را به حق نازل كرديم و به حق نازل شد و تو را فقط براى بشارت دادن و ترساندن از نتيجه كارها فرستاديم.(۱۰۵) قرآن را كم كم نازل كرديم تا آن را آهسته آهسته بر مردم بخوانى و قطعاً آن را ما نازل كرديم.(۱۰۶) بگو: چه به آن ايمان بياوريد چه نياوريد، كسانی كه قبلاً به آن ها علم داده شده، وقتى قرآن بر آن ها خوانده شود سجده كنان بر خاك می افتند.(۱۰۷) و می گويند: خداى ما پاك است. وعده خداى ما عملى خواهد شد.(۱۰۸) و به خاك می افتند و گريه می كنند و قرآن بر تواضع آن ها اضافه می كند.(۱۰۹) بگو: الله بخوانيد يا رحمان، هر كدام را بخوانيد فرقى نمی كند. خدا اسم هاى نيكويى دارد. نمازت را بلند نخوان، آهسته هم نخوان، حالتى بين اين دو حالت را پيدا كن.(۱۱۰) و بگو: ستايش (بزرگداشت) فقط براى خدايى است كه فرزندى ندارد و در فرمانروايى هم شريكى ندارد و ضعيف نبوده كه احتياج به مددكارى داشته باشد و او را هر چه بيشتر بزرگ نما.(۱۱۱)

ابتدای سوره سوره بعد سوره قبل انگلیسی عربی لیست سوره ها