انتهای سوره سوره بعد سوره قبل انگلیسی عربی لیست سوره ها

سوره يونس (۱۰)

مكى و شامل يكصد و نه آيه

به نام خداوند بخشنده مهربان

الر. اين آيات كتاب حكيم است.(۱) آيا براى مردم تعجب آور است كه به مردى از خودشان وحى كنيم كه مردم را هشدار بده و به افراد باايمان مژده بده كه سابقه خوبى پيش خداوندشان دارند. كافران گفتند: معلوم است كه اين مرد جادوگر است.(۲) خداوند شما خدايى است كه آسمان ها و زمين را در شش مرحله آفريد و بعد بر عرش قرار گرفت. امور را تدبير می كند. شفيعى وجود ندارد مگر بعد از اجازه او. پس خدايى را كه او فقط صاحب اختيار شماست بندگى كنيد (بنده و مطيع محض و بدون چون و چراى هيچ كس جز او نباشيد). آيا متوجه نمی شويد؟(۳) بازگشت همه شما به سوى او است. وعده خدا واقعى است. او خلقت را شروع میکند بعد آن را برمیگرداند تا به افراد باايمان كه كار صحيح می كنند به عدالت پاداش دهد. كسانی كه كافر شدند، به سبب كفرى كه داشتند، نوشيدنى از آب جوشان و عذاب پردردى دارند.(۴) اوست كه خورشيد را نورانى و ماه را روشن ساخت و براى ماه منازلى قرار داد تا حساب سال ها و حساب روزها را بدانيد. خدا آن ها را به حق آفريد. خدا آيات را براى افراد دانا شرح می دهد.(۵) در آمدن و رفتن شب و روز و چيزهايى كه خدا در آسمان ها و زمين خلق كرده نشانه هايى براى افراد باتقوى وجود دارد.(۶)

كسانی كه اميد ملاقات ما را ندارند و به زندگى دنيا راضى شدند و به آن اطمينان كردند از آيات ما غافل هستند.(۷) آن ها جايشان به علت كارهايى كه می كردند در آتش جهنم است.(۸) كسانی كه ايمان آوردند و عمل صحيح كردند خدا آن ها را به سبب ايمانشان به بهشت هاى پرنعمتى كه نهرها در آن روان است هدايت می كند.(۹) دعاى آن ها در آنجا اين است كه خدايا، تو پاكى و خوش آمدشان در آنجا سلام است و دعاى آخرشان اين است كه ستايش و ثنا (بزرگ شمردن) فقط متعلق به خداست كه صاحب اختيار همه مردم جهان است.(۱۰) اگر آنقدر كه مردم خير را با عجله می خواهند خدا در مجازات كار بد آن ها عجله می كرد، مهلت آن ها به سر رسيده بود (و دچار عذاب می شدند). كسانى را كه اميد ديدن ما را ندارند در طغيانشان سرگردان میگذاريم.(۱۱) وقتى به انسان ضررى برسد چه درازكشيده باشد، چه نشسته, چه ايستاده، ما را به كمك می خواند. چون ضرر را از او دفع كرديم، به راه خود می رود مثل اين كه براى رفع ضررى كه به او رسيده بود ما را به كمك نخوانده بود. براى اسراف كنندگان كارشان اين طور زينت داده شده.(۱۲) ما نسل هاى قبل از شما را به علت ظلمى كه كردند نابود ساختيم و پيغمبرانشان دليل هاى روشنى براى آن ها آوردند ولى آن ها ايمان نياوردند. ما گناه كاران را اين طور مجازات می كنيم.(۱۳) بعد شما را در زمين جانشين آن ها كرديم تا ببينيم شما چگونه عمل می كنيد.(۱۴)

وقتى آيات روشن ما بر آن ها خوانده می شود، كسانی كه اميد ديدار ما را ندارند، می گويند: قرآنى غير از اين بياور يا آن را عوض كن. بگو: من حق ندارم از طرف خودم آن را عوض كنم. من فقط از آنچه به من وحى می شود پيروى می كنم. من از عذاب روز بزرگ می ترسم كه كارى بر خلاف دستور خداوند بكنم.(۱۵) بگو: اگر خدا می خواست من قرآن را بر شما نمی خواندم و خدا شما را به آن آگاه نمی كرد. من قبلاً سال هايى بين شما زندگى كرده بودم. آيا نمی فهميد؟! (۱۶) چه كسى ظالم تر از كسى است كه به دروغ به خدا افترا بزند يا منكر آيات خدا شود؟ مطمئناً گناه كاران رستگار نمی شوند.(۱۷) غير از خدا چيزى را بندگى می كنند كه ضررى به آن ها نمی زند و نفعى به آن ها نمی رساند و می گويند: اين ها شفيعان ما پيش خدا هستند. بگو: آيا خدا را از چيزى خبردار می كنيد كه در آسمان ها و زمين از آن اطلاعى ندارد؟ او پاک و بالاتر از چيزهايى است كه شريك او می سازند.(۱۸) مردم امت واحدى بودند، بعد با هم اختلاف پيدا كردند، اگر وعده خدا قبلاً داده نشده بود، بين آن ها در آنچه اختلاف نظر داشتند داورى شده بود.(۱۹) می گويند: چرا به پيغمبر معجزه اى از طرف خداوندش داده نشده؟ بگو: غيب متعلق به خدا است. پس انتظار بكشيد. من هم با شما انتظار میكشم.(۲۰)

وقتى بعد از آسيبى كه به مردم رسيده رحمتى به آن ها بچشانيم آن ها درباره آيات ما نقشه می كشند. بگو: خدا از لحاظ طرح نقشه سريع تر از آن ها است. فرستادگان ما نقشه هايى را كه می كشند، ثبت می كنند.(۲۱) خدا كسى است كه شما را در خشكى و دريا میگرداند. وقتى كه سوار كشتى شدند و كشتى با باد موافقى آن ها را به حركت آورد و شاد شدند، طوفانى شروع شد و امواج از هر طرف به آن ها رو آورد و گمان كردند امواج آن ها را در خود فرو گرفته. در حالی كه دين را براى خدا خالص كردند، (مخلصانه) خدا را به كمك خواندند و گفتند: اگر ما را از اين طوفان نجات دهى سپاسگزار خواهيم بود.(۲۲) چون خدا آن ها را از غرق شدن نجات داد، دوباره در زمين به ناحق ظلم می كنند. بگو: اى مردم ظلمى كه می كنيد به ضرر خودتان است. شما استفاده از زندگى دنيا را می خواهيد، بعد به سوى ما برمی گرديد، ما هم شما را از تمام كارهايى كه می كرديد آگاه می كنيم.(۲۳) زندگى دنيا مثل آبى است كه از آسمان فرود آورديم كه به وسيله آن گياهانى كه مردم و حيوانات می خورند روييدند و درهم شدند و زمين زيبايى پيدا كرد و آراسته شد و اهل زمين فكر كردند كه توانايى استفاده از آن را دارند. امر ما شب يا روز سراغ آن آمد و آن را درو كرديم مثل اين كه ديروز چنان چيزى وجود نداشته. ما آيات خودمان را براى افراد متفكر اين طور شرح می دهيم.(۲۴) خدا مردم را به منزل سلامت دعوت می كند و هر كس را كه بخواهد به راه راست هدايت می كند.(۲۵)

كسانی كه كار نيك كرده اند پاداشى بهتر و بيشتر از آن دارند. صورتشان را غبار و ذلت نمی پوشاند. آن ها اهل بهشت هستند و هميشه در آن خواهند بود.(۲۶) كسانی كه كار بد كنند بدانند كه جزاى كار بد مجازاتى به اندازه آن است و خوارى آن ها را در بر می گيرد و كسی كه آن ها را از عذاب حفظ كند ندارند. مثل اين كه صورتشان با قطعه اى از شب تاريك پوشانده شده. آن ها اهل آتش جهنم هستند و هميشه در آن خواهند بود.(۲۷) روزى كه همه آن ها را جمع می كنيم و به مشركين می گوييم كه شما و شريكانى كه براى خدا می گرفتيد سر جاى خود بايستيد و بين آن ها جدايى می اندازيم، شريك هايى كه براى خدا ساخته بودند می گويند: شما ما را بندگى نمی كرديد.(۲۸) خدا براى شهادت بين ما و شما كافى است، ما اصلاً اطلاعى از عبادت شما نداشتيم.(۲۹) اين جاست كه هر كسى از كارهايى كه قبلاً كرده آگاه می شود و پيش خدا، مولاى حقيقى، خودشان برگردانده می شوند و تمام شريكانى كه براى خدا می بافتند گم می شوند.(۳۰) بگو: چه كسى از آسمان و زمين به شما روزى می دهد؟ يا چه كسى مالك شنوايى و بينايى است و زنده را از مرده خارج می كند و مرده را از زنده؟ و چه كسى تدبير امور عالم را می كند؟ می گويند: خدا. بگو: آيا از نافرمانى و عذاب خدا نمی ترسيد؟(۳۱) اين خداست كه صاحب اختيار حقيقى شماست. بعد از حقيقت چه چيزى غير از گمراهى وجود دارد؟ به كجا برده می شويد؟(۳۲) سخن خداوندت نسبت به كسانی كه نافرمانى می كردند اين طور ثابت شد كه آن ها ايمان نمی آورند.(۳۳)

بگو: از اين شريكانى كه براى خدا ساخته ايد كسى هست كه خلق كند و بعد او را برگرداند؟ بگو: خداست كه خلق می كند و بعد بر می گرداند. شما را كجا می برند؟(۳۴) بگو: از اين شريكانى كه براى خدا تصور می كنيد كسى هست كه به راه حق هدايت كند؟ بگو: خدا به راه حق هدايت می كند. آيا كسی كه به راه حق هدايت می كند سزاوار اين است كه پيروى شود يا كسی كه هدايت نمی كند (یا به قولی، راه درست را نمى یابد) مگر اين كه خودش هدايت شود؟ شما را چه شده؟ چگونه نظر می دهيد؟(۳۵) بيشتر آن ها از گمان پيروى می كنند. گمان به اندازه ذره اى انسان را از حقيقت بی نياز نمی كند. خدا كارهايى را كه می كنند می داند.(۳۶) اين قرآن از طرف كسى غير از خدا به هم بافته نشده است. ولى تصديق كننده كتاب هاى قبل از خود می باشد و توضيح آن ها است، بی شك از طرف صاحب اختيار همه مردم جهان است.(۳۷) آيا می گويند: پيغمبر آن ها را به هم بافته؟ بگو: اگر راست می گوييد سوره اى مثل آن بياوريد و به جز خدا هر كس را كه می توانيد دعوت كنيد.(۳۸) بلكه منكر چيزى شدند كه به آن احاطه علمى ندارند و هنوز تأويل آن برايشان نيامده. گذشتگان هم همين طور منكر شدند. ببين عاقبت ستمكاران چه بود.(۳۹) عده اى از آن ها به آن ايمان می آورند و عده اى ايمان نمی آورند. خداوند تو افراد خرابكار را خوب می شناسد.(۴۰) اگر منكر تو شدند بگو: عمل من مال من است و عمل شما مال شماست. شما مسؤول كارهاى من نيستيد و من هم مسؤول كارهاى شما نيستم.(۴۱) عده اى از آن ها به سخنان تو گوش می دهند. آيا تو می توانى با گفتن به افرادى كه كر هستند حرفى را بفهمانى؟ اگر چه قدرت تشخيص نداشته باشند.(۴۲)

عده اى از آن ها به تو نگاه می كنند. آيا تو افراد كور را اگر نتوانند ببينند با نشان دادن راه می توانى هدايت كنى؟(۴۳) خدا ذره اى به مردم ظلم نمی كند، ولى مردم به خودشان ظلم می كنند.(۴۴) روزى كه آن ها در قيامت جمع شوند، مثل اين است كه فقط ساعتى از روز (در دنيا) مانده اند. همديگر را می شناسند. كسانی كه منكر ديدار خدا شده اند ضرر كرده اند و راه درست را نشناخته بودند.(۴۵) يا قسمتى از عذابى را كه به آن ها وعده داده ايم به تو نشان می دهيم، يا تو را از دنيا می بريم و بازگشت آن ها پيش ما خواهد بود. آنوقت خدا شاهد كارهاى آن ها خواهد بود.(۴۶) هر گروهى پيغمبرى دارند. وقتى پيغمبرشان براى آن ها آمد، بين آن ها به عدالت حكم می شود و به آن ها ظلمى نمی شود.(۴۷) می گويند: اگر راست می گوييد اين وعده عذاب چه موقع خواهد بود؟(۴۸) بگو: من براى خودم، مالك نفع و ضررى نيستم، جز آنچه خدا بخواهد. هر گروهى مهلتى (براى ايمان آوردن) دارند. وقتى مهلتشان تمام شد نمی توانند آن را ساعتى عقب يا جلو بياندازند.(۴۹) بگو: اگر عذاب خدا شب يا روز بر شما وارد شود، گناه كاران زودتر آمدن چه چيزى را از خدا می خواهند؟(۵۰) آيا پس از اين كه عذاب واقع شد به آن ايمان می آوريد؟ حالا ايمان می آوريد؟ در صورتى كه قبلاً می خواستيد زودتر بيايد.(۵۱) آن وقت به ستمكاران گفته می شود: عذاب ابدى را بچشيد. آيا جزايى غير از جزاى كارهايى كه می كرديد به شما داده می شود؟(۵۲) از تو می پرسند: آيا آن (عذابى كه می گويى) راست است. بگو: قسم به خداوندم كه راست و درست است و شما نمی توانيد جلوى آن را بگيريد.(۵۳)

كسی كه ظلم كرده، اگر تمام چيزهايى راكه در زمين است داشته باشد، حاضر است بدهد تا عذاب نشود و چون عذاب را ببينند، پشيمانى خود را پنهان می كنند و بين آن ها از روى عدالت حكم می شود و به آن ها ظلمى نمی شود.(۵۴) بدانيد آنچه در آسمان ها و زمين است مال خدا است. بدانيد كه وعده خدا راست است ولى بيشتر مردم اين را نمی دانند.(۵۵) او زنده می كند و می ميراند و شما را پيش او بر می گردانند.(۵۶) اى مردم، موعظه اى از خداوندتان براى شما آمد و براى افراد باايمان شفاى سينه ها و هدايت و رحمت است.(۵۷) بگو: بايد به فضل و رحمت خدا خوشحال باشند. فضل و رحمت خدا از تمام چيزهايى كه جمع می كنند بهتر است.(۵۸) بگو: نظر شما درباره خوردنی هايى كه خدا براى شما نازل كرده و شما قسمتى از آن را حرام و قسمتى را حلال كرده ايد چيست؟ بگو: آيا خدا چنين اجازه اى به شما داده است؟ يا به خدا افترا می زنيد؟(۵۹) تصور كسانی كه به دروغ به خدا افترا می زنند درباره روز قيامت چيست؟ چون خدا نسبت به مردم لطف دارد ولى بيشتر آن ها سپاسگزارى نمی كنند.(۶۰) مشغول هيچ كارى نيستى و چيزى از قرآن نمی خوانى و هيچ عملى را انجام نمی دهيد، مگر اين كه ما شاهد كارى كه شروع می كنيد هستيم و اندازه ذره اى در زمين و آسمان نيست كه از نظر خداوند تو مخفى باشد و هيچ چيزى كوچك تر يا بزرگ تر از آن وجود ندارد، مگر اين كه در كتاب روشنى است.(۶۱)

بدانيد كه دوستداران خدا ترس و غصه اى ندارند.(۶۲) افرادى كه ايمان آوردند و پرهیزکار بودند.(۶۳) در زندگى دنيا و آخرت مژده دارند. سخن خدا عوض نمی شود. اين موفقيت بزرگى است.(۶۴) حرف هاى آن ها باعث غصه تو نشود. تمام عزت در دست خدا است. او شنوا و دانا است. (حرف هاى آن ها را می شنود و از جريان كار آن ها اطلاع دارد).(۶۵) بدانيد تمام كسانی كه در آسمان ها و زمين هستند و شركايى كه غير از خدا به كمك می خوانند و پيروى می كنند مال خدا هستند. آن ها فقط از گمان پيروى می كنند و فقط حدس می زنند.(۶۶) خداست كه براى شما شب را قرار داده كه در آن استراحت كنيد و روز را روشن ساخته كه چشمتان ببيند. در اين كار براى كسانی كه حق را می شنوند، نشانه هايى وجود دارد.(۶۷) گفتند: خدا فرزندى گرفته. خدا خيلى بالاتر از اين است كه فرزندى بگيرد. او بی نياز است. آنچه در آسمان ها و زمين است مال او است (چه احتياجى به فرزند دارد؟). شما هيچ دليلى براى اين حرف خود نداريد. آيا ندانسته از قول خدا سخن می گوييد؟(۶۸) بگو: كسانی كه به دروغ به خدا افترا می زنند (چيزى كه خدا نگفته از قول او می گويند) رستگار نمی شوند.(۶۹) آن ها بهره كمى در دنيا دارند. بعد بازگشت آن ها به پيشگاه ما است، آنوقت به علت كفرى كه می ورزيدند عذاب سختى به آن ها می چشانيم.(۷۰)

داستان نوح را براى آن ها بخوان. وقتى كه به قومش گفت: اى قوم من، اگر مقام من و تذكرى كه درباره آيات خدا به شما می دهم براى شما سخت است، من به خدا توكل كرده ام. فكر و تصميم خود و شريكانتان را روى هم بگذاريد و كار و تصميمتان بر شما پوشيده نماند و كار مرا تمام كنيد و مهلتى به من ندهيد.(۷۱) اگر قبول نكرديد، من از شما مزدى نخواسته ام. مزد من با خدا است و به من دستور داده شده كه جزو كسانى باشم كه تسليم او و مسلمان هستند.(۷۲) آن ها حرف او را قبول نكردند. بنابراين او و كسانى را كه با او در كشتى بودند نجات داديم و آن ها را جانشين ديگران كرديم و كسانى را كه منكر آيات ما شدند غرق كرديم. نگاه كن پايان كار كسانی كه بيم عذاب به آن ها داده شده بود چه بود.(۷۳) بعد از او پيغمبرانى براى قومشان فرستاديم و دليل هاى روشنى براى آن ها آوردند، ولى آن ها هم به آنچه گذشتگان قبول نكردند ايمان نمی آوردند. ما اين طور قدرت فهم را از متجاوزين می گيريم.(۷۴) بعد از آن ها موسى و هارون را با آيات خودمان به سوى فرعون و درباريانش فرستاديم. اما آن ها تكبر ورزيدند و قوم گناه كارى بودند.(۷۵) وقتى حق از طرف ما براى آن ها آمد گفتند: كاملاً معلوم است كه اين سحر است.(۷۶) موسى به آن ها گفت: آيا وقتى حق براى شما آمد می گوييد که سحر است؟ آيا اين سحر است، در صورتى كه جادوگران موفق نمی شوند؟(۷۷) آن ها گفتند: آيا آمده اى كه ما را از روش پدرانمان منحرف كنى و در زمين بزرگى مال شما باشد؟ ما به كار شما ايمان نداريم.(۷۸)

فرعون گفت: هر ساحر زبردستى را پيش من بياوريد.(۷۹) وقتى ساحران آمدند، موسى به آن ها گفت: آنچه را كه می خواهيد بياندازيد، بياندازيد.(۸۰) چون انداختند، موسى گفت: كارى كه كرده ايد سحر است، خدا آن را باطل می كند. خدا كار خرابكاران را درست نمی كند.(۸۱) و خدا با سخنان خودش حق را ثابت می كند، اگر چه گناه كاران از آن خوششان نيايد.(۸۲) از ترس شكنجه و مجازات فرعون و درباريانش فقط يك قبيله از قوم موسى به او ايمان آوردند (قبيله لاوى) چون فرعون در زمين قدرت داشت و مخالفين را به شدت مجازات می كرد.(۸۳) موسى گفت: اى قوم من، اگر به خدا ايمان داريد و مسلمان (تسليم حكم و نظر خدا) هستيد بر او توكل كنيد.(۸۴) گفتند: به خدا توكل كرديم. خداوندا، ما را براى ستمكاران وسيله آزمايش قرار نده.(۸۵) و ما را با رحمت خودت از دست قومى كه ايمان ندارند نجات بده.(۸۶) به موسى و برادرش وحى كرديم كه براى قوم خود در مصر خانه هايى تهيه كنيد و خانه هايتان را مقابل هم بسازيد (يا قبله نماييد) و نماز را به پا داريد و به افراد باايمان بشارت بده.(۸۷) موسى گفت: خداوندا، تو به فرعون و درباريانش در زندگى دنيا زينت و مال داده اى تا مردم را از راه تو منحرف سازند. خداوندا، اموالشان را از بين ببر و دل هايشان را سخت كن تا ايمان نياورند تا عذاب پردرد را ببينند.(۸۸)

خدا گفت: دعاى شما قبول شد. بنابراين استقامت داشته باشيد و از راه افراد نادان پيروى نكنيد.(۸۹) و بنی اسرائيل را از دريا عبور داديم و فرعون و لشكريانش از روى ظلم و دشمنى آن ها را تعقيب كردند، تا وقتى كه فرعون در حال غرق شدن بود گفت: ايمان آوردم كه معبودى جز معبودى كه بنی اسرائيل به آن ايمان آورده اند وجود ندارد و من مسلمان (تسليم خدا) هستم.(۹۰) به او گفته شد: حالا؟ در صورتى كه قبلاً سركشى می كردى و از عوامل فساد بودى (اجتماع را آلوده می كردى).(۹۱) بنابراين امروز بدن تو را نجات می دهيم تا براى آيندگان علامتى باشد، چون عده زيادى از مردم توجهى به آيات ما ندارند.(۹۲) بنی اسرائيل را در جاى خوبى جا داديم و از خوردنی هاى پاك روزيشان كرديم. آن ها بعد از اين كه حقيقت را دانستند دچار اختلاف شدند. خدا روز قيامت در مورد چيزهايى كه در آن اختلاف داشتند بين آن ها حكم می كند.(۹۳) (اى پيغمبر،) اگر درباره آنچه به تو نازل كرديم شكى دارى از كسانی كه كتاب الهى پيش از تو را می خوانند بپرس. مطمئناً حق از طرف خدا براى تو آمده، بنابراين از شك كنندگان نباش.(۹۴) و از كسانى نباش كه منكر آيات خدا شدند، چون از زيان كاران خواهى بود.(۹۵) كسانی كه سخن خدا درباره عذاب آن ها ثابت شده ايمان نمی آورند.(۹۶) هر آيه اى (نشانه اى، معجزه اى) هم براى آن ها بيايد ايمان نمی آورند تا وقتى كه عذاب پردرد را ببينند.(۹۷)

ايمان آوردن مردم هيچ شهرى براى آن ها فايده نداشت غير از قوم يونس، كه چون به موقع ايمان آوردند، عذاب خواركننده را در زندگى دنيا از آن ها برطرف كرديم و آن ها را تا پايان عمرشان بهره مند ساختيم.(۹۸) اگر خداوند تو می خواست تمام كسانی كه در زمين هستند ايمان می آوردند. آيا تو مردم را مجبور می كنى كه ايمان بياورند؟(۹۹) هيچ كس جز با اجازه (مطابق قانون) خدا ايمان نمی آورد. خدا آلودگى را بر كسانی كه عقل خود را به كار نمی برند قرار می دهد.(۱۰۰) بگو: نگاه كنيد كه چه چيزهايى در آسمان ها و زمين است در صورتى كه اين نشانه ها و بيم دادن ها براى افرادى كه ايمان نمی آورند فايده اى ندارد.(۱۰۱) آيا انتظار روزهايى مثل روزهاى (عذاب) كسانی كه قبل از خودشان بودند را می كشند؟ بگو: انتظار بكشيد، من هم با شما انتظار میكشم.(۱۰۲) ما پيغمبرانمان و افراد باايمان را نجات می دهيم. وظيفه ما است كه افراد باايمان را نجات بدهيم.(۱۰۳) بگو: اى مردم، اگر از دين من دچار شك هستيد بدانيد كه من كسانى را كه غير از خدا عبادت می كنيد، عبادت و بندگى نمی كنم ولى خدايى را بندگى می كنم كه جان شما را می گيرد. به من دستور داده شده كه از افراد باايمان باشم.(۱۰۴) و به من امر شده كه رو به دين توحيدى بياور و از مشركين نباش.(۱۰۵) و غير از خدا چيزى را كه نفع و ضررى به تو نمی رساند به كمك نخوان، اگر اين كار را بكنى از ستمكاران هستى.(۱۰۶)

اگر خدا ضررى به تو برساند، هيچ كس جز او نمی تواند آن را برطرف كند و اگر خيرى برايت بخواهد، هيچ كس جلوى لطفش را نمی تواند بگيرد. لطفش را به هر يك از بندگانش كه بخواهد می كند. او آمرزنده مهربان است.(۱۰۷) بگو: اى مردم، حق از طرف خدايتان براى شما آمد. هر كس هدايت شود به نفع خودش هدايت شده و هر كس گمراه شود به ضرر خودش است، من وكيل شما نيستم.(۱۰۸) از آنچه كه به تو وحى می شود پيروى كن و استقامت داشته باش تا خدا حكم كند و او بهترين حكم كننده است.(۱۰۹)

ابتدای سوره سوره بعد سوره قبل انگلیسی عربی لیست سوره ها